خبرهای خوش از جنگ با سرطان لوزالمعده

با بالا بردن دستتان، چند نفر از شما حداقل یکی ازچهره‌های روی نمایشگر را می‌شناسید؟ وای، تقریبا همگی. درست است، آنها در زمینه خودشان خیلی مشهور هستند. و می‌دانید نقطه مشترک همه آنها چیست؟ همه آنها به خاطر سرطان لوزالمعده مرده‌اند. به هر حال، هرچند خیلی غم انگیز است، به لطف داستان‌های شخصی آنها است که آگاهی ما از میزان کشندگی این بیماری بالا رفته است.
این بیماری سومین عامل مرگ و میربه خاطر سرطان است، و در طول پنج سال تنها هشت درصد از بیماران مبتلا نجات می‌یابند. این آمار بسیار کوچکی است، مخصوصا در مقایسه با سرطان پستان، که احتمال درمان تقریبا ۹۰ درصد است. پس زیاد هم غافلگیر کننده نیست که اگر سرطان لوزالمعده تشخیص داده شد به معنای روبرو شدن با مرگ تقریبا حتمی است. تعجب اینجاست که این آمار در ۴۰ سال گذشته کوچکترین تغییری نکرده است، در حالی که برای سایر انواع تومورها پیشرفت‌های خیلی بیشتری شده است. خوب ما چطور می‌توانیم تاثیر درمانسرطان لوزالمعده را افزایش دهیم؟ به عنوان یک کارآفرین پزشکی، من دوست دارم روی مسائلی کار کنمکه به نظر غیر ممکن می‌آیند، محدودیت‌های آنها را درک کنم و برای یافتن راههای جدید و خلاقانه که می‌توانند نتیجه را تغییر دهند،تلاش کنم.
اولین خبر بد درباره سرطان لوزالمعده این است که لوزالمعده شما در واقعوسط شکمتان قرار گرفته است. همین که با رنگ نارنجی نمایش داده شده است. اما شما به سختی می‌توانید آن را ببینید مگر اینکه همه اندام‌های جلوی آن را بردارم. همچنین با بسیاری اندام‌های حیاتی دیگر احاطه شده است، مثل کبد، معده و کیسه صفرا. و توانایی تومور در نفوذ به این اندام‌ها دلیل این است که سرطان لوزالمعده یکی از دردناکترین گونه‌های تومور است. مکان غیر قابل دسترس آن همچنینمانع از آن می‌شود که پزشک بتواند بوسیله جراحی آن را خارج کند، مثل کاری که معمولا باسرطان پستان انجام می‌شود. همه این دلایل باعث می‌شوند که شیمی درمانی تنها گزینه باقی مانده برایبیمار مبتلا به سرطان لوزالمعده باشد.
این نکته ما را به دومین خبر بد می‌رساند. تومورهای سرطان لوزالمعدهعروق خونی خیلی کمی دارند. چرا باید به عروق خونییک تومور اهمیت بدهیم؟ بیایید لحظه‌ای درباره نحوهعملکرد شیمی درمانی فکر کنیم. دارو به صورت وریدی تزریق می‌شود و در بدن حرکت می‌کند تا زمانی کهبه محدوده تومور برسد. مثل این است که برای رسیدن به مقصدی،در یک بزرگراه رانندگی کنید. اما چه می‌شود اگر بزرگراه برای مقصد شما خروجی نداشته باشد؟ هیچ وقت به آنجا نمی‌رسید. و این دقیقا همان مشکلی است که برای شیمی درمانی سرطان لوزالمعده وجود دارد. داروها در تمام بدن شما حرکت می‌کنند. به اندام‌های سالم می‌رسند، و روی هم رفته تاثیرات مسموم کننده شدیدی بر بیمار می‌گذارند، اما مقدار بسیار کمی از آنبه تومور می‌رسند. بنابراین تاثیر بسیار محدود است.
برای من این یک تضاد استکه کل بدن را برای هدف قراردن یک عضو خاصمورد درمان قرار دهیم. هرچند در ۴۰ سال گذشته، هزینه، تحقیقات و تلاش‌های بسیار زیادی برای یافتن داروهای جدید و قوی‌تر برایدرمان سرطان لوزالمعده انجام شده است، اما برای تغییر روش رساندن دارو به بیمار هیچ کاری صورت نگرفته است.
پس بعد از دو خبر بد خوشبختانه می‌خواهم خبر خوبی به شما بدهم. با همکاری در MIT و بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون، ما راه درمان سرطان را با واقعیت بخشیدن به تحویل محلی دارو،دگرگون کرده‌ایم. در واقع ما شما را با چتر نجات بالای سر مقصد رها می‌کنیم، و از اینکه شما کل بزرگراه رارانندگی کنید جلوگیری می‌کنیم. ما دارو را در دستگاههاییمانند این جاسازی می‌کنیم. آنها به قدری انعطاف پذیر هستندکه می‌توان آنها را تا کرد تا درون لوله رساننده دارو جا شوند، بنابراین پزشک می‌تواند این رادقیقا روی تومور قرار دهد با کمترین میزان جراحی تهاجمی. اما آنها به اندازه کافی محکم هستندتا وقتی که در جای خود بر روی تومور قرار گرفتند، مانند یک قفس عمل کنند. آنها در واقع به صورت فیزیکی از اینکه تومور به سایر اندام‌ها سرایت کندجلوگیری می‌کنند، و دگردیسی آن را کنترل می‌کنند.
همچنین این دستگاهها زیست تجزیه‌پذیر هستند. یعنی اینکه وقتی در بدن، آنها شروع به حل شدن می‌کنند، دارو را تنها به صورت محلی،به آهستگی و موثرتر از آنچه اکنون با درمان کل بدن انجام می‌شود،به نقطه مورد نظر می‌رسانند. در مطالعات پیش بالینی ما نشان دادیم که این روش محلی شده می‌تواند واکنش به درمان راتا ۱۲ برابر افزایش دهد.
پس ما دارویی که هم اکنون شناخته شده است را به صورت محلی به جایی کهبیشتر به آن نیاز است می‌رسانیم، و واکنشی به دست می‌آوریم که ۱۲ برابر قوی‌تر است، و تاثیرات سمی بر بدن را هم کاهش می‌دهد. ما برای رساندن این فناوری به مرحله بعدبه صورت خستگی ناپذیر کار می‌کنیم. در حال به پایان رساندن آزمایش‌های پیش بالینی هستیم و به مدلهای حیوانی که پیش از درخواست تاییدآزمایش‌های بالینی از سازمان غذا و دارو نیاز داریم را تهیه کرده‌ایم.
هم اکنون اکثر بیماران مبتلا بهسرطان لوزالمعده میمیرند. و ما امیدواریم روزی، بتوانیم درد آنها را کمتر وزندگی آنها را طولانی‌تر کنیم و به صورت بالقوه سرطان لوزالمعده را به یک بیماری قابل درمان تبدیل کنیم.
با تجدید نظر در راه رساندن دارو، نه تنها آن را قوی‌تر می‌کنیم وسمی بودن آن را کاهش می‌دهیم، بلکه باعث گشایش دری برای یافتنراه حل‌های جدید و خلاقانه می‌شویم برای تقریبا هر مشکل ناممکن دیگری از سرطان لوزالمعده گرفته تا ورای آن.
خیلی متشکرم.
(تشویق)