نحوه خود درمانی پروانه ها

کلی بیماری عفونی هست، نه؟ امراض عفونی کماکان عامل اصلی در مرگ و میر و رنج کشیدن بشر در گوشه نقاط جهان هستند. همه ساله، میلیونها انسان از امراضی از قبیل سل، مالاریا و اچ آی وی در سرتاسر دنیا و حتی در ایاات متحده میمیرند. هر سال، هزار آمریکایی از آنفولانزای فصلی میمیرند.
البته ما انسانها خلاق هستیم، نه؟ ما به شیوه هایی برای محافظت خود علیه این مرضها دست یافته ایم. دارو و واکسن داریم. و آگاهی داریم-- از تجربه هایمان یا می گیریم و به راه حلهای خلاقانه می رسیم. قبلا فکر می کنیم که در این مقوله تنها هستیم، اما الان می دانیم که اینطور نیست. فقط انسانها پزشک ندارند. می دانیم که آن بیرون کلی حیوان هست که این کار را انجام می دهند. از همه مشهورتر شاید شامپانزه ها باشند. تفاوت چندانی با ما ندارند، می توانند از گیاهان برای مداوای انگلهای روده شان استفاده کنند. اما دهه های اخیر نشان داده که سایر حیوانات هم قادر به این کار هستند: فیلها، خارداران، گوسفند، بز و الی آخر. و حتی جالبتر این است که کشفهای اخیر به ما می گویند حشره ها و دیگر حیوانات کوچک با مغزهای کوچکتر می توانند از دارو استفاده کنند.
همانطور که می دانیم مشکل موجود در رابطه با امراض عفونی این است که پاتوژنها به تکامل یافتن ادامه می دهند، و خیلی از داروهایی که ما ساخته ایم اثر گذاریشان را از دست می دهند. و بنابراین، نیاز زیادی برای یافتنراههای تازه در کشف داروها وجود دارد تا قادر باشیم علیه بیماریها استفاده کنیم.
الان فکر می کنم که باید به این حیوانها نگاه کنیم، و ما می توانیم از آنها نحوه درمان امراض خود را یاد بگیریم. بعنوان زیست شناس، بمدت ۱۰ سال پروانه های شهریاررا مورد مطالعه قرار داده ام. خب، پروانه های شهریار بخاطر مهاجرتهای دیدنی سالیانه شان از ایالات متحده و کانادا به مکزیک بشدت معروفند، جایی که میلیونها از آنها در آنجا گرد هم میایند، اما این دلیل من برای انجام بررسی رویشان نیست. من پروانه های شهریار را بخاطرمریض شدنشان مورد مطالعه قرار دادم. آنها مثل من و شما بیمار می شوند. و بنظرم کاری که می کنند اطلاعات زیادی درباره داروهایی به ما می دهد که می توانیم برای انسانها بسازیم.
انگلهایی که پروانه های شهریار به آنها مبتلا می شوند اصطلاحا ophryocystis elektroscirrha نام دارد-- خیلی دهان پر کن است. آنچه انجام می دهند تولید هاگ است، میلیونها هاگ در بیرون از پروانه که در قالب ذرات کوچک بین فلسهای پروانه نشان داده می شوند. و واقعا برای پروانه های شهریار مضر هستند. عمرشان را کوتاه می کند. از قابلیت آنها برای پرواز می کاهد، حتی ممکن است قبل از رسیدن به بزرگسالی آنها را بکشد. انگلی بسیار مضر.
بعنوان بخشی از شغلم، زمان زیادی را در گلخانه ها صرف رشد گیاهان می کنم، و دلیلش این است که پروانه های شهریار شدیدا در خوردن وسواس دارند. وقت شتگی تنها استبرق می خورند. خوشبختانه چندین استبرق مختلف وجود دارد که بتوانند استفاده کنند، و همه این استبرقها کاردنولید دارند. مواد شیمیایی که سمی هستند. برای بیشتر حیوانات سمی است الا پروانه های شهریار. در واقع، پروانه های شهریار قابلیت مصرف مواد شیمیایی را دارند، آنها را درون بدنشان حمل می کنند تا با تولید سم از آنها در برابر شکارچیان از قبیل پرندگام محافظت کنند. و کار بعدیشان تبلیغ کردن این سم از طریق رنگهای زیبای هشداردهنده نارنجی، سیاه و سفید است.
خب در شغلی که دارم به پرورش گیاهان مختلف و استبرق های مختلف در گلخانه می پردازم. برخی سمی از قبیل یک استبرق استوایی با میزان غلظت بالایی از کاردنوییدها. و بعضی غیرسمی بودند. و بعد انها را به پروانه های شهریار خوراندم. برخی از پروانه هاش شهریار سالم بودند. مریضی نداشتند. اما برخی از آنها بیماری داشتند، و آنچه یافتم این بود که این استبرق ها خاصیت دارویی دارند، به این معنا که علائم بیماری را در پروانه های شهریار کاهش می دهند، به این معنا که پروانه های شهریار مبتلا با خوردن این گیاهان دارویی بیشتر عمر می کنند.
و وقتی این را فهمیدم، این ایده به ذهنم رسید، و کلی آدم به من گفتند که ایده دیوانه واری بود، اما با خودم فکر کردم، چطور میشد اگر پروانه ها می توانستند از این استفاده کنند؟ چطور می شد اگر آنها از این گیاهان بعنوان داروی خود استفاده می کردند؟ چطور میشد اگر اگر بعنوان پزشک عمل می کردند؟
بنابراین تیم من شروع به انجام آزمایشات کرد. در انواع اولیه آزمایشات، ما کرمهای ابریشم را داشتیم و به آنها این گزینه را دادیم: استبرق دارویی علیه استبرق غیردارویی. و طول عمرشان را بسته به نوع استبرقی که خوردند اندازه گرفتیم. و نتیجه مثل اغلب اوقات در علم کسالت آور بود: پنجاه درصد غذایشان دارویی بود. پنجاه درصد نه. این کرمهای ابریشم هیچ چیزی را برای رفاه حالشان ندارند.
بعد رفتیم سراغ پروانه های بالغ، و شروع به پرسیدن این سوال کردیم که آیا این مادرها هستند که می توانند نوزادشان را درمان کنند. آیا مادرها می توانند روی استبرق دارویی تخم بگذارند؟ که نوزدانشان بعدا کمتر دچار بیماری شوند؟ این آزمایشات را طی سالها انجام داده ایم، و همیشه نتایج یکسانی می گیریم. کاری که می کنیم قرار دادن یک پروانه شهریار در قفسی بزرگ است، یک گیاه طبی در یک سوی آن و گیاهی غیرطبی در سوی دیگر، و بعد تعداد تخمهایی را که پروانه روی هر کدام از گیاهان می گذارد را میشماریم. و آنچه سرآخرمیابیم همیشه یکی است. آنچه میابیم این است که شهریارها قویا استبرق طبی را ترجیح می دهند. بعبارت دیگر، کاری که این ماده ها انجام می دهند این است که حدود ۶۸ درصد تخمهایشان را روی استبرق طبی می گذارند. کاری که با دوز و کلک انجام می دهند در واقع انتقال انتقال انگلها موقع تخم گذاریشان است، نمی توانند مانعش شوند. همینطور هم نمی توانند خوددرمانی کنند. اما انچه تجربه به ما می گوید این است که پروانه های شهریار، این مادران،می توانند روی استرق طبی تخم گذاری کنند تا نوزدانشان بعدا کمتر مریض شوند.
خب به نظرم این کشف خیلی مهمی است، مه فقط به این خاطر که به ما درباره طبیعت چیز باحالی می گوید، بلکه همینطور به این خاطر که بیشتر به درباره پیدا کردن داروها می گوید. خب این حیوانات خیلی کوچک هستند و ما تمایل داریم فکر کنیم که آنها خیلی ساده هستند. آنها مغزهای خیلی کوچکی دارند، با این حال از پس انجام چنین درمان پیچیده ای بر میایند. امروزه ما حتی میدانیم که بیشتر داروها از مشتقات محصولات طبیعی هستند، از جمله گیاهان، و در فرهنگهای بومی، شفا دهندگان سنتی برای یافتن داروهای تازه به حیوانات نگاه می کنند. به این ترتیب، که فیلها به ما گفته اند چطور ناراحتی معده را درمان کنیم. و تشی ها به آدمها گفتند چطور اسهال خونی را درمان کنند، فکر می کنم مهمترین کار رفتن ورای این پستانداران بزرگ مغز و اعتبار بیشتر دادن به این حیوانات ساده، حشراتی باشد که بیشتر مایلیم درباره شان بعنوان کوچک مغزهای خیلی خیلی خرد و ساده فکر کنیم. این کشف که این حیوانات می توانند همچنین از دارو استفاده کنند راههای کاملا تازه ای را در مقابلمان می گشاید، و فکر می کنم که روزی ما قادر به درمان مرضهای انسانی با داروهایی باشیم که نخست از سوی پروانه ها کشف شدند، و معتقدم که فرصت فوق العاده ای است که ارزش دنبال کردن را دارد.
خیلی از شما متشکرم.
(تشویق)