پناهندگان برای شروع زندگی تازه به چه چیزی نیاز دارند؟

تقریبا دو سال قبل، تماسی دریافت کردمکه زندگی‌ام را تغییر داد.
«سلام، من پسرعمویت حسن هستم.»
خشکم زد. می‌دانید، من بیش از ۳۰ عموزاده دارم، اما هیچکس را به اسم حسن نمی‌شناختم.
معلوم شد که حسن درواقعپسرعموی مادرم است و به تازگی به عنوان پناهندهبه مونترال آمده. طی چند ماه بعد، سه خویشاوند دیگرم بادرخواست پناهندگی به کانادا آمدند که فقط لباس تنشان در کوله‌پشتی‌شان بود. و دو سال بعد از آن تماس تلفنی، زندگی من یکسره تغییر کرد. دانشگاه را ترک کردم و اکنون تیم متنوعی شامل تکنیسین‌ها،محققان و پناهندگان را رهبری می‌کنم که منابع ویژه‌ی مخصوص برای کمک به خودرا برای تازه‌واردان فراهم می‌کند. ما می‌خواهیم به آنها کمک کنیم تا بر موانعزبانی، فرهنگی و غیره غلبه کنند که باعث می‌شود فکر کنند کنترلزندگیشان را از دست داده‌اند. و حس می‌کنیم هوش مصنوعی می‌تواندبه احیای حقوق و منزلتی کمک کند که خیلی از افراد موقع درخواستکمک از دست می‌دهند.
تجربه پناهندگی خانواده‌ی منمنحصر به فرد نیست. به گفته کمیساریای پناهندگان سازمان ملل در هر یک دقیقه ۲۰ نفر به دلیل تغییرات آب و هوا،بحران‌های اقتصادی و عدم ثبات اجتماعی و سیاسی آواره می‌شوند. و هنگام کار داوطلبانه در یکی از اسکان‌های محلی YMCA که پسرعمویم حسن و سایر اقواممفرستاده شده بودند ما دیدیم و یاد گرفتیم قدردان این باشیم که اسکان مجدد چقدر به تلاشو هماهنگی نیاز دارد.
در ابتدا وقتی می‌رسید باید یک وکیل پیدا کنید و در طول دو هفتهمدارک قانونی را کامل کنید. همچنین باید برای آزمایش‌های پزشکی نزد یکیاز پزشکان از قبل مشخص شده وقت بگیرید، تا بتوانید برای اجازه‌ی کار اقدام نمایید. و باید به دنبال جایی برای زندگی کردن باشید قبل ازاینکه بتوانید هر نوعکمک اجتماعی دریافت کنید.
با هزاران نفری که از آمریکا فرار کردند تا در کانادا پناهندگی بگیرند، طی چند سال اخیر، خیلی زود فهمیدیم که اوضاع از چه قرار است وقتی تعداد نیازمندان به کمک از منابع کمک‌رسانی بیشتر است. خدمات اجتماعی قادر به پاسخگویی سریع نیست، حتی اگر جوامع تمام تلاششان را بکنند تا با منابع محدود به مردم بیشتری کمک کنند، تازه‌واردان زمان بیشتری در سردرگمی هستند، و نمی‌دانند به کجا روی بیاورند.
برای مثال، در مونترال، علی‌رغم هزینه شدن میلیون‌ها دلار برای حمایت از اسکان مجدد، تقریبا ۵۰ درصد ازتازه‌واردان هنوز نمی‌دانند امکاناتی رایگان وجود دارد که در همه زمینه‌ها به آنها کمک کندار پر کردن فرم گرفته تا پیدا کردن کار. چالش این نیست که این اطلاعات وجود ندارد. برعکس، افرادی که نیازمند کمک هستندبا اطلاعات بسیار زیاد سر در گم می‌شوند که سخت می‌توان از همه آنها سر در آورد. «اطلاعات بیشتری به من نده،فقط بگو باید چکار کنم،» این نظری بود که بارها و بارها شنیدیم. و این نشان می‌دهد که چقدر یافتن جای خود سخت است وقتی برای اولین بار وارد کشوری می‌شوید. خود من وقتی برای اولین بار وارد مونترال شدم چقدر با همین مسائل درگیر بودم، و من مدرک دکتری هم دارم.
(خنده)
شخص دیگری از تیم ما، که خودشپناهنده است، اینطورعنوان می‌کند: «در کانادا، یک سیم کارت از غذا مهم‌تر است، چون ما از گرسنگی نمی‌میریم.» اما دسترسی پیدا کردنبه منابع و اطلاعات درست می‌تواند تفاوت بین مرگ و زندگی باشد. اجازه بدهید باز هم بگویم: دسترسی پیدا کردنبه منابع و اطلاعات درست می‌تواند تفاوت بین مرگ و زندگی باشد.
برای رسیدگی کردن به این مسائل، ما Atar را ساختیم، اولین حامی مجازی با پشتیبانی هوش مصنوعی که مرحله به مرحله در هفته اول ورود به شهر جدید راهنمایی‌تان می‌کند. فقط به اتار بگویید چه کمکی نیاز دارید. سپس اتار سوالاتی پایه‌ای از شما می‌پرسد تا شرایط خاص شما را درک کند و واجد شرایط بودن شما را برای دسترسی به منابع تعیین کند. برای مثال جایی برای اقامت امشب دارید؟ اگر خیر، یک سرپناهکاملا زنانه را ترجیح می‌دهید؟ آیا فرزند دارید؟ اتار سپس فهرستی سفارشی و مرحله به مرحله تولید می‌کند که هرچیزی شما نیاز دارید بدانیدبه شما می‌گوید، از اینکه کجا بروید، چگونه به آنجا بروید، با خودتان چه چیزی ببرید و چه انتظاری داشته باشید. شما می‌توانید هر زمانی از آن سوال بپرسید، و اگر اتار پاسخی نداشته باشد، شما به شخصی واقعیمتصل می‌شوید که پاسخ را می‌داند.
اما هیجان‌انگیزتر این است که ما به سازمان‌های خدماتیو انسان‌دوستانه کمک می‌کنیم تا اطلاعات و تحلیل‌های لازم برای فهم نیازهای درحال تغییر تازه‌واردان را در زمان حال جمع آوری کند. این همه چیز را عوض می‌کند. ما با کمیساریای پناهندگان همکاری می‌کنیم تا این تکنولوژی را در کانادا فراهم کنیم و در کارمان کمپین‌هایی به عربی، انگلیسی، فرانسوی، کریولی و اسپانیایی راه انداخته‌لیم.
وقتی در مورد مسائل پناهندگان صحبت می‌کنیم، اغلب روی آمار رسمی تمرکز داریم در مورد ۶۸ و نیم میلیون نفری که به اجباردر سرتاسر دنیا جا به جا شده‌اند. اما واقعیت به مراتب بزرگتر است. تا سال ۲۰۵۰، ۱۴۰ میلیون نفر دیگر در خطر آوارگی بر اثر تخریب محیط زیست خواهند بود. و امروز--همین امروز--تقریبا یک میلیارد نفر در زاغه‌های غیرقانونی زندگی می‌کنند. اسکان مجدد و جذب شدن به جامعه جدید یکی از بزرگترین چالش‌های زمان ماست. و امید ما این است که اتار بتواند برایهرکدام از تازه‌واردان یک حامی فراهم کند. امید ما این است که اتار بتواندتلاش‌های فعلی را بیشتر کند و فشارهای شبکه‌ی امنیتاجتماعی را کاهش دهد که تا همین حالا نیز آسیب بسیار زیادی خورده. اما مهم‌ترین چیز برای ما این است که کار ما کمک کند به احیای حقوق و منزلتی که پناهندگان در فرایند اسکان مجددو جذب شدن در جامعه از دست می‌دهند با ارائه منابعی که آنان برای کمک به خود نیاز دارند.
متشکرم.
(تشویق)