کودکان شما ممکن است در مریخ زندگی کنند. و این شرح زندگیشان است
متن سخنرانی :
کمربند ها رو محکم ببندید، به مریخ می‌رویم.نه فقط با چند فضا نورد -- هزاران نفر به مریخ مهاجرت می‌کنند. و با اطمینان می‌گویمبه همین زودی این کار را خواهند کرد. بعضی از شما نهایتامشغول پروژه هایی در مریخ خواهید شد، و تضمین می کنم که تعدادی ازبچه های شما در آنجا زندگی خواهد کرد.
شاید به نظر مسخره بیاید، پس در مورد چگونگی و زمان این اتفاق برایتان توضیح می‌دهم. اما در ابتدا می خواهم سوال مشخصی را بررسی کنم: اصلا برای چی باید این کار رو کرد؟
۱۲ سال پیش، برنامه ای در TED داشتم در مورد ۱۰ راه کهدنیا ممکن است یکباره به پایان برسد. ما بی اندازه در برابر دمدمی مزاجیاین کهکشان آسیب پذیریم. تنها یک سنگ آسمانی بزرگ کافی است تا ما را از میان ببرد. برای بقا باید به فراتر از سیاره خانگی مان دسترسی داشته باشیم. فکر کنید که چقدر دردناک است اگر تمامی دستیابی های بشریتیکباره محو شود.
و دلیل دیگری هم برای رفتن وجود دارد: اکتشاف در ژن ماست. دو میلیون سال پیشانسانها در آفریقا تکامل یافتند و بعد به آهستگی اما با اطمیناندر تمامی سیاره پخش شدند برای دسترسی به طبیعت وحشیکه فراتر از افق هایشان گسترده شده بود. این در درون ماست. و آنها در این امر موفق شدند. بسیاری از بزرگترین پیشرفت‌هایتمدن و صنعت بدلیل جستجو های ما بوده است.
بله، ما می توانیم کارهای خوب بسیاری با سرمایه ایجاد یکجامعه پیشرفته در مریخ انجام دهیم. و بله همه ما باید بیشتر مواظب سیاره خانه خود باشیم. و بله، من نگرانم که مریخ را دچار همانمشکلات زمین کنیم.
اما برای لحظه ای فکر کن، وقتی جان اف کندی به ما گفت که انسانی راروی مریخ فرود می آوریم چه می‌شد. او نسلی را برای آرزو داشتن به هیجان آورد. فکر کنید که چطوراز فرود روی مریخ الهام خواهیم گرفت. احتمالا بر می گردیم و به زمین نگاه خواهیم کرد و می بینیم که اینها تنها مجموعه‌ایاز انسانیت هستند و شاید بعد به زمین نگاه کنیم، زمانی که برای بقا در مریخ تلاش می‌کنیم، و بفهمیم که سیاره خانه ماچقدر با ارزش است.
پس بگذارید در باره این ماجرای خارق العاده ای که می خواهیم انجام دهیم بگویم. اما اول، چند واقعیت شگفت انگیزدر باره جایی که می‌رویم. این تصویر، اندازه واقعی مریخ را در مقایسه با زمین نشان می‌دهد. مریخ سیاره خواهر ما نیست. خیلی از نصف زمین کوچک تر است، و با وجود این واقعیت که که کوچکتر است، سطحی از مریخ که می‌شودروی ان ایستاد معادل سطحی از زمین استکه قابل ایستادن است، چون بیشتر زمین با آب پوشیده شده.
جو مریخ واقعا رقیق است -- ۱۰۰ بار رقیق تر از زمین -- و قابل تنفس نیست.۹۶ درصد آن دی اکسید کربن است.
و واقعا سرد است. دمای متوسط منهای ۶۲ درجه سانتی گراد است، اگرچه گستره دمادر آنجا خیلی متفاوت است.
طول روز مریخ تقریبا معادل روز زمین است، باضافه ۳۹ دقیقه. فصل ها و سال ها در مریخدوبرابر زمین طول می‌کشند.
و برای هر کسی که بخواهدبه خود بال ببندد و پرواز کند، مریخ جاذبه خیلی کمترینسبت به زمین دارد، و جایی است که می توانی از روی ماشینت بپریبجای چرخیدن دورش.
همینطور که می بینید،مریخ کاملا شبیه زمین نیست، اما با اختلافی زیاد قابل زیست ترینمحل در کل منظومه شمسی است.
اما مشکل اینجاست، مریخ خیلی دور است، هزار بار دورتر از کره ماه خودمان. فاصله ماه ۲۵۰٬۰۰۰ مایل است و رسیدن به آن برای فضانوردان آپولو سه روز طول کشید. مریخ ۲۵۰ میلیون مایل دورتر است و برای ما هشت ماه طول می کشدتا به آنجا برسیم -- ۲۴۰ روز. و اگر ما مشخصا در روز خاصی پرتاب شویم، در زمان خیلی ویژه‌ای، یکبار در هر دوسال، وقتی که مریخ و زمین درست در امتداد هم قرار می‌گیرند، تا مسافتی کهموشک باید طی کند کمترین باشد. ۲۴۰ روز مدت طولانی است که با همکارانتاندر یک قوطی فلزی گیر کرده باشید.
و در این بین، سوابق مادر رسیدن به مریخ افتضاح است. ما و روس ها،اروپایی ها، ژاپنی‌ها، چینی ها و هندی‌ها، ۴۴ موشک به آنجا فرستاده‌ایم، و بیشتر آنها یا گم شده اند و یا سقوط کرده‌اند. تنها یک سوم ماموریت های مریخموفقیت آمیز بوده اند.
و به هر صورت در حال حاضرموشکی که آنقدربزرگ باشد که به آنجا برویم نداریم. زمانی این موشک را داشتیم،ساترن ۵. چند تایی ساترن ۵می توانست ما را آنجا ببرد. با شکوه ترین دستگاهی بودکه تا کنون توسط انسان ساخته شده، و موشکی بود که ما را به ماه برد. اما آخریم ساترن ۵ در سال ۱۹۷۳ برایپرتاب ایستگاه فضایی اسکای لب استفاده شد، و بعد تصمیم گرفتیم تا چیزی که شاتل نام گرفت را بسازیم بجای آنکه مسیر مریخ رابعد از فرود در ماه ادامه دهیم. بزرگترین موشکی که حالا داریم تنها نصف اندازه ای است کهچیزی را برای ما به مریخ ببرد.
پس رفتن به مریخ ساده نیست و این سوال واقعا جالبی راپیش می آورد ... اولین انسان واقعا تا چه زمانیدر آنجا فرود می آید؟
بعضی از کارشناسان معتقدندکه اگر تا ۲۰۵۰ به آنجا برویم، دستاورد خیلی خوبی خواهد بود.
این روز ها، ناسا به نظر معتقد استتا ۲۰۴۰ می تواند انسان را به مریخ ببرد. ممکن است بتوانند. من فکر می کنم که انها می توانندانسان را تا ۲۰۳۵ به مدار مریخ ببرند. اما مشخصا، فکر نمی کنم که زحمت این کار را در ۲۰۳۵برای فرستادن یک موشک به خود بدهند، چون قبلا به آنجا رسیده‌ایم.
ما در سال ۲۰۲۷ در مریخ فرود خواهیم آمد. و دلیلش اینست که این مرد متعهد به انجامش است. نام او « الون ماسک» است، اومدیر عامل تسلا موتورز و اسپیس ایکس است. او خودش به من گفتکه در ۲۰۲۵ در مریخ فرود خواهیم آمد، اما الون ماسکاز من خوشبین تر است -- و این سابقه ای طولانی دارد -- به همین خاطر چند سالی تخفیف داده‌ام. اگرچه ... باید از خود بپرسیم، واقعا این شخص میتونه این کار رادر ۲۰۲۵ یا ۲۰۲۷ انجام بده؟
خوب، بگذارید ده سال اخیر را با الون ماسککمی بررسی کنیم. ۱۰ سال پیش کجا بود؟ این خودرو الکتریکی تسلاست. در ۲۰۰۵، خیلی ازآدمهای صنعت خودرو می‌گفتند، تا ۵۰ سال آیندهیک خودرو الکتریکی خوب نخواهیم داشت،
و این کجا بود؟ این موشک فالکون ۹ شرکت اسپیس ایکس است، در حال بالا بردن شش تن باربه ایستگاه فضایی بین المللی. ۱۰ سال پیش، اسپیس ایکس هیچ کاری نکرده بود،و یا موشکی را به هیچ کجا پرتاب نکرده بود. پس به نظرم احتمال خوبی وجود دارد که کسی که صنعت خودرو سازیرا متحول کرده در کمتر از ۱۰ سال و کسی که یک شرکت کامل پرتاب موشکرا در کمتر از ۱۰ سال بوجود آورده ما را در ۲۰۲۷ به مریخ می برد.
باید این را بدانید: دولت ها و ربات ها دیگر مدیریت این موضوع را ندارند. شرکت های خصوصیدر حال جهش به فضا هستند و دوست دارند تا شما را به مریخ ببرند.
و این سوال مهمی را پیش می‌آورد. آیا واقعا می‌توانیم آنجا زندگی کنیم؟ ممکن است ناسا نتواند ما راتا ۲۰۴۰ به آنجا ببرد و یا ممکن است که خیلی وقتقبل از ناسا به آنجا برویم، اما ناسا مسئولیت بسیار بزرگیدر فهمیدن چگونگی زندگی در مریخ دارد.
بگذارید به مشکل اینطور نگاه کنیم. این چیزی است که شمابرای زندگی در زمین نیاز دارید: غذا، آب، مسکن و لباس. و این چیزی است که شمابرای زندگی در مریخ نیاز دارید: همه بالایی ها، بعلاوه اکسیژن.
بیایید به مهمترین موضوع این لیست اول نگاه کنیم. آب پایه همه حیاتی است که می‌شناسیم، و بسیار سنگین تر از آن است که برایزندگی آن را از زمین به مریخ حمل کنیم، پس اگر می خواهیم در مریخ موفق شویمباید آب پیدا کنیم. و اگر به مریخ نگاه کنید،به نظر واقعا خشک می‌آید، به نظر می رسد که کل سیاره یک بیابان است. اما معلوم شده که اینطور نیست. تنها خاک روی مریخحاوی ۶۰ درصد آب است. و تعدادی از مدار گرد های ما که هنوز دور مریخ پرواز می کنند نشان داده اند -- و در ضمن، این عکس واقعی است -- که خیلی از دهانه های روی مریخلایه هایی از آب یخزده در خود دارند. جای بدی برای ایجاد یک مجموعه انسانی نیست.
اینجا تصویری از حفاری کوچکی که کاوشگر فونیکس در ۲۰۰۸ انجام داده می‌بینیم، که نشان می‌دهد درست زیرسطح خاک یخ وجود دارد -- این چیز سفید یخ است. در تصویر دوم، که چهار روز بعد از اولی گرفته شده، می بینید که مقداری از آن بخار شده.
مدار گرد ها همچنین به ما می‌گویند که مقدلر عظیمی آب زیر زمینی در مریخ یخچال های طبیعی وجود دارد. در واقع، اگر تنها آب موجوددر قطب های مریخ ذوب شود، بیشتر سطح سیارهزیر ۱۰ متر آب خواهد رفت. پس کلی اب در آنجا هست، اما بیشتر آن یخ است،و بیشتر آن زیر زمین، و نیاز به کلی انرژی و نیروی انسانیبرای دسترسی دارد.
این وسیله ای است کهدر دانشگاه واشنگتن ساخته شده در سال ۱۹۹۸. اساسا یک رطوبت زدای ساده است. و معلوم شده که رطوبت جو مریخ اغلب ۱۰۰ درصد است. پس این دستگاه می تواندهمه آبی را که انسان نیاز دارد بسادگی از جو مریخ بدست آورد.
در مرحله بعد باید نگرانآنچه تنفس می کنیم باشیم. راستش را بگویم، واقعا متعجب شدم وقتی فهمیدم که ناسااین مشکل را حل کرده. این یک محقق MIT به ناممایکل هشت است. و او این دستگاه را به نام موکسی، ساخته است. من عاشق این وسیله هستم. اساسا معکوس یک پیل سوختی است، جو مریخ را به خود می کشد و اکسیژن بیرون می دهد. و باید یادت باشد که CO2 -- دی اکسید کربن، ۹۶ درصد جو مریخ است -- ۷۸ درصد CO2 خودش اکسیژن است.
مریخ نورد بزرگ بعدی که ناسا در ۲۰۲۰به مریخ می فرستد مجهز به یکی از این وسیله ها است، که می تواند به اندازه ای اکسیژن تولید کند که یک نفر را مداوما زنده نگه دارد. و نکته این موضوع این است -- و این تنها برای آزمایش است -- نکته این موضوع اینست که این وسیلهاز پایه بگونه ای طراحی شده تا بتواند با ضریب ۱۰۰ توسعه پیدا کند.
موضوع بعدی، چه چیزی خواهیم خورد؟ خوب، برای کشت غذااز هیدروفونیک استفاده می‌کنیم، اما امکان کشت بیش از ۱۵ تا ۲۰ درصدغذایمان را در آنجا نداریم، حداقل نه تا وقتی کهآب در سطح مریخ جاری شود و ما واقعا امکان و توانکشت و زراعت را دارا هستیم. در این بین، بیشتر غذایمان از زمین وارد می‌شود، که بصورت خشک است.
و بعد به مسکن نیاز داریم. در ابتدا می توانیم از بناهای هایبادی تحت فشار استفاده کنیم همینطور درخود مریخ نشین ها. اما این روش واقعا فقط در روز کار میکند. تشعشعات خورشیدی بسیاز زیاد استو همینطور تابش‌های اشعه کیهانی. پس واقعا باید به زیر زمین رفت.
مشخص شده که خاک مریخ، روی هم رفته،برای ساخت آجر بسیار مناسب است. و ناسا این را هم مشخص کرده است. آنها می خواهند نوعی ازپلاستیک پلیمر را در آجرها قرار دهند، و در داخل اجاق مایکرو ویو فشرده کنند، و حالا می توانید بناهاییبا دیوار های واقعا ضخیم بسازید. و یا ممکن است تصمیم بگیریم تا زیر زمیندر غار ها یا مجاری گدازه زندگی کنیم، که خیلی از آنها وجود دارند.
و نهایتا، در مورد لباس. روی زمین ما کیلومترهاجو بالای سرمان داریم، که ۷ کیلو گرمفشار دائمی بر بدن ما وارد می کند، و بدن ما دائما در حال فشار به بیرون در مقابل آن است. روی مریخ تقریبا فشار جوی وجود ندارد. پس « دیوا نیومن»، محقق MIT، این لباس فضایی براق را ساخته است. که ما را در خود نگه می دارد، جلوی تشعشع را می‌گیردو ما را گرم نگه می‌دارد.
بگذارید دقیقه ای به این فکر کنیم. غذا، مسکن، لباس، آب، اکسیژن ... این کار شدنی است. واقعا می شود. اما هنوز کمی پیچیده و کمی مشکل است.
و این ما را به قدم بزرگ بعدی -- قدمی واقعا بزرگ -- در داشتن یک زندگی خوب در مریخ می‌برد. و آن زمینی کردن سیاره است: که آن را بیشتر شبیه زمین کنیم، مهندسی مجدد کل سیاره.
به نظر خیلی گستاخانه می آید، اما در واقع فناوری لازم برای انجام همه این کارهاییکه می خواهم بگویم وجود دارد.
در ابتدا باید گرمش کنیم. مریخ بسیار سرد استچون جو بسیار نازکی دارد. پاسخ اینجاست،در قطب جنوب و قطب شمال مریخ، هر دو آنها پوشیده از مقدار قابل توجهیدی اکسید کربن یخزده هستند -- یخ خشک. اگر گرمش کنیم، مستقیما به داخل جو متصاعد می شوند که غلظت جو را شبیه به آنچه در زمین اتفاق می افتد افزایش می‌دهد.
و همانطور که می دانیم، CO2 گاز گلخانه ای بسیار قوی است. روش مورد علاقه من برای این کاربرپا کردن یک بادبان خورشیدی خیلی خیلی بزرگ و متمرکز کردن آن -- که اساسا مثل یک آینه عمل می کند -- و تمرکز آن در ابتدا روی قطب جنوب مریخ است. همانطور که سیاره می چرخد، تمامی آنیخ های خشک را گرم و متصاعد میکند، که به جو وارد می شود. و واقعا مدت زیادی طول نمی‌کشد تا دمای مریخ شروع به افزایش کند، احتمالا در کمتر از ۲۰ سال.
همین حالا، در یک روز خوب در استوا، در وسط تابستان در مریخ، دما می تواند واقعا به ۲۱ درجه برسد، اما می تواند تا منهای ۷۳ درجه در شب هم پایین رود.
( خنده حضار )
آنچه به دنبالش هستیمیک اثر گلخانه ای غیر قابل کنترل است: دما به اندازه ای افزایش یابد تا ببینیم که خیلی از یخ های روی مریخ -- خصوصا یخ های داخل زمین -- ذوب شوند. و بعد جادوی واقعی آغاز می‌شود.
همچنان که جو غلیظ تر می‌شود،همه چیز بهتر می شوند. حفاظت بهتری در برابر تشعشع بوجود می‌آید، جو بیشتر ما را گرمتر میکند،سیاره را گرمتر میکند، پس آب جاری خواهیم داشت و محصولات را ممکن می سازد. و بعد بخار آب بیشتری به هوا می رود،و گاز گلخانه ای قوی دیگری را ایجاد میکند. باران و برف در مریخ خواهد بارید. و جو غلیظ تر آنقدر فشار را بالا می‌برد که می توانیمآن لباس های فضایی را در آوریم. ما تنها نیاز به حدود دو و نیم کیلو گرمفشار برای زندگی داریم. و نهایتا، مریخی ساخته می شود که شبیه به بریتیش کلمبیا خواهد بود.
اما هنوزبا مشکل پیچیده ای مواجهیم اینکه جو را قابل تنفس کنیم، و صادقانه بگویم این ممکن استاین کار ۱۰۰۰ سال طول بکشد. اما انسان‌ها بطرز شگفت آوری باهوشندو بی نهایت قابل انطباق.
نمی شود گفت که فناوری‌های آینده ماچه توانایی هایی فراهم می آورند و نمی شود گفت که با بدنمانچه می توانیم بکنیم. هم اکنون در زیست شناسی، ما در مرز تواناییکنترل ژنتیکی خود هستیم، اینکه ژن ها در بدن‌های ما چه می‌کنند، و مطمئنا، و در نهایت، با تکامل خود ما. می توانیم به گونه های انسانیدر زمین تبدیل شویم که کمی با گونه های انسانی در مریخ متفاوتند.
اما آنجا چه خواهی کرد؟چه زندگی خواهی داشت؟ مثل روی زمین خواهد بود. کسی رستورانی راه می اندازد، دیگری کارگاه ریخته گری می سازد. شخص دیگری روی مریخفیلم های مستند می سازد و آنها را روی زمین می‌فروشد. و عده ای احمقسریال تلویزیونی زنده می‌سازند.
( خنده حضار )
شرکت‌های نرم افزاری خواهند بود، هتل‌ها، نوشیدنی فروشی‌ها خواهند بود.
این ها حتمی است: این برهم زننده تریناتفاق عمرمان خواهد بود، و فکر می کنم الهام بخش ترینش هم هست.
از هر دختر بچه ۱۰ ساله ای بپرسیدکه آیا می خواهد به مریخ برود. کودکانی که حالا در مدارس ابتدایی هستندمی توانند انتخاب کنند که آنجا زندگی کنند.
زمانی را که در ماه فرود آمدیمرا یادتان هست؟ وقتی که این اتفاق افتاد،مردم به هم نگاه می کردند و می‌گفتند، « اگر بتوانیم این کار را بکنیم،هر کاری ممکن است.» وقتی که واقعا یک جامعه جدید در مریخ بسازیمچه فکری خواهند کرد؟
و مهمترین همه، این کار ما را تبدیل یک گونه « فضا گذر» خواهد کرد. و به معنی آن خواهد بود که هر اتفاقی برایزمین بیفتد انسان ها زنده خواهند ماند. ما هیچ وقت آخرین نمونهنوع خود نخواهیم بود.
متشکرم.
( تشویق حضار )
