پیشنهادی هوشمندانه برای بهبود حفاظت از مناطق دریایی
متن سخنرانی :
آه، اقیانوس‌های زمین. آنها زیبا، الهام‌بخش، و ممد حیات‌اند. همچنین، همانطور که احتمالا کاملا آگاهید،کم و بیش تباه شده‌اند.در سِیشیل، برای نمونه، فعالیت‌های انسانی و تغییرات اقلیمیمرجان‌ها را سفید کرده‌اند. ماهیگیری بیش از حدشمار ماهی‌ها را به شدت کاهش داده. تنوع زیستی در خطر است. پس چه می توانیم بکنیم؟ خُب، بدیهی است که باید حفاظت کنیم.
طبیعت بسیار انعطاف‌پذیر است. وقتی مناطق دریایی از نظرِاستراتژیک محافظت می‌شوند، تمام اکوسیستم‌ها می‌توانندبه حالت اول بازگردند. با این حال، ایجاد مناطقِحفاظت‌شده دریایی آسان نیست. اولا، مسئله این است که تصمیم بگیرید از کجا محافظت کنید. این صخره‌های مرجانی با مسیر ماهیگیری بین‌المللی همپوشانی داشته، و با محل تخم ریزی ماهی‌ها تداخل دارد. همه چیز به هم متصل و پیوسته است. و برنامه‌های حفاظت دریاییباید در نظر بگیرند که یک منطقه چگونه بر دیگری تاثیر می‌گذارد.
سپس، مسئله همراه کردن همه افراد است. اقتصادهای ساحلی اغلب بهماهیگیری و توریسم وابسته‌اند. اگر مردم فکر کنند که نمی‌توانندکارشان را انجام دهند، هیچ شانسی برای خرید مایحتاج محلی وجود ندارد تا آن منطقه موفق عمل کند.
مناطق حفاظت‌شده دریایی نیزباید تقویت شوند. بدان معنی که در این برنامه خود دولت نیز باید با جان و دل همکاری کند. حمایت اسمی کافی نیست. و در نهایت، حفاظت به پول نیاز دارد. پول خیلی زیاد. کشورهای جزیره‌ای و ساحلی ممکن است به دنبال حفاظت از آبهای خود باشند، اما اغلب این کشورهابدهی بسیار بالایی دارند و توان مالی ندارند که حفاظت از آبها را در اولویت قرار دهند. اگر در بحث حفاظت از دریاها تنهابه پولفعالیت‌های بشردوستانه تکیه کنیم، ممکن است یک منطقه کوچکِحفاظت‌شده در اینجا، و یکی دیگر در آنجا ایجاد کنیم. اما به مناطق حفاظت‌شده دریاییِبیشتری نیاز داریم، تا تاثیر پایدار بگذاریم.
پس حفاظت هوشمندانه اقیانوسیدقیقا چه شکلی خواهد داشت؟ چطور پول، حمایت دولتی وبرنامه‌ریزی دقیق داشته باشیم که هم به اقتصادهای محلی کمک کند و هم به اکوسیستم‌های پیچیده؟
می‌خواهیم ایده‌ای جسورانهبا شما در میان بگذاریم از سازمان «حفاظت از طبیعت.» TNC ایده‌ای که در یک حرکت به تمامی این نکات پاسخ می‌دهد. آنها دریافته اند که بدهی‌جزایر و کشورهای ساحلی دقیقا همان چیزی است که آنها را قادر می‌کندبه اهداف حفاظتی خود دست یابند. ایده TNC تغییرساختار این بدهی است، برای تولید سرمایه و اراده سیاسی تا از صخره‌های دریایی، چندل‌ها و آبزیان حفاظت شود.
مثلا اگر شما وام مسکن خود را نوسامان می‌کنید تا نرخ بهره خود را کاهش دهید، شاید از پس‌اندازتان برای عایق‌بندی اتاق زیر شیروانی استفاده کنید. این کاری است که «تضمین آبی برای محافظت» برای تمام کشورهای ساحلی انجام می‌دهند. تغییر ساختار وام، و سپس استفاده از پس‌انداز برای ایجادِمناطق حفاظت‌شده دریایی. البته تغییر سازوکار بازپرداخت وام دولتیپیچیده‌تر از این است، اما ایده اولیه را به دست می‌دهد. اگر هم‌اکنون سرمایه‌گذاران،۴۰ میلیون دلار در نظر بگیرند، به اندازه یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلاربرای حفاظت اقیانوس‌ها می‌تواند آزاد شود.
و به این ترتیب کار انجام می‌شود.
مرحله اول: مذاکره درباره توافق. کشور ساحلی متعهد می‌شود که دستکم از۳۰ درصدِ مناطق اقیانوسی خود محافظت کند. در عوض «سازمان حفاظت ازطبیعت» سرمایه‌گذاران، بنیادهای ارائه‌دهنده بودجه و سازمان‌های بین‌المللی توسعه را به میز مذاکره می‌آورد تا بخشیاز بدهی کشور را بازسازی کنند، به نحوی که منجر به کاهش نرخ بهره وافزایش مدت بازپرداخت شود.
مرحله دوم: ایجاد یک برنامه دریایی. همزمان «سازمان حفاظت از طبیعت»با دانشمندان علوم دریایی، رهبران دولتی و ذینفعان محلی کار می‌کند تا یک طرح حفاظت دقیق ایجاد شود که نیازهای اقیانوس را با نیازهایمردم درهم آمیزد.
مرحله سوم: فعال کردن برای طولانی مدت. «سازمان حفاظت از طبعیت» یک صندوق مستقلحفاظت را ایجاد می‌کند. پس‌اندازِ ناشی از تغییر پرداخت‌وام به این صندوق می‌رود تا مناطق جدید حفاظت دریایی را حمایت کند. این صندوق دولت را در قبال تعهداتش مسئول نگه می‌دارد، و اطمینان می‌دهد که ضمانت آبی خرج اقدامات واقعی حفظ دریاها می‌شود.
آیا این طرح می‌تواند موثر باشد؟ جوابش را پس داده. «سازمان حفاظت از طبعیت» در ۲۰۱۶ به ایجاد برنامه حفاظت ملی در سِیشیل کمک کرد. این سازمان پرداخت ۲۲ میلیون دلاربدهی دولت را بازتنظیم کرد. و در عوض، دولت موافقت کرد که از۳۰ درصد مناطق دریایی خود محافظت کند. امروزه، سِیشیل در مسیر حفاظت از ۴۰۰ هزار کیلومترمربع از اقیانوس است. مساحتی تقریبا برابر با مساحت آلمان. سِیشیل از صخره‌های مرجانی خودمحافظت می‌کند، جمعیت آبزیانش را بازسازی می‌کند، و انعطاف‌پذیری خود در مقابلتغییرات جوی را بهبود می‌بخشد. در عین حال، اقتصاد خود را تقویت می‌کند.
این موفقیت باعث شد تا سایر دولت‌هااز آن تقلید کنند. بسیاری می‌خواهند بخشی از آن باشند. فرصت گسترش ناگهانی این برنامه وجود دارد. و گسترش سریع. سازمان حفاظت از طبعیت ۲۰ کشور دیگرکه امکان این طرح را دارند شناسایی کرده. اما جهت اجرای آن،به سرمایه اولیه نیاز دارند. همچنین برای استقرار گروه‌های محلی کهبتوانند طرح‌های حفاظتی را توسعه دهند، با تمامی ذینفعان کار کنندو معاملات را سازماندهی کنند. اگر حمایت لازم را ظرف پنج سال آینده کسب کنند، می‌توانند از چهار میلیون کیلومترمربع از اقیانوس محافظت کنند. که ۱۰ برابرآلمان است.
این باعثِ افزایش شمارِ مناطق حفاظت‌شده در تمام اقیانوس‌های جهان می‌شود با نرخ فوق‌العاده ۱۵ درصدی. باعث می‌شود تا رگه‌هایمرجانی جهان بازسازی شود و زیستگاهی امن در دسترسِگونه‌های بی‌شماری قرار می‌دهد. این حقیقتا باورنکردنی است. و تازه اول کار است. چرا که فقط ۲۰ کشور جهان نیست که این تغییر بازپرداخت بدهی در آنها موثر است. تقریبا ۱۰۰ کشور وجود دارد.
با این رویکرد، همه برنده می‌شوند. دولت‌ها، شهروندان محلی، سرمایه‌گذاران، و مهم‌تر از همه اقیانوس‌هایمان. پس در واقع همه ما برنده می‌شویم. آه، اقیانوس‌های زمین.
[پروژه متهورانه]
