چرا زنبورها در حال ناپدید شدن هستند؟

این زندگی ما با وجود زنبورهاست. و این زندگی ما بدون زنبورهاست. زنبورها مهمترین گرده افشان های میوه ها، سبزیجات و گل های ما و محصولاتی مثل یونجه که غذای حیوانات مزرعه هایمان را تامین می‌کنند، هستند. بیشتر از یک سوم محصولات کشاورزی جهان به گرده افشانی زنبورها بستگی دارد.
اما نکته ی قابل توجه این است که زنبورها در محیط غذای ما را آگاهانه گرده افشانی نمی کنند. آنها در محیط هستند [این کار را انجام میدهند] چون به غذا خوردن نیاز دارند. زنبورها تمام پروتئین مورد نیاز در رژیم غذایی خود را از گرده می‌گیرند. و تمام کربوهیدرات مورد نیازشان را از شهد گلها دریافت میکنند. آنها تغذیه کننده گلها هستند و درحالی که از یک گل به گل دیگر می‌روند در واقع در یک خرید از بازار گل محلی در نهایت چنین خدمت گرده افشانی ارزشمندی را انجام میدهند. در نقاطی از جهان که زنبوری وجود ندارد و یا مکان هایی که تنوع گیاهیشان برای زنبورها جذاب نیست مردم دستمزد دریافت میکنند که کار گرده افشانی رو با دست انجام دهند. این افراد گرده هارا از گلی به گل دیگر به وسیله قلم نقاشی منتقل میکنند. این گرده افشانی دستی در واقع زیاد نامعمول نیست. زارعان گوجه فرنگی اغلب اوقات خودشان گل های گوجه فرنگی را به وسیله ی ویبراتور دستی گرده افشانی میکنند. این وسیله سبب قلقلک گوجه ها می شود. این کار به این دلیل است که گرده‌ی گل گوجه فرنگی به صورت ایمن و محکم در قسمت مذکر گل یعنی بساک (گرده دان) نگه داری می شود، و تنها راه برای آزاد کردن این گرده ها، لرزاندن آنهاست. بنابراین زنبور عسل ها از انواع معدودی از زنبورها در دنیا هستند که میتوانند درون گل بمانند و آن را بلرزانند، و آن ها این کار را با لرزاندن عضله های پروازشان با فرکانسی شبیه نت موسیقی (c) انجام میدهند. بنابراین آنها گل را به لرزه درمی آورند، آوا تولید میکنند و این صدای موثرخشدارگرده ها را آزاد میکند، و گرده ها روی بدن پرزدار زنبور جمع میشوند و زنبور آنها را به عنوان غذا به خانه می برد. پرورش دهندگان گوجه فرنگی اجتماع زنبورهای درشت را درون گرمخانه برای گرده افشانی کردن گوجه فرنگی ها قرار میدهند زیرا گرده افشانی موثرتری انجام میشود وقتی که این عمل به صورت طبیعی باشد و درنتیجه گوجه فرنگی هایی با کیفیت بهتر بدست می آیند.
بنابراین دلیل های دیگری، شاید بیشتر شخصی برای اهمیت دادن به زنیورها وجود دارد. بیشتر از ۲۰٫۰۰۰ نوع زنبور در دنیا وجود دارد و آنها به طور قطع مجلل هستند. این زنبورها اغلب دوره زندگی خود را مخفی درون زمین یا ساقه های توخالی می گذرانند و تعداد خیلی کمی از این گونه های زیبا مثل زنبورهای عسل در رفتارهای اجتماعی پیشرفت کرده اند.
حالا زنبورهای عسل به نماینده ی فرمند برای بیشتر از ۱۹٫۹۰۰ گونه تبدیل شدند زیرا چیزی در مورد زنبورهای عسل وجود دارد که انسان ها را به دنیای آنها جلب میکند. انسان ها به زنبورهای عسل جلب شده اند از زمان اولین تاریخ ثبت شده, عمدتا برای جمع آوری عسل که شیرین کننده ای طبیعی و شگفت انگیز است.
من به دنیای زنبورعسل کاملا اتفاقی علاقه مند شدم. ۱۸ سالم بود و حوصله ام سر رفته بود و یک کتاب در مورد زنبورها از کتابخانه برداشتم و شب را به مطالعه آن پرداختم. پیش از آن هیچ وقت در مورد حشراتی که در جوامع پیچیده زندگی می‌کنند، فکر نکرده بودم. مثل این بود که داستان علمی تخیلی به حقیقت پیوسته بود. و حتی عجیب تر اینکه مردمی وجود داشتند که زنبورهای عسل را مثل اعضای خانوادشان دوست داشتند و وقتی کتاب را تمام کردم، می‌دانستم که شخصا باید این را میدیدم. بنابراین رفتم که برای یک پرورش دهنده تجاری زنبور عسل کار کنم. خانواده ای که ۲٫۰۰۰ کندوی زنبورعسل در ایالت «نیو مکزیکو» داشتند. و من برای همیشه به دام افتادم.
زنبورهای عسل را میتوان به عنوان جاندار عالی در نظرگرفت. جایی که کندو سازمان است و شامل ۴۰٫۰۰۰ تا ۵۰٫۰۰۰ عدد زنبور می‌شود. حالا این جامعه هیچ قدرت مرکزی ندارد. هیچکس بر سر قدرت نیست. پس چطور آنها به تصمیمات جمعی میرسند، و چطور وظیفه هایشان را مشخص و نیروهایکارشان را تقسیم می‌کنند، چطور آگاهی پیدا میکنند که گلها کجا هستند، تمامی رفتارهای اجتماعی جمعی آنان بسیار هیجان انگیزاست. موضوع مورد علاقه من و چیزی که سالها درباره آن مطالعه کرده ام، سیستم مراقبت بهداشتی آنهاست. بنابراین زنبورها مراقبت بهداشتی اجتماعی دارند. در آزمایشگاه من، ما در مورد اینکه زنبورها چطور خودشان را سالم نگه می‌دارند مطالعه میکنیم. برای مثال، ما در مورد بهداشت مطالعه میکنیم. جایی که زنبورها قادر به شناسایی و خارج کردن عضوهای مریض ازلانه، ازاجتماع و باعث سالم ماندن اجتماعشان می‌شود. و اخیرا، ما در مورد صمغی که زنبورها از گیاهان جمع آوری کرده اند، مطالعه کرده ایم. پس زنبورها به روی برخی از گیاهان پروازمیکنند و این صمغ های بسیار بسیار چسبناک را از روی برگها می‌تراشند، و با خود به لانه میبرند جایی که آنها معماری درون لانه را سیمان کاری می کنند جایی که ما انرا موم می‌نامیم. ما دریافتیم که موم یک ضدعفونی کننده طبیعی است. موم یک پادزی طبیعی است. موم به سرعت باکتری ها و کپک و سایر جرم ها را درون اجتماع می‌کُشد و سلامت اجتماع و ایمنی جامعه تامین میشود. انسان ها در مورد موم از زمان کتاب مقدس(عیسی مسیح) چیزهایی می‌دانند. ما موم را از اجتماع زنبورها برای داروهای مورد استفاده انسان جدا می‌کرده‌ایم اما نمی‌دانستیم که موم چقدر برای زنبورها خوب است. پس زنبورهای عسل این محافظ دفاعی عالی را دارند که آنها را بیشتر از ۵۰ میلیون سال است سالم و کامیاب نگه میدارد.
۷ سال پیش، وقتی گزارش شد که اجتماع زنبورهای عسل همگی در حال مردن هستند ابتدا در آمریکا مشخص بود که یک چیزی به شدت ایراد دارد. در ضمیر اجتماعی ما، در همان مرحله اول می‌دانستیم که نمی‌توانیم از دست دادن زنبورها را تحمل کنیم. پس چه اتفاقی در حال وقوع است؟ زنبورها در حال مردن بر اثردلایل متعدد و متقابل هستند و من به هرکدام از آنها میپردازم. خط پایینی بدین معنی است که مردن زنبورها بازتابی از چشم انداز بدون گل و سیستم غذایی غیرموثر است.
الان ما بهترین داده ها را در مورد زنبورهای عسل داریم. پس من ازآنها به عنوان مثال استفاده می‌کنم. در آمریکا در واقع زنبورها از زمان جنگ جهانی دوم در حال کاهش بوده اند. در مقایسه با سال ۱۹۴۵ ما الان نصف تعداد کندو ها را داریم. ما معتقدیم تعداد در دست ما تا حدود ۲ میلیون کندو کاهش پیدا کرده است. و دلیل آن این است که بعد از جنگ جهانی دوم ما روش کشاورزیمان را تغییر دادیم. ما کاشتن محصولات پوششی را متوقف کردیم. ما کاشتن شبدر و یونجه را متوقف کردیم. که این ها کودهای طبیعی هستند که نیتروژن را در خاک نگه میدارند، و در عوض ما شروع به استفاده از کودهای مصنوعی کردیم. شبدر و یونجه غذاهای گیاهی بسیار مغذی برای زنبورها هستند. و بعد از جنگ جهانی دوم، برای ازبین بردن علف‌ها ما شروع به استفاده از علف کش ها کردیم. خیلی از این علف ها گیاهان گلدار هستند که زنبورها برای زنده ماندن به آنها احتیاج دارند. و ما شروع به پرورش دادن هرچه بیشتر محصولات تک کاشتی کردیم. حالا در مورد جاهایی که در آن برهوت موادغذایی است صحبت میکنیم مکانهایی در شهرها و محله های ما که هیچ خوار بار فروشی ندارند. مزرعه هایی که قبلا زنبورها را نگه می‌داشتند الان به برهوت موادغذایی کشاورزی تبدیل شده اند که به وسیله یک یا دو گونه گیاهی مثل ذرت و دانه های سبوس دار کنترل می‌شوند. از زمان جنگ جهانی دوم، ما به طور سیستماتیک بسیاری از گیاهان گلدار را که زنبورها برای زنده ماندن به آنها احتیاج دارند، از بین برده ایم. و این تک کاشت ها حتی به محصولاتی که زنبورها به آنها احتیاج دارند مثل بادام گسترش پیدا کرده است. پنجاه سال پیش، زنبوردارن تعدادی از اجتماع های زنبورها یعنی کندوها را برای گرده افشانی به باغ های بادام می بردند و به علاوه گرده درون شکوفه بادام سرشار از پروتئین است. و برای زنبورها بسیار مفید است. حالا میزان بادام های تک کاشت که اکثر زنبورهای ملت ها که بیشتر از ۱٫۵ میلیون کندوی زنبور هستند برای گرده افشانی این محصول در بین جوامع جابه جا شوند، نیازمند آن هستند. کندوها باید تا نصف پرشوند و آنها نباید آزاد شوند به دلیل اینکه بعد از شکوفه دادن، باغ های بادام چشم اندازی وسیع و بدون گل هستند.
زنبورها در ۵۰ سال اخیر در حال مردن هستند و ما در حال کاشتن هرچه بیشترمحصولاتی هستیم که به زنبورها نیازمندند. ۳۰۰ درصد افزایش در زمینه ی تولید رخ داده که به گرده افشانی زنبورها نیاز دارد.
و بعد از آن ضد آفت ها هستند. بعد از جنگ حهانی دوم، ما شروع به استفاده از آفت کش ها به مقدار زیاد کردیم, و این به امری واجب بدل شد به خاطر تک کاشت هایی که برای آفت ها مهمانی ترتیب داده اند. اخیرا، محققان دانشگاه «پِن استِیت» شروع به مطالعه پس ماندهای آفت کش ها در گرده هایی که زنبورها به عنوان غذا به خانه می‌برند، کرده اند. و دریافته اند که هرقسمت از گرده ای که زنبورهای عسل جمع آوری کرده اند حداقل ۶ آفت کش قابل شناسایی در آن هست، و این شامل همه نوع از حشره کش ها از جمله علف کش ها و قارچ کش ها می‌شود، و حتی اجزائ ساکن و بدون برچسب که قسمتی از فرمول عامل آفت کش هستند که میتواتند سمی تر از ذرات فعال باشند. این زنبور کوچک یک آینه ی بزرگ را نگه داشته است. چه مقدار از این به انسان ها سرایت میکند؟
یکی ازانواع این حشره کش ها، «نئونیکوتینوید» ها درحال حاظر در دنیا در راس قرار دارد. امکان دارد شما در مورد آن شنیده باشید. این نوع جدیدی از حشره کش هاست. درون گیاه حرکت میکند تا آن را آفت دار کند، حشره ای برگ خوار به گیاه نیشی بزند و مقدار مهلکی از آن را بخورد و بمیرد. اگر یکی از این «نئونیک» ها که ما به این اسم می‌نامیمشان در یک تمرکز بالا اعمال میشوند به طورمثال در اینجا موارد استفاده آنها حرکت های چند جزئی کافی درون گیاه و دسترسی به گرده و شهد، در این مورد جایی که زنبور از آن سمی که بر روی اعصاب اثر می‌گذارد به مقدار زیاد مصرف میکند که باعث میشود زنبور به خود بپیچد و بمیرد. در اغلب مراتب کشاورزی، در بیشتر زمین های کشاورزی فقط دانه ها هستند که با حشره کش ها پوشانده می‌شوند، و غلظت کمتری از آن در تمام گیاه پخش می‌شود و به گرده و شهد می‌رسد، و اگر زنبوری این مقدار کمتر را مصرف کند یا اتفاقی نمی افتد یا مسموم و یا گیج میشوند و ممکن است راهشان به خانه را پیدا نکنند. و مهمتر از همه چیز، زنبورها بیماری ها و انگل های خودشان را دارند. دشمن درجه یک همگانی زنبورها این مورد است. واروی مخرب نامگذاری شده است. اسم مناسبی است. انگلی به این بزرگی، خون می‌مکد و سیستم ایمنی زنبورها را خلع سلاح می‌کند و ویروس ها را منتشر می‌کند.
بگذارید همه ی این ها را برایتان جمع بندی کنم. نمیدانم یک زنبور چه حالی دارد وقتی که یک انگل بزرگ خون مکنده اطرافش باشد، نمیدانم چه حسی برای زنبورها دارد که ویروس داشته باشند، اما میدونم چه حسی دارد وقتی من ویروس دارم مثل آنفولانزا، و میدونم که چقدربرام سخته که خودم را به مغازه برسانم و موادغذایی تقویت کننده بگیرم. اما چه میشد اگر من در یک برهوت غذایی زندگی می‌کردم؟ و چه میشد اگر قرار بود که من مسافت طولانی را برای رسیدن به مغازه سفر کنم. و در نهایت بدن ضعیفم را به آنجا می‌رساندم و مقدار کافی از آفت کش و سمی که روی عصب تاثیردارد را در غذای خودم مصرف می‌کردم طوری که نتوانم راه خانه را پیدا کنم؟ و این چیزی است که ما نام آن را دلایل چندجزئی و متقابل مردن می‌گذاریم.
و این فقط در مورد زنبورهای عسل ما نیست. انواع گسترده‌ی زنبورهای زیبای ما، از جمله آن زنبورهای زحمتکشی که گرد گوجه فرنگی را جمع آوری می‌کنند، در خطر هستند. این زنبورها پشتیبان زنبورهای عسل ما هستند. اینها عمل گرده افشانی را در کنار زنبورهای عسل بیمه می‌کنند. ما همه‌ی (انواع) زنبورهایمان را احتیاج داریم.
پس چه باید بکنیم؟ پس در مورد این اوضاع بسیار بد زنبورها که ایجاد کرده ایم، چه باید بکنیم؟ مشخص شد که میتوان امیدوار بود. امیدوار. هرکدام از شما به دو صورت آسان و مستقیم میتوانید به زنبورها کمک کنید. گل هایی دوست وار با زنبورها بکارید، و این گل ها را ,که غذای زنبورهاست، با آفت کش ها آلوده نکنید. پس به اینترنت بروید و در مورد گلهایی که بومی منطقه شما هستند جستجو کنید، و آنها را بکارید. آنها را در یک گلدان کوچک در پادری خود بکارید. آنها را در حیاط خود، در چمن های بلوارهایتان، بکارید. تظاهرات کنید تا جایی که آنها را در بوستان های عمومی، فضاهای جامع و چمن ها بکارند. بجز زمین های کشاورزی. ما به تنوع زیبایی از گلها که در تمام طول فصل کاشت، شکوفه بدهند، ازبهار تا زمستان، نیاز داریم. ما به گلکاریهایی کنار جاده ها برای زنبورهایمان همچنین برای کوچ پروانه ها و پرندگان و سایر حیوانات غیر اهلی نیازمندیم. و باید به دقت درمورد چگونگی قراردادن محصولات پوششی که خاک را و زنبورهایمان را تغذیه کنند، توجه کنیم. و ما باید مزارع خود را متنوع کنیم. ما باید حاشیه ها و پرچین ها را گلکاری کنیم که برهوت غذایی را مختل کنیم و اقدام به تصحیح سیستم غیرکاربردی غذایی که به وجود آورده ایم، نماییم.
ممکن است این یک اقدام متقابل بسیار کوچک در مقایسه با یک مشکل بزرگ به نظر برسد-فقط گل بکارید- اما وقتی زنبورها به منابع غذایی مناسب دسترسی داشته باشند، ما هم به منابع غذایی مناسب از طریق گرده افشانی آنها دسترسی پیدا خواهیم کرد. و وقتی زنبورها به منابع غذایی مناسب دسترسی داشته باشند، بهتر میتوانند به دفاع طبیعی خود، به سلامتشان، که میلیون ها سال است به آن تکیه کرده اند، مشغول باشند. زیبایی کمک کردن به زنبورها برای من این است که هرکدام از ما باید کمی بیشتر شبیه جامعه ی زنبورها، حشرات رفتار کنیم جایی که هر عمل جداگانه‌ی ما میتواند به یک راهکار بزرگ بینجامد. خاصیت برآمده ای که بسیار بزرگتر از یک نتیجه انحصاری از هر عمل جداگانه است. پس اجازه بدهید که عمل کوچک گلکاری و سم نزدن به آنها پیشرو یک تغییر در ابعاد وسیع باشد.
از طرف زنبورها از شما تشکر میکنم.
(تشویق حاضرین)
کریس اندرسون میگوید: ممنون. فقط یک سوال کوچک. بر طبق آخرین آمار از تعداد زنبورهای از بین رفته، نشانه ای از متوقف شدن این امر هست؟ چقدر به این قضیه امیدوارید؟
بله. حداقل در آمریکا، به طور متوسط ۳۰ درصد از کندوهای عسل هرساله از بین میروند. در حدود ۲۰ سال پیش، این رقم ۱۵ درصد بود. پس اوضاع در حال وخامت است.
اندرسون: این ۳۰ درصد در هرسال نیست, این...ماریا: بله، ۳۰ درصد در سال است.
اندرسون: ۳۰ درصد در سال.ماریا: پس از آن زنبورداران میتوانند اجتماع زنبورها را پخش کنند و بنابراین تعدادشان ثابت می ماند, و میتوانند مقداری از تلفات خود را بهبود ببخشند.
ما به آخر خط رسیدیم. و بیشتر از این نمیتوانیم این تلفات را تحمل کنیم. ما باید از زنبورداران بسیار قدردان باشیم. گل بکارید.
اندرسون: ممنون.
تشویق حضار.