بیایید تا مریخ را به عنوان جایگزین زمین در نظر نگیریم

ما در نقطه اوج تاریخ بشریت هستیم، گونه‎ای آماده رسیدن به ستاره‎ها و رها کردنسیاره‎ای که آن را خانه می‎نامیم.
حتی در همین چند سال گذشته، توسعه زیادی در درک جایگاه زمین در جهان پیدا کرده‎ایم. ماموریت فضایی کپلر ناسا هزاران سیاره که بدورستاره‎های دیگر می‎چرخند را تاکنون یافته، که نشان‎دهنده آن است که زمینیکی از میلیاردها سیاره در کهکشان ماست. کپلر یک تلسکوپ فضایی است که تغییرات ملایم نور ستاره را درعبورسیاره از مقابلش اندازه می‎گیرد، حتی کاهش مقدار کمی از نوری که به ما می‎رسد. داده‎های کپلر، اندازه سیاره و همچنین فاصله‎اش از ستاره مادر را نشان می‎دهد. اینها، به ما کمک می‎کند تا بفهمیمآیا این سیاره‎ها کوچک و سنگی هستند، مانند سیارات زمین‎سان در منظومه شمسی ما، و همچنین میزان نوری که از خورشید شان دریافت می‎کنند. و در نتیجه شواهدی از فراهم می‎آورد کهآیا این سیاره‎هایی که پیدا کرده‎ایم می تواند سکونت‎پذیر باشد یا نه.
متاسفانه، هم زمان با آن که این گنجینه‎ها را از دنیاهایی که می‎توانندمسکونی باشند پیدا می‎کنیم، سیاره خودمان زیر بار بشریت خم شده است. سال ۲۰۱۴ گرمترین سال ثبت شده در تاریخ بود. یخچال‎های طبیعی و یخ‎های دریاییکه هزاران سال با ما بوده در طول دهه‎ها ناپیدید می‎شوند. این تغییرات محیطی در اندازه‎های سیاره‎ایکه ما ایجاد کرده‎ایم به سرعت از توان ما درتغییر مسیرشان پیشی گرفته.
اما من یک داشمند محیط زیست نیستم،من یک ستاره شناسم. من سکونت پذیری سیارات که تحت تاثیرستاره هایشان است را بررسی می‎کنم با این امید که محل‎هایی را در جهان پیدا کنیم که ممکن است حیات راورای سیاره مان کشف کنیم. می‎شود گفت که من به دنبال معاملات املاک فرازمینی هستم.
من به عنوان کسی که عمیقا درگیرجستجوی حیات در جهان است، می‎توانم بگویم که هرچه بیشتربه دنبال سیاره هایی شبیه زمین باشیم، بیشتر ارزش سیاره خود را درک می کنیم. هر کدام از این دنیاهای جدیدما را دعوت میکنند تا این سیاره‎های جدید را باسیاره‎هایی که خوب می‎شناسیم مقایسه کنیم: آنهایی که در منظومه شمسی خودمان هستند.
همسایه خودمان، مریخ را در نظر بگیرید. مریخ کوچک و سنگی است،و اگر چه کمی از خورشید دور است، بالقوه می‎توانست یک دنیای قابل سکونت باشد اگر توسط ماموریتی فضاییمانند کپلر پیدا می‎شد. در حقیقت، ممکن است مریخدر گذشته مسکونی بوده، و این بخشی از دلیل آن است که که ما مریخ را تا این حد مطالعه می کنیم. مریخ نوردهای ما، مثل «کنجکاوی»،در سطح آن حرکت می‎کنند، و آن را برای یافتن شواهدی از آغازحیاتی که می‎شناسیم، جستجو می‎کنند. مدار گردهایی مانند MAVENاز جو مریخ نمونه برداری می‎کنند، تا بفهمند که چگونه ممکن است مریخ حیات قبلی خود را از دست داده باشد. شرکتهای خصوصی فضایی امروزه نه تنها سفر های کوتاه فضایی را عرضه می‎کنند بلکه امکان وسوسه انگیز زندگی در مریخ را مطرح می‎کنند.
اما اگر چه این مناظر مریخ شبیه صحراهای جهان خودمان است، مکانهایی که شبیه تصورات مااز کاشفان مرزهای زمین است. مریخ جای بسیار بدی برای زندگی است. در مقایسه با محلهایی که تا کنون مسکونی نکرده‎ایم در صحراهای سیاره خودمان، محلهایی که در مقایسه با مریخ بسیار مساعدترند. حتی در خشک‎ترین ومرتفع‎ترین مکان‎های زمین، هوا مطبوع و سرشار از اکسیژن است که در هزاران مایل دورتر وجنگلهای بارانی ما تولید شده.
نگرانم -- نگرانم که این هیجاندر مورد مسکونی کردن مریخ و دیگر سیارات همراه با سایه‎ای بلند و تاریک باشد: تصور و باور بعضی‎ها که مریخ آنجاست که ما را از تخریبی که خود ایجاد کرده‎ایم تخریب تنها سیاره واقعا مسکونیکه می‎شناسیم یعنی زمین، نجات دهد. هر قدر هم که من اکتشافات میان سیاره‎ای را دوست دارم، عمیقا با این تصور مخالفم. دلایل زیادی برای رفتنبه مریخ وجود دارد، اما اگر کسی به شما گفت که مریخ برای ادامه حیات بشر آنجاست مثل این است که کاپیتان کشتی تایتانیکبگوید که میهمانی اصلی در قایقهای نجات برپاست. ( خنده حضار ) (تشویق حضار)
متشکرم.
اما هدفهای اکتشافات میان سیاره‎ای و محافظت از سیارات در تضاد با هم نیست. نه، در واقع دو سوی یک هدف است: برای درک، محافظت و پیشرفت حیات در آینده. سخت‎ترین شرایط محیطی زمین مادر واقع مناظری از جهان‎های بیگانه است. تنها به ما نزدیک‎ترند. اگر بفهمیم چگونه فضاهایمسکونی بسازیم و نگهداری کنیم در محیطهای نامناسبو غیر مسکونی اینجا، در کره زمین، شاید بتوانیم به هر دوهدف نگه داری از محیطمان و رفتن به فراسوی آن دست یابیم.
در پایان برایتان یک آزمون فکری دارم: تناقض فِرمی. سالها قبل، فیزیکدان انریکو فرمی با دانستن حقیقتی پرسید جهان ما مدتی طولانی است که وجود دارد و فکر می کنیم که سیارات زیادیهم در آن وجود دارد، تا حالا باید شواهدی از حیات فرازمینی پیدا می‎کردیم. آنها کجایند؟ خوب، یک راه حل ممکن برای تناقض فرمی این است که، هرگاه تمدنهاییبه آن میزان از پیشرفت رسیدند که بتوانند در میان ستارگان زندگی کنند، فراموش می‎کنند که چقدر مهم است تا از جهان‎های زادگاهشان که موجب شروع پیشرفتشان شده محافظت کنند. این غرور نابجایی است اگر فکر کنیمکه تنها زندگی در میان سیاره‎ها ما را از خود محافظت می‎کند، اما حفظ سیارات و اکتشافات میان سیاره‎ای می‎تواند مکمل هم باشد.
اگر واقعا به توانمان باور داریم که می‎توانیم بر شرایط نامساعد محیطی مریخبرای سکونت انسان غلبه کنیم، پس باید بتوانیم تا کار بسیار ساده نگهداری از قابل سکونت بودن زمین را انجام دهیم.
متشکرم.
( تشویق حضار )