پزشکان، پرستاران و مددکاران سوریه را بازسازی می‌کنند

«۵ بیمارستان در حلب سوریه بمباران شد.» این پیامکی بود که در یک شب سرد زمستانیدر نوامبر ۲۰۱۶ دریافت کردم. یکی از آنها یک بیمارستان کودکان که توسط همکاران سوری من اداره می‌شد در انجمن مستقل متخصصان، IDA، این ششمین بار بود که بمباران شده بود، عکس اندوه آوری دیدم از سرپرستار، ملک، که از بعد از بمباران بود، و بچه‌های نارس رااز دستگاه‌شان بیرون می‌آورد، درمانده بود و می‌خواستآنها را به جای امنی برساند، قبل از اینکه اشک از چشمانش سرازیر شود. و من خیلی اندوهگین شدم. من و همکاران انسان دوستمخون، عرق و اشک دادیم بیمارستان‌ها را بازسازی کردیم تا بیماران ما زنده بمانند،نه اینکه بمیرند.
و در این کار، یک چیز را فهمیدم. دلیل اینکه مردم در بحران زنده می‌مانند این است که قسمت اعظم کمک راخودشان انجام می‌دهند. مردم زنده می‌مانند چون پزشکان محلیپرستاران و کارگران، کمک می‌کنند کسانی که از قلب جامعه آسیب دیده هستند، مردمی که جرات کار دارندجایی که دیگران نمی‌توانند یا نمی‌کنند. مردم زنده می‌مانند چون کسانی مثل ملک، کسی که علیرغم داشتن جراحت شدید سوختگیدر صف کمک کنندگان بود، اولین کاری که او هنگام تخلیهاز بیمارستان انجام داد این بود که برگشت تا بچه‌هایکوچک را بردارد. از خرابه‌های مرگ و ویرانی شجاع‌تربن و نجیب‌ترین انسان‌ها برمی‌خیزند. بشر دوستان محلی فانوس‌هایی هستند در تاریکی جنگ.
در حال حاضر، داده‌ها نشان می‌دهد که سازمان‌های سوری ۷۵ درصد کار بشردوستان درسوریه را به عهده دارند. با این حال، آنها ۰/۳ درصد بودجهکمک‌های سوریه را دریافت می‌کنند. و مشابه همین اتفاق در بیشتربحران‌های جهان اتفاق می‌افتد. من شاهد این واقعیت بوده‌ام. یعنی افرادی که دانش، مهارت و توانایی دارند برای دفاع از خط مقدم تجهیزات و وسایل ضروریو منابع کمتری در اختیار دارند نیاز دارند تا نجات دهند. یعنی گروه‌هایی مانند IDA برایبازسازی بیمارستان‌های خود پول ندارند. سیستم بشردوستانه در آسیب‌پذیرترین جامعهدر دنیا در حال شکست خوردن است در بدترین شرایط‌شان.
زمان دریافت آن پیام، در فرصت مطالعاتی و دور از فعالیت بالینی، در حال راه اندازی CanDo بودم، یک استارت آپ برای مقابله با این عدم تعادل و فعال کردن کمک کنندگان محلیبرای ارائه خدمات بهداشتی به جوامع جنگ‌زده خودشان. ما یک مدل ساده را طراحی کرده بودیم: منابع محلی مورد اعتماد و تاثیرگذار، حمایت از توسعه آنها از طریقیک برنامه شتاب دهنده و ارتباط آنها با شما از طریقسکوی سرمایه‌گذاری جمعی ما، که می‌توانند برای نیا‌زهایدرمانی پول جمع کنند. پس زمانیکه IDA درخواست کمک کرد، تصمیم گرفتم CanDo را۷ ماه زودتر را بیندازم، با پول بسیار کم، و بسیاری از مردم، از جمله خودمفکر کردم در نهایت دیوانه شدم. می‌خواستم کاری کنم که ناراحتی جمعی‌مان را به چیزی زیبا تبدیل کند.
و اینجاست که کاروان مردم تشکیل شد. این یک جنبش سرمایه‌گذاری جمعی جهانی بود تا IDA بتواند یک بیمارستان کودکان جدید را کامل بازسازی کند، و اگر با موفقیت تکمیل شود، خود ما مردم از آن استفاده می‌کنیم تمام راه از لندن تا مرز سوریه، و در نهایت ما انجامش دادیم. هزاران نفر از سراسر جهان با هم جمع شدند تا برای اولین بار در جهان کاری بکنند: ما اولین بیمارستانسرمایه‌گذاری جمعی را ساختیم. مکان ساخت به دقت توسطکارشناسان محلی، IDA، انتخاب شد، جایی که اطمینان داشتیم امن است و تعداد زیادی از بچه‌هایآواره را پوشش می‌دهد. IDA بسیار تحت تاثیر واکنش مردم قرار گرفت، و نام آن را «بیمارستان امید» گذاشت. دقیقا یک سال از بازگشایی آن می‌گذرد، و آنها بیش از ۱۵٫۰۰۰ کودک را درمان کرده‌اند.
(تشویق)
ما می‌توانیم کمک‌های اولیه زندگی را در ناپایدارترین مکان‌های زمین فراهم کنیم. سیستم باید تغییر کند، و تغییر با همه ما شروع می‌شود با اشتراک گذاشتن یک چشم‌انداز بشردوستانه جدید، جایی که شما، شهروندان جهانیبا مهارت، تخصص و منابع، کنار مردم محلی ایستاده‌اید؛ جایی که همه ما بشردوستان، با قرار دادن منابع لازم در دستکسانی که بیش از همه به آنها نیاز دارند و بهترین مکان برای استفادههرچه مفیدتر و بهتر از آنهاست. ما باید از مردمی حمایت کنیم کهنه تنها جان افراد را نجات می‌دهند، بلکه برای بهبودجامعه‌هایشان بعد از پایان مناقشه زخم‌‌‌ها و جراحات آن را نیز بخیه می‌زنند. بشردوستان محلی شجاعت پافشاری دارند، تا گرد و غبار خرابی را از خود پاک کنند و دوباره برای نجات بقیهجان خود را به خطر بیندازند. و ما می‌توانیم با شجاعت آنها همسو شویماگر رو برنگردانیم و به آنها پشت نکنیم، با کمک به افرادی که دارندبه خودشان کمک می‌کنند، و با هم، جان‌های بیشتری را نجات دهیم.
متشکرم.
(تشویق)
(هورا)
(تشویق)
شوهام آراد: لطفا بیا اینجا. چرا بیمارستان‌ها بمب گذاری می‌شوند؟
رولا حلّام: آره، سوال خوبیه خب، اطلاعات پزشکان حقوق بشر نزدیک ۵۰۰ حمله به بیمارستان‌ها ثبت کرده و بیش از ۸۰۰ پرسنل پزشکیکه کشته شده‌اند -- بیش از ۹۰ درصد از آن توسط رژیم سوریه -- و آنها می‌گویند این بخشی از یک هدف گیری و نابودی سیستماتیک مراقبت‌های بهداشتی است، به عنوان سلاح جنگی. و چیزی که هست این استکه این فقط مشکل ما نیست، مشکل شما و همه هم است، چون اول، وضعیت پناهندگی را تشدید می‌کند -- زمانی که سیستم درمانی نابود شده باشد، به این معنی است که نقطه عطفبیماری ابولا بعدی سوریه است؛ و متاسفانه، باعث ایجاد یکنمونه بسیار خطرناک می‌شود که تمام بیمارستان‌ها در هر نقطهاز جهان را به خطر می‌اندازد و این چیزی نیست که باید باشد.
ش ا: پس این در واقع فقط در مورد پول نیست، CanDo فقط در مورد پول نیست. به من بگویید به چه معناست برای شماکه ۵٫۰۰۰ نفر در سراسر جهان است ۳۵۰٫۰۰۰ دلار برای ساختبیمارستان امید کمک کردند.
ر ح: من فکر می‌کنم پاسخ در کلمه امید است. من فکر می‌کنم همه کسانی که اهدا کردندایمان خود را به بشریت نشان دادند، دانستن اینکه افرادی مانند IDA و پزشکان‌شان وجود دارند، که بهترین حالت بشر را به نمایش می‌گذارند، و آن مثل یک عمل متقابل بود. IDA و این سوری‌ها و بسیاریاز مردم در مکان‌های درگیری احساس غیرممکن و غیرقابل مشاهده‌‌ای دارند. و من فکر می‌کنم این واقعیت است که -- آنها از دریچه دولتاین‌ چیز‌ها را می‌بینند، پس وقتی می‌بیننددولت کاری انجام نمی‌دهد، برای آن‌ها کسانی که در آنمکان‌ها زندگی می‌کنند اهمیت ندارد. پس وقتی آن صحنه را ببینند، ایمان به مروت هرکسی به غلیان در می‌آید.
ش ا: با تشکر از شما، رولا.
ر ح: متشکرم.ش ا: متشکرم برای همه چیز.
(تشویق)