دنیل گلدشتاین : نبرد بین “خود” حال و “خود” آینده

آیا افسانه ادیسه و پریهای دیائی را تو مدرسه راهنمایی یا دبیرستان یادتون میاد؟ آیا افسانه ادیسه و پریهای دیائی را تو مدرسه راهنمایی یا دبیرستان یادتون میاد؟ آیا افسانه ادیسه و پریهای دیائی را تو مدرسه راهنمایی یا دبیرستان یادتون میاد؟ یه قهرمان به اسم ادیسه بود که بعد از جنگ تروجان ، به خونه برمیگشت. یه قهرمان به اسم ادیسه بود که بعد از جنگ تروجان ، به خونه برمیگشت. و بر روی عرشه کشتی ایستاده بود، و داشت با دستیار اولش صحبت میکرد، می گفت، " فردا ما از اون صخره ها رد میشیم و روی اون صخره ها زنهای زیبایی به اسم سایرن - پری دریایی نشستن و روی اون صخره ها زنهای زیبایی به اسم سایرن - پری دریایی نشستن اون زنها آوازهای فریبنده ای میخونن، آوازهایی که آدم رو جذب میکنن تمام دریانوردانی که اونو بشنون به صخره ها میخورن و میمیرن." حالا با توجه به این، شما انتظار دارین که اونا یه راه جایگزین پیدا کنن و پری ها رو دور بزنن، ولی در عوض ادیسه گفت من میخوام اون آواز رو بشنوم و بنابراین کاری که میخوام بکنم اینه که موم میکنم توی گوش تو و همه خدمه کشتی حواستون باشه که شما نمیتونید آواز رو بشنوید و من ازتون میخوام که من رو به دکل ببندین که من بتونم گوش بدم و اینجوری ما همه بدون هیچ خطری از اونجا میگذریم این یه ناخداست که جون تمام افراد روی کشتیش رو به خطر میندازه تا بتونه یه آواز رو بشنوه.
و من فکر میکنم اگر موضوع این بود، اونا این کارو چند بار تمرین میکردن ادیسه میگفت: "خب بیاین یه تمرین جنگی کنیم شما من رو به دکل ببندین و من خواهش و تمنا میکنم. و مهم نیست که من چی میگم، شما نباید من رو از دکل باز کنین بسیار خوب، من رو به دکل ببندین." و دستیار اول یه طناب برمیداره و ادیسه رو با یه گره خوب به دکل میبنده و ادیسه هم یه بار بهترین جوری که میتونست فیلم بازی کرد و گفت،" منو باز کنید، منو باز کنید من میخوام اون صدا رو بشنوم. منو باز کنید" و دستیار اول هوشمندانه مقاومت کرد و طناب ادیسه رو باز نکرد. ادیسه گفت: " میبینم که منظورمو فهمیدی. باشه، حالا منو باز کن بریم شام بخوریم." و دستیار اول مردد شد. اون پیش خودش میگه، " این هنوز تمرینه، یا من باید بازش کنم؟" بعد دستیار اول با خودش فکر میکنه، "خوب، فکر کنم بالاخره یه جایی تمرین باید تموم بشه." او ادیسه رو باز میکنه، و ادیسه میپره بیرون. ادیسه گفت: "ای احمق. ای ابله اگه این کار رو فردا بکنی، من میمیرم، شما هم میمیرین، تک تک افراد میمیرن. حالا هرچی هم که بشه منو باز نمیکنی." اون دستیار اولش رو به زمین میندازه. این در طول شب تکرار میشه تمرین، گره زدن به دکل راه آزاد شدنش رو پیدا میکرد بیرحمانه دستیارشو کتک میزد. و در نتیجه اش خوشحال میشد
بستن خودتون به دکل، شاید قدیمی ترین مثال نوشته شده باشه از چیزی که روانشناسا بهش میگن دستگاه تعهد. دستگاه تعهد، تصمیمی است که شما با خونسردی و آرامش میگیرید تا خودتون را مقید کنید که در هنگامی که هیجان دارید کاری را نکنید که بعدا پشیمون بشید. دستگاه تعهد، تصمیمی است که شما با خونسردی و آرامش میگیرید تا خودتون را مقید کنید که در هنگامی که هیجان دارید کاری را نکنید که بعدا پشیمون بشید. دستگاه تعهد، تصمیمی است که شما با خونسردی و آرامش میگیرید تا خودتون را مقید کنید که در هنگامی که هیجان دارید کاری را نکنید که بعدا پشیمون بشید. دستگاه تعهد، تصمیمی است که شما با خونسردی و آرامش میگیرید تا خودتون را مقید کنید که در هنگامی که هیجان دارید کاری را نکنید که بعدا پشیمون بشید. وقتی درباره این فکر میکنید در وجود هر فرد دو شخصیت نهفته است وقتی درباره این فکر میکنید در وجود هر فرد دو شخصیت نهفته است محققین از قدیم به استعاره دو شخصیتی هنگامی که موضوع وسوسه پیش میآمد استناد میکردند. محققین از قدیم به استعاره دو شخصیتی هنگامی که موضوع وسوسه پیش میآمد استناد میکردند. شخصیت اول " خود" حاضر است. مثل ادیسه وقتی آواز رو میشنوه. اون فقط میخواد که ردیف اول رو بگیره اون فقط راجع به اینجا و الآن و ارضاء فوری فکر میکنه ولی یه "خود " دیگه هم هست، "خود" آینده است. این ادیسه به عنوان یه پیرمرده چیزی را بیشتر از اینکه بازنشستگی را با زنش ، پنه لوپه در یک ویلای آفتابی خارج از ایتاکا بگذرونه نمی خواد. چیزی را بیشتر از اینکه بازنشستگی را با زنش ، پنه لوپه در یک ویلای آفتابی خارج از ایتاکا بگذرونه نمی خواد. چیزی را بیشتر از اینکه بازنشستگی را با زنش ، پنه لوپه در یک ویلای آفتابی خارج از ایتاکا بگذرونه نمی خواد.
خب چرا به دستگاه تعهد نیاز داریم؟ خب مقاومت در برابر وسوسه سخته، همونطور که اقتصاددان قرن نوزدهم، ناسائو ویلیام بزرگ گفته " پرهیز از لذت که در قدرت ماست، یا دنبال نتایج بلند مدت بودن به جای نتیجه فوری، از دردناک ترین چالش هاست که اختیار انسانی در پی داره اگر برای خودتون هدفهایی دارین و مثل خیلیای دیگه هستین، احتمالا این موضوع را تشخیص میدهد که اگر اهدافتان از لحاظ فیزیکی غیر ممکن نباشد احتمالا این موضوع را تشخیص میدهد که اگر اهدافتان از لحاظ فیزیکی غیر ممکن نباشد شما رو از دستیابی به اون باز نمیدازه بلکه این کمبود انضباط شخصی شماست که نمیذاره پایبند اهدافتون باشین از نظر فیزیکی کم کردن وزن امکان پذیره. از نظر فیزیکی ورزش کردن بیشتر امکان پذیره اما مقاوت کردن در برابر وسوسه سخته.
دلیل دیگری که مقاومت در برابر وسوسه سخته اینه که این یه نبرد نابرابره بین "خود "حال و آینده منظورم اینه که ... بزارین باهاش روبرو بشیم، "خود "حال الان وجود داره اون کنترل را در دست داره . اون الآن در مسند قدرته. اون الان این بازوهای قدرتمند رو داره که میتونه دونات ها رو در دهانتون بزاره. و "خود " آینده حتی این طرفا هم پیداش نیست. اون در آینده است. اون ضعیفه. حتی یه وکیلم در حال حاضر نداره. هیچ کس نیست که برای "خود" آینده ، خودی نشون بده. و اینطوری "خود" حال تمام رویاهای خودشو به دست میاره و اینطوری "خود" حال تمام رویاهای خودشو به دست میاره پس این جنگ بین دو نفس (خود) ما وجود داره و ما به دستگاههای تعهد احتیاج داریم تا زمین بازی رو برای این دو تا عادلانه آماده کنیم
در واقع من یه طرفدار پر و پا قرص دستگاه های تعهد هستم بستن خودتون به دکل قدیمی ترینشونه، ولی چند تا دیگه هم هست مثل قفل کردن کارت اعتباری با رمز مثل نیاوردن هله هوله به خونه تا نخوریدش یا قطع کردن ارتباط اینترنتتون تا بتونین از کامپیوترتون استفاده کنین. من داشتم دستگاه های تعهد خودم رو میساختم خیلی قبلتر از اینکه بدونم اونا چین وقتی یه دانشجوی فقیر فوق دکترا بودم در دانشگاه کلمبیا زندگی حرفه ای من وابسته به منتشر کردن کتاب بود باید روزی پنج صفحه مینوشتم روی کاغذ یا باید بیخیال پنج دلار میشدم.
و وقتی که میخواین این دستگاه های تعهد رو اجرا کنین، میفهمین که شیطون واقعا توی جزئیاته چون اونقدرا هم آسون نیست که از شر پنج دلار خلاص بشین. منظورم اینه که نمیتونین بسوزونینش که؛ این غیر قانونیه. فکر کردم، خوب میتونم بدمش به خیریه یا بدمش به زنم یا یه کاری شبیه اون. ولی فکر کردم، اوه، من دارم به خودم پیام های دوگانه ای میفرستم. چون ننوشتن بده، ولی پول دادن به خیریه کار خوبیه. پس من به نوعی ننوشتنم رو توجیه میکنم چون یه هدیه دادم بعدش کل قضیه رو برعکس کردم و فکر کردم میتونم بدمش به نئونازی ها. ولی بعد گفتم، این بدیش بیشتر از خوب بودن نوشتنه، پس اینم خوب نیست. و در نهایت، من تصمیم گرفتم که اون رو توی یه پاکت نامه توی مترو بذارم. بعضی وقتها یه آدم خوب پیداش میکنه، بعضی وقتها یه آدم بد پیداش میکنه. به طور میانگین، اون یک تبادل بی فایده پول بود که من براش متاسفم الان. (خنده) در مورد دستگاه های تعهد داستان اینجوریه
ولی با اینکه من دوستشون دارم، ولی دو نگرانی آزاردهنده وجود داره که من همیشه در مورد دستگاه های تعهد داشتم، و شما ممکنه احساسشون کنین اگر خودتون ازشون استفاده کنین. اولیش اینه وقتی که از یکی از این دستگاه ها استفاده کنین مثل این قرارداد که هر روز بنویسین یا پول بدین، این فقط یه یادآوری مداومه که شما روی خودتون کنترل ندارین. به خودتون میگین،" بدون دستگاه تعهد، من هیچی نیستم، من هیچ اراده ای ندارم." و هر زمانی در یک موقعیت هستین که دستگاه تعهد در اختیار نداشته باشین -- میگین، خدای من، اون شخص به من آجیل پیشنهاد میکنه و من هیچ مکانیزم دفاعی ای ندارم،"-- و اونو میخورین من این روشو که اونا قدرتو از شما بگیرن دوست ندارم. من فکر میکنم انظباط شخصی و اراده مثل یک ماهیچه است. هر چقدر بیشتر ازش استفاده کنین، قوی تر میشه
مشکل دیگه ای که دستگاههای تعهد دارند اینه که بالاخره همیشه میشه یجوری دورشون زد. مثلا میگین ،" خب من امروز نمیتونم بنویسم، چون من یه تد تاک باید ارائه بدم و مصاحبه مطبوعاتی دارم، و بعدش هم که مهمونیه کوکتل و بعدشم که معلمومه دیگه مست میشم. خُب هیچ راهی امروز برای کار کردن وجود نداره" بنابراین شما مثل ادیسه و دستیار اولش میشید هر دو نفر در یک نفر. شما خودتونو میذارین ، خودتون رو میبندین ، و بعد یجوری ازش در میرین، و بعدش هی خودتونو سرزنش میکنین.
من تقریبا برای یک دهه بر روی این موضوع کار کردم تا راههایی را برای اینکه مردم ارتباطشان را با "خود" آینده شان بدون استفاده از دستگاه تعهد، تغییر دهند، پیدا کنم من تقریبا برای یک دهه بر روی این موضوع کار کردم تا راههایی را برای اینکه مردم ارتباطشان را با "خود" آینده شان بدون استفاده از دستگاه تعهد، تغییر دهند، پیدا کنم من تقریبا برای یک دهه بر روی این موضوع کار کردم تا راههایی را برای اینکه مردم ارتباطشان را با "خود" آینده شان بدون استفاده از دستگاه تعهد، تغییر دهند، پیدا کنم من تقریبا برای یک دهه بر روی این موضوع کار کردم تا راههایی را برای اینکه مردم ارتباطشان را با "خود" آینده شان بدون استفاده از دستگاه تعهد، تغییر دهند، پیدا کنم من تقریبا برای یک دهه بر روی این موضوع کار کردم تا راههایی را برای اینکه مردم ارتباطشان را با "خود" آینده شان بدون استفاده از دستگاه تعهد، تغییر دهند، پیدا کنم بطور خاص من علاقه به رابطه با" خود "مالی آینده دارم. بطور خاص من علاقه به رابطه با" خود "مالی آینده دارم. چون این موضوع وابسته یه زمانه. در مورد موضوع پس انداز کردن حرف میزنم. پس انداز کردن الان یه موضوع کلاسیک "خود" دوگانه است. "خود"حال اصلا نمیخواد پس انداز کنه. اون میخواد مصرف کنه. ولی "خود" آینده میخواد "خود" حال پس انداز کنه. پس این موضوع بسته یه زمانه. ما به مقدار پس انداز نگاه میکنیم ومیبینیم از سال 1950 کم شده. و این در حالیه که نمودار ریسک بازنشستگی، نشون میده که شانس نرسیدن به اونچه نیاز دارین بعد از بازنشستگی افزایش پیدا کرده. ما در شرایطی هستیم که بر اساس پیش بینی موسسه مک کینزی، در ازای هر سه نفری که در سالهای افزایش جمعیت به دنیا میان، ما در شرایطی هستیم که بر اساس پیش بینی موسسه مک کینزی، در ازای هر سه نفری که در سالهای افزایش جمعیت به دنیا میان، ما در شرایطی هستیم که بر اساس پیش بینی موسسه مک کینزی، در ازای هر سه نفری که در سالهای افزایش جمعیت به دنیا میان، دو نفراز آنها در حالی که بازنشسته میشوند قادر نخواهند بود که به برآورد نیازهای خود قبل از بانشستگی برسند . دو نفراز آنها در حالی که بازنشسته میشوند قادر نخواهند بود که به برآورد نیازهای خود قبل از بانشستگی برسند .
پس ما چه کاری راجع به این موضوع میتونیم انجام بدیم ؟ فیلسوفی هست به اسم درک پارفیت، که جملاتش من و همکارهامو تحت تاثیر قرار داده. او گفته، ما به خاطر ضعف در باورهایمان ممکنه که در مورد "خود" آینده مان عفلت کنیم او گفته، ما به خاطر ضعف در باورهایمان ممکنه که در مورد "خود" آینده مان عفلت کنیم این بدین معناست که، ممکنه ما یجورایی باور نداشته باشیم که پیر میشیم، یا ممکنه نتونیم تصور کنیم که یه روزی بالاخره پا به سن میذاریم. از طرفی این به نظر مسخره میاد. معلومه میدونیم که ما پیر میشیم. ولی مگه چیزایی نیستن که ما هم باورشون داریم هم نداریم ؟
خُب من و همکارام از راینه استفاده کردیم، بزرگترین ابزار عصر، که به تصور مردم کمک کنیم بهشون کمک کنیم تا تصور کنن که رفتن به آینده چطور خواهد بود. بهشون کمک کنیم تا تصور کنن که رفتن به آینده چطور خواهد بود. و من یه چند تا از این ابزارها رو اینجا نشونتون میدم. اولی رو بهش میگن توزیع ساز. به مردم نشون میده که آینده ممکنه چطوری باشه با نشون دادن صد پیشامد ممکن با احتمالات یکسان که ممکنه در آینده رخ بدن. هر پیشامد با یکی از این نشانه ها نشون داده شده، و هر کدوم تو یه ردیف میشینه که نشانگر میزان دارایی و بازنشستگیه. بالا بودن یه این معنیه که شما از یه در آمد بالا به هنگام بازنشستگی لذت میبرید. پایین بودن به این معنیه که به سختی میتونین تا آخر ماه سر کنین. وقتی سرمایه گذاری میکنین، چیزی که واقعا میگین اینه که ، "من قبول میکنم که هرکدوم از این صد تا ممکنه برام پیش بیاد و دارایی من رو رقم بزنه."
حالا میتونین سعی کنین با این نتایج کنار بیاین. میتونین سرنوشتتونو تغییر بدین، همینطور که این فرد انجام میده، ولی این برای شما بهایی در بر خواهد داشت. یعنی مجبورید امروز بیشتر پس انداز کنید. وقتی که سرمایه گذاریی رو که دوس دارین پیدا کردین، کاری که مردم میکنن اینه که دیگه رو "انجام" کلیک میکنن و نشونه ها آروم و یکی یکی شروع به محو شدن میکنند. و نشونه ها آروم و یکی یکی شروع به محو شدن میکنند. این شبیه سازی میکنه که واقعا سرمایه گذاری کردن رو چیزی چطوریه و میشه دید که سرمایه گذاری نتیجه میده. در آخر فقط یه نشونه میمونه، واون دارایی ما رو در بازنشستگی رقم تعیین میکنه.
بله، این فرد بازنشسته شد با 150 درصد حقوق دریافتیش به هنگام بازنشستگی. اونا وقتی بازنشسته میشن بیشتر هم پول درمیارند. از چیزی که وقتی کار میکردند در میاوردند. اگه مثل اکثر آدمایین، فقط دیدن همین بهتون یه حس خوب و لذتبخشی میده -- فقط فکر کردن در مورد اینکه 50 درصد بیشتر از قبل موقع بازنشستگی پول دربیارین. هرچند اگر کارتان به پایین نمودار میکشید، ممکن بود به شما حس خفیف ترس ویا دل آشوب دست بدهد وقتی به سختیهای دوران بازنشستگی فکر کنید. با استفاده مکرر از این ابزار و شبیه سازی نتایج یکی بعد از دیگری، مردم میتوانند درک کنند که سرمایه گذاریها و پس اندازهایی که امروز میکنند آینده بهتری را برایشان رقم میزند.
حالا مردم از طریق احساسات دارای انگیزه شده اند، ولی آدمای مختلف با چیزای مختلف دارای انگیزه میشن. این یه شبیه سازیه که از تصویرسازی استفاده میکنه، ولی آدمای دیگه با اینکه پول چه چیزایی میتونه بخره دارای انگیزه میشن، نه فقط اعداد و ارقام. بنابراین من اینجا یه توزیع ساز درست کردم که به جای نشون دادن نتایج عددی، یه مردم نشون میدم اون نتایج چی براشون در پی خواهد داشت، در آپارتمانهای خاصی که در وسع شماست اگه با 2500 ، 3000 بازنشسته میشین، 2000 دلار در ماه و از این قبیل. همینطور که از پلکان آپارتمانها پایین میرین میبینین که اونا بدتر و بدتر میشن. بعضی از اونا شبیه جاهایی هستن که من وقتی دانشجوی کارشناسی ارشد بودم توش زندگی میکردم. و وقتی به انتهای انتها میرسین، شما با این واقعیت تلخ روبرو میشین که اگه چیزی برای بازنشستگی پس انداز نکنین، شما قادر به پرداخت هزینه هیچ آپارتمانی نخواهید بود. اونا عکسای واقعی از آپارتمانای واقعی هستن که به اون مقدار اجاره داده میشن همونطور که در اینترنت تبلیغ شدن.
آخرین چیزی که به شما نشون خواهم داد، آخرین ماشین زمان رفتاری ، چیزیه که با "هل هرشفیلد " ساختم کسی که همکارم بیل شارپ تو یه پروژه قبلی بهم معرفی کرد، کسی که همکارم بیل شارپ تو یه پروژه قبلی بهم معرفی کرد، واون یه مکاشفه در حقیقت مجازیه. خب کاری که ما میکنیم اینه که از مردم عکس میگیریم در این مورد از مردم در سنین دانشگاه -- و ما از نرم افزار استفاده میکنیم تا سنشون رو بالا ببریم و به اونا نشون بدیم وقتی پیر بشن چه شکلی میشن وقتی 60، 70، 80 ساشئن بشه. و سعی میکنیم ببینیم که کمک یه قدرت تصور شما با نگاه کردن به چهره "خود" آیندتون میتونه رفتار شما رو در مورد سرمایه گذاری تغییر بده.
پس این یکی از آزمایشای ماست. اینجا چهره سوژه جوان رو در سمت چپ میبینیم. بهش این کنترل رو دادیم که مقدار پس انداز رو تنظیم کنه وقتی میزان پس انداز رو پایین میبره، به این معناست که پس انداز نمیکنه وقتی کاملاه اینجا سمت چپه میتونین میزان درآمد سالانشو ببینین -- این درصدی از حقوق دریافتیشه که میتونه به خودش به خونه ببره که خیلی بالاست، 91 درصد، ولی درآمد بازنشستگیش خیلی کمه. اون قراره بازنشست بشه با 44 درصد میزان درآمدی که وقتی کار میکرد داشت اگه حداکثر میزان قانونی رو پس انداز کنه، درآمد بازنشستگیش بالا میره، ولی اون خوشحال نیست چون اون الان در دست چپ میزان کمتری پول برای خرج امروزش داره. شرایط دیگه ای به مردم خود آیندشون رو نشون میدن. و از دید خود آینده همه چیز برعکسه. اگه خیلی کم پس انداز کنین، "خود" آینده خوشحال نیست با 44 درصد این درآمد زندگی میکنه در حالیکه اگه "خود" حال زیاد پس انداز کنه، "خود" آینده خوشحال میشه، چون درآمد یه چیزی حدود 100 درصد میشه.
برای اینکه این موضوع رو به گوش مخاطبای بیشتری برسونم با "هل "و " الینز" کار میکردم که چیزی رو که بهش میگیم ماشین زمان رفتاری درست کنیم، که توش نه تنها میتونین خودتونو در آینده ببینین، بلکه میتونین واکنشهایی رو هم که انتظار میره ببینین نسبت به مقادیر مختلفی از دارایی. به عنوان مثال، اینجا یه کسی داره از این ابزار استفاده میکنه. فقط به حالات چهرش نگاه کنید وقتی نشونگر رو حرکت میدن چهره جوان خوشحال و خوشحالتر میشه، چیزی پس انداز نمیکنه. چهره پیر ناراحته. و آروم روم میاریمش به مقدار متوسط پس انداز. و بعد میزان پس انداز زیاد. چهره جوان ناراحت میشه. چهره پیر کاملا خوشحال و راضیه در مورد این تصمیم. میخوایم ببینیم این تو تصمیم که مردم میگیرن تاثیری داره. و چیزی که خوبه در مورد این قضیه اینه که چیزی نیست که واقعا مردم روبه اشتباه بندازه، چون همینطور که یه چهره لبحند میزنه، چهره دیگه اخمو هست. اون به شما نمیگه کدوم طرف نشونگر رو حرکت بدید، فقط به شما یادآوری میکنه که شما با آیندتون در ارتباط و از لحاظ قانوتی به آن گره خوردید با آیندتون در ارتباط و از لحاظ قانوتی به آن گره خوردید
تصمیمهای شما امروز خوشبختی اون رو رقم میزنه. و این چیزیه که به آسونی از یاد میره. این کاربرد واقعیت مجازی فقط به درد پیرکردن افراد نمیخوره. برنامه هایی هستند که میتونین به دست بیارین که ببینید مردم چه شکلی میشن اگر سیگار بکشند، و یا اگر زیادی در معرض نور افتاب قرار بگیرند که ببینید مردم چه شکلی میشن اگر سیگار بکشند، و یا اگر زیادی در معرض نور افتاب قرار بگیرند اگه اضافه وزن داشته باشن و از این قبیل. و چیزی که خوبه اینه که برخلاف آزمایشهایی که من و هل و راس اسمیت انجام دادیم، شما مجبور نیستید خودتون برنامه نویس کنید که بتونید واقعیت مجازی رو ببینید. برنامه هایی هستند که میتونین در ازای چند دلار روی گوشیهای هوشمندتون بگیرین که همینکارو میکنن. این یه عکس واقعی از هل، همکارمه. شما میتونین از نمونه نمایشی گذشته بشناسینش. و محض خنده ما از عکس اون استفاده کردیم تو برنامه های کچل کردن، پیر کردن و افزایش وزن. که ببینینم چه جوری دیده میشیم. هل خودش اینجاست پس فکر میکنیم ما اینو مدیون او و همینطور شما هستیم که شما رو در مورد اون آخرین عکس از اشتباه دربیاریم. و من همینجا دیگه تموم میکنم.
از طرف هل و خودم، بهترینها رو برای" خود "حال و آیندتون آرزو میکنم. متشکرم.
(تشویق)