ماموریت یک دانشمند جوان برای آب پاک

هر تابستون من و خانوادمدور دنیا سفر می‌کنیم، چهار هزار و پانصد کیلومتر آن طرف‌تر به کشور هند، سرشار از فرهنگ‌های متنوع در حال حاضر، اسم هند بخاطر گرمای شدیدشو هوای شرجیش بد در رفته است. تنها رهایی از این گرما برای من اینه کهمقدار زیادی آب بخورم. الان، در حالی که در هند هستم والدینم همیشه به من یادآوری می‌کنند کهفقط آب جوشیده شده یا بسته بندی شده بخورم، چون برخلاف اینجا در آمریکا، جایی که می‌توانم به راحتی با باز کردن شیر،آب تازه و قابل استفاده بدست بیارم، در هند، آب معمولا آلوده هست. بنابراین والدینم باید مطمئن بشن آبی که ما می‌نوشیم امن هست.
به هر حال من خیلی زود متوجه شدم که همه به اندازه کافی خوش‌شانس نیستن تا از آب پاک مثل ما لذت ببرن. خارج از منزل پدربزرگم درخیابان‌های شلوغ هند، مردمی رو دیدم که در صف‌هایطولانی ایستاده بودند زیر آفتاب سوزان و ظرف‌هایی رو از یک شیر آب پر می‌کردند. من حتی کودکانی رو دیدم، که همسن من به نظر می‌رسیدن، و بطری‌های پلاستیکی تمیز رو با آب کثیف جوب‌های کنارخیابان پر می‌کردند. نگاه کردن به این بچه‌ها که مجبور بودن آبی رو بنوشن که حس می‌کردم اونقدر کثیفه که حتینمیشه دست بهش زد درک من رو از جهان تغییر داد. این بی‌عدالتی غیر قابل قبول اجتماعی من رو وادار کرد تا راه‌حلی پیدا کنم برای مشکل آب پاک در جهان ما. میخواستم بدونم که چرا این بچه‌هاکمبود آب دارند، ماده‌ای که برای زندگی ضروریه. و یاد گرفتم که ما داریم با یک بحران آب جهانی مواجه میشیم.
حالا، این شاید غافلگیر‌کننده بنظر برسد، که ۷۵٪ سیاره‌ی ما از آب پوشیده شده، اما فقط ۲.۵٪ اون آب شیرینه، و کمتر از یک درصد ذخایر آب شیرین زمین برای مصرف انسان در دسترسه. با افزایش جمعیت، پیشرفت صنعتی و رشد اقتصادی، نیاز ما به آب پاک در حال افزایشه، در صورتی که منابع آب شیرین مامکرراً در حال به اتمام رسیدن هستنتد. با اسناد به سازمان جهانی بهداشت، ۶۶۰ میلیون نفر در جهان به منبع آب تمیز دسترسی ندارند. و عدم دسترسی به آب پاکیکی از علل اصلی مرگ، در کودکان زیر ۵ سال ودر کشورهای در حال توسعه می‌باشد، و یونیسف تخمین می‌زنه که ۳۰۰۰ کودک هر روز به علت بیماری هایمربوط به آب می‌میرند.
بنابراین بعد از برگشتن به خونهدر تابستانی در پایه هشتم، تصمیم گرفتم که اشتیاقم رو برای حل بحران جهانی آب، شعله‌ور کنم با علاقه ام به علم. سپس تصمیم گرفتم که بهترین کار تبدیل گاراژ به یک آزمایشگاهه.
(خنده حضار)
در واقع، اول آشپزخونه رو به یکآزمایشگاه تبدیل کردم، اما والدینم نپذیرفتن و منو انداختن بیرون.
من همچنین تعداد زیادی مقاله درباره‌یتحقیقات مربوط به آب مطالعه کردم، و دریافتم که در حال حاضردر کشور‌های در حال توسعه، چیزی به نام گندزدایی خورشیدی، یا SODIS برای تصفیه‌ی آب استفاده میشه. در SODIS، بطری‌های پلاستیکی تمیزبا آب کثیف پر شده‌اند سپس اون‌ها رو برای ۶ الی ۸ ساعتدر معرض آفتاب قرار می‌دهند. اشعه فرابنفش از خورشید دی.ان.ای عوامل بیماری زای مضررو از بین می‌بره و آب رو پاک‌سازی می‌کنه. در حالی که استفاده از SODIS واقعا راحتهو به نفع انرژیه، چرا که فقط از انرژی خورشیدی استفاده می‌کنه، خیلی کنده و وقتی که هوا ابریه می‌تونه تا بیشتر از۲ روز طول بکشه. بنابراین برای سرعت بخشیدن به روش SODIS، روش جدید به نام فوتوکاتالیز اخیرا استفاده شده است.
خب، این فوتوکاتالیست دقیقا چی هست؟ بیاین تقسیم بندیش کنیم: «فوتو» یعنی «از خورشید» و‌ «کاتالیست» چیزیه که بهیک واکنش سرعت می‌بخشه بنابراین فوتوکاتالیست چی کار می‌کنه؟ داره به فرایند گندزدایی خورشیدیسرعت می‌بخشه. وقتی نور خورشید وارد میشه و با یکفوتوکاتالیست برخورد می‌کنه، مثل TiO2 یا تیتانیم‌دی‌اکسید، اکسیژن‌های فعالی رو به وجود میاره، مثل سوپراکسیدها، هیدروژن پروکسید ورادیکال‌های هیدروکسیل. این گونه‌های فعال اکسیژن قادر به پاک‌سازی باکتری ها وموجودات ذره بینی و مقدار زیادی ازآلودگی‌های آب آشامیدنی هستند.
اما متاسفانه معایبی هم وجود داره از بابت شیوه ای که SODIS هم‌اکنوندر حال گسترشه. کاری که انجام میشه اینه که ازبطری‌های پلاستیکی تمیز استفاده میشه و داخلش رو باماده‌ فوتوکاتالیک می‌پوشانند. اما فوتوکاتالیست‌هایی مثل تیتانیم‌دی‌اکسید در ضد آفتاب‌ها برای جلوگیری از اشعه فرابنفش استفاده می‌شوند. و زمانی که داخل ظروف مالیده می‌شوند، در واقع در حال جلوگیری ازعبور قسمتی از اشعه فرابنفش هستند و اثربخشی فرایند رو کم‌رنگ می‌کنند. همچنین این پوشش‌های فوتاکاتالیک به خوبی به پلاستیک نمی‌چسبند. که یعنی شسته می‌شن و مردم نهایتاًاونها رو میخورن. با وجود این که TiO2 بی‌خطره، وقتی به خوردنش ادامه بدینکارو خراب می کنه، چون که مجبور میشین تا بطریرو دوباره آغشته کنید حتی بعد از تعداد کمی استفاده کردن.
هدف‌های من غلبه به این معایبی بود (معایبی) از روش‌های فعلی و این که یک روش امن و پایدار، اقتصادی و دوستدار محیط زیست، برای پاک سازیآب رو ایجاد کنم. پروژه‌ای که به عنوان یکپایه هشتمی برای نمایشگاه علوم شروع کردم دستگاه ترکیبی فوتوکاتالیک برای تصفیه هست. دستگاه ترکیبی تشکیل شده ازتیتانیم‌دی‌اکسید و سیمان است. ترکیب شبه سیمان میتونه بهشکل‌های متفاوتی دربیاد، که میتونه خیلی تطبیق‌پذیرو گسترش‌پذیر باشه. برای مثال میتونید یک میله بسازید که به راحتی میتونه در بطری‌‌هابرای مصرف فردی قرار بگیره یا میتونید یک فیلتر متخلل درست کنیدکه قادره آب رو برای خانوده‌ها تصفیه کنه. حتی میتونید داخل یک تانکر آب رو بپوشانید تا مقادیر بیشتری از آب تصفیه بشه برای جوامع و زمان‌های طولانی‌تر.
در این مدت، ماجرای من ساده نبوده. می‌دونید که من به یک آزمایشگاهمجهز دسترسی نداشتم. وقتی شروع کردم ۱۴ سال داشتم، اما به سنم اجازه ندادم که جلومو در علاقم به دنبال‌کردن تحقیقات علمی بگیره و اشتیاقم به حل کردن بحران آب.
آب فقط یک حلال جهانی نیست. آب یک حق مسلم انسانی است. و به این علت، من از سال ۲۰۱۲ دارم رویاین پروژه نمایشگاه علوم کار می‌کنم تا از آزمایشگاه به دنیای واقعی بیارمش. و این تابستون، برای ورد واترکاتالیست درست کردم، یک سازمان اجتماعی با هدف کاتالیز‌کردنراه‌حل‌هایی برای بحران جهانی آب.
(تشویق)
یک قطره آب کار زیادی نمیتونه انجام بده، اما وقتی قطره‌های زیادی گرد هم میان، میتونن به زندگی روی سیاره‌یما تداوم ببخشن. همونطور که جمع میشن و اقیانوس‌ها رو به وجود میارن، منم هم باورم بر اینه کهما باید با هم متحد بشیم وقتی با این مشکل جهانیدست و پنجه نرم می‌کنیم.
متشکرم.
(تشویق)
متشکرم.
(تشویق)