دوریس کیم سونگ: فلزی که تنفس می کند

من از آن دسته بچه هایی بودم که هر وقت سوار ماشین می شدم، مجبور بودم شیشه‌ی پنجره را پایین بکشم. معمولا هوای داخل ماشین یا خیلی گرم بود، یا خیلی دم بود یا خیلی بو می داد، و پدرم به ما اجازه نمی داد از سیستم تهویه‌ی ماشین استفاده کنیم. او می‌گفت این کار باعث می شود موتور ماشین جوش بیاورد. و بعضی از شما احتمالا یادتان می آید، ماشین ها قبلا چگونه بودند، جوش آوردن مشکلی متداول بود. اما این اتفاق همین طور نشانه ای بود که ما را در استفاده، یا زیاده روی در استفاده، از وسایل مصرف کننده‌ی انرژی محدود می کرد. اما این اتفاق همین طور نشانه ای بود که ما را در استفاده، یا زیاده روی در استفاده، از وسایل مصرف کننده‌ی انرژی محدود می کرد.
اما الآن سطح تکنولوژی فوق العاده بالاتر رفته است. ما ماشین هایی در اختیار داریم که می توانند سرتاسر کشور را بپیمایند. ما سیستم تهویه را در تمام راه روشن می گذاریم و ماشین به هیچ عنوان جوش نمی آورد. ما سیستم تهویه را در تمام راه روشن می گذاریم و ماشین به هیچ عنوان جوش نمی آورد. و دیگر هیچ نشانه ای وجود ندارد که ما را از زیاده روی در استفاده از انرژی باز دارد.
عالیه، نه؟ خب، ما همین مشکلات را درباره‌ی ساختمان ها هم داریم. در گذشته، پیش از اختراع سیستم تهویه‌ی هوا، ساختمان ها دیوارهای ضخیمی داشتند. دیوار های ضخیم برای عایق سازی فوق العاده اند. آن ها داخل ساختمان را در تابستان خیلی خنک، و در زمستان گرم نگه می دارند، و پنجره های کوچک نیز خیلی خوب بودند زیرا میزان انتقال حرارت را بین داخل و خارج ساختمان محدود می‌کردند. زیرا میزان انتقال حرارت را بین داخل و خارج ساختمان محدود می‌کردند. سپس در حوالی دهه‌ی ۱۹۳۰، با عرضه شدن شیشه های عظیم مسطح (ویترینی)، روکش فولاد و تولید انبوه آن ها، ما توانستیم پنجره‌هایی از کف تا سقف ساختمان و چشم اندازهای بدون مزاحم بسازیم، و به خاطر آنها یک وابستگی غیر قابل درمان به سیستم تهویه ی مکانیکی برای خنک کردن فضا های در معرض خورشید به وجود آمد. و به خاطر آنها یک وابستگی غیر قابل درمان به سیستم تهویه ی مکانیکی برای خنک کردن فضا های در معرض خورشید به وجود آمد. با گذشت زمان، ساختمان ها بلند تر و بزرگ تر شدند، مهندسی ما از آنها هم بهتر شد، بنابراین سیستم های مکانیکی ما عظیم تر شدند. این سیستم ها حجم عظیمی از انرژی را مطالبه می کردند. ما مقادیر قابل توجهی از حرارت را در اتمسفر آزاد می‌کنیم، و کسانی که اثر جزیره‌ی حرارتی را می‌شناسند می‌دانند، در مناطق شهر نشین هوا به مراتب گرم تر از مناطق روستایی نشین مجاور است. در مناطق شهر نشین هوا به مراتب گرم تر از مناطق روستایی نشین مجاور است. اما ما مشکلاتی نیز داریم، مثلا اگر برق در این مناطق شهری قطع شود، ما نمی توانیم پنجره را باز کنیم تا هوای داخل ساختمان خنک شود، و بنابراین ساختمان ها از شدت گرما غیر قابل تحمل شده و باید تخلیه شوند تا زمانی که سیستم های تهویه بتوانند مجددا راه‌اندازی شوند. از آن بدتر، حتی اگر بخواهیم تلاش کنیم تا مصرف انرژی توسط خود سیستم را به صفر نزدیک کنیم، از آن بدتر، حتی اگر بخواهیم تلاش کنیم تا مصرف انرژی توسط خود سیستم را به صفر نزدیک کنیم، نمی توانیم این کار را تنها با افزایش بیشتر و بیشتر بهره وری سیستم های مکانیکی انجام دهیم. ما باید دنبال روش دیگری بگردیم، چون بی دلیل داریم خودمان را خسته می کنیم.
پس ما باید چه کار کنیم؟ چگونه باید خودمان را از درون این مخمصه ای که خودمان درست کرده ایم رها کنیم؟ پس ما باید چه کار کنیم؟ چگونه باید خودمان را از درون این مخمصه ای که خودمان درست کرده ایم رها کنیم؟ اگر ما از لحاظ زیست شناسی به این قضیه نگاه کنیم، احتمالا غالب شما نمی‌دانستید که من پیش از این که وارد رشته‌ی معماری شوم درجه‌ی ارشدی در رشته ی زیست شناسی گرفتم، پوست انسان اندامی است که به صورت طبیعی دمای بدن را متعادل می سازد، و این واقعا چیز فوق العاده ای است. پوست انسان اندامی است که به صورت طبیعی دمای بدن را متعادل می سازد، و این واقعا چیز فوق العاده ای است. پوست، اولین خط دفاعی در بدن است. پوست بدن شامل تخلخل، غدد عرقی و تمامی این اجزائی است که با قدرت و به طور مؤثر باهم کار می‌کنند، پوست بدن شامل تخلخل، غدد عرقی و تمامی این اجزائی است که با قدرت و به طور مؤثر باهم کار می‌کنند، خُب آنچه که من پیشنهاد میکنم اینه که دیواره های ساختمان های ما باید بیشتر مثل پوست بدن انسان باشد، خُب آنچه که من پیشنهاد میکنم اینه که دیواره های ساختمان های ما باید بیشتر مثل پوست بدن انسان باشد، چون در این صورت دیواره می تواند مؤثرتر، هوشمندتر و حساس‌تر باشد، بسته به این که در کجا قرار داشته باشد.
و این موضوع مرا به تحقیقم باز گرداند. اولین کاری که سراغ آن رفتم بررسی پالت‌های مختلفی از مواد برای این پروژه بود. من در حال حاضر، با مواد هوشمند، و بر روی ترمو-بایمتال (نوعی وسیله ی فلزی حساس به دما مانند ترموستات) هوشمند کار می کنم. در ابتدا، گفتم ما به این وسیله "هوشمند" بگوییم چون به هیچگونه کنترل و انرژی نیاز ندارد، در ابتدا، گفتم ما به این وسیله "هوشمند" بگوییم چون به هیچگونه کنترل و انرژی نیاز ندارد، و این در صنعت معماری تحول بزرگی ایجاد می کند. ترمو-بایمتال دو ورقه ی فلزی متفاوت چسبیده به یکدیگر است. شما در این کلیپ می توانید این لایه ها را از این زاویه با رنگ های متفاوتشان تشخیص دهید. و چون این ترمو-بایمتال دو ضریب انبساط متفاوت دارد، وقتی حرارت داده می شود، یکی از ورقه ها سریع تر از دیگری منبسط می شود، و در نتیجه این سازه خم می شود. من در نمونه های اولیه این سطوح را ساختم تا ببینم این منحنی چگونه به دما واکنش می‌دهد و به هوا اجازه می دهد تا درون سیستم تهویه پیدا کند، این منحنی چگونه به دما واکنش می‌دهد و به هوا اجازه می دهد تا درون سیستم تهویه پیدا کند، و در نمونه های دیگر سطوحی ساختم که در آنان با چندین برابر کردن تعداد لایه ها سعی داشتم با میزان حرارت، جابه جایی بزرگ تری ایجاد کنم، تعداد لایه ها سعی داشتم با میزان حرارت، جابه جایی بزرگ تری ایجاد کنم، که در حال حاضر این سازه در "نمایشگاه مواد و کاربرد" در "سیلور لیک"، در نزدیکی این جا قرار دارند، و اگر تمایل به بازدید داشتید، این نمایشگاه تا آگوست برقرار است. نام این سازه را "شکوفه" گذاشتم، و سطح آن کاملا از ترمو-بایمتال ساخته شده است، و این سایبان برای انجام دو کار ساختم. اول، این یک سایبان است که در برابر نور خورشید سایه ایجاد می کند، وقتی خورشید به سطح آن می تابد، قسمت از آن که نور خورشید از میان آن عبور می کند را تنگ تر می کند، و در سایر قسمت های آن، نوعی سیستم تهویه ی هوا وجود دارد، بنابراین هوای گرم و خفه ی زیر آن می تواند در صورت لزوم تهویه شود. بنابراین هوای گرم و خفه ی زیر آن می تواند در صورت لزوم تهویه شود.
شما می توانید در این فیلم با دور سریع ببینید که با جا به جایی نور خورشید و سایه بر روی سطح سایبان، شما می توانید در این فیلم با دور سریع ببینید که با جا به جایی نور خورشید و سایه بر روی سطح سایبان، هر کدام از ورقه ها به طور جداگانه حرکت می کنند. توجه کنید که، با تکنولوژی دیجیتالی که امروزه داریم، این وسیله از ۱۴٫۰۰۰ قطعه تشکیل شده است و هیچ دو قطعه ای به هیچ عنوان شبیه یکدیگر نیستند. هر قطعه به طور مجزا کار می کند. و نکته ی خارق العاده در مورد این اختراع این است که ما می توانیم هر کدام از آن ها را طوری تنظیم کنیم که نسبت به موقعیتش، نسبت به زاویه ی خورشید، و همچنین این که چگونه خم شود کاملا دقیق عمل کند.
این پروژه‌ی مفهومی کاربری های بسیاری در آینده ی معماری دارد، این پروژه‌ی مفهومی کاربری های بسیاری در آینده ی معماری دارد، این پروژه‌ی مفهومی کاربری های بسیاری در آینده ی معماری دارد، و در این مورد، شما یک خانه می‌بینید، که برای یک شرکت ساختمان سازی در چین ساخته شده است، و این در اصل یک جعبه ی شیشه ای چهار طبقه است. هنوز شکل آن به صورت یک جعبه ی شیشه ای است چون ما می خواستیم داخل آن قابل دیدن باشد، اما حالا با یک لایه ی ترمو-بایمتال محافظت می‌شود، این لایه یک سطح است که دور ساختمان می‌پیچید، و می تواند با جا به جا شدن نور خورشید بر روی سطح آن باز و بسته شود. علاوه بر این، این لایه می تواند قسمت هایی را به خاطر حفظ حریم خصوصی پوشش دهد، بنابراین آن قسمت می‌تواند نسبت به باقی محیط‌های عمومی در طول زمان‌های مختلف روز تغییراتی داشته باشد. بنابراین آن قسمت می‌تواند نسبت به باقی محیط‌های عمومی در طول زمان‌های مختلف روز تغییراتی داشته باشد. و هدف از به کار بردن این اختراع این است که، در خانه های امروزی، ما دیگر به پرده یا کرکره نیازی نداریم، زیرا می توانیم با این اختراع از ساختمان در برابر حرارت حفاظت کنیم، و همین طور می توانیم میزان تهویه ی هوای مطلوبتان را داخل آن ساختمان کنترل کنید.
من همینطور در حال ساختن برخی اجزای ساختمانی برای دفاتر هستم، شما در اینجا یک پنجره‌ی زیبای دو جداره ی متداول را می بینید، و در این پنجره، شما در اینجا یک پنجره‌ی زیبای دو جداره ی متداول را می بینید، و در این پنجره، بین دو لایه ی شیشه ی دو جداره، سعی دارم که یک سیستم ساخته شده از ترمو-بایمتال کار بگذارم، سعی دارم که یک سیستم ساخته شده از ترمو-بایمتال کار بگذارم، تا وقتی خورشید به لایه ی بیرونی برخورد می کند، و فضای داخل شیشه را گرم می کند، سازه‌ی ترمو-بایمتال شروع به خم شدن کند، و اتفاقی که پس از آن می افتد، این است که مانع رسیدن نور خورشید به مکان‌های مشخصی از ساختمان می شود، و اتفاقی که پس از آن می افتد، این است که مانع رسیدن نور خورشید به مکان‌های مشخصی از ساختمان می شود، و اتفاقی که پس از آن می افتد، این است که مانع رسیدن نور خورشید به مکان‌های مشخصی از ساختمان می شود، و در صورت نیاز، کل ساختمان. و شما می توانید تصور کنید، حتی در این نوع کاربرد، که در یک آسمانخراش که پنجره های آن در ۳۰ تا ۴۰ طبقه وجود دارند، تمام سطح می تواند که در یک آسمانخراش که پنجره های آن در ۳۰ تا ۴۰ طبقه وجود دارند، تمام سطح می تواند وابسته به نحوه ی حرکت خورشید و برخورد به آن سطح در ساعات متفاوت روز تغییر کند.
و این ها بخشی از تحقیقات بعدی من هستند که در حال حاضر بر روی آنها کار می کنم، و شما می توانید آن ها را در تصویر ببینید، تصویر پایین، دست راست که قرمز رنگ است، قطعات بسیار ریز ترمو-بایمتال هستند، تصویر پایین، دست راست که قرمز رنگ است، قطعات بسیار ریز ترمو-بایمتال هستند، که داریم روی آن کار می‌کنیم تا مانند مژه‌ی چشم حرکت کند.
آخرین پروژه نیز از همین ساختار درست شده است. من برای آن از ساختار بدن ملخ الهام گرفته‌ام - اگر یادتان باشد یکی از منابع الهام من زیست شناسی است -. من برای آن از ساختار بدن ملخ الهام گرفته‌ام - اگر یادتان باشد یکی از منابع الهام من زیست شناسی است -. ملخ ها سیستم تنفسی متفاوتی دارند. آن ها از طریق سوراخ هایی در کناره ی بدنشان تنفس می کنند، و آن ها هوا را به درون می کشند و آن هوا از داخل سیستم تنفسی آن ها عبور می کند و بدنشان را خنک می کند، و در این پروژه، من بررسی می کنم که چگونه می توانیم این سیستم را در معماری هم وارد کنیم، و در این پروژه، من بررسی می کنم که چگونه می توانیم این سیستم را در معماری هم وارد کنیم، ما چگونه می توانیم هوا را از کناره های ساختمان به داخل بکشیم؟ و شما می‌توانید در این جا مطالعات اولیه ی من را بر روی این بلوک های ساختمانی ببینید، که آن سوراخ ها درون آن ها قرار دارند، و این عکس مربوط به قبل از آن است که سازه ی ترمو-بایمتال فعال شوند، و این یکی مربوط به بعد از فعال شدن ترمو-بایمتال است. باید به خاطر عدم وضوح تصویر معذرت خواهی کنم، اما می توانید روی سطوح، فلش های قرمز رنگ را ببینید. عکس سمت چپ، زمانی را نشان می دهد که هوا سرد است و سازه ی ترمو-بایمتال مسطح است، در نتیجه عبور هوا را از میان بلوک محدود می کند، و در سمت راست، سازه ی ترمو-بایمتال خم می شود و اجازه می دهد که هوا عبور کند، من در حال حاضر روی این دو پروژه کار می کنم، و دوباره یادآوری می کنم، این سازه یک اختراع کاملا متفاوت است، تنها تصور کنید که هوا بتواند از درون دیوار -به جای پنجره های باز شده- به داخل ساختمان بیاید. تنها تصور کنید که هوا بتواند از درون دیوار -به جای پنجره های باز شده- به داخل ساختمان بیاید. تنها تصور کنید که هوا بتواند از درون دیوار -به جای پنجره های باز شده- به داخل ساختمان بیاید.
در نهایت می‌خواهم این سخنرانی را با ایجاد درکی در مورد این پروژه، یا این سیستم استفاده از مواد هوشمند به پایان برسانم. زمانی که شما از باز و بسته کردن روزمره‌ی کرکره ها خسته می شوید، زمانی که به مرخصی می‌روید و هیچکس آخر هفته ها در دفترتان نیست تا سیستم ها را خاموش و روشن کند، زمانی که به مرخصی می‌روید و هیچکس آخر هفته ها در دفترتان نیست تا سیستم ها را خاموش و روشن کند، یا زمانی که برق می‌رود، و شما هیچ برق اضطراری ندارید، این سازه های ترمو-بایمتال همچنان به صورت خستگی ناپذیر، مؤثر و برای همیشه کار می کنند. از توجه شما ممنونم. (تشویق حاضرین) (تشویق حاضرین)