بیانه ای برای اینترنت

TED سی ساله شد. و این ماه شبکه جهانی (اینترنت) بیست و پنجمین سالگردش رو جشن میگیره. بنابراین سوالی ازتون دارم. بذارین درباره این سفر صحبت کنیم، بیشتر درباره آینده آن . بذارین درباره موقعیت آن صحبت کنیم. بذارین در این باره صحبت کنیم که چگونه اینترنتی میخوایم.
۲۵ سال پیش وقتی در CERN(سازمان تحقیقات هسته ای اروپا) کار می کردم، بعد از حدود یکسال اجازه گرفتم تا به عنوان یک پروژه جانبی روی اینترنت کار کنم. کُد رو نوشتم. فکر کنم اولین کاربر بودم. به شدت نگران بودیم که مردم نخوان ازش استفاده کنن چون خیلی پیچیده بود. آن همه ترغیب و تشویق، آن همه همکاری حیرت انگیز با افراد دیگر، و کم کم، موفق شدیم. اینترنت شروع شد. خیلی باحال بود. و در واقع، چند سال بعد، در سال ۲۰۰۰، پنج درصد جمعیت جهان از اینترنت استفاده می کردن. در سال ۲۰۰۷، هفت سال بعد، ۱۷ درصد. در سال ۲۰۰۸، ما بنیاد شبکه جهانی رو تشکیل دادیم بخشی برای اینکه اون عدد رو دنبال کنیم و نگرانش باشیم. و حالا در سال ۲۰۱۴ هستیم، و ۴۰ درصد جهان از اینترنت استفاده می کنن،و به حساب میان. عدد به وضوح داره بالا میره.
ازتون میخوام درباره هر دو وجهش فکر کنین. خوب، برای هر کس اینجا در TED روشنه که، اولین سوال شما اینه که چیکار کنیم تا ۶۰ درصد بقیه هم هر چه سریعتر به سمت اینترنت بیان؟ چیزهای مهم زیاده. روشنه کهمربوط به موبایل خواهد بود. اما از شما میخوامبه اون ۴۰ درصد هم فکر کنین، چون اگه خودتون اونجا نشسته باشین یه جور زندگی به کمک اینترنت، دیگه چیزی به یاد نمیارین، فقط جستجوش می کنین، بعد ممکنه احساس کنین این یه موفقیت بوده و همه میتونیم بی خیال باشیم. اما در واقع، آره، این یه موفقیت بوده، چیزای زیادی هست، آکادمی خان(مؤسسه غیرانتفاعی که در سال ۲۰۰۶ به دست سلمان خان تأسیس شد) میتونیم با صدای بلند داد بزنیم، ویکیپدیا هست، تعداد زیادی کتاب الکترونیک رایگان هست که می تونین آنلاین بخونین، چیزهای فوق العاده بسیاری برای آموزش هست، چیزهایی در موضوعات مختلف. تجارت آنلاین در برخی موارد سازوکار تجارت رو کاملاً زیرورو کرده، انواعی از تجارت ایجاد کرده که قبلاً به طور کلی وجود نداشت. تجارت تقریباً در همه زمینه ها متأثر شده. دولت، از تمام جهات تحت تأثیر قرار نگرفته، ولی تأثیرش قابل توجه بوده،و اگه خوشبینانه نگاه کنیم، حجم بالایی از داده رایگان،حجم بالایی از دولت الکترونیکی، این همه چیز قابل مشاهده در اینترنت اتفاق میفته.
هم چنین، چیزایی که کمتر قابل مشاهده هستن. سلامت، آخر شب وقتی اونا نگران هستن که چه سرطانی گرفته کسی که براشون مهمه، وقتی از طریق اینترنت با کسی صحبت می کنن که یه کشور دیگه س و براشون خیلی مهمه. اون طور چیزا نیستن، اونا اونجا نیستن، و در وافع محدوده مشخصی ازحریم خصوصی درست کردن. پس نمیتونیم اون بخش از اینترنت رو، بخشی از قرارمون با اینترنت، اینه که وقتی از اینترنت استفاده می کنم، اون فقط یه رسانه شفاف و خنثی ست. میتونم با اینترنت با شما حرف بزنم بدون اینکه نگران اتفاقی باشم که در واقع حالا در جریانه، بدون اینکه نگران این واقعیت باشم که نه تنها نظارت انجام میشه بلکه توسط کسانی انجام میشه کهممکنه از داده ها سوء استفاده کنن. پس در واقع، یه چیزی فهمیدیم، فقط نمی تونیم از اینترنت استفاده کنیم، باید نگران باشیم از چیزی که شالوده اساسی همه چیزه، آیا کیفیتش واقعاً همونیه که نیاز داریم؟ این واقعیت لذت بخشیه که این طور آزادانه و مهیج حرف میزنیم. میتونیم توییت کنیم، و اوه، افراد خیلی خیلی زیادی میتونن توییت های ما رو ببینن، مگه اینکه نتونن، مگر اینکه توییتر واقعاً تو کشورشون بسته بشه، یا نحوه ای که سعی می کنیمخودمونو نشون بدیم، به طریقی اطلاعاتی درباره وضعیت خودمون نشون داده، وضعیت کشوری که توش زندگی می کنیم، که در دسترس هیچ کس دیگه ای نیست. پس باید اعتراض کنیم و مطمئن بشیم که سانسور متوقف میشه، که اینرنت آزاد میشه در جایی که سانسور هست.
ما عاشق این واقعیتیم که اینترنت آزاده. این به ما اجازه میده حرف بزنیم.هر کسی میتونه با هر کسی حرف بزنه. مهم نیست کی هستیم. و بعد ملحق میشیم به این شرکتهای بزرگ شبکه اجتماعی که در واقع عملاً مثل سیلو درست شدن، طوری که خیلی آسون تر میشه با کسی حرف زد که با شما تو یه شبکه اجتماعیه تا حرف زدن با کسی که تو یه شبکه دیگه هست، پس در واقع ما گاهی خودمونو محدود می کنیم. و چیز دیگه ای که هست،اگه کتابی که درباره حباب فیلتر هست را خونده باشین، پدیده حباب فیلتر اینه که ما عاشق استفاده از ماشینهایی هستیم که به ما کمک می کننچیزایی رو پیدا کنیم که دوست داریم. خوب لذت میبریم وقتی غرق میشیم تو چیزایی که دوستشون داریم روششون کلیک کنیم، و به این ترتیب دستگاه به طور خودکار به ما چیزایی رو میده که دوست داریم و در آخر دنیا رو از پشت این عینک به رنگ گل رُز(طوری که دوست داریم) می بینیم به این میگن یه حباب فیلتر. خوب اینم بعضی از چیزهایی که میتونن جامعه اینترنتی ما رو تهدید کنن.
شما چه جور اینترنتی میخواین؟ من اینترنتی میخوام که تکه تکه نباشه، اونطوری که بعضی کشورها پیشنهاد کردن که باید در جواب نظارتهای اخیر انجام بدن. من اینترنتی میخوام که مثلاً اساس خیلی خوبی واسه مردمسالاری باشه. من اینترنتی میخوام که بتونم با حفظ حریم خصوصی از خدماتسلامت استفاده کنم و در اون یه عالمه اطلاعات سلامت باشه، داده های بالینی در دسترس دانشمندان باشه واسه تحقیقات. من اینترنتی میخوام که اون ۶۰ درصد بقیه هر چه سریعتر به سمتش بیان. من اینترنتی میخوام که چناناساس قدرتمندی برای نوآوری باشه که وقتی اتفاق زننده ای میفته، فاجعه ای پیش میاد، که ما بتونیم کارهایی بکنیم که خیلی سریع بهش پاسخ بدیم.
خوب این فقط چند تا از چیزهاییه که من میخوام، از یه فهرست بزرگ، واضحه که این فهرست طولانی تره. شما فهرست خودتونو دارین. ازتون میخوام در این بیست و پنجمین سالگرد در این باره فکر کنیم که چه جور اینترنتی دوست داریم. میتونین به این نشانی برین: webat25.org و چند پیوند پیدا کنین. سایتهای زیادی هست که افراد شروع کردن به تهیه یه بیانیه بزرگ، یه سند حقوق اینترنتی. چطوره ما هم این کارو بکنیم؟ چطوره تصمیم بگیریم، این حقوق یه جورایی، داره به حقوق اساسی تبدیل میشه،حق ارتباط با کسی که میخوام. در فهرست شما واسه اون بیانیه چی میتونه باشه؟ بیاین یه بیانیه جمع کنیم واسه اینترنت. بیاین این کارو امسال بکنیم. بیاین انرژی بیست و پنجمین سالگرد رو واسه جمع کردن یه بیانیه بذاریم واسه اینترنت. (تشویق)
متشکرم. و یه لطفی کنین، این لطفو به من می کنین؟ به خاطر من واسش بجنگین. خوب؟ تشکر.
(تشویق)