رشد سریع اینترنت چین — و اینکه به کدام سو می‌رود
متن سخنرانی :
هر ۱۲ ماه، بزرگترین مهاجرت جهانی انسان‌هادر چین اتفاق می‌افتد. در طول ۴۰ روز تعطیلات سال نو چینی، سه میلیارد سفر، برای به هم رسیدن خانواده‌‌ها واجرای مراسم انجام می‌شود. بیشترین این سفر‌ها توسط ۲۹۰ میلیون کارگر مهاجرانجام می‌شود، که برای خیلی از آنها فرصتی سالانه‌است تا به خانه روند و پدر و مادرشانو فرزندان به جا مانده را ببینند.اما انتخاب‌های سفر خیلی محدودند؛ بلیط هواپیما نزدیکبه نصف حقوق ماهانه‌شان است. پس بیشترشان، قطار را انتخاب می‌کنند. متوسط مسافت سفرشان ۷۰۰ کیلومتر است. و متوسط زمان سفرشان ۱۵ ساعت و نیم. و خطوط راه آهن سفر ۳۹۰ میلیون نفر را در هر جشن بهاره به عهده دارند. تا همین اواخر، کارگران مهاجر باید ساعت‌های طولانی در صف می‌ایستادند -- شاید روز‌ها -- تا بلیطی بخرند، خیلی اوقات با قیمت‌های گزاف از بازار سیاه. و باید مواظب هجوم جمعیت هم باشند وقتی که نهایتا روز سفرشان می رسد.
اما فناوری شروع به سادهکردن این فرآیند کرده است. بلیط‌‌های دیجیتال و از طریق تلفن همراه حالا ۷۰ درصد فروش را تشکیل می‌دهند، صف‌های فروش را تا میزان زیادیدر ایستگاه‌های قطار کاهش داده‌اند. اسکنر‌های دیجیتال کارت‌های شناساییجایگزین روش‌های دستی شده‌اند، سرعت سوار شدن را بالا برده‌است، و هوش مصنوعی در شبکه استفاده شده برای بهینه سازی مسیر‌های سفر. راه حل‌های جدیدی اختراع شده. بزرگترین زیرساخت مدیریت تاکسی چین،دیدی چوسینگ نام دارد. که در سرویس جدیدی به نام هیچ فعال می‌شود. و صاحبان اتومبیلی که به خانه می‌روند را به مسافرانی که دنبال مسیر‌هایطولانی هستند متصل می‌کند. تنها در سال سوم، هیچ به ۳۰ میلیون سفر در فصلتعطیلات گذشته خدمت رسانی کرده، که طولانی‌ترینشبیش از ۱٫۵۰۰ مایل بوده است. این تقریبا فاصله میان بوستون تا میامی است. نیاز بیش از حد به کارگران مهاجرنیروی محرک نوآوری و توسعه در سیستم‌های حمل و نقل سراسر کشور بوده است.
اینترنت چین در مسیر‌هایی آشنا و نامشخص توسعه یافته است. درست مانند سیلیکون‌ولی، برخی از تحولات اساسی در فناوری و رفتار مصرف کنندگان بر مبنای تحقیقات دانشگاهی بوده است، بر مبنای خواسته‌های شرکت‌ها بوده است، و هر از چندی با جرقه‌هایی از علایقجوانان خاص.
من محصول صنعت فناوری آمریکا هستم، هم به عنوان یک مصرف کننده و هم یک مدیر شرکت. به همین خاطر کاملا با اینمولد آشنا هستم. اما حدود یک سال و نیم پیش، من از خانه‌ام در نیویورکبه هنگ کنگ رفتم تا مدیر عامل روزنامهپست صبح‌گاهی چین جنوبی شوم. و از این دیدگاه جدید، چیزی را مشاهده می‌کردم که برایم کمتر آشنا بود، پیشی گرفتن نوآوری در چین و بسیاری از کارآفرینانش. این اقتصادی است به شدت نیازمند که به جمعیت تنگدست خود خدمت می‌کند، که برای ۳۰ سال از رشد اقتصادی چینجدا افتاده بود. فاصله واضحی میان فقیر و غنی وجود دارد، میان شهری و روستایی یا دانشگاهی و درس نخوانده -- این فواصل، خاکی را ایجاد کرده‌اند که آماده رشد شگفت‌آوری است. پس وقتی که پول و سرمایه بر نیازهای مردمی متمرکز شود که از پله‌های پایینینردبان اقتصاد آویزانند، این وقتی است که ما اینترنت را واقعابه صورت مولد کار می‌بینیم، و عامل توانایی در آموزش و از خیلی طرق دیگر، راهی به جلو.
مسلم است که، چین تنها محلی که اینسوخت جایگزین وجود دارد نیست، و نه تنها جایی که این موضوع ممکن است. اما بدلیل اندازه کشور و وضعیت آن بهعنوان ابر‌قدرت در حال رشد، نیازهای جمعیتش فرصتی را ایجاد کرده تا اثری قانع کننده داشته باشد. وقتی که رشد سریع صنعت فناوری درچین را توضیح می‌دهی، خیلی از ناظران دو دلیل را ذکر می‌کنند. اولین آن ۱/۴ میلیارد مردمی است کهچین را خانه می‌نامند. دومین دلیل مشارکت فعال دولت است -- یا مداخله گسترده،بستگی دارد که چطور ببینید. اکنون، مقامات مرکزی سرمایه‌گذاری سنگینیدر زیر‌ساخت‌های شبکه در طول سالها کرده‌اند، ایجاد محیطی جذاب برای سرمایه‌گذاری. در همان زمان، آنها روی استاندارد‌هاو مقررات تاکید داشته‌اند، که منجر به توافقی سریع و نتیجتاً،بهره‌برداری سریع شده است. این بزرگترین مجموعه استعداد‌های فناوری در جهان است که بدلیل گستردگی مزیت‌های آموزشیایجاد شده است. و شرکت های محلی، داخلی،در گذشته از رقابت‌های جهانی با کنترل بازار محافظت می‌شده‌اند.
البته، اینترنت چین قابل مشاهده نیست بدون وجود گسترده سانسور و نگرانی‌های خیلی جدی دربارهنظارتهای نامناسب. برای مثال: چین در حال ایجادرده‌بندی اعتباری اجتماعی است برای کل جمعیت کشور، که به شهروندان امتیاز می‌دهد یا محدودشان می‌کند، بر مبنای ویژگی‌هایی کاملا کیفی مانند صداقت یا درستی. در همان زمان، چین مشغول پیاده‌سازی قابلیت تشخیص چهره در ۱۷۰ میلیون دوربین مداربسته‌اش می‌باشد. هوش مصنوعی برای پیش‌بینی جرم و تروریسم در استان ژین‌جیانگ مورد استفاده قرار می‌گیرد. جایی که اقلیت مسلمان تحت نظارتی دائمی است.
با این وجود، اینترنت در حال رشد است،و چنان بزرگ است -- بزرگتر از اندازه‌ای که بیشتر ما درک می‌کنیم. در انتهای ۲۰۱۷، کاربران چینی اینترنتبه ۷۷۲ میلیون نفر رسیدند. که بیشتر از تمام جمعیتایلات متحده، روسیه، آلمان، انگلستان، فرانسه و کانادا روی هم است. نود و هشت درصد آنها روی تلفن همراه فعال هستند. نود و دو درصد آنها از برنامه‌هایپیام‌رسان استفاده می‌کنند. حالا ۶۵۰ میلیون مصرف کنندهخبر‌های دیجیتال وجود دارد، ۵۸۰ میلیون مصرف کننده فیلم‌های دیجیتال، و بزرگترین زیرساخت تجارت الکترونیککشور، تائوبائو، داشتن ۵۸۰ میلیون کاربر ماهانه را به همه نمایش می‌دهد. که نزدیک به ۸۰ درصد بزرگتر از آمازون است. سفر بسته-به‌درخواست، بین دوچرخه و خودرو، دارای مشترکینی نزدیک به ۱۰ میلیارد سفر سالانه در چین است. این یعنی دو-سومکل سفر‌ها در کل جهان. پس بسته بسیار متنوعی است.
اینترنت به شکلی محدود شده، و شاید دستکاریشده در چین وجود دارد، با این وجود بسیار گسترده است و به شدتزندگی شهروندان را بهبود داده است. پس حتی با وجود نقص‌هایش، از رشد اینترنت چین نباید غافل بود، و ارزش بررسی دقیق ما را دارد.
بگذارید امروز دو داستان دیگر هم بگویم. لیو ژائولیو یک مهندس ۳۴ ساله از استانجیانگ ژی است. منطقه‌ای که خانه‌اش در آن قرار دارد بسیار برای حزب کمونیست مهم بوده چون اینجا محل تولد ارتش سرخ است. اما در طول دهه‌ها،بخاطر جدایی آن از مراکز اقتصادی و تولیدی کشور، بتدریج از ارزش افتاد. لیو، مثل خیلی از هم دوره‌ای‌هایش،خانه را در جوانی ترک کرد تا در شهر‌های بزرگ بدنبال کار باشد. نهایتا به شِنژن رفت،که یکی از مراکز فناوری چین است. به عنوان یک مهاجر جوان، دهکده‌های روستاییتنها با افراد مسن رها شدند، که به سختی خود را بالا‌تر از فقر مطلقنگاه می‌داشتند.
بعد از نه سال، لیو تصمیم گرفت تا در۲۰۱۷ به جیانگژی بازگردد، چون معتقد بود که ایجاد یک بازارتجارت الکترونیک در چین می‌تواند به او برایاحیای روستایش کمک کند. مانند خیلی از جوامع روستایی، زادگاه لیو در نوع خاصی از صنایع دستیاستانی متخصص بود -- در این مورد، تولید نوعیکنجاله لوبیای تخمیر شده. پس او کارخانه کوچکی را ایجاد و شروع به فروش محصولات محلیخود به شکل آنلاین کرد. سالها رشد مصرف گرایی در شهر‌های بزرگ چین اتفاق افتاده بود. اما این اواخر، فناوری محرک انفجاری درفروش محصولات سنتی در میان اقشار متوسط و بالای چین بود. وی‌چت و دیگر زیر‌ساخت‌های تجارت الکترونیکاجازه می‌دادند تا تولید کنندگان روستایی بازاریابی و فروش محصولاتشان را بسیار فراتر از محدوده‌هایتوزیع اولیه‌شان انجام دهند.
شرکت‌های تحقیقاتی این تاثیر را واقعا با شمردن آنچه «روستا‌های تائوبائو»نامیده می‌شود دنبال می‌کنند. که یک دهکده روستایی است که حداقل ۱۰ درصد از خانوار‌هایش محصولاتشان را آنلاین می‌فروشندو مقدار مشخصی درآمد دارند. و این رشد در سالهای اخیر چشمگیر بوده است. در سال ۲۰۱۳ تنها ۲۰دهکده تائوبائو وجود داشت، در ۲۰۱۴ تعداد ۲۱۲، در ۲۰۱۵ تعداد ۷۸۰، در ۲۰۱۶ تعداد ۱٫۳۰۰، و در انتهای ۲۰۱۷ بیش از۲٫۱۰۰ عدد. که اکنون پاسخگوی نزدیک به نیم میلیون فروشگاه فعال آنلاین هستند، با فروش سالانه ۱۹ میلیارد دلار و ایجاد ۱/۳ میلیون شغل جدید. سال اولی که لیو به خانه برگشت،توانست ۱۵ روستایی را استخدام کند. و نزدیک به ۶۰٫۰۰۰ بستهکنجاله لوبیای تخمیر شده را بفروشد، فکر می‌کرد که سال بعد ۳۰ نفر را استخدام می‌کند، اما تقاضا به سرعت افزایش یافت.
نزدیک به ۶۰ میلیون کودک در مناطق روستاییچین پشت سر والدینشان باقی مانده‌اند. و در حالی بزرگ می‌شوند که حداقل یکی از والدینشان دور از خانه، به عنوان کارگر مهاجر کار می‌کند. در کنار تمامی سختی‌های زندگی روستایی، اغلب باید فواصلی طولانی و خطر‌ناک را تنها برای مدرسه رفتن طی می‌کردند. آنها حدود ۳۰ درصد دانش‌آموزان ابتداییو دبیرستانی کشور را تشکیل می‌دهند. چانگ ونگژوان ۱۰ ساله یکیاز این دانش آموزان است. هر روز یک ساعت از هر سو تامدرسه پیاده روی می‌کند، که در مسیرش دره‌های عمیق،در مناطقی دور افتاده قرار دارد. اما وقتی که به دهکده روستایی کوچکدر استان گانسو می‌رسد، تنها دو دانش‌آموز دیگردر کل مدرسه کنار او هستند. مدرسه چانگ اکنون یکی از ۱٫۰۰۰ مدرسه‌تنها در استان گانسو است که کمتر از ۵ دانش‌آموز ثبت نام شده دارد. پس با کم شدن ارتباط دانش‌آموزان، با معلم‌هایی کم‌سواد مدارسی که تجهیزات کمی دارندو عایق‌بندی خوبی ندارند، دانش‌آموزان روستایی مدت‌هاست، که از دسترسی به آموزش‌هایدانشگاهی محروم هستند.
اما آینده چانگ به شدت با نصب «اتاق درس رنگین کمان» تغییر کرده است. او حالا عضویاز کلاس درسی ۱۰۰ نفره است که در ۲۸ مدرسه مختلف پخش شده، که توسط معلمینی با سواد و دارای مجوز که از صد‌ها مایل دورتر پخش می‌شودتدریس می‌گردد. می تواند به موضوعات جدیدیمانند موسیقی و هنر، دوستان جدید و تجربیاتی خیلی دورتر از خانه‌اشدسترسی داشته باشد. اخیرا، چانگ حتی از موزه قلعهفردریکسبورگ بازدید کرد در دانمارک -- البته، بصورت مجازی.
آموزش آنلاین سالهاست که بیرون از چین وجود دارد. اما هیچ‌وقت به این اندازهدگرگون کننده نرسیده بود، شاید به خاطر اینکه سیستم‌هایآموزشی سنتی در دیگر مراکز فناوری جهان بسیار پیشرفته‌تر و تثبیت‌شده‌تر هستند. اما گستره سرزمینی و اندازه‌های عظیم چین نیازی عظیم و لحظه‌ایبرای نوآوری ایجاد کرده. یک استارت-آپ فناوری در شِنژنایجاد شده که تا ۳۰۰٫۰۰۰ دانش‌آموز تنها ظرف یکسال رشد کرده. و با بهترین تخمین‌های ما در روزنامه پست، اکنون ۵۵ میلیون دانش‌آموز درمناطق روستایی چین وجود دارند که می‌توان آنها رادر کلاس‌های پخش زنده شرکت داد. نیاز این بازار بزرگتر از کل جمعیتدانش‌آموزی ایالات متحده از کودکستان تا کلاس ۱۲ است.
پس من بی‌نهایت دلگرم شدم که سرمایه گذاری خصوصیدر فناوری آموزشی در چین از یک میلیارد دلار در سالفراتر رفته است که ۳۰ میلیارد دلار سرمایه گزاری دیگر دولتی تا سال ۲۰۲۰ تعهد گردیده است. همچنان که اینترنت در چین رشد می‌کند، حتی با وجود نقصان‌هامحدودیت‌ها و کنترل‌ها، زندگی‌های بخش‌های فراموش شده جمعیتش به شکل غیر قابل بازگشتی ارتقا یافته است. تمرکزی که روی جمعیت نیازمند است،نه خواسته‌ها، که محرک کنجکاوی زیاد، خلاقیت و پیشرفت‌هایی است که می بینیم. همچنان چیز‌های زیاد دیگری هم خواهند آمد.
در آمریکا جمعیت اینترنت،یا ضریب نفوذ، اکنون به ۸۸ درصد رسیده. در چین، هنوز ۵۶ درصد جمعیت به اینترنت دسترسی دارند. این یعنی بیش از ۶۰۰ میلیون نفر هنوز متصل نیستند. تقریبا دو برابر جمعیت آمریکا. یک فرصت عظیم.
هرزمان که این مولد جایگزین موجود است، حالا چین باشد یا آفریقا،آسیای جنوب شرقی یا آمریکای مرکزی، باید آن را با سرمایه و جدیت دنبال کنیم، که محرک تاثیرات اقتصادی و اجتماعی در سر‌تاسر جهان است. تنها دقیقه‌ای فکر کنبه چه چیز‌هایی می‌شود دست یافت اگر نیازهای جهانی محرومان هدف اصلی ابداعات ما باشد.
متشکرم.
(تشویق حضار)
