راز زیاد ترعمر کردن شاید زندگی اجتماعی شما باشه

یک حقیقت جالب. در جوامع پیشرفته، همه جا، زنان به طور متوسط شش تا هشت سال بیشتر از مردان عمر می‌کنند. شش تا هشت سال بیشتر. فاصله خیلی زیادی است. در سال ۲۰۱۵،" لنست" یک مقاله منتشر کرد نشان داد مردانی که درکشورهای ثروتمند زندگی می‌کنند احتمال مرگشان دو برابر زنان است، در هر سنی.
اما مکانی در جهان وجود دارد که مردان به اندازه زنان عمر می‌کنند. اونجا یک منطقه دور و کوهستانی است، یک منطقه آبی جایی که زندگی بسیار طولانی برای زنان و مردان رایج هست. این یک منطقه آبی در ساردینا است، یک جزیره ایتالیایی در مدیترانه، بین کورسیا و تونس، در این جزیره تعداد افرادی که بالای صد سال عمر می‌کنند شش برابر افرادی هست که در شهرهای ایتالیا هستند، کمتر از سیصد کیلومترفاصله.
آنجا کسانی که صد سال عمرمیکنند تعدادشون ده برابر آمریکای شمالی است.
تنها جایی است که مردان به اندازه زنان عمر میکنند.اما چرا؟ این کنجکاوی منو بر انگیخت. تصمیم گرفتم که در مورد اون از لحاظ علمی و رفتار منطقه ای تحقیق کنم
و این تحقیق ازمسائل ژنتیک شروع کردم. و خیلی زود کشف کردم که ژن فقط ۲۵% در طول عمر موثر است. %۷۵ بقیه مربوط به طرز زندگی شماست. چی باعث میشه که صد سال یا بیشتر عمر کرد؟ چه کاری اونا دارن درست انجام میدن؟ چیزی که دارید میبینید تصویر ویلاگرند است. یک دهکده در مرکز منطقه آبی. جایی که من برای تحقیق به اونجا رفتم، و همونطور که میبینید زیبایی معماری مسئله اصلی نیست. مسئله اصلی تراکم است. خونه های چسبیده به هم کوچه ها و خیابان های در هم تنیده شده. یعنی زندگی مردم این دهکده دائما  به هم وصل میشه. و همونطور که در دهکده قدم میزدم. حس میکردم که صد ها جفت چشم نگاهم میکردند از پشت در ها و پنجره ها، از پشت کرکره ها. همانند دهکده های باستانی,
ویلاگرند نمیتونست دوام بیاره بدون این ساختار, دیوار ها و کلیسا. بدون میدان مرکزیش, چون طراحی اون دهکده بر اساس حمایت و اتحاد اجتماعی است. وقتی که انقلاب صنعتی رخ داد اولویت های شهری عوض شد چون بیماری های واگیردار خطر روزمره محسوب میشد.
اما حالا چی؟ الان انزوای اجتماعی سلامت مردمتحدید میکنه.
الان, یک سوم جمعیت میگن که اونا دو نفر یا کمتر دارن که بهشون تکیه کنن. حالا به عنوان مقایسه بریم ویلاگرند تا چند تا از کسانی که صد سال عمر دارندببینیم. این جیسپو مورینو هست.صدودو ساله، تمام زندگیش در ویلاگرند زندگی کرده. اون یک مرد اجتماعی بود. بازگویی قصه هارو دوست داشت. از این که چگونه مثل یک پرنده زندگی کرد. از این که چه چیزی روی زمین جنگل پیدا کرده بود در مدت نه یکی, بلکه دو تا جنگ جهانی، چطور اون و زنش که اون هم صد سال عمر کرد، 6 تا بچه رو در یک خانه کوچک بزرگ کردن جایی که من با اون مصاحبه کردم. در این تصویر اونو میبینید با 2 تا پسرشانجلو و دومنیکو، هر دو در دهه هفتاد زندگیشون و از پدرشون مراقبت میکنند، و اگه راستشوبخواید به من ودخترم خیلی مشکوک بودن کسی که با من به این سفر تحقیقاتی آمد، چون روی دیگر اتحاد اجتماعی  محتاط بودن نسبت به غریبه هاست. اما جیسپو اصلا مشکوک نبود. اون یک مرد بیخیال بود.
اون یک مرد بسیار اجتماعی با نگرش مثبت بود.
با خودم گفتم این چیزی که باعث طول عمربالای صد سال میشه؟ مثبت فکرکردن؟
در حقیقت نه.
(خنده حضار) با جیووانی کریاس آشنا بشید. صد و یک ساله، بد اخلاق ترین ادمی که تا حالا دیدم. (خنده حضار) و اون برعکس این باور ثابت میکنه که برای یک زندگی طولانی حتما باید مثبت باشی
و برای این مدرک وجود داره.
وقتی ازش پرسیدم که چرا اینقدر طولانی زندگیکرده از زیر پلک های افتادش بهم نگاه کرد و غرغرکنان گفت هیچکس نباید راز من بدونه. (خنده حضار) ولی با این که اخلاق بدی داشت، نوه اش که با هاش زندگی و ازش مراقبت میکرد صداش میزد "جواهر من" اون دوستش داشت و بهش احترام میذاشت وقتی در باره ازادی  از دست رفتش حرف زدم بهم گفت " تو متوجه نیستی نه؟" از این مرد مراقبت کردن برای من یک افتخار وامتیاز بزرگ هست. این میراث من هستش. و هرموقع که من رفتم تا با این انسان های صد ساله مصاحبه کنم در آنجا یک دور همی بود. ان جیوانی هست با دو تا نوه هاش، ماریا بالای سرش و نوه ی بزرگش در کنارش، وقتی که من اونجا بودم امد و واسم میوه و سبزیجات تازه اورد. و من به سرعت در یافتم که با اینجا بودن در منطقه آبی, وقتی مردم پیر میشند و قطعا در طول زندگیشون، اونها همیشه در کنار دوستان, فامیل,همسایه ها، کشیش، مسئول بار و مغاره دار هستند. مردم همیشه اونجا هستند. میایند ومیروند.
اونها هیچ وقت تنها زندگی نمیکنند.
و این بر خلاف بقیه کشور های پیشرفته است. همانطور که جورج برنز میگه: "خوشحالی یعنی داشتن یک خوانواده بزرگ و دوست داشتنی در یک شهر دیگه" (خنده حضار) تا حالا فقط با مرد ها ملاقات کردیم مردانی با عمر طولانی, ولی من با زنان همملاقات کرده ام. اینجا شما زیا ترسا رو میبینید با سن بالای صد سال، به من یاد داد چطوری یک غذای محلی به نام کولورجیوس درست کنم که تیکه های بزرگ پاستا مثل راویولی در این اندازه این اندازه، و اون ها پراند از ریکتا (پنیر ایتالیایی) پرچرب و نعنا و غرق در سس گوجه فرنگی. و اون بهم نشون داد که چطوری اندازه رو رعایت کنم
که اونا باز نشند.
زیا و دخترش هریکشنبه این غذارو درست میکنند و بین همسایه ها و دوستان پخش میکنند. و اون موقع بود که فهمیدم یک غذای کم چرب- سالم چیزی نیست که با عث بشه شما صد سال در منطقه آبی زندگی کنید. (تشویق حضار) این داستان ها درمورد این مردم وعلمی که درشون نهفته است منوترغیب کرد که ازخودم سوالاتی بکنم از قبیل, کی قرار بمیرم و چطور میتونم اون روز به تاخیر بندازم و خواهید دید که  که جواب چیزی که انتظار دارید نیست.جولیان هلت- لونستاد یک محقق در دانشگاه بریگام یانگ هست وبه این سوال در یک سری تحقیقات که برروی افراد میانسال انجام شده اشاره کرده. مثل حضار حاضر در اینجا. اون همه ی جنبه های زندگی انها رو بررسی کرد. غذا خوردن اونها, ورزش کردنشون وضعیت تاهل شون, هرچند وقت یکبار به دکنر مراجعه کردند, اگرکه سیگار کشیدند یا مشروب خوردند و چیز های دیگه اون همه رو ثبت کرد
و بعد اون و همکارانش هفت سال صبرکردند تا ببینند کی هنوز نفس میکشه. و افرادی که هنوز هستند چی احتمال مردن اونها روکاهش داده بود؟ این سوال جولیان بود. بیاید به اطلاعاتی که اون جمع اوری کرده نگاه کنیم. از ضعیف ترین عامل تاقویترین. باشه؟ هوای تمیز، که عالیه، هوای تمیز پیشبینی نمیکنه شما چقد زندگی میکنید. اگه شما فشار خون بالاتون درمان کرده باشید خوبه. باز هم عامل قوی نیست. اگر شما چاق یا لاغر هستید میتونید از احساس گناه کردن دست بردارید چوناین در رده سوم هست. چقدر ورزش میکنید در رده بعد هست, هنوزم یک عامل نه چندان قوی است. اگر شما یک بیماری قلبی داشتید و الان در مرحله توانبخشی و انجام تمرین هستید. الان داره زیاد تر میشه. اگر شما واکسن انفولانزا زده اید. کسی انجا میدونست که زدن یک واکسن انفولانزا بیشتر از ورزش کردن از شما محافظت میکنه؟ اگر شما الکل مصرف میکردید و الان ترک کردید, یا اگر الکل در حد معمولی مصرف میکنید. اگر شما سیگار نمیکشید یا اگر میکشیدید الانترک کرده اید، وداریم به سمت عامل های مهم میریم دو تا از شاخصه های زندگی اجتماعی شما. اول، رابطه های نزدیک شما. این ها کسایی هستند که میتوانید برای پولغرض کردن بهشون زنگ بزنید وقتی به طور ناگهانی پول لازم دارید. کسانی که وقتی شما مریض هستید به دکتر زنگ میزنند یا شما رو به بیمارستان  میبرند یا با شما میمونند زمانی که در زندگیبحران دارید, اگر در نا امیدی هستید. اون مردم,اون دسته کوچک از مردم، عامل قوی هستند، اگر انها را دارید یعنی چقدر عمر خواهید کرد. و بعد چیز دیگری توجه منو شگفت زده کرد. اسمش هست یکپارچگی اجتماعی. این یعنی چقدر شما با مردم در
ارتباط هستید در طول روز. با چند نفر حرف میزنید. و این یعنی ارتباط های ضعیف و قوی شما، و نه فقط مردمی که به شما نزدیک هستند. کسانی که برای شما ارزش زیادی دارند. اما، ایا شما با کسی که هر روزقهوه تون رو درست میکنه حرف میزنید؟ با پستچی چی؟ ایا شما با زنی که هر روز با سگش از کنار خونتون رد میشه حرف میزنید؟ پوکر یا بریج بازی میکنید؟ کلوپ کتاب دارید؟ این برخورد ها یکی از مهم ترین عواملهست که شما چقدر عمر میکنید. و این منو به سوال بعد میبره: اگر ما الان بیشتر از هر کار دیگریدر فضای مجازی وقت میگذرونیم، شامل خوابیدن، الان تا یازده ساعت در روز در ضمن، یک ساعت بیشتر از سال قبل فرقی ایجاد میکنه؟ چرا بین تعامل رو در رو با مردم  و تعامل در دنیای مجازی فرق هست؟ ایا شخصا در مکان بودن بودن یکی است با اینکه شما مرتبا با بچه هاتون به وسیله پیامک در ارتباط باشید ؟ خب، جواب کوتاه به این سوال خیر هست، اینها یکی نیستند.
تماس رو در رو, تمام جریان ادرنالین ازاد میکنه, و شبیه واکسن, از شما هم در زمان حال مراقبت میکنند وهم در اینده. پس یک ارتباط چشمی ساده با کسی، دست دادن، دادن یک های فایو به کسی برای رها شدن هورمون اکسیتوسین کافیست که سطح اعتماد شما رو بالا میبره. و سطح هورمون های استروید رو پایین میاره و در نهایت استرسشمارو کاهش میده. و دوپامین به وجود میاد که مارو کمی بالا میبره و درد رو از بین میبره. شبیه یک مورفین طبیعی تولید شده. حالا, همه ی این ها از ضمیر اگاه ما عبورمیکنه و این دلیل اینه که چرا ما فعالیت های آنلاین با کارهای واقعی مخلوط میکنیم. اما ما الانمدرک داربم، مدرک تازه، که یک تفاوتی است. پس بیاید با هم به کمی از علوم اعصاب نگاه کنیم. الیزابت ردکی,عصب شناس در دانشگاه  مریلند سعی کرد که این تفاوت نشون بده.
بیت این که در مغز ما چه میگذره وقتیتعامل رو در رو داریم و وقتی داریم یک چیز ثابتتماشا میکنیم. کاری که اون کرد این بود که عملکرمغز دو گروه از مردم با هم مقایسه کرد. اون هایی که باهاش تعامل واقعی دارند و یا با یکی از همکارانش در یک گفت گوی رو در رو، و اون این هارو مقایسه کرد با فعالیت مغز کسانی که داشتند سخنرانیشو در مورد همون موضوع تماشا میکردند ولی در یک ویدیوو مثل یوتیوب.
و در ضمن, اگر میخواهید بدونید اون چطوری دو نفر رو در یک اسکنر ام ار ایدر یک زمان جا کرد بعدا با من حرف بزنید. پس تفاوت چیه؟ این مغز شماست در یک تعامل اجتماعی. چیزی که شما دارید میبینید تفاوت فعالیت مغز است بین تعامل رو در رو و تعامل با محتوای ثابت. در بخش نارنجی, بخش هایی از مغز میبینید که به توجه مربوط هستند. هوش اجتماعی. یعنی پیشبینی کردن این که یه نفر چه فکری و  احساسی و برنامه ای داره. و داشتن احساس خوشایند.
و این مناطق خیلی بیشتر درگیر میشند وقتی که ما با یک شریک زنده تعامل داریم. حالا, این بخش های غنی تر مغز ممکن دلیل این باشند که چرا پانصد کمپانی برتر زمان ارزیابی کاندیداها فک کردن که کاندیدا ها باهوش تر هستند وقتی که صداشونو شنیدند در مقایسه با زمانی که فقط نوشته های اونارودر یک متن میخوانند، به طور مثال یا یک ایمیل یا یک نامه. حالا, صدا و حرکات بدن ما یک سیگنال قوی منتقل میکنه. نشون میده که ما داریم فکر میکنیم,احساس میکنیم، انسان های هوشیار که چیزی بیشتر از یک الگوریتم هستند. حالا, این تحقیق که توسط نیکلاس اپلی انجام شده در دانشگاه شیکاگو دانشکده بیزینس حیرت انگیزه چون که به ما یک
چیز ساده میگه. اگر کسی صدای مارو بشنوه، فکر میکنند که شما با هوش ترید. منظورم این که،یک چیز ساده است. حالا, برگردیم به جایی که شروع کردیم. چرا زنان از مردان بیشتر عمر میکنند؟ و یک دلیل اصلی این است که زنان بیشتر از مردان رابطه رو در رو را در اولویت قرار میدند در طول زندگیشون. مدارک تازه نشون میده که
این رابطه های دوستی
حضوری, یک سپربیولوژیکی در برابر بیماری ها و ضعیف شدن میسازه و این فقط در مورد انسان ها نیست اما اجداد اولیه انها (میمون ها)اجداد اولیه ما هم همینطور. کار خوآن سیلک که یک انسان شناس هست نشون میده که بابون های ماده که دوستان ماده نزدیکی دارند
استرس کمتری از طریق درجات کورتیزول نشون میدهند، انهاعمر بیشتری میکنند و فرزندان مقاوم تریدارند. حداقل سه تا رابطه پایدار. این شماره جادویی بود. بهش فکر کنید. امیدوارم شما سه تا داشته باشید. قدرت تماس رو در رو دلیل این که چرا پایین ترین نرخ زوال عقل در بین افراد اجتماعی است. این که چرا زنانی که سرطان
سینه دارند چهاربرابر احتمال بهبودشون بیشتراز کسانی است که تنها هستند.
چرا مردانی که سابقه سکته دارند کسانی که به طور مرتب برای پوکر یا قهوه دیدار میکنند یا برای هاکی بازی کردن-- به هرحال من کانادایی هستم (خنده) بهتر تحت محافظت هستند به وسیله ارتباط اجتماعی تا به وسیله دارو. چرا مردانی که سابقه سکته دارند و مرتبادیدارمیکنند این یک چیز خیلی قدرتمند که میتونند انجام بدند. این تماس رو در رو خواص بسیار
زیادی داره. و الان تقریبا یک چهارم جمعیت میگن که کسی واسه حرف زدن ندارند. ما میتوانیم کاری در مورد این انجام بدیم. مثل کسانی که در روستای ساردینا زندگی میکنند، این یک ضرورت بیولوژیکی است  که بدونیم ما تعلق داریم. و نه فقط زنان بین ما. ساختن تعامل رو در رو در شهر های ما، در محل کار ما, در دستور کار ما ایمنی بدن تقویت میکنه, هورمن های احساس خوب در مغز و جریان خون پخش میکنه و کمک میکنه که بیشتر عمر کنیم. من اسم اینو ساختن دهکده شما میذارم، و ساختن و نگه داشتنش حکم مرگ و زندگی داره. متشکرم.
(تشویق حضار)
هلن والترز: سوزان, برگرد
واست سوالی دارم. درفکرم اگر راه وسطی باشه. خب تو داری در موردارتباط نئوترنسمیتر ها در حالت رودر رو حرف میزنی, پس تکنولوژی دیجیتال چی؟ تا حالا شاهد پیشرفت بسیار زیاد تکنولوژی دیجبتال بودیم. مثل فیس تایم وشبیه اون. اونا هم به کار میان؟ منظورم این که من برادرزادم میبینم اون ماینکرفت بازی میکنه و سر دوستش داد میزنه به نظر میرسه که داره به خوبی ارتباط برقرارمیکنه. این مفید؟ کمک میکنه؟ سوزان پینکر: بضی از اطلاعات تازه دارن پدیدار میشند. اطلاعات انقدر تازه است که انقلاب دیجیتالرخ داد و اطلاعات در مورد سلامتی عقب جا موند. پس ما داریم فقط یاد میگیریم، ولی من میگم پیشرفت هایی هست که ما میتوانیم در تکنولوژی انجام بدیم. مثلا, دوربین لپ تاپ شما در بالای صفحه است پس وقتی شما به بالای صفحه نگاه میکنید.  تماس چشمی بر قرار نمیکنید. پس چیزی به سادگی نگاه کردن به دوربین میتونه نئوترنسمیتر هارو افزیش بده، یا مثلا تغییر موقعیت دوربین. پس این ها یکی نیستند. ما با تکنولوژی داریمنزدیک تر میشیم. هلن والترز: خیلی ممنون سوزان پارکر: ممنون. (تشویق حضار)