آیا میتوان مسئله گرمایش زمین را حل کرد؟ درسهایی از چگونگی حفاظت ما از لایه اوزون.
متن سخنرانی :
خب، من دانشمند اقلیم شناسی هستم، و اگر این سالن یک نمونه از کشوری باشدکه ما در آن زندگی می‌کنیم، پس حدود ۶۰ درصد شما،شاید شمایی که از اینجا به بعد نشستید، به اطلاعاتی که درباره علل تغییرات اقلیمیمی‌دهم اعتماد نمی‌کنید. اما، امشب قول می‌دهم که حقیقترا بگویم، اما برای برای بدست آوردن دل جمعیت، این سخنرانی را با یک خلافواقعیت شروع کردم.[پیمان اقلیمی پاریس حاصل به رسمیتشناختن این موضوع است که تغییرات اقلیمی مسئله‌ای جهانی است.]
این جمله از آقای اوباما نیست. این جمله رییس‌جمهور ریگان است. و همچنین این جمله درباره تغییرات اقلیمیو پیمان پاریس نبود در واقع این جمله درباره توافق نامه مونترال، و همچنین تخریب لایه اوزون می‌باشد.
خب، مطمئنم که بسیاری از شما با این مشکلزیست محیطی آشنا نیستید اما، باید آشنا شوید. زیار این یک مسئله زیست محیطیخیلی نادر بوده و ارزش بازنگری دارد. زیرا بعضی مواقع لازم است دنیاییکه حذر کرده‌ایم را بررسی کنیم تا راهنمایی ایی برای تصمیماتی کهامروز می‌گیریم بیابیم.
خب، اجازه دهید به دهه ۷۰ میلادی برگردیم، زمانی که تصمیمات پرسش‌برانگیزیگرفته شدند اول از همه ... هووو... مدل مو(صدای خنده حضار) دوم، مقادیر بسیار زیادی از اسپری‌های مو و سوم، CFCها، یا همان کلروفلوئوروکربن‌ها، مواد شیمیایی دست‌سازی که به عنوان محرکدر قوطی‌های اسپری به کار می‌رفتند. بعدتر مشخص شد که CFCها مشکل‌ساز هستند، زیرا آنها تخریب‌کننده لایه اوزون می‌باشند.
من مطمئنم بسیاری از شما دربارهلایه اوزون شنیده‌اید اما اهمیت این لایه در چیست؟ به بیانی ساده،لایه اوزون مانند ضد آفتاب کره زمین بوده، و بسیار ضعیف و نازک می‌باشد. اگه شما می‌توانستید تمام لایه اوزون را که حدود ۳۲ تا ۴۲ کیلومتربالاتر از ما قرار گرفته بردارید و روی سطح زمین فشرده کنید پوسته‌ای به زخامت دو عدد سکه درست می‌شود. حدود ۴/۵۷ سانتی‌متر. اما همین لایه نازک کارهای شگفت‌انگیزیانجام می‌دهد. لایه اوزون از ورود بیش از ۹۰ درصداشعات مضر فرا‌بنفشی که از سمت خورشید می‌آیدجلوگیری می‌کند. و درحالی که من مطئنم خیلی از شما ازبرنزه کردن پوست‌تان با همان ۱۰ درصد باقی مانده لذت می‌برید؛این کار مشکلات زیادی به همراه دارد: آب مروارید چشم، صدمه به محصولات زراعی، صدمه به سیستم ایمنی بدن، و همچنین سرطان پوست. واقعاً اغراق نیست بگوییم تهدید لایه اوزون همان تهدیدایمنی انسان است.
در واقع، تعجب‌آور است که مسئله ایمنی انسان مشوق ابداع CFCها، از ابتدا بوده است. در اوایل اختراع یخچال‌ها آنها از مواد شیمیایی سمی و آتش‌زا استفادهمی‌کردند موادی مانند پروپان و آمونیاک. خوشبختانه،صنعت یخچال‌سازی خواستار جایگزین امن‌تری شد، و در سال ۱۹۲۸ دانشمندی به نام توماس میجلی اولین CFCهای تجاری قابل اعتماد راتولید کرد. در واقع، میجلی در یک کنفرانس علمیاین CFCها را استنشاق کرده و یک شمع را با آن خاموش کرد تانشان دهد که این CFCها امن و غیرقابل اشتعال هستند. به عنوان یک دانشمند باید بگویم که،امروزه امکان ندارد بتوانید چنین کارهای عجیب و غریبی را انجام دهید. واقعاً، شگفت‌آور است.
اما، در آن زمان، CFCها ابداعی خارق‌العاده بودند. آنها راه را برای تولید یخچال‌های مدرن امروزی و دستگاه‌های تهویه هوا گازی و غیره را باز کردند. تا حدود ۴۰ سال بعد، در دهه ۷۰میلادی، دانشمندان دریافتند که CFCها در اتمسفرتجزیه شده و به لایه اوزون صدمه می‌زنند. این کشف، نگرانی‌های گسترده‌ای راهمراه داشت. و در نهایت، باعث ممنوعیتاستفاده از CFCها در قوطی‌های اسپری در آمریکا و برخی کشور های دیگر در سال ۱۹۷۸شد.
خب، اما داستان به اینجا ختم نمی شود چون CFCها تنها در قوطی‌های اسپریاستفاده نمی‌شدند. در سال ۱۹۸۵، دانشمندان سوارخ لایه اوزونقطب جنوب را کشف کردند، و این کشف بسیار نگران کننده بود. دانشمندان هرگز انتظار چنین رخدادی رانداشتند. پیش از کشف این سوراخ در اوزون دانشمندان بر این باور بودند که حدود ۵ تا۱۰ درصد از لایه اوزون در طول یک قرن از دست رفته است. اما آنها دریافتند که در طول یک دهه،بیش از یک سوم لایه اوزون در بالای منطقه‌ای بزرگتر از آمریکا ناپدید شده است. گرچه اکنون ما می‌دانیم که CFCها عامل اصلی این سوراخ در لایه اوزون هستند در آن زمان،علم هنوز به این باور نرسیده بود. با وجود این عدم قطعیت، بحران باعث ایجاد کُنش کشورها نسبتبه این مسئله شد.
نقل قولی که من این سخنرانی را با آنشروع کردم، درباره پیمان مونترال از آقای ریگان آن جمله، جمله آخر رئیس جمهوردر زمان امضای این عهدنامه، پس از تصویب یکصدای آن از طرفکنگره آمریکا بود. و مسئله‌ای است که حقیقتاً ارزشتمجید دارد. در واقع، دیروز ۳۰امین سالگردعهدنامه مونترال بود.
(تشویق حضار)
به دلیل این عهدنامه، مواد تخریب‌کننده لایه اوزون در حال کم شدندر اتمسفر هستند، و ما شاهد اولین نشانه‌های بهبود لایه اوزونهستیم. بعلاوه، به این علت که بسیاری ازمواد تخریب‌گر لایه اوزون گازهای گلخانه‌ای بسیار قوی نیز هستند عهدنامه مونترال توانسته استگرمایش زمین را بیش از یک دهه به تعویق بیاندازد. واقعاً فوق‌العاده است. اما باید این سوال را پرسید که اکنون که ما با بحران زیست محیطی، یعنیگرمایش زمین روبرو هستیم، چه درسهایی می‌توانیماز این عهدنامه بگیریم؟ آیا درسی میتوان گرفت؟ من فکر می‌کنم بله.
اولاً، ما نیازی به قطعیت محضبرای وارد عمل شدن نداریم. زمانی که عهدنامه مونترال امضا شد، ما خیلی کمتر نسبت به خطرات CFCهانسبت به خطراتی که اکنون در رابطه با انتشار گازهای گلخانه‌ای داریماطمینان داشتیم. راهبرد غالب افراد مخالف در رابطهبا اقلیم استفاده می‌کنند این است که خطرات را کاملاً نادیده گرفته و تنها بهعدم قطعیت توجه می‌کنند. اما عدم قطعیت چه مشکلی دارد؟ ما تقربیاً تمام اوقاتتصمیماتی با عدم قطعیت می‌گیریم، تقریباً همیشه. شرط می‌بندم کسانی که امشب تا اینجارانندگی کردند کمربند ایمنی خود را بسته بودند. اکنون از خودتان بپرسید، آیا به این دلیل که کسی به شمابا قطعیت کامل گفته بود که در راه تصادف می‌کنید کمربندتان را بستید؟ احتمالاً نه. پس این اولین درس. مدیریت خطر و تصمیم گیری همیشه شاملعدم قطعیت می‌باشند. نادیده گرفتن خطرات و تمرکز برروی عدم قطعیت، چشم پوشی است. به بیانی دیگر،بی‌عملی خود نوعی عمل است.
دوم اینکه، به افراد زیادی برایپرورش محیط زیستی سالم نیاز است. عهدنامه مونتریال تنها توسط صنعت و دولت‌هایا گروه‌های مدافع محیط زیست و دانشمندان به ثمر ننشست. همه آنها با هم باعث عملی شدن این پیمان شدند. همه آنها سر میز نشستند و نقش‌های بسیار مهمی را در این تصمیم برعهده گرفتند. و من در این باره فکر می‌کنم، امروزه شاهد نشانه‌های دلگرم‌کننده‌ایهستیم. دیگر فقط گروه‌های محیط زیست نگران تغییراتاقلیمی نیستند، بلکه گروه‌های مدنی و مذهبی، نظامی و تجاری هم به آنها پیوسته‌اند. پس شما هر کجای این طیف هستید، ما به نقش شما بر سر میز نیاز داریم، زیرا اگر ما قصد درحل مشکل گرمایش زمین داریم نیاز به اقدام از طرف تمامسطوح جامعه هستیم، از اقدام فردی تا بین‌المللی و تمام اقشار ما بین.
درس سوم: اجازه ندهید کمال‌یابی دشمن کامیابی شود. زمانی که عهدنامه مونتریال ترمز تخریب لایه اوزون را کشید، در ابتدا، تنها مثل ضربه‌های آهسته‌ای رویپدال ترمز بودند. در واقع، اصلاحات بعدی در عهدنامه باعث توقف کامل تخریب لایه اوزون شدند.
پس برای آنهایی که از تداوم پیمان اقلیمی پاریس ناامید شدند یا اینکه اقدام‌های محدود شما باعث حل مسئلهگرمایش زمین نمی‌شود، من به شما می گویماجازه ندهید کمال‌یابی دشمن کامیابی شود. و در آخر، اندیشیدن به دنیایی که ما آن رارها کرده‌ایم می تواند به ما کمک کند. قطعاً، دنیایی که با وضع پیمان مونتریالرها کردیم شامل تغییرات مصیبت باری در محیط زیست و سلامت انسانهاست. تا ۲۰۳۰، ما از میلیونها مورد سرطانپوست در سال جلوگیری خواهیم کرد که این آمار می‌تواند به رشد خود ادامه دهد. اگر خوش‌شانس باشم، می‌توانم آنقدر زندهبمانم که آخر این انیمیشن را ببینم و شاهد این باشم که سوراخ لایه اوزون به حالت عادی خود باز گشته است.
پس زمانی که ما داستان آینده اقلیم کره زمینرا برای این قرن و قرنهای بعد می‌نویسیم باید از خودمان بپرسیم که اقدام‌های ما چه چیزهایی هستند که یک نفر در سی یا پنجاه سال آینده روی این صحنه بایستد تا از دنیایی که از آن حذر کرده‌اند تمجید کند.
ممنونم.
(تشویق حضار)
