معرکه‎ترین حیوانی که درباره‎اش هیچ چیز نشنیده‎اید … و چگونه می‎توانیم آن را حفظ کنیم

این یکی از شگفت‌ ‎انگیزترین حیواناتروی زمین است. این یک تایپر است. حالا این، این یک بچه تایپر است، بانمک‌ترین بچه قلمرو حیوانات.
(خنده)
تا حالا. رقیب ندارد.
من ٢٠ سال گذشته عمرم را اختصاص دادم به پژوهش در مورد تایپرهای برزیلو حفاظت از آنها، و قطعاً شگفت‎آور بوده است. اما در حال حاضر،خیلی خیلی سخت در فکر تاثیر کارم هستم. دارم از خودم درباره نقش واقعی ام در محافظت از این حیوانات که اینقدر بهشان علاقه دارم می‌‎پرسم. آیا من موثر هستم در حفظ بقای آنها؟ آیا به اندازه کافی تلاش می‎کنم؟ به نظرم اینجا سوال بزرگ این است که، آیا دارم تایپرها را مطالعه کردهو کمک در حفاظت از آنها می کنم، یا اینکه صرفاً دارم انقراضشان راثبت می‎کنم؟
جهان شاهد بحرانهای حفاظتی بسیار زیادی است. همه این را می‎دانیم.همه روزه در اخبار هست. جنگل‎های استوایی و دیگر زیست‎بوم‎هادر حال نابودی هستند، تغییرات اقلیمی، گونه‎های بسیاریدر آستانه انقراض هستند: ببرها، شیرها، فیل‎ها، کرگدن‎ها، تایپرها.
این تایپر دشت است، گونه تایپر‎ی که من با آن کار می‎کنم، بزرگ‎ترین پستاندار خشکی آمریکای جنوبی. آنها عظیم الجثه هستند. قوی هستند. تایپرهای بالغ به ٣٠٠ کیلوگرم هم می‎رسند. که نصف وزن یک اسب است. بسیار زیبا هستند.
تایپرها بیشتر در جنگلهای استواییمانند آمازون یافت می‎شوند، و یقیناً به قطعه زیستگاه‎های وسیعنیاز دارند تا بتوانند تمام منابع مورد نیاز تولید مثل و بقای خود را پیدا کنند. اما زیستگاه‎شان دارد از بین می‎رود، و به خاطر تعقیب شکارچیان از چندین نقطه توزیع جغرافیایی‎شان بیرون رانده شده‎اند.
و می‎دانید، این خیلی خیلی تاسف‎بار است چرا که تایپرها بی‎اندازه برایزیستگاه خود حائز اهمیت هستند. آنها گیاه خوارند. پنجاه درصد رژیم غذایی‎شاناز میوه تشکیل می‎شود. و وقتی که میوه می‎خورند،دانه‎‎ها را قورت داده، و آنها را در سراسر زیستگاه‎ خوداز طریق مدفوع‎شان می‎پراکنند. آنها چنین نقش اساسی‎ای در شکل دادن و حفظ ساختار و تنوع جنگل ایفا می‎کنند، و به همین دلیل، تایپرها به باغبان‎های جنگل معروفند. شگفت‎انگیز نیست؟ اگر بهش فکر کنید، می‎بینید که انقراض تایپرهابه طور جدی برای کلیت تنوع زیستی مسئله‎ساز خواهد بود.
من مطاله تایپرها را در سال ١٩٩٦ آغاز کردم،خیلی جوان بودم، کالجم تازه تمام شده بود، و پژوهش و برنامه حفاظتی‏‏‎امطرحی پیشگامانه بود. و در آن زمان، اطلاعاتمان در رابطه با تایپرها تقریباً صفر بود، بیشتر به خاطر اینکه مطالعه‎شان واقعاً مشکل است. آنها حیواناتی شب‌زی، انزوا طلب،و بسیار گریزپا هستند، و در آغاز با به دست آوردن اطلاعاتِ صرفاًابتدایی از این حیوانات، کار را شروع کردیم.
اما کار یک محافظ محیط زیست چیست؟ خوب، در وهله اول، ما به داده نیاز داریم. باید چراگاه را مورد بررسی قرار دهیم. به مجموعه داده‎های بلند مدت و عظیم برای تایید و تقویت اقدامات حفاظتی نیازمندیم، و همانطور که گفتم مطالعه تایپرهابسیار دشوار است، بنابراین می‎بایست به متدهایغیر مستقیم برای مطالعه‏‎شان اتکا کنیم. ناچاریم آنها را بگیریم و بیهوش کنیم تا بتوانیم گردن‌بند ماهواره‌ای (GPS)بر گردنشان نصب کنیم و جابجایی‎هایشان را دنبال کنیم، این تکنیکی است که بسیاری از دیگر محافظان محیط زیست در سراسر جهان بکارمی‎برند. و به این ترتیب می‎توانیم از چگونگیاستفاده آنها از فضا چگونگی حرکت آنها در سرتاسر منطقه، و اینکه چه زیستگاه‎هایی را ترجیح می‎دهند، و بسیاری موارد دیگر اطلاعات کسب کنیم.
در گام دوم، می‎بایست آموخته‎هایمان را انتشار بدهیم. باید در مورد تایپرهاو اینکه چه حیوانات با اهمیتی هستند به مردم اطلاع رسانی کنیم. و شگفت‎آور است که چه تعداد از مردم جهان نمی‎دانند تایپر چیست. در واقع، خیلی از مردم فکر می‎کننداین تایپر است. بگذارید به شما بگویم، این تایپر نیست.
(خنده)
این یک مورچه‏‎خوار عظیم‎الجثه است. تایپرها مورچه نمی‎خورند. اصلا‌ً. ابداً.
و در گام بعد می‎بایست به تعلیم و تربیت، و پرورش نیرو بپردازیم. بر ماست که محافظان محیط زیست آینده را آماده کنیم. ما در حال شکست خوردن در چندیننبرد محافظتی هستیم، و به افراد بیشتری نیاز داریمکه با ما کار کنند، و آنها به مهارت‎های مرتبط، و عشق برای انجام اینکار نیاز دارند. در نهایت، ما محافظان محیط زیست، باید قادر باشیم داده‎هایمان، و اندوخته دانشمان را برای تایید و تقویت اقدامات حفاظتی بالفِعل خود به‎کار بگیریم. نخستین طرح تایپری ما در جنگل آتلانتیک صورت گرفت در بخش شرقی برزیل، یکی از بزرگترین زیست‎بوم‎های مورد تهدیدجهان. تخریب جنگل آتلانتیک در اوایل دهه ١٥٠٠ آغاز شد، همزمان با ورود پرتغالی‎ها به برزیل، که استعمار اروپایی را در بخش شرقی آمریکای جنوبی بنیان نهاد. این جنگل تقریباً به طور کاملدرخت‎زدایی شد برای الوار، کشاورزی، پرورش دامو ساخت‎ و ساز شهرها، و امروز تنها هفت درصد از جنگل آتلانتیک پابرجا باقی مانده است. و تایپرها به صورت اجتماعات بسیار، بسیارکوچک، منزوی شده، و منفصل یافت می‎شوند. در جنگل آتلانتیک، ما متوجه شدیم که تایپرها از میان فضای باز مراتع و زمین‌های ذراعی عبور می‎کنند و خود را از یک تکه جنگلبه تکه بعدی می‎رسانند. بنابراین رویکرد اصلی ما در این منطقه این بود که داده‎های مربوط به تایپرها را بکار گرفته تا بتوانیم مکان‎های بالقوه برای تاسیس راهروهای حیات وحش  بین تکه‎های جنگل را تشخیص بدهیم، و به این وسیله زیستگاه‏‎ها را دوبارهبه یکدیگر وصل کنیم تا تایپرها و بسیاری از حیوانات دیگر بتوانند به سلامت از منطقه عبور کنند.
پس از ١٢ سال تلاش در جنگل آتلانتیک، در سال ٢٠٠٨، توانستیم برنامه محافظت از تایپر را به پنتنل گسترش بدهیم واقع در بخش غربی برزیل نزدیک مرز بولیویا و پاراگوئه. اینجا بزرگترین دشت سِیلابی آب شیرین لاینقطع در جهان است، مکانی خارق‎العاده و یکی از مهم‎ترین پناهگاه‎هایتایپرهای دشت در آمریکای جنوبی است. و کار کردن در پنتنل بی‎اندازه طراوت‎بخش بوده است. زیرا ما اجتماع‎های بزرگ و سالمی از تایپرها را در این منطقه پیدا کردیم، و توانسته‎ایم تایپرها را در طبیعی‎ترین شرایط ممکن مورد مطالعه قرار بدهیم، بسیار رها از تهدید.
در پنتنل، در کنار گردنبند‎های ماهواره‎ای (GPS)،از یک تکنیک دیگر هم استفاده می‎کنیم: تله‎های دوربینی. این دوربین به یک حسگر حرکتی مجهز شده است. و از حیوانات هنگامی که جلوی آنراه می‎روند عکس می‎گیرد. پس به لطف این دستگاه‎های فوق‌العاده، قادر به گردآوری اطلاعات گرانبها درباره تولید مثل و روابط اجتماعی تایپرها شده‎ایم یعنی مسائلی که تکه‎های خیلی مهم پازل در هنگام تلاش برای طرح‎ریزی استراتژی‎های حفاظتی به شمار می‎آیند.
و حالا، در سال ٢٠١٥،درحال گسترش دوباره فعالیت خود به سرادوی برزیل هستیم، یعنی مراتع و بوته‎زارهای آزاد بخش مرکزی برزیل. در حال حاضر این ناحیه دقیقاً نقطه کانونی توسعه اقتصادی کشور من است، جایی که زیستگاه‎های طبیعیو جمعیت‎های حیات وحش آن به سرعت و به واسطه چندین تهدید مختلف در حال ریشه‎کن شدن هستند، از جمله باز هم به واسطه پرورش دام، مزارع بزرگ نیشکر و سویا، شکارغیرقانونی، تلفات جاده‎ای، فقط برای اینکه چند مورد اندک مثال زده باشم. و با این وجود، تایپرها هنوز هم آنجا هستند، که همین مسئله باعث می‎شودمن بسیار امیدوار شوم. اما باید بگویم شروع کردن این طرح جدید در سرادو گاهی مثل این است که ناگهان یک سطل آب یخ روی سر انسان بریزند. وقتی در منطقه‌ رانندگی می‎کنید و در کنار بزرگراه‎هاتایپرهای مرده پیدا می‎کنید و نشانه‌هایی مبتنی بر اینکه تایپرها وسط مزارع نیشکر سرگردان بوده‌اند جایی که اصلاً نباید باشند، و با بچه‌‎ها صحبت می‎کنید و بهتان می‎گویندکه می‎دانند گوشت تایپر چه مزه‌ایست چونکه خانواده‎هایشان تایپرها رابه طور غیرقانونی شکار کرده و می‎خورند، واقعاً دلتان می‎شکند.
شرایط موجود در سرادو باعث شد به خودم بیام -- برایم حس فوریت و ضرب الاجلی بودن را ایجاد کرد. من دارم بر خلاف موج شنا می‎کنم. شرایط موجود باعث شد متوجه شوم که علی‎رغم دو دهه فعالیت شدید در تلاش برای حفظ این حیوانات،هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن داریم اگر واقعاً بخواهیم جلوی ناپدید شدن آنها را بگیریم. باید برای حل همه این مشکلات راه‎هاییپیدا کنیم. این واقعاً ضروری است، و می‎دانید چیه؟ ما واقعاً درعالم حافظت از محیط زیست به نقطه‎ای رسیدیم که باید خارج از قید و بندهای مرسومو با نگاهی تازه به مسائل فکر کنیم. لازم است خلاقیت خیلی بیشتری نسبت به الان داشته باشیم. و همانطور که به شما گفتم، تلفات جاده‎ایدر سرادو مشکل بزرگی برای تایپرها است بنابراین ما به تازگی به فکر قرار دادنبرچسب‎های شب‎رنگ بر روی گردنبندهای ماهواره‎ای تایپرها افتادیم. از همان برچسب‎هایی که رویکامیون‎های بزرگ می‎زنند تا از برخورد آنها با هم جلوگیری کنند. تایپرها پس از غروباز بزرگراه‎ها رد می‎شوند، بنابراین امیدواریم به کمک این برچسب‎هاراننده‎ها هنگام عبور از بزرگراه، ببینند چیزی در تاریکی می‎درخشد، و شاید در این صورت کمی از سرعتشان بکاهند. فعلاً، این صرفاً یک ایده غیر متعارف به نظر می‎رسد. نمی‎دانیم. باید دید که آیا این کار موجبکاهش تلفات جاده‌ای تایپرها خواهد شد یا خیر. اما نکته این است که، شاید کارهایی که باید انجام شود می‎بایست از همین جنس باشند.
و با اینکه الان در حال کلنجار رفتنبا کلی سوال در ذهن خودم هستم، مهم این است که من با تایپرها هم پیمان هستم. قلباً می‎دانم که حفاظت از تایپرها رسالت من است. عشق من همین است. من تنها نیستم. یک شبکه عظیم از حمایت‎کنندگاندر کنارم هستند، و به هیچ وجه امکان ندارد دست بردارم. به این کار ادامه خواهم داد،احتمالاً تا آخر عمرم. و این کار را به خاطر پاتریشا، همنام خودم، ادامه خواهم داد، که یکی از اولین تایپرهایی که در جنگل آتلانتیک گرفتیم و تحت مراقب قرار دادیم خیلی، خیلی سال پیش؛ و به خاطر ریتا و بچه‎اش وینسنت در پنتنل. و به خاطر تد، یک بچه تایپر که دسامبر سال گذشته باز هم در پنتنل گرفتیمش.
و کار خود را به خاطر صدها تایپری ادامه خواهم داد که افتخار دیدنشان را در تمام این سال‎ها داشته‎ام. و بسیاری دیگر که می‎دانمدر آینده آنها را خواهم دید. این حیوانات شایسته مراقبت هستند. آنها به من احتیاج دارند. به ما احتیاج دارند. و می‎دانید؟ ما انسان‎ها شایسته زندگی در جهانی هستیم که بتوانیم بیرون رفتهو نه تنها تایپرها را ببینیم و از وجود آنها بهره‌مند باشیم بلکه تمامی گونه‎های زیبای دیگر را نیز، هم حالا و هم در آینده.
خیلی از شما متشکرم.
(تشویق)