دستگاه‌های هوشمندتان درباره شما چه می‌دانند (و منتشر می کنند)

کشمیر هیل: پارسال همسرم برای تولدم یک آمازون اکو گرفت. راستش یک جورهایی شوکه شدم، چون ما هر دو در زمینه امنیتو حریم خصوصی کار می‌کنیم.
(خنده)
و این دستگاهی بود که با یک میکروفن روشن در وسط منزل ما قرار می‌گرفت، مدام در حال گوش دادن بود.
خب ما تنها نبودیم. بررسی موسسه تحقیقاتی ادیسونو ان پی آر نشان می‌دهد از هر شش بزرگسال آمریکایییک نفر بلندگوی هوشمند دارد، این یعنی آنها دستیاری مجازی در منزل دارند. که باور کردنی نیست. آینده، یا پادآرمانشهر آیندهبا سرعت به اینجا می‌رسد. فراتر از آن، شرکت‌ها انواع دستگاه‌های متصل به اینترنت را پیشنهاد می‌کنند. چراغ‌های هوشمند،‌ قفل‌های‌ هوشمند،توالت‌های هوشمند، اسباب‌بازی‌های هوشمند، اسباب‌بازی‌های هوشمند سکس. هوشمند بودن یعنی دستگاه بهاینترنت می‌تواند وصل شود، داده جمع‌آوری کند، و با صاحبش حرف بزند.
اما وقتی این وسایل‌ بتوانند با شما صحبت کنند دیگر با چه اشخاص دیگری قادر به صحبت هستند؟ می‌خواستم بفهمم، پس کاری که کردم این بود که آپارتمانیک خوابه‌ام در سان‌فرانسیسکو را تماما به خانه‌ای هوشمند تبدیل کردم. من حتی تخت‌مان را به اینترنت وصل کردم. تا جایی که مطلع هستم،‌فقط عادت‌های خوابیدن ما را اندازه می‌گرفت. می‌توانم بدترین ایرادش را برای شما بگویم که بعد از داشتن یک خواب شبانه وحشتناک تخت هوشمند شما روز بعد به شما بگوید که «به هدف خود دست پیدا نکردیدو امتیاز خواب شما پایین است.»
(خنده)
مثل این است: «مرسی تخت هوشمند. طوریکه انگاری آن روزحس گندی نداشتم.»
(خنده)
در کل، من ۱۸ دستگاهمتصل به اینترنت را در خانه‌ام نصب کردم. سوریا را هم نصب کردم.
سوریا ماتو: سلام، سوریا هستم.
(خنده)
هر چیزی را که خانه هوشمندانجام می‌داد را نظارت کردم. یک روتر مخصوص ساختم که که به من اجازه دیدن همه فعالیت‌ شبکه‌ای را می‌داد. می‌توانید روتر من را مشابه نوعی نگهبان امنیتی بدانید، همه این بسته‌های شبکه را که به خانه هوشمند رفت و آمد دارند را ثبت می‌کنند.
ک ه: سوریا و من هر دوخبرنگاریم، او شوهرم نیست، فقط در گیزمودو همکاریم.
س م: ممنون برای توضیحاتت. وسایلی که کشمیر خرید -- ما علاقمند بودیم بفهمیم آنها به تولیدکنندگان خود چه می‌گویند. اما همچنین علاقمند بودیم بفهمیم انتشارات دیجیتالی خانگی چه شکلی برای تامین‌کنندگان خدمات اینترنتی چه شکلی است. آنچه آنها قادر به دیدنش بودند را می‌دیدیم و از همه مهم‌تر آنچه می‌شد بفروشند.
ک ه: آزمایش ما دو ماهه به انتها رسید. ظرف دو ماه، حتی یک ساعت هم سکوت دیجیتالی نداشتیم-- نه حتی وقتی یک هفته جایی می‌رفتیم.
س م: آره، حقیقت دارد. بر اساس داده‌ها، من زمان بیدار شدنو خوابیدن شما را می‌دانم. حتی می‌دانم کشمیر چه وقت مسواک می‌زند. سراغ عادات مسواک زدنت نمی‌روم، اما بگذار بگویم برایم کاملا روشن است که چه زمان از خانه کار می‌کردی.
ک ه: اه، تازه الان هم آن را برای خیلی‌هادر اینجا روشن کردی.
س م: خجالت نکش، فقط فراداده‌ است.‌
می‌دانم چه وقت تلویزیون را روشن کردی و چه مدت هم تماشا کردی. حقیقت جالب درباره منزل هیل: خیلی تلویزیون نمی‌بینند، اما وقتی می‌بینند معمولا یک کله است. برنامه‌های محبوب آنها،‌ "آدمهای سخت" و "مهمونی گرفتن"
ک ه: درسته. عاشق "مهمونی گرفتن"‌ام. برنامه فوق‌العاده‌ای است،حتما باید ببیندیش. اما «آدمهای سخت» را خب شوهرم ترور می‌بیند. و ترور کمی از این که تو می‌دانستیچقدر زیاد آن را می دید دلخور بود، چون با این که او خودش تلویزیون را به روتر وصل کرده بود، یادش نمی‌ماند که تلویزیون او را می‌پاید.
راستش این اولین بار نبود که تلیویزیون مااز ما جاسوسی می‌کرد. شرکت سازنده آن، ویزو، سال گذشته ۲/۲ میلیون دلار به دولت غرامت پرداخت چون اطلاعات ثانیه به ثانیهجمع‌آوری کرده بود از چیزهایی که میلیون‌ها نفراز جمله ما تماشا می‌کردند، و بعد آنها را به کارگزاران اطلاعاتیو شرکت‌های تبلیغاتی می‌فروختند.
س م: آه، یک حرکت کلاسیک اقتصاد نظارتی. دستگاه‌های خریداری شده از سوی کشمیر روزانه به سرورها پینگ می‌کنند. اما آیا می‌دانید کدام دستگاه از همه حراف‌تر بود؟ آمازون اکو. هر سه دقیقه یکبار به سرورهای خود وصل می‌شد، فارغ از این که از آناستفاده می‌کردید یا نه.
ک ه: در کل، نگران کننده بود که همه این دستگاه‌ها مکالمات مداومی داشتند که برای من قابل رویت نبود. منظورم این است بدون روتر توهیچ ایده‌ای نداشتم. اگر وسیله هوشمند بخری،‌ احتمالا می‌دانی-- قرار است مالک وسیله باشی اما در کل شرکت صاحب داده‌های شما است. و خب شاید انتظار این کار برود-- شما یک وسیله متصل به اینترنت می‌خریدکه اینترنت مصرف می‌کند. اما داشتن این وسیله‌ها که به فضای خصوصی که خانه است حرکت می‌کنند و به شرکت‌ها اجازه می‌دهند ابتدایی‌ترینرفتار ما را در آنجا ردیابی کنند عجیب است.
س م: حقیقت دارد. حتی داده‌های به ظاهر بی‌خطر هم توسط اقتصاد نظاره‌گر استفاده می‌شود. برای مثال این که چند وقت به چند وقتمسواک می‌زنید؟ خب، همانطور که معلوم شد، یک کمپانی بیمه دندانپزشکی به اسم بیم هست. آنها از ۲۰۱۵ مسواک‌های برقی مشتری‌های خود را تحت بررسی داشتند-- در ازای تخفیف حق بیمه البته.
ک ه: می‌دانیم بعضی از شما چه فکری می‌کنید: این قرارداد دنیای مدرن است. با کوتاه آمدن از حریم خصوصی، و در عوض مقدار راحتییا تخفیف در قیمت‌ می‌گیریم. اما این تجربه من در منزل هوشمندم نبود. راحتی در کار نبود، نگران کننده بود. می‌پذیرم که عاشق جاروبرقی هوشمندم هستم، اما خیلی چیزهای دیگردر خانه دیوانه‌ام کردند: همه پریزهای برق اشغال بود، و من باید بالای دو جین برنامهدر گوشی خودم‌ می‌ریختم تا همه چیز را کنترل کنم. و بعد هر دستگاهی لاگ‌اینکردن خودش را داشت، مسواکم رمز می‌خواست...
(خنده)
قهوه هوشمندم، مخصوصا شلم شوربایی بود.
س م: صبر کن، جدی؟ قهوه ابریواقعا برایت کار نکرد؟
ک ه: خب، شاید از سادگی من بودکه انتظار داشتم خوب باشد. فکر کردم صبح از خواب بیدار می‌شدیم ومی‌گفتیم آلکسا برای ما قهوه درست کن. اما اینطور پیش نرفت. باید از این عبارت مخصوص برندبرای به کار انداختن آن استفاده می‌کردیم. این جمله، آلکسا، از بهموربخواه سریع دست‌به کار شه. و این چیزی بود که واقعا بخاطر سپردنش سر صبحی اصلا آسان نبود، قبل از دریافت کافئین.
(خنده)
و ظاهرا، سخت بود گفتنش، چون اکو دات درست بغل تخت ما بود و حرف‌مان را نمی‌فهمید. بنابراین هر روز صبح را با دادن زدناین حرف به اکو دات شروع می‌کردیم.
(خنده)
و ترور از این کار متنفر بود. می‌گفت، «لطفا کشمیر، بگذار بروم آشپزخانه و دکمه قهوه‌ساز را بزنم.» و من می‌گفتم، «نه، نمیشه! باید هوشمند زندگی کنیم!»
(خنده)
خوشحالم بگویم که ازدواجبعد از این آزمایش دوام آورده، البته به سختی.
س م: اگرتصمیم به هوشمند کردنمنزل‌تان دارید امیدوارم کمتر از کشمیرآن را پردردسر بیابید. اما فارغ از آن، چیزهای هوشمندی که می‌خرید این قابلیت را دارند که برای هدفقرار دادن شما استفاده شوند. فقط تعداد دستگاه‌هایی که می‌خریدمی‌توانند پیش‌بینی کنند چقدر پولدار یا فقیر هستید. فیس‌بوک این فناوری را ساخت،و حق اختراع آن را هم ثبت کردند.
ک ه: همه اضطرابی که باهر بار آنلاین شدن حس می‌کنید، این که ردیابی می‌شوید، به اتاق نشمین شما کشیده می‌شود. یا توی تخت‌خواب شما.
این اسباب‌بازی سکسی We-Vibe است. شاید بپرسید لزوم وصل شدن یک اسباب‌بازی سکسی به اینترنت چیست، البته برای دو نفر است که در رابطه راه دور با هم هستند، تا بتوانند عشق خود را از دور قسمت کنند. بعضی هکرها نگاه دقیقی بهاین اسباب‌بازی داشته و متوجه شده‌اند کلی اطلاعات به شرکت سازنده آن ارسال می‌کند -- چه وقت استفاده می‌شود و برای چه مدت، تنظیمات لرزش آن چه بوده و وسیله چقدر داغ شده است. همه آنها در پایگاه داده‌ها جمع می‌شوند. پس با شرکت تماس گرفتم، و گفتم، «چرا این اطلاعات واقعا حساس را جمع‌آوری می‌کنید؟» و جواب دادند، «خب، برای بازاریابی ما عالی است.» اما آنها از به اوج رسیدن جنسی مشتری‌ها بهره‌برداری می‌کنند. و آن هم بدون اطلاع آنها. یعنی حتی اگر دربارهحریم خصوصی آسان‌گیر باشید امیدوارم بپذیریدکه این دیگر زیاده‌روی است.
س م: برای همین می‌خواهم اسباب‌بازی‌جنسی‌ام خنگ باشد.
ک ه: فوق‌العاده است. همه ما از دانستنش خیلی خوشحالیم.
(خنده)
س م: مرحله داده‌ها. که به اشتراک می‌گذارم.
(خنده)
دامنه دستگاه‌های کشمیر از مفید به آزاردهنده است. اما چیزی که در همه آنها مشترک است به اشتراک گذاشتن داده‌ها با شرکتهایسازنده آنها است. با تامین کنندگان خدمات ایمیلو رسانه‌های اجتماعی، مدت طولانی به ما گفته شدهکه اگر مجانی باشد شما محصول هستید. اما با اینترنت چیزها، به نظر می‌رسد، حتی اگر پرداخت کنی، باز هم محصول هستید. پس واقعا باید بپرسید: از خانه هوشمند شماچه کسی حقیقتا نفع می‌برد، شما یا آن شرکت؟
ک ه: ما در اینجا جمعیتخوره فناوری هستیم. فکر کنم اغلب ما می‌دانیم که این چیزها به اینترنت وصل می‌شوند و داده‌ را ارسال می‌کند. و خب شاید هم شما مشکلی با زندگی کردندر آن ساختار سراسر بین تجاری نداشته باشید، اما دیگران اینطور نیستند. لازم است شرکتها در طراحیاین دستگاه‌ها تجدیدنظر کنند با منظور کردن حریم خصوصی ما، چون همه ما مایل به مشارکت در «تحقیقات بازار نیستیم،» چون صرفا دستگاهی‌ که خریدم به وای‌فای وصل است. و باید به تو بگویم، حتی وقتی باخبر هستید،عموما این اتفاق میفتد، فراموش کردن این که لوازم خانگی معمولی از شما جاسوسی می‌کنند واقعا راحت است. راحت است فراموش کنیم این‌هاشما را زیر نظر دارند، چون شبیه دوربین‌ها نیستند. آنها می‌توانند شبیه... خب می توانند شکل یک آلت مصنوعی باشند.
متشکرم.
(تشویق)