ورود به درون کامپیوتر و برداشتن یک پیکسل

در طول تاریخ کامپیوتر سعی ما در این بوده که خلاء بین خود و اطلاعات دیجیتالی را کاهش دهیم، سعی ما در این بوده که خلاء بین خود و اطلاعات دیجیتالی را کاهش دهیم، خلاء بین دنیای فیزیکی ما و دنیای درون این صفحه مانیتور که تصورات ما در آن از اختیار خارج می شوند. و این خلاء کمتر و کمتر و بازهم کمتر شده است. و هم اکنون این خلاء به اندازه کمتر از یک میلیمتر شده، و هم اکنون این خلاء به اندازه کمتر از یک میلیمتر شده، به ضخامت یک صفحه نمایش لمسی شیشه ای، و قدرت ارتباط کامپیوتری برای همگان فراهم است. و توان ارتباط کامپیوتری برای همگان فراهم است.
اما متعجبم، چی می شد اگه هیچ محدودیتی در کار نبود؟ فکر کردم دنیا چه شکلی می شد. ابتدا، این وسیله را ساختم که به فضای دیجیتال نفوذ می کنه، اینطوری وقتی آنرا روی صفحه فشارش می دهید، جسم فیزیکی اش را به پیکسل تبدیل می کند. طراحان قادرند ایده هایشان را مستقیما" در غالب تصاویر سه بعدی عملی کنند طراحان قادرند ایده هایشان را مستقیما" در غالب تصاویر سه بعدی عملی کنند و جراحان در غالب این صفحه قادرند روی اندام مجازی تمرین کنند. و جراحان در غالب این صفحه قادرند روی اندام مجازی تمرین کنند. بدین ترتیب، با وجود این ابزار این محدودیت از بین رفته.
اما هنوز دستهای ما بیرون از صفحه مانیتور است. چطور می توانید با بکارگیری مهارت دستانمان به داخل دسترسی پیدا کرده چطور می توانید با بکارگیری مهارت دستانمان به داخل دسترسی پیدا کرده و با اطلاعات دیجیتالی ارتباط برقرار کنید؟ در علوم کاربردی مایکروسافت، با همکاری استادم "کتی بولانگر"، من کامپیوتر را مجدد طراحی کرده و فضای کوچک بالای صفحه کلید را به یک فضای کاری دیجیتالی تبدیل کردم. با ادغام صفحه نمایشی شفاف و دوربینهایی که برای ردیابی انگشتان و صورت شما در عمق آنها گنجانده شده، با ادغام صفحه نمایشی شفاف و دوربینهایی که برای ردیابی انگشتان و صورت شما در عمق آنها گنجانده شده، اکنون قادرید انگشتانتان را از صفحه کلید برداشته و به درون فضای سه بعدی رفته و با دستان برهنه پیکسلها را بگیرید.
(تشویق حاضرین)
از آنجائیکه پنجره ها و پوشه ها در فضای واقعی جایگاهی دارند، انتخاب آنها به سادگی برداشتن کتابی از قفسه کتابهایتان است. بعدش می تونید صفحات آنرا ورق زده و خطوط و کلمات را با رنگ علامت گذاری کنید در صفحه لمسی مجازی که در پایین هر پنجره متحرکت قرار دارد. معماران قادرند مدلها را مستقیما" با دستانشان چرخانده و امتداد بدهند. معماران قادرند مدلها را مستقیما" با دستانشان چرخانده و امتداد بدهند. بدین ترتیب در این دو مثال، ما به درون دنیای دیجیتال دسترسی پیدا کردیم.
اما چطوره که نقش آنرا برعکس کرده و کاری کنیم که اطلاعات دیجیتالی به ما دسترسی پیدا کنند. مطمئنم اکثر ما تجربه خرید و عودت اجناس بصورت آنلاین را داشته ایم. اما حالا لازم نیست نگران آن موضوع باشید. من اینجا یک اتاق پرو بزرگ شده آنلاین دارم. این نمایی است که از طریق نمایش پروژکتوری یا صفحه شفاف مشاهده می کنید وقتی سیستم مقیاس بدن شما را ارزیابی می کند.
با گسترش این ایده، فکر کردم، بجای دیدن این پیکسلها در فضا، چطور می تونیم آنرا فیزیکی کرده تا بتونیم آنرا لمس و حس کنیم؟ چنین آینده ای چگونه بنظر می رسد؟ در آزمایشگاه مدیا ام آی تی، بهمراه مشاورم "هیروشی ایشی" و همکارم "رهمی پُست"، ما این پیکسل فیزیکی را ساختیم. خُب در این مورد، این آهنربای کروی بعنوان یک پیکسل سه بعدی در فضای ما عمل می کند، یعنی هم کامپیوتر و هم فرد قادرند این شیء را در درون چنین فضای کوچک سه بعدی به هر سویی حرکت دهند. آنچه ما انجام دادیم اساسا" خنثی کردن نیروی جاذبه و کنترل حرکت بود با ادغام کردن نیروی شناور مغناطیسی و راه اندازی نیروی مکانیکی و ردیابی تکنولوژی. و با بکارگیری برنامه نویسی دیجیتالی برای اون شیء آنرا از محدودیت های زمانی و مکانی رها کرده و این در حال حاضر بدان معنی است که حرکات انسان میتوانند ضبط شده و پخش شوند و بطور همیشگی در دنیای مادی باقی بماند. بدین ترتیب می توان رقص را بطور فیزیکی از راه دور آموزش داد و شوت معروف مایکل جوردن، بارها و بارها مثل واقعیتی فیزیکی عینا" بازسازی شود. دانش آموزان با بکارگیری این وسیله می توانند مفاهیم پیچیده ای مثل حرکت سیاره ای و فیزیک را بیاموزند و این وسیله بر خلاف صفحات کامپیوتری و کتب درسی، تجربه ای واقعی و قابل لمس اند که قادر به لمس و حس آن بوده و بسیار قوی است. وچیزی هیجان انگیزتراز تبدیل آنچه در حال حاضر در جسم کامپیوتر است اینه که تصور کنیم چطور برنامه نویسی جهان می تواند حتی فعالیتهای جسمی روزانه ما را تحت الشعاع قرار دهد.
(خنده حاضرین)
همانطور که ملاحظه می کنید، اطلاعات دیجیتالی فقط نشان دهنده چیزی به ما نیستند بلکه بعنوان بخشی از محیط فیزیکی ما مستقیما وارد عمل می شوند بدون اینکه ما را از دنیای خود جدا سازند.
امروز ما سخن خود را با گفتگو درباره محدودیتها آغاز کردیم اما اگر این محدودیت را کنار بزنیم، تنها محدودیت باقی مانده، تصور ماست.
سپاسگزارم.
(تشویق حاضرین)