ایتور بندر از اگزواسکلت انسان رونمایی می‌کند

از شما می‌خواهم که تصور کنید یک روبات قابل پوشیدن دارید که به شما توانایی‌های فوق‌بشری می‌دهد، یا روبات دیگری که ویلچرنشین‌ها را بلند کرده، می‌ایستاند و راه می‌برد. ما در "برکلی بایونیکس" به این روبات‌‌ها اگزو اسکلت (اسکلت بیرونی) می‌گوئیم. اینها چیزی نیستند جز وسیله‌ای که صبح آن را می‌پوشید، و این وسیله به شما قدرتی مازاد می‌بخشد، و علاوه بر آن سرعت شما را افزون می کند، و به شما برای مثال، در حفظ تعادل کمک می‌کند. در واقع این وسیله یک یکپارچگی واقعی بین انسان و ماشین است. اما این تمام توانایی‌ دستگاه نیست، بلکه این روبات شما را متصل و یکپارچه با با تمام جهان و دیگر دستگاه‌های موجود در آن می‌کند.
این فقط یک بلند پروازی و تخیل نیست. برای نشان دادن چیزی که ما بر روی آن کار می‌کنیم شروع به صحبت می‌کنیم درباره‌ی سرباز آمریکائی، که به طور متوسط باید 100 پوند بار بر پشت‌شان حمل کنند، و حالا از آنها خواسته می‌شود که تجهیزات بیشتری هم، حمل کنند. بدیهی است که این امر باعث ایجاد مشکلاتی اساسی خواهد شد، (مثلا مصدومیت کمر، که 30 درصد آنها دچار کمر دردهای مزمن می‌شوند). بنابراین ما فکر کردیم که می‌توانیم این چالش را در نظر بگیریم و یک اگزواسکلت (اسکلت بیرونی) بسازیم که بتواند به حل این مشکل کمک کند. بنابراین اجازه دهید HULC را به شما معرفی کنم که مخفف کلمه‌ی "حامل بار فراگیر انسانی" است.
سرباز: من با اگزو اسکلتِ HULC توانایی حمل 200 پوند بار در شرایط متفاوت برای چندین ساعت را دارم. طراحی منعطف دستگاه امکان چمباتمه زدن، سینه‌خیز رفتن و حرکات با سرعت بالا را ایجاد می‌کند. HULC حس می‌کند که چه کاری می‌خواهم انجام دهم و کجا می‌خواهم بروم، و سپس قدرت و پایداری مرا بالا می‌برد.
Eythor Bender: ما به همراه شریک صنعتی‌مان آماده‌ایم که این دستگاه، (این اگزواسکلت جدید) را در سال جاری معرفی کنیم. بنابراین این دستگاه جدی و واقعی است. حالا بیائید سرمان را به سمت کاربران ویلچر بچرخانیم، چیزی که من به طور خاص به آن علاقه دارم. تخمین زده شده است که 68 میلیون نفر در جهان بر روی ویلچر باشند. که این چیزی در حدود یک درصد کل جمعیت دنیا است. و در واقع این تخمینی محافظه‌کارانه از جمعیت واقعی است. ما داریم درباره‌ی افراد خیلی جوانی که از مشکلات نخاعی رنج می‌برند صحبت می‌کنیم که در قسمت مهم زندگی‌شان -20سالگی، 30سالگی یا 40سالگی- به دیوار یا مانعی برخورد می‌کنند و ولیچر تنها گزینه‌ی موجود برای آنها است. اما جمعیت سالخورده نیز هستند، که تعدادشان در حال افزایش است. و تقریبا تنها گزینه‌ی موجود برای آنها، وقتی پیری و یا مشکلات دیگر فرا می‌رسد، ویلچر است. یعنی در واقع برای 500 سال اخیر از زمان معرفی‌ این اختراع (که باید بگویم موفقیت‌آمیز بوده) تا کنون. بنابراین ما فکر کردیم که می‌توانیم شروع به نوشتن فصل جدیدی از "حرکت" کنیم. اجازه دهید eLEGS را به شما معرفی کنم این دستگاه توسط Amanda Boxtel پوشیده شده است کسی که 19 سال پیش دچار آسیب نخاعی شد، و در نتیجه‌ی آن قادر به راه رفتن از 19 سال پیش تا کنون نبوده است.
(تشویق)
آماندا: ممنونم
(تشویق)
همان طور که گفتم آماندا eLEGs را پوشیده است. این دستگاه دارای حس گرهایی است این حس گرهای کاملا غیرتهاجمی (در درون بدن قرار ندارند) که در عصای زیر بغل قرار دارند، سیگنال‌های دریافتی را به کامپیوتری که اینجا، بر پشتش قرار دارد می‌فرستد. در اینجا بسته‌های باتری نیز قرار دارند که به موتورهایی که بر روی کپل و همچنین مفاصل زانو نصب شده‌اند، نیرو می‌دهند، که این او را به جلو می‌برد. بدین صورت از "راه رفتن" که کاملا نرم و طبیعی است.
آماندا: 24 سالم بود و در اوج ورزشم بودم که یک پشتک وحشتناک در حالی که اسکی می‌کردم فلجم کرد. در کسری از ثانیه، تمام حرکات و حس‌های از لگن به پائینم را از دست دادم. مدت کمی بعد از این اتفاق دکتری وارد اتاقم در بیمارستان شد و گفت: "آماندا تو دیگر هیچ وقت نمی‌توانی راه بروی." و این واقعه مربوط به 19 سال پیش است. او (دکتر) ذره ذره‌ی امید را از وجودم غارت کرد. فن‌آوری انطباقی اما به من این توانایی را داده که یاد بگیرم چگونه دوباره اسکی کنم، از صخره نوردی کنم و حتی دوچرخه‌ی دستی را پدال بزنم. اما هیچ چیز تا کنون اختراع نشده بود که توانایی راه رفتن را به من برگرداند، تا این لحظه که اینجا هستم.
(تشویق)
متشکرم.
(تشویق)
Eythor Bender: همان طور که می‌بینید، ما فن‌آوری‌ای لازم را داریم، ما تریبون لازم برای نشستن و بحث کردن با شما را داریم. این در دستان ماست، و ما تمام قابلیت های لازم برای تغییر زندگی نسل‌های آینده را داریم-- نه تنها برای سربازها، یا برای آماندا که اینجاست و یا برای همه‌ی ویلچرنشین‌ها، بلکه برای همه‌ی انسان‌ها.
آماندا: متشکرم.
(تشویق)