چگونه واقعیت مجازی باعث دگرگونی ورزش‌ها و ایجاد همدلی می‌شود؟

واقعیت افزوده و فوتبال حرفه‌ای چه ارتباطی با همدلی دارند؟ و شتاب اوليه چلچله بدون بار در هوا چقدر است ؟ متاسفانه امروز من قراراست که فقط به یکی از آن سوالات پاسخ بدهم. پس خواهش می‌کنم ناامید نشوید.
وقتی بیشتر مردم بهواقعیت افزوده فکر می‌کنند به یاد فیلم "گزارش اقلیت"و تام کروز می‌افتند که دستانش را در هوا تکان می‌دهد، اما واقعیت افزوده داستان علمی نیست. واقعیت افزوده چیزی است که در طول عمر ما اتفاق خواهد افتاد. و به این دلیل که ابزارساختش را داریم و مردم باید از آن آگاه باشند، چون واقعیت افزوده زندگی مارا تغییر می‌دهد. همانطور که اینترنت و تلفن همراهاینکار را کردند.
حالا چگونه به واقعیتافزوده دست پیدا کنیم؟ قدم اول چیزی است که الان دارمروی سرم دارم. عینک گوگل. می‌دانم که خیلی از شما باعینک گوگل آشنا هستید. چیزی که با آن آشنا نیستید این که عینک گوگل دستگاهی استکه به شما اجازه می‌دهد چیزی که من می‌بینم را شما ببینید. شما را قادر می‌کند تا تجربه ورزشکاری حرفه‌ای را در میدان ورزش داشته باشید. همین الان، تنها راه بودنتان در میدان ورزش این است که آن را برایتان توصیف کنم. باید از واژه‌ها استفاده کنم. باید چارچوبی را خلق کنم که آن را با تخیل خود پر کنید. با عینک گوگل، که می‌توان زیر یک کلاه ایمنی پوشید، و می‌توانیم ببینیم چه حسی دارد با سرعت ۱۶۱ کیلومتر در ساعت دویدن، و زدن ضربان خونتان در گوش‌هایتان. می‌توانید ببینید چه حسی دارد مرد ۱۲۰ کیلویی به سمت شما می‌جه درحالیکه می‌خواهد با تمام وجود شما را گردن بزند. و منم که در آن وضع ناخوشایند هستم، و حس چندان خوشایندی نیست.
الان می‌خواهم تصاویری را به شما نشان دهمکه زدن عینک گوگل زیر کلاه ایمنی چه حسی دارد تا طعم آن را حس کنید. متاسفانه این تصوسر تمریندر لیگ ملی راگبی نیست چون این لیگ فکر می‌کندفناوری نوپدید چیزی مشابه زیر دریایی است بروی آب می‌آید. اما (خنده) ما هر کاری بتوانیم خواهیم کرد.
پس اجازه دهید چند ویدیو را با هم بینیم.
(فیلم) کریس کلو: برو. اوه تکل بدی بود. وایستا. کمی نزدیک شو. خب آماده‌ای؟ برو!
کریس کلو: خب همانطور که می‌بینید بخشی از حس از تکل شدن در زمین فوتبال از دید یک تکل شونده بود. حال حتما متوجه شدید که بعضی افراد آنجا نبودند: بقیه تیم. ما چندین فیلم با کسب مجوز از دانشگاه واشینگتن داریم.
(فیلم) بازیکن خط حمله: هی، موش ۵۴! موش ۵۴! ۸ آبی! ۸ آبی ! برو! اوه!
ک ک: خب دوباره، این کمک بیشترشما را به این حسن توی زمین بودن نزدیک می‌کند، اما اصلا شباهتی بخ بودن در مسابقات لیگ راگبی ندارد.
طرفداران خواستار آن تجربه هستند. طرفداران می‌خواهند توی زمین باشند. می‌خواهند که بازیکن موردعلاقه تیم باشند. و آنان در یوتیوب با من صحبت می‌کنند، در توییتر به من می‌گویند: «هی، امکان داشتنش در خط حمله هست؟ یا در دفاع؟ ما آن تجربه را می‌خواهیم.»
خب. بعد از داشتن این تجربه با گو-پرو و عینک گوگل، حال چطور آن را همه جانبه‌‌تر کنیم؟ چطور قدم بعدی را برداریم؟ خب ما آن قدم را با چیزی که به آن هدست آکیولوس ریفت می‌گویند شروع می‌کنیم که مطمعئنا خیلی از شما با آن آشنایید. این هدست رابه عنوان یکی از واقع‌بین‌ترین دستگاه‌های مجازی تا الانساخته شده، می‌دانند. و این اعتیادی بی‌ضرر نیست. می‌خواهم با این فیلم بهشما نشان بدهم چرا اعتیادی بی‌ضرر نیست. (فیلم) مرد: اوه! اوه! نه! نه! نه! من نمی‌خوام بیشتراز این بازی کنم! نه! وای خدا! آ آ آ آ آه!
خب این تجربه وحشتناک مردی سوار بر ترن هوایی همراه با ترس از جانش بود. شما فکر می‌کنید تماشاگرانچه تجربه‌ای خواهند داشت وقتی که از ادریان پیترسونفیلم می‌گرفتیم در لحظه‌ای که به طرف خط می‌دوید و تکل‌زننده
را محکم با بازویش دور می‌کرد قبل از عبور دادن توپ از خط دروازه حریف؟ درباره تجربهٔ تماشاگران که مسی به طرف زمین بازی می‌دود و توپ را گل می‌کند و یا فدرر در ویمبلدون سرویس می‌زند چه فکر می‌کنید؟ فکر می‌کنید که تجربه‌اش هنگامی که از کوه با سرعت ۱۱۰ کیلومتر بر ساعت به عنوان یک اسکی باز سرعتی المپیک به پایین میاد چطور باشد؟ فکر می‌کنم که همه شلوارشان را خیس می‌کنند. (خنده تماشاگران)
اما هنوز این یک واقعیت افزوده نیست این فقط یک واقعیت مجازی است(VR). چگونه می‌توانیمبه واقعیت افزوده برسیم؟ (AR)؟ زمانی به این واقعیت افزوده می‌رسیم که مربیان، مدیران و صاحبان به این فناوری به عنوان نیازی برای انسانها ببینند و بگویند «چگونه برای بهبود عملکرد تیم‌ماناز آن استفاده کنیم؟ چطور برای پیروزیدر بازیها استفاده کنیم؟» چراکه تیمها همیشه از فناوریبرای برد استفاده می‌کنند پیروزی شیرین است، برایشان درآمد دارد.
بگذارید تاریخچه کوتاهی از تکنولوژیدر لیگ ملی راگبی را بگویم در سال ۱۹۶۵، بالتیمور کولت مچ‌بندی به بازیکن خط حمله‌شان می‌بندد تا بتواند سریعتر هماهنگی ایجاد کند. آن‌ها در آن سال قهرمان لیگ شدند. دیگر تیم‌ها از این کار تقلید کردند. و مردم بیشتری بازی‌هارا می‌دیدند چرا که هیجانی‌تر و سریعتر بود.
در سال ۱۹۹۴، این لیگکلاه ایمنی رادیویی را برای بازیکنان خط حمله و بعدها برای مدافعان طراحی کرد. تعداد تماشاگرها بیشتر شدچون سریعتر شده بود. و همچنین سرگرم‌کننده‌تر.
تصور کنید در ۲۰۲۳ شما بازیکنی هستید که به حلقه اتحاد برمی‌گردد و نقشه بعدی تیم درست در مقابل صورتتان، روی نقابی که از قبل پوشیده بودید نمایش داده می‌شود. دیگر نگران فراموش کردن نقشتان در بازی و یا حفظ کردن نقشه‌های بازی نیستید. فقط وارد زمین می‌شوید و بازی می‌کنید. و مربیان مشتاقِ این تکنولوژی هستند چراکه اشتباه بازی کردن منجر به شکست می‌شود و طبیعتا مربیان از شکست متنفرند. باختن باعث می‌شود که مربیان اخراج بشوند. آنها اصلاً این را دوست ندارند.
اما واقعیت مجازی تنها دفترچه یادداشت پیشرفته نیست. واقعیت مجازی ابزار نگه داشتن تمام داده‌ها و استفاده بموقع از آن‌ها برای ارتقا کیفی بازی است. اما چطور کار می‌کند؟ خب، یکی از ساده‌ترین مواردنصب دوربین است در هر گوشه از استادیوم، تا به شما دیدی پرنده‌وار از افراد داخل زمین دهد. همچنین شما اطلاعاتی را ‌بوسیلهسنسور‌های کلاه و شتا‌ب‌سنج‌ها دریافت می‌کنید اینجاست که تکنولوژی خودش را نشان می‌دهد تمام اطلاعات را در اختیار داریدو به بازیکنانتان منتقل می‌کنید. تیم‌های خوب برعکستیم‌های بد این انتقال را به بهترین نحو ممکن انجام می‌دهند. و تفاوت تیم خوببا بد سرهمین است. و اکنون بخش فناوری اطلاعات شما به اندازه بخش استعدادیابی شما مهم است. و داده‌کاوی دیگر کار افراد خوره نیست کسی چه می‌داند؟ حتی می‌تواند سرگرم کننده هم باشد!
اما داخل زمین بازی چه شکلی خواهد بود؟ خب تصور کنید شما مهاجم هستید توپ اول را گرفته، به عقب می‌روید و به دنبال یار خالی در زمین می‌گردید و ناگهان یک اعلان در سمت چپ نقاب‌تان به شما می‌فهماند خط مقدم در نقطه کور شما در حال نفوذ است. طبیعتا قادر به دیدن او نیستید اما واقعیت افزوده اینجا به کمک شما می‌آید به ناحیه پشت خط پا می‌گذارید یک اعلان شما را از یار خالی آگاه می‌سازد. توپ را پرتاب می‌کنید، اما به راست. توپ از مسیر خارج می‌شود. نمی‌دانید که کجا فرود می‌آید. هرچند، بر روی نقاب دریافت کننده یک قسمت از زمین چمن روشن شده و باید تنظیم موقعیت کند. برای گرفتن توپ عمل می‌کند و با سرعت می‌دود. تماشاگران به وجد می‌آیندو طرفداران او را با هر قدمی که برمی‌دارد، درحالیکه نظاره‌گر او هستند، همراهی می‌کند.
و این همان چیزی است که باعث هیجان و شور در مسابقه می‌شود. و هزاران تماشگر را به طرف خود می‌کشد، چونکه مردم دوست دارند این را تجربه کنند. طرفداران می‌خواهند در زمین بازی باشند. آنها می‌خواهند جای بازیکنمورد علاقه‌شان باشند واقعیت افزوده جزئی از ورزش خواهد شد، چراکه خیلی هزینه‌بر نخواهد بود.
اما سوالی که از شما می‌پرسم این است: آیا تنها کاربرد واقعیت افزودهفقط به همین چیزها ختم می‌شود؟ آیا قرار است ما از آنبه تنهایی برای نان و سیرک‌بازی خویش یا برایسرگرمی‌هایمان استفاده کنیم؟ زیرا من باور دارمکه می‌توانیم بیش از این‌ها از واقعیت مجازی استفاده کنیم. معتقدم که می‌توانیم از واقعیت مجازی به دید یک روش برای کمک به نزدیکی بیشتر با احساسات انسان‌ها، نشان دادن یک فرد به معنای واقعی کلمه و اینکه اگر با دید شخص دیگری به زندگی نگاه کنیم آن دید چگونه خواهد بود. میدانیم که این تکنولوژی چقدر برای لیگهای ورزشی ارزشمند است. می‌تواند طی یک سال تا میلیارد‌ها دلارسود داشته باشد. اما این تکنولوژی چه کمکی به یک معلم در کلاس درس می‌کند؟ یا برای نشان دادن به یک قلدر که از دید قربانی اعمالش چقدر می‌تواند زیانبار باشد؟ ارزش تکنولوژی برای یک همجنسگرای روس یا اوگاندایی چیست که می‌خواهد به دنیا نشان دهد زندگی تحت تعقیب قانونی چگونه است؟ ارزش این تکنولوژی برای فرمانده هادفیلد یا نیل دگراس تایسون که دوست دارند الهام بخشنسلی از کودکان باشند تا بیشتر درمورد فضا و علم فکر کنند تا که به کارادشیان‌ها و امتحانات ثلث بپرداز ند.
خانم‌ها و آقایان، واقعیت افزوده درحال رشد است. سوالهایی که می‌پرسیم، انتخاب‌های ما، و چالش‌های در پیشروی ما، که مثل همیشه به ما بستگی دارد.
متشکرم.
(تشویق)