چگونه عکس‌های شما می‌تواند به بازسازی تاریخ کمک کند؟

چرا مردم عمداً میراث فرهنگی را نابود می‌کنند؟ با انجام این کار آیا فکر می‌کنند که تاریخ ما را خاطرات فرهنگی ما را نابود می‌کنند؟ این درست است که ما در حالازدست دادن میراث فرهنگی به دلیل فرسایش و بلایای طبیعی هستیم. ولی این مسأله به آسانی اجتناب ناپذیر است. من امروز اینجا هستمتا نشان دهم چطور از عکس‌ها از عکس‌های شما می‌توان استفاده کرد که تاریخی که در حال از دست رفتن است را با استفاده از تکنولوژی خلاقانه و تلاش افراد داوطلب بازسازی کرد.
در اوایل قرن ۲۰ام، باستان شناسان صدها مجسمه و شیء در شهر باستانی هاترا در شمال عراق کشف کردند. مجسمه‌هابی مثل این تکه تکه یافت شدند، برخی از مجسمه ها سرها یا دست‌شان نبود با این حال، هنوز لباس تن‌شان و موقعیت‌شان می‌توانست داستانشان را بازگو کند برای مثال ما معتقدیم که پیراهن تا زانو و پاهای بدون پوشش، نشانگر یک فرد روحانی است. گرچه با نگاهی دقیقتر به این قطعه خاص، می‌توان دید که لباس با دقت تزیین شده است، و باعث شده خیلی از محققان فکر کنند این در واقع پادشاه در حالانجام اعمال مذهبی است.
وقتی در سال ۱۹۵۲ موزه فرهنگی موزالدر شمال عراق افتتاح شد، این مجسمه مثل بقیه مجسمه‌ها آنجا قرار گرفت تا برای نسل‌های بعد حفظ شود. در طی حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ برخی مجسمه‌ها و اشیاء به بغداد منتقل شدند، اما این مجسمه باقی ماند. تا اینکه در فوریه سال گذشته ویدئویی منتشر و به سرعت پخش شد شاید بعضی این را دیده باشید. اینجا کلیپ کوتاهی است.
(ویدئو) (آواز عربی)
(پایان آواز عربی)
منظره خوشایندی نیست، نه؟ آیا چیز آشنایی در آن دیدید؟ آنجاست. دقیقاً همان مجسمه، که آنجا واژگون شده، به قطعات زیادی شکسته شده.
وقتی متیو وینسنت و من این ویدئو را دیدیم، شوکه شده بودیم. چون باستان شناسانی هستیمکه از تکنولوژی خلاقانه برای حفاظت دیجیتالی بهره می‌بریم، ایده‌ای در ذهنمان جوشید، شاید با مشاهده تصاویری از این اشیاء قبل از نابودی آنها، بتوانیم نوسازی دیجیتالی کنیم. اگر بتوان چنین کاری کرد، شاید بتوان آنها را در یک موزه مجازی نمایش داد تا داستانشان را بگویند. بنابراین دو هفته بعد از دیدن این ویدئو پروژه ای به نام موزال را شروع کردیم.
آیا عکسهای مجسمه را که دیدید به یاد دارید؟ این کار همان بازسازی از طریق انبوه سپاری قبل از نابودی‌اش است حالا ممکن است بعضی‌ها تعجب کنید از اینکه این کار چطور انجام می‌شود؟ خوب کلید این کار فتوگرامتری نام دارد که اینجا در آلمان اختراع شده است. این تکنولوژی به ما اجازه می‌دهد از عکس‌های دوبعدی یک سوژه از زوایای مختلف استفاده کنیم تا بتوانیم مدل سه بعدی بسازیم. می‌دانم ممکن است فکر کنید این جادوست اما نیست اجازه بدهید نشان دهم چطور کار می‌کند. اینجا ۲ عکس انبوه سپاری از یک مجسمه داریم. کاری که کامپیوتر می‌تواند بکند این است که جنبه‌های مشترک عکس‌ها را شناسایی کند -- جنبه‌های مشابه مجسمه‌ها. بعد با استفاده از عکسهای متعدد در این مورد، شروع به بازسازیمدل به صورت سه بعدی می‌کند. در این مورد موقعیت دوربین‌ها را زمانی که عکس گرفته شده به رنگ آبی نشان داده شده است.
حالا، این بخشی از بازسازی است، می‌پذریم، اما چرا می‌گویم بخشی از بازسازی؟ خوب ساده است چونکه مجسمه جلو یک دیوار است. ما عکسهایی که از پشت آن گرفته شده نداریم اگر بخواهم مجسمه را مرمت کامل دیجیتالی کنم نیاز به دوربینی مناسب سه پایه و نور مناسب دارم این فقط با عکسهایانبوه سپاری انجام نمی‌شود. به این فکر کنید چند نفر ازشما وقتی از موزه بازدید می‌کنید، از همه قسمتهای مجسمه عکس می‌گیرد، حتی از پشت آن؟ خوب بعضی از شما شاید داوودِ مایکل آنجلو را دوست داشته باشید، به نظرم--
(خنده)
اما مسأله این است، اگر بتوانیم عکس بیشتریاز این شئ به دست بیاوریم، می‌توانیم مدل سه بعدی را بهبود بدهیم.
زمانی که پروژه را شروع کردیم، با در ذهن داشتن موزه موزالآن را شروع کردیم. فکر کردیم کمی عکس دریافت می‌کنیم و بعضی از مردم جذب می‌شوند یک یا دو مرمت مجازی می‌کنیم ولی نمی‌دانستیم این بارقه چه رشدی می‌کند. قبل از اینکه این را بفهمیم، فهمیدیم این مساله آشکار است، که می‌توان این ایده رابه میراث گمشده هر مکانی تعمیم داد. و تصمیم گرفتیم نام پروژه رابه رکری تغییر دهیم. بعد در تابستان سال گذشته رسانه مجله «اکونومیست» نزد ما آمد. از ما پرسید، «آیا مایلید ما برای شما موزه مجازی بسازیم تا مرمتها را داخل موزه بگذارید، تا داستانشان را بگویند؟» می‌توانید تصورش را بکنید که ما بگوییم نه؟ البته که نه. ما قبول کردیم! خیلی هیجان زده بودیم. دقیقاً این رویای آغازین پروژه بود. و بنابراین حالا، هر کدام از شما می‌توانیدرکو VR موزه موزال را روی موبایل خود، با استفاده ازگوگل کاردبرد یا تبلت یا حتی یوتیوب ۳۶۰ ببینید.
اینجا یک عکس از صفحه مجازی موزه است. و اینجاست ... مرمت بخشی از مجسمه، همچنین شیر موزال، اولین مرمت انجام شده بوسیله پروژه ما. گرچه ویدیو دقیقاً نابودی شیر موزال رانشان نمی‌دهد، ما مثالهای زیادیاز آثار بزرگ داریم که نابود شدند و به قدری بزرگ بودند که دزدیده نشدند. برای مثال دروازه نمرود در شمال عراق. اینجا یک مرمت دیجیتالی قبل، و اینجا در واقع در حین نابودی است. یا شیر اللات پالمیرا، سوریه: قبل ... و بعد.
گرچه در ابتدا مرمت مجازی توجه اصلی پروژه ما بود برخی این سوال را می‌پرسند: آیا می‌شود آنها را سه بعدی پرینت گرفت؟ ما معتقدقیم پرینت سه بعدی راه حل مستقیمی برای میراث از بین رفته نیست. وقتی یک شیء نابود می‌شود، دیگر از دست رفته است. ولی پرینت سه بعدی مکملی برای گفتن داستان است. برای مثال من در اینجا نشانتان می‌دهم ... این یک مجسمه از هاتراست و شیر موزال.
(تشویق)
متشکرم
حالا اگر نگاهی دقیق‌تر بیاندازید، می‌بینید برخی قسمت‌ها به صورت رنگی پرینت شده، و برخی دیگر سفید یا خاکستری است. این قسمت اضافه شده تا مجسمه سرپا شود. این مساله مثل مواردی استکه در هر موزه‌ای، که مجسمه‌ای تکه تکه یافته باشد دیده می‌شود؛ به نوعی سرهم شده تا مردم آن را ببینند. این مساله منطقی است، نه؟ به هر حال ما بیشتر به چیزی علاقه‌مندیم که واقعیت مجازی برای میراث ازدست رفته دارد.
اینجا یک مثال از قلعه مقبره‌ای داریم که در پالمیرا نابود شد. با استفاده ازمرورگر اسکچ فاب آنلاین، می‌توان نشان داد سه قسمت بیرون را مرمت کردیم، ولی ما عکس‌هایی از داخل هم داریم، پس شروع به خلق و مرمت دیوار وسقف کردیم، باستان شناسان سال‌های زیادی آنجا کار کردند، ما نقشه های آنها راهم از این میراث داشتیم.
متاسفانه ما نه تنها این میراث را در مناطق درگیر جنگ و ناامنی ازدست می‌دهیم -- بلکه بلایای طبیعی هم موثرند. این یک مدل سه بعدی از میدان دربار کاتماندوست، قبل از زلزله آوریل گذشته ... و این بعد از آن است. شما ممکن است فکر کنید، که این مدل‌ها فقط با عکس‌های توریست‌ها خلق نشده، و درست است. اما چیزی که نشان می‌دهد این است توانایی سازمانهای عمومی و صنایع خصوصی برای اینکه پیش قدم شوندو مثل ما دور هم جمع شوند.
پس یکی از چالشهای بزرگ پروژه ما در واقع یافتن عکسهاییست قبل از اینکه اتفاقی بیافتد، نه؟ اینترنت بانک اطلاعاتی با میلیونها عکس است دقیقاً. پس ما شروع به گسترش ابزاری کردیم که اجازه می‌دادعکسهای وبسایتی مثل فلیکر را بر اساس برچسب جغرافیایی شان استخراج کنیم، تا مرمت را کامل کنیم.
چون نه تنها میراث فرهنگی رابا جنگ و بلایا، از دست می‌دهیم بلکه عوامل دیگری هم موثر است ایده ای دارید؟ فقط به این دو عکس نگاه کنید شاید کمی سخت باشد به یاد بیاورید، ولی فقط چند هفته قبل این مثال تخریب انسانیبواسطه حماقت انسانی بود. چون توریستی در لیسبون می‌خواست از مجسمه بالا برود و با آن سلفی بگیرد --
(خنده)
و آن را با خودش پایین کشید. پس ما سریعاً عکس‌هایی از آن را یافتیم تا مرمت دیجیتالی آن را کامل کنیم.
ما باید به یاد داشته باشیم که تخریب میراث فرهنگی پدیده جدیدی نیست در قرن ۱۶ام، کشیشهای اروپایی و جستجوگران هزاران کتاب مایا را سوزاندند که تعداد کمی از آنهابرای ما باقی مانده است. به سال ۲۰۰۱ برویم. وقتی طالبان بوداهای بامیان در افغانستان را منفجر کردند،
می‌بینید، میراث فرهنگی در موردتاریخ جهانی مشترک است. به ما کمک می‌کند با نیاکانمان و داستانشان مرتبط شویم ولی هر روز تکه هایی را با بلایای طبیعی و با جنگ از دست می‌دهیم البته که از دست دادن انسانها غم انگیز است اما میراث فرهنگی به ما راهی جهت حفظ خاطرات مردم برای نسلهای بعدی می‌دهد. به کمک شما نیازمندیم تا تاریخ از دست رفته را بسازیم. آیا به ما ملحق می‌شوید؟
(تشویق)