پوشش شکری سلولهای شما سعی در گفتن کدام حقیقت دارد

متن سخنرانی :
این سخنرانی درباره شکر و سرطان است. وقتی در کالج بودم به شکر علاقه‌مند شدم. نه این نوع شکر. آن نوع شکری که استادهای زیست ما در مبحث پوشش سلولی به ما درس دادند. و شاید نمی‌دانستید که سلولهای شما از شکر پوشیده شده‌اند و من هم این را نمی‌دانستم، تا وقتی که این دوره‌ها را در کالج گذراندم ولی آن موقع‌ها-- یعنی دهه ۸۰ میلادی، مردم خیلی نمی‌دانستند که چرا سلولهای ما با شکر پوشیده شده‌اند و وقتی من یادداشتهایم را گشتمچیزی که نوشته بودم این بود که پوشش شکری روی سلولهای ما مثل پوشش شکری بادام زمینی M&M است. و مردم فکر می‌کردند که پوشش شکریسلولهای ما مثل یک پوشش محافظ است که به نحوی سلولهای ما راقوی‌تر یا محکم‌تر می‌کند.
ولی الان، که چند دهه گذشته، می‌دانیم که مساله خیلی پیچیده‌تر از آن است، و اینکه شکر روی سلولهای ما در حقیقت بسیار پیچیده‌اند. و اگر شما خودتان را به اندازه یک هواپیمایمینیاتوری کوچک کنید و روی سطح سلولهای خود پرواز کنید، احتمالاً چیزی شبیه این را می‌بینید-- با ویژگیهای جغرافیایی و الان، این شکرهای پیچیده،این درختان و تپه‌ها هستند-- بیدهای مجنونی که در باد تاب می‌خورند و همراه موجها حرکت می‌کنند. و وقتی شروع کردم به فکر کردن دربارهاین شکرهای پیچیده، که مثل شاخ و برگ روی سلولهای ما هستند، این مساله به یکی از جذاب‌ترین مشکلاتی تبدیل شد که به عنوان یک زیست شناس و یک شیمیدان با آن مواجه شده بودم. و حالا قصد داریم درباره این شکرها که سطح سلولهایمان را اشغال کرده اند بعنوان یک زبان فکر کنیم. آنها اطلاعات زیادی در ساختارهایپیچیده ذخیره کرده‌اند.
اما آنها سعی دارند چه چیزی را به ما بگویند؟ می‌توانم بگویم که ما اطلاعاتی را داریم که از این شکرها بدست آمدند، و معلوم شده که در جهان پزشکی از اهمیت شگفت‌انگیزی برخوردارند.
برای مثال، یکی از چیزهاییکه شکرهای شما به ما می‌گویند گروه خونی شما است. بنابراین سلولهای خونی شما، سلولهای خونقرمزتان، با شکر پوشیده شده و ساختارهای شیمیایی آن شکرهاگروه خونی شما را تعیین می‌کند. خب برای مثال، من می‌دانم که گروه خونی من O است. چند نفر دیگر گره خونی O دارند؟ دستتان را بالا ببرید. از نوع خیلی معمول است. پس وقتی دستهای کمی بالا می‌رود یا حواستان نیست یا گروه خونی خود را نمی‌دانیدو هر دو اینها بد است.
(خنده)
برای آن دسته از شما که مثل من خون گروه O دارید، به این معناست که ما این ساختار شیمیایی را در سطح سلولهای خون خود داریم: سه شکر ساده به هم متصل شده‌اند تا شکری پیچیده تر را بسازند. و آن طبق تعریف گروه خونی O است.
حالا، چه تعداد از مردم گروه خونی A دارند؟ درست اینجا. این یعنی که شما در سلولهایتان یک آنزیم دارید که یک واحد سازنده دیگر را اضافه می‌کند، آن شکر قرمز، برای ساخت یک ساختار پیچیده‌تر. و چه تعداد خونشان نوع ‌B است؟ تعداد نسبتاً کمی. آنزیم شما نسبتا کمی متفاوتاز افراد گروه خونی A است، پس یک ساختار کمی متفاوت را می‌سازید، و آن دسته از شما که AB هستید آنزیم را از مادرتان گرفتیدو آن یکی را از پدرتان، و اکنون هردو این ساختارها را تقریباً به یک اندازه ساختید. و وقتی این کشف اتفاق افتاد، که در قرن گذشته بود، که منجر به ممکن شدن یکی ازمهمترین شیوه‌های پزشکی در دنیا شد، که البته انتقال خون است. و با دانستن گروه خونی خود، می‌توانیم مطمئن شویم اگر نیاز به انتقال خون شود، اهدا کننده شما از همان گروه خونی باشد، بنابراین جسم شما شکرهایبیگانه‌ای را نمی‌بیند، که دوست ندارد و قطعاً آنها را پس خواهد زد.
چه چیزهای دیگری را شکرهای موجوددر سطح سلولها سعی دارند بگویند؟ خب، آن شکرها شاید به ما بگویندکه سرطان دارید. همین چند دهه پیش، ارتباطات از آنالیز بافت تومورشروع به ظاهر شدن کرد. و سناریو معمولی بیماری استکه تومورش تشخیص داده شده، و تومور طبق روال بیوپسی برداشته خواهد شد و برای تشخیص آسیببه آزمایشگاه فرستاده ‌می‌شود جایی که آن بافت برای تغییرات شیمیایی آنالیز خواهد شد که شاید به سرطان‌شناس دربارهبهترین مسیر درمان اطلاعاتی دهد. و آنچه از مطالعات آنچنانی حاصل شد این است که شکرها تغییر کرده‌اند وقتی سلول از سالم به بیمار تغییر می‌کند. و آن ارتباطات بارها و بارها تکرار شده‌اند. اما سوال بزرگ در این زمینه این است که چرا؟ چرا سرطانها شکرهای مختلف دارند؟ اهمیت آن چیست؟ این اتفاق چرا میافتد و چه کاری می‌توانیم انجام دهیم اگرمعلوم شود که به فرایندبیماری مرتبط است؟
بنابراین یکی از تغییرات مورد بررسی ما افزایش تراکم یک شکر خاص است که سیالیک اسید نام دارد. و فکر می‌کنم یکی از مهمترین شکرهای زمانهای ما باشد، بنابراین مایلم همه شما را تشویق به آشناییبا این جهان کنم. سیالیک اسید از نوع شکریی نیست که می‌خوریم. شکرهای متفاوتی هستند. این نوع شکر در واقع در سطوحی خاص در تمامی سلولهای بدن شما یافت می‌شود. نسبتاً در سلولهای شما معمول هستند. اما به دلایلی، سلولهای سرطان، حداقل در یک بیماری موفقدر حال پیشرفت سیالیک اسیدی بیشتری نسبت به یک سلول عادی سالم دارند. و چرا؟ این یعنی چه؟ خب آنچه ما فهمیدیم این است که به سیستم ایمنی شما ربط دارد.
پس بگذارید کمی برایتان دربارهاهمیت سیستم ایمنی شما در سرطان بگویم. و این چیزی است که فکر می‌کنم این روزها زیاد در اخبار باشد. فکر کنم مردم شروع به آشنایی با این عبارت «درمان ایمنی سرطان» کرده باشند. و برخی از شما حتی کسانی را بشناسید که از این روشهای بسیار جدید درمان سرطان بهره می‌برند. آنچه اکنون می‌دانیم این است که سلولهای ایمنی شما که همان سلولهای خونی سفید جاری در جریان خون هستند روزانه مراقب خراب نشدن اوضاع هستند-- از جمله سرطان. و خب در این تصویر، این توپ‌های سبز کوچکسلولهای ایمنی شما هستند، و آن سلول صورتی بزرگ یک سلول سرطانی است. و این سلولهای ایمنی همه جا می‌روندو سلولهای بدن شما را مزه می‌کنند. این شغل آنهاست. و اغلب، سلولها خوشمزه‌اند.
اما هر از گاهی یک سلول ممکن استبدمزه باشد. احتمالا آن یک سلول سرطانی است، و وقتی آن سلول‌های ایمنیمتوجه مزه بد می‌شوند، آنها حمله فوری را آغاز می‌کنندو آن سلول‌ها را می‌کشند. خب ما این را می‌دانیم. همین‌طور می‌دانیم که اگر شما بتوانیدآن مزه کردن را موثرتر کنید، سلولهای ایمنی را تشویقبه گرفتن لقمه بزرگی از سلول سرطانی کنید، در محافظت روزانه خود در برابر سرطان عملکرد بهتری خواهید داشت. و شاید حتی سرطان را درمان کنید. و الان چندتایی آن بیرون دارو هست که در درمان بیماران سرطانی استفاده می‌شود که دقیقاً با این فرایند کار می‌کنند. آنها سیستم ایمنی را فعال می‌کنند تا سیستم ایمنی بتواند در محافظت از ما علیه سرطان سرسخت‌تر باشد.
در واقع، یکی از آن داروها شاید در نجات جان جیمی کارتررییس جمهور موفق بوده است. خاطرتان هست که رییس جمهور کارترملانومای بدخیم داشت که در مغزش متاستاز شده بود، و آن تشخیص از همانهایی استکه معمولاً با ارقامی مثل «تا چند ماه دیگر» همراه است. اما او با یکی از همین داروهایشبیه ساز ایمنی جدید مداوا شد، و اکنون ملانومای اودر حال بهبودی به نظر می‌رسد، که قابل توجه است، با توجه به وضعیت چند سال قبل. در واقع بسیار قابل توجه است که اظهارات بحث انگیز مثل این یکی: مردم می‌گویند با این داروهای درمان ایمنی، «سرطان یک لحظه پنی سیلینی دارد.» منظورم این است که ابراز چنین حرفی درباره بیماری که مدتهای مدیدی است با آن مبارزه می‌کنیم و اغلب یک جنگ محکوم به باخت است واقعاً برجسته است. خب این خیلی هیجان انگیز است.
الان این چه ربطی به شکرها دارد؟ چیزیی را که یاد گرفتم برایتان می‌گویم. وقتی یک سلول ایمنی خودش را به یک سلول سرطانی می‌چسباند تا آن را مزه کند. دنبال نشانه‌های بیماری می‌گردد، و اگر آن نشانه‌ها را پیدا کند، سلول فعال می‌شود و شروع به حملهموشکی می‌کند و سلول را می‌کشد. اما اگر سلول سرطان تراکم جنگلی ازآن شکر را دارد، یعنی سیالیک اسید، خب در شروع، مزه‌اش خوب خواهد بود. و یک پروتئین در سلولهای ایمنی هستکه سیالیک اسید را می‌گیرد، و اگر آن پروتئین در سیناپس بین سیستم ایمنی و سلول سرطان گیر بیفتد، سیستم سرطانی را می‌خواباند. سیالیک اسیدها به سلول ایمنی می‌گویند، « هی، این سلول خوبه، چیزیبرای دیدن وجود نداره، حرکت کن. جای دیگر را ببین.» بنابراین بعبارت دیگر، تا مادامی که سلولهای ما لایه ضخیمیاز سیالیک اسید را می‌پوشند، محشر به نظر می‌رسند، درسته؟ شگفت آور است. و چطور می‌شود اگر بتوانید آن پوشش را بکنید و آن شکر را جدا کنید؟ خب سیستم ایمنی شما شاید قادر باشد آن سلول سرطانی را برای آنچه واقعا هست ببیند: چیزی که نیاز به نابودی دارد.
و این کار رادر آزمایشگاه‌مان انجام می‌دهیم. در حال ساخت داروهای جدیدی هستیم که عمدتاً به چمن زنهایسطح سلولی می‌مانند-- مولکولهایی که زیر سطح اینسلولهای سرطانی می‌رود و آن سیالیک اسیدها را از ته می‌برد. بنابراین آن سیستم ایمنی به پتانسیلکامل خود در حذف آن سلولهای سرطانی از بدن ما دست می‌یابد.
بنابراین در خاتمه، بگذارید فقط یکبار دیگر به شما یادآوری کنم: سلولهای شما پوشیده با شکر است. شکرهایی که به سلولهایاطراف آن سلول می‌گویند آن سلول خوب است یا بد. و این مهم است، چون سیستم ایمنی ما نیاز داردسلولهای خوب را تنها بگذارد. والا، به بیماریهای خودایمنی دچار می‌شویم. اما هر از گاهی، سرطانهااین توانایی را دارند این شکرهای جدید را توضیح دهند. و حالا که ما پی بردیم چطور آن شکرها سیستم ایمنی را فرو می‌برند، میتوانیم داروهای جدید برای بیدار کردنآن سلولهای ایمنی را ارائه دهیم، به آنها بگوییم: « بیخیال شکرها شوید،سلولها را بخورید و به حساب سرطان،از غذای لذیذتان لذت ببرید.»
متشکرم.
(تشویق)

دیدگاه شما چیست؟

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *