با حیات میکروسکوپی درون خانه‌هایتان و روی صورتتان آشنا شوید.

ازتون می‌خوام صورت‌هاتون رو لمس کنین. لمس کنین. چی حس می‌کنین؟ نرمه؟ شله؟ خودتونین، درسته؟ خودتون رو حس می‌کنین؟ خب، این کاملا حقیقت نداره. شما در حقیقت هزاران موجودمیکروسکوپی رو حس می‌کنین که روی صورت و انگشتان شما زندگی می‌کنن. شما تعدادی از قارچ‌هایی رو که امروز از دریچه‌ی هواکش بیرون ریختن رو لمس می‌کنین. این موجودات باعث آلرژی‌های ما می‌شن و بوی کپک می‌دن. شما تعدادی از صدها میلیارد سلول باکتریایی که روی پوست‌تون زندگی ‌می‌کنن رو لمس می‌کنین. اون‌ها در حال جویدن روی روغن پوست شما و تکثیر و تولید بوهای بدن بوده‌ن. حتی ممکنه باکتری مدفوع که بعد از آخرین باری  که سیفون توالت رو زدین روتون پاشیده شده رولمس کرده باشین. یا اون دسته از باکتری‌هایی کهداخل لوله‌های آب زندگی می‌کنن و با آخرین باری که حمام کردین روی بدن شما پاشیده شده‌ن. ببخشید.
(خنده حضار)
حتی ممکنه دارین به اون دو نوع مایت که روی صورت‌های ما زندگی می‌کنن،روی صورت‌های همه‌مون، به صورت میکروسکوپی می‌گین بزن قدش! اون‌ها شب رو در حال وول خوردنروی صورت شما گذروندن و روی نوک بینی شما با هم آمیزش داشته‌ن.
(خنده حضار)
خیلی از اون‌ها الان در حال تخلیه‌ی محتویاتدل و روه‌شون روی منافذ پوست شما هستن.
(خنده حضار)
حالا به انگشت‌تون نگاه کنین. چه حسی داره؟ حال به هم زن؟ نیاز شدید به صابون یا رنگ‌بر داره؟ این احساسیه که الان دارین، ولی این احساسی نخواهد بود که در آینده خواهید داشت.
طی ۱۰۰ سال گذشته، ما با نزدیک‌ترین دنیای میکروسکوپی اطراف‌مون روابط خصمانه‌ای داشته‌ایم. اگر من به شما می‌گفتمحشره‌ای در خونه‌تون هست، یا یه باکتری توی سینک ظرفشویی‌تون، یک راه حل طراحی شده‌ای بشریبرای این موضوع وجود داشت، محصولی برای پاک‌سازی، از بین بردن، ضدعفونی کردن. ما تلاش می‌کنیم قسمت اعظم زندگیمیکروسکوپی در دنیای امروز رو از بین ببریم. ولی با این کار، داریم بهترین منبعفناوری جدید روی این سیاره رو نادیده می‌گیریم. در ۱۰۰ سال گذشته شاهد راه حل‌های بشریبرای مشکلات میکروبی بودیم، ولی ظرف ۱۰۰ سال آینده شاهد راه حل‌های میکروبی برای مشکلات بشری خواهیم بود.
من یک دانشمندم، و با محققین در دانشگاه ایالت کارولینای شمالی و دانشگاه کلرادو همکاری می‌کنم تا حیات میکروسکوپی که در نزدیک‌ترینفاصله از ما هست رو آشکار کنیم، و این اغلب در خصوصی‌ترین و کسل‌کننده‌ترین محیط‌های اطراف ما، از زیر مبل و کاناپه‌هامون گرفته، تا حیاط پشتی، یا سوراخ ناف‌مون پیدا می‌شن. من اینکارو انجام می‌دم چون معلوم شدهکه ما اطلاعات خیلی کمی در مورد حیات میکروسکوپی که نزدیک‌ترین به ما هستن داریم. تا همین چند سال پیش،هیچ دانشمندی نمی‌تونست به شما بگه چه حشرات یا موجودات ذره‌بینی در خونه‌ی شما زندگی می‌کنن -- داخل خونه‌تون، جایی که بهتر ازهرجای دیگه می‌شناسین.
بنابراین من و گروهی دیگر از افراد مسلح به گوش پاک‌کن و انبرهای کوچک شدیم و با کمک تکنیک‌های پیشرفته‌ی DNA این نوع حیات ذره‌بینی اطراف‌مون روآشکار کنیم. حین این کار، بیش از ۶۰۰ گونهحشره پیدا کردیم که در خانه‌های ایالات متحده زندگی می‌کنن، همه‌چیز از عنکبوت‌ها تا سوسک‌ها گرفته تا مایت‌های کوچکی که به پرها می‌چسبن. و بیش از صدهزار گونه باکتری و قارچ پیدا کردیم، که داخل وسایل گردگیری‌مون زندگی می‌کردن، و هزاران نوع دیگه که روی لباس‌هایا داخل حمام‌ها زندگی می‌کردن. ما از این هم جلوتر رفتیم، و به موجودات ذره‌بینی توجه کردیم، که داخل بدن هرکدوم از اون حشراتی که در خانه‌هایما هستن زندگی می‌کنن. درون هر حشره، برای مثال، یک زنبور، ما یک جنگل میکروسکوپی دیدیم که روی ظرف‌های مخصوص کشت آشکار می‌شدن، جهانی از صدها گونه‌ی جنبنده. جهان بیولوژیک را بنگرید! بنابراین بسیاری از گونه‌هایی کهالان می‌بینین، هنوز نام‌گذاری هم نشده‌ن. قسمت اعظم جهان اطراف ما ناشناختهباقی مونده.
اولین باری که یک گونه‌ی جانوری رو کشف کردمو می‌تونستم نامگذاری‌ش کنم رو به یاد دارم. اون یک نوع قارچ بود که در لانه‌ی زنبور کاغذی زندگی می‌کنه. اون سفیدرنگه و پشمالوئه، و من اسم‌ش رو گذاشتم "موکور نایدیکولا"، که به زبان لاتین یعنی آن‌چه در لانه‌ی دیگری زندگی می‌کند. این تصویری از اون موجودهکه روی یک دایناسور رشد کرده، چون همه فکر می‌کنندایناسورها باحال‌ن. در اون زمان، من دانشجو بودم، و خیلی هیجانزده بودم از اینکهگونه‌ی جدیدی از حیات رو کشف کرده‌م. به بابام زنگ زدم و گفتم، "بابا. من یک گونه‌ی جانوریذره‌بینی کشف کردم." بابام خندید و گفت، "عالیه. امیدوارم درمان‌ش روهم پیدا کرده باشی."
(خنده حضار)
"درمان‌ش کن."
خب، بابام بزرگ‌ترین طرفدار منه، ولی در اون لحظه‌ی تکون‌دهنده که او می‌خواستنوع جدید حیات من رو بکشه، متوجه شدم که در اصل قصور از من بوده، هم به عنوان یک فرزندو هم به عنوان یک دانشمند. بعد از اینهمه سال کار سخت در آزمایشگاهو در حیاط پشتی خونه‌های مردم، که به تحقیق و دسته‌بندی گونه‌هایحیات میکروسکوپی اطراف ما گذشته بود، من هیچ‌وقت ماموریت واقعی خودم روبرای او شفاف توضیح نداده بودم؛ هدف من یافتن فناوری برای کشتن حیات میکروسکوپی جدید اطراف ما نبود. هدف من یافتن فناوری جدید از دل این حیاته،که بعدها به نجات ما کمک خواهد کرد.
گوناگونی حیات در خونه‌های ما فهرستیشامل بیش از ۱۰۰،۰۰۰ گونه حیات جدیده. این یعنی ۱۰۰،۰۰۰ منبع جدید راه حلبرای مشکلات بشری. می‌دونم باور کردنش سخته که چیزی به این کوچکی که فقط یک سلول داره بتونه کار قدرتمندانه‌ای انجام بده اما اون‌ها می‌تونن. این موجودات شیمی‌دان‌های میکروسکوپی هستن که توانایی تغییر محیط اطراف‌شون رو با تجهیزاتی جنگی از ابزار شیمیایی دارن. این یعنی اون‌ها می‌تونن روی هرجاییاز کره زمین زندگی کنن، و می‌تونن هر غذایی که اطراف‌شونباشه رو بخورن. این یعنی اون‌ها می‌تونن هرچیزیاز زباله‌‌ی سمی گرفته تا پلاستیک رو بخورن و به جاش مواد دفعی مثلروغن و انرژی باتری تولید کنن و یا حتی قطعات ریز طلای واقعی. اون‌ها می‌تونن مواد غیرخوراکی رو به خوراکی تبدیل کنن. می‌تونن شکر رو به الکل تبدیل کنن. می‌تونن طعم شکلات رو بهش بدن، و به خاک قدرت رشد و پرورش بدن.
من اینجام که بهتون بگم که ظرف ۱۰۰ سال آینده تعداد بیشتری از مشکلات ما توسط این موجودات میکروسکوپی حل خواهند شد. و ما مشکلات زیادی داریم که از بین‌شونانتخاب کنیم. مشکلاتی که پیش پا افتاده هستن:لباس‌های بدبو یا غذاهای بی‌مزه. و مشکلاتی که عظیم هستن: بیماری، آلودگی، جنگ. بنابراین ماموریت من اینه: نه فقط دسته‌بندی کردن حیاتمیکروسکوپی اطراف ما، بلکه یافتن ویژگی‌های منحصر به فردهر کدوم از اون‌ها که به ما کمک می‌کنه.
بگذارید یه مثال بزنم. صحبت‌مون رو با یک آفت شروع کردیم، یک زنبور که در خونه‌‌های بسیاری از مازندگی می‌کنه. از داخل بدن این زنبور، ما گونه‌‌ی نسبتا شناخته شده‌یمیکروارگانیزمی بیرون کشیدیم، که یک توانایی منحصر به فرد داره: اون می‌تونه آبجو تولید کنه. فقط چند گونه حیات روی کره زمین هستنکه این ویژگی رو دارن. در واقع، تمام آبجوهای تجاری تولید شدهکه تا الان خوردین، احتمالا از یکی از سه گونه‌ی میکروارگانیزمی تولید شدن. ولی گونه‌ی ما می‌تونست آبجوییتولید کنه که طعم عسل بده. و همین‌طور می‌تونست یک آبجویخوشمزه‌ی ترش درست کنه. در واقع، این گونه‌ی میکروارگانیزمیکه در شکم اون زنبور زندگی می‌کنه می‌تونه یک نوع آبجوی ترشقیمتی درست کنه که بهتر از هر نوع دیگه‌ای ازگونه‌های دیگه روی زمین باشه. حالا چهار گونه‌ی حیات وجود دارنکه می‌تونن آبجوی تجاری درست کنن. حالا دیگه به جای دیدن اون آفت می‌تونین به چشیدن آبجوی موردعلاقه‌‌یآینده‌تون فکر کنین.
به عنوان دومین مثال، من با گروهی از محققین رویخاک و کثیفی‌های حیاط خلوت خونه‌ها کار کردیم. اون‌جا میکروارگانیزمی رو پیدا کردیمکه می‌تونست آنتی‌بیوتیک‌های جدید تولید کنه آنتی‌بیوتیک‌هایی که می‌تونه بدترینابرمیکروب‌های جهان رو بکشه. پیدا کردن چنین چیزی محشر بود. ولی راز ماجرا این‌جاست: طی ۶۰ سال گذشته، بیشتر آنتی‌بیوتیک‌های موجود در بازار، از باکتری خاکی مشابه گرفته شده‌ن. هرروزه، همین باکتری‌های خاکی مشابه،من و شما و همه‌ی افراد حاضر در این اتاقو همه آدم‌های کره زمین، رو با تولید‌ بیشتر آنتی‌بیوتیک‌های ما نجات می‌دن. حالا به جای خاک و چرک، می‌شه به دارو و درمان فکر کرد.
شاید مثال موردعلاقه‌ی منمثال همکاران‌م باشه که روی میکروارگانیزملایه کثافت روی یک برکه تحقیق می‌کردن که متاسفانه اسم همون تپاله گاویکه داخل اون پیداش کرده بودن رو روش گذاشتن شاید به نظر بی‌اهمیت بیادو ارزش بحث کردن نداشته باشه، اما محققین فهمیدن اگر اونرو به موش‌ها بدن که بخورن اون‌ها رو در مقابل اختلال استرسی پس از سانحه (PTSD)واکسینه می‌کنه. اون‌ها رو در برابر ترس واکسینه می‌کنه. حالا به جای فکر کردن به کثافت برکه،می‌شه به امید فکر کرد.
مثال‌های میکروبی خیلی زیادی وجود دارن که من امروز فرصت ندارم در موردشونصحبت کنم. من مثال‌هایی از راه‌حل‌هایی که فقطاز سه گونه‌ی حیاتی اومدن رو برای شما گفتم، اما تصور کنین از اون ۱۰۰،۰۰۰ گونه‌ی دیگه‌ایکه روی وسایل گردگیری شما هستن چه کارهایی برمیاد. در آینده ممکنه اون‌ها بتونن کاری کنن که شما جذاب‌تر، یا باهوش‌تر به نظر برسین و یا حتی زندگی طولانی‌تری داشته باشین.
پس می‌خوام که یک بار دیگهبه انگشت‌تون نگاه کنین. به تمام اون موجودات میکروسکوپی که ناشناخته هستن فکر کنین. به کارهایی که ممکنه بتونن در آیندهانجام بدن فکر کنین یا چیزهایی که درست کنن یا زندگی‌هایی که بتونن نجات بدن. حالا انگشت‌تون چه حسی‌ داره؟ یه‌ کم قدرتمنده؟ به خاطر اینه که شما دارین آینده رو لمس می‌کنین.
متشکرم.
(تشویق حضار)