یک دستگاه نجات‌دهنده که حمله قلبی خاموش را شناسایی می‌کند

وقتی ۱۳ ساله بودم، پدربزرگم را به خاطریک سکته قلبی خاموش از دست دادم. چیزی که بیشتر موجب شگفتی شداین بود که در ۷۵ سالگی، پدربزرگ کاملاً طبیعی، سالم و پرانرژی بود، اما به دیابت مبتلا بود. مواجهه با این‌ها چنان دردناک بود که تصمیم گرفتم به مبارزهبا این بیماری کشنده برخیزم و ببینم چه می‌شود کرد.
کشف نتایج مطالعات اخیر که تخمین می‌زد سالانه حدود هشت میلیون نفر از سکته قلبی می‌میرند شوکه کننده بود. سکته‌های قلبی به دلایل بسیاری رخ می‌دهند، اما بیشتر به خاطر انسداد شریان‌ها و قطع جریان خون رخ می‌دهند و سلول‌های بی‌اکسیژن ماهیچه‌هایقلب شروع به مردن می‌کنند.
شاید علامت‌های معمول سکته قلبی را بدانید: درد قفسه سینه، درد دست،تنگی نفس، خستگی مفرط و غیره ... اما نوعی سکته قلبی هست که خیلی شایع است، و به همان اندازه کشنده، اما تشخیص آن دشوار استچون علامت‌ها خاموش هستند. کسانی که دچار سکته قلبی خاموش می‌شوندمتوجه نمی‌شوند چه اتفاقی دارد می‌افتد، پس دنبال مراقبت پزشکی نمی‌روند، که یعنی احتمال اینکه درمان لازم را در زمان بحرانی بگیرند کمتر است. و اگر اتفاقاً به بیمارستان برسند هم، چه قبل و چه بعد از حمله قلبی، باید یکی یا بیش از یکی از اینآزمایش‌ها و درمان‌های زمان‌بر و گران را انجام دهند، که اکنون به عنوان استانداردهای طلایی تشخیص سکته قلبی شناخته می‌شوند.
اما، نگرانی بزرگتر این است که حدود ۴۵ درصد از تمام موارد سکته قلبی را سکته قلبی خاموش تشکیل می‌دهد. بیماران مبتلا به دیابت و اختلالات مشابهاز آسیب عصبی رنج می‌برند که از احساس کردن دردهایی که معمولاً به فرد علامت می‌دهند که دچار حمله قلبی شده است جلوگیری می‌کند. این یعنی آنها از آسیبحمله قلبی رنج می‌برند بدون اینکه حتی بدانند یا چیزی احساس کنند. این بیمارانِ درخطراز آسیب عصبی رنج می‌برند، و مراقبت پزشکی فوری نمی‌گیرند. آنها از اینکه اتفاقی نامحتملدر شُرف وقوع است هیچ خبر ندارند. پدربزرگ من هم یک بیمارِ درخطر بود.
من این مسئله را بیشتر کاوش کردم -- هرچه توانستم برای درک قلب خواندم، با محققان ملاقات کردمو در آزمایشگاه‌های سراسر هند کار کردم. و در نهایت، بعد ازسه سال طولانی تحقیق مداوم، چیزی که امروز برای به اشتراک گذاشتنبا دنیا دارم درمانی مطمئن است. دستگاهی غیرتهاجمی که گران نیست، و توسط بیمارانِ درخطرقابل حمل و قابل پوشیدن است. تا حد زیادی نیاز بهآزمایش خون را کاهش می‌دهد و تمام وقت در فواصل از پیش تعیین شدهدر حال جمع‌آوری و تحلیل داده است. و تمام این داده‌هابه یک منظور جمع می‌شوند: تشخیص وقوع حمله قلبی. این راه‌حلی مطمئن استکه می‌تواند در آینده به ما کمک کند.
شاید ندانید که قلب‌تانتا چه اندازه هوشمند است. چندین بار پیش از از کار افتادنسعی می‌کند با بدن‌تان تماس بگیرد، و علامت‌هایی ماننددرد قفسه سینه را نشان می‌دهد. این نشانه‌ها زمانی تحریک می‌شوندکه قلب در حال از دست دادن جریان خون اکسیژن‌دار است. اما یادتان هست درباره آسیب عصبی گفتم. این مسئله نشانه‌ها را پیش از وقوعیک حمله قلبی خاموش ساکت می‌کند، که باعث کشنده‌تر شدن آن می‌شود. و شما شاید حتی علامت‌هایمعمولی را هم ندانید. در عین حال، قلب همچنینعلامت‌های زیستی خاصی -- علامت‌های زیستی قلبی یا پروتئین‌هاییکه پیام درخواست کمک هستند -- به شکل پیام درخواست کمک -- به درون جریان خون می‌فرستد، که نشان می‌دهند قلب در خطر است. همین‌طور که خطر بیشتر و بیشتر می‌شود، غلظت این پروتئین‌های نشانگر قلبی به شدت افزایش می‌یابد. دستگاه من فقط به این داده‌ها متکی است. نکته کلیدی این است که این علامت‌های قلبی در مراحل ابتدایی حمله قلبی ظاهر می‌شوند، در زمانی که اگر فرد مراقبت فوری ببیند نجات او تقریباً قطعی است. و دستگاه من تنها بر این اساس است.
و دستگاه من این طور کار می‌کند. یک وصله سیلیکونی دور مچیا نزدیک سینه شما قرار می‌گیرد. بدون اینکه برای آزمایش خونخراشی روی پوست‌تان ایجاد کند، این وصله می‌تواند یک علامتزیستی سکته قلبی خاص به نام H-FABP را تشخیص،جداسازی و دنبال کند، و وقتی که میزان آن در جریان خونبه حد بحرانی رسید به شما هشدار دهد -- فرایندی که بسیار ساده‌تر،آسان‌تر و ارزان‌تر از روش‌های مرسوم تشخیص حمله قلبی است. با بررسی اطلاعات غلظت علامت زیستی، سیستمی مانند این،با تحقیقات پیشرفته در آینده، می‌تواند به شکلی قابل توجهنیاز به مراجعه به پزشک و آزمایش خون برایبررسی علامت زیستی را کاهش دهد، چون دستگاه می‌تواند همیشه پوشیده شود، و دائماً میزان علامت زیستی را بررسی کند. بنابراین، اگر دستگاه احساس کند که میزانعلامت زیستی از حد بحرانی فراتر رفته، بیمارِ درخطر از خطرایست قلبی قریب‌الوقوع مطلع شده و می‌فهمد که به مراقبتپزشکی فوری نیاز دارد.
هرچند ممکن است دستگاه قادر نباشد تحلیل کاملی از آسیب قلبیبه بیمار ارائه کند، می‌تواند کمک شایانی باشد به نشان دادن اینکهبیمار واقعاً در خطر است، تا بیمار هشیار باشد و بداند که مراقبتِ فوری ضروری است.
هر بیمارِ درخطریحالا زمان بیشتری برای نجات و مراجعه به کمک پزشکی دارد. در نتیجه، دیگر لازم نیست به دنبال درمان‌های پزشکیگران و تهاجمی بروند که در غیر این صورتبعد از حمله قلبی لازم بود.
وقتی دستگاهم را روی بیماران درخطرتحت مراقبت آزمایش کردم، نتایج آزمایش‌های اعتبارسنجی بالینی نزدیک به ۹۶ درصددقت و حساسیت را تایید کردند. می‌خواهم دستگاهم رابه دو شکل به مردم ارائه کنم: یکی که از سطح علامت‌های زیستیتحلیل دیجیتالی می‌دهد و یک نمونه ساده‌تربرای افراد در مناطق روستایی که فقط وقتی علامت زیستیبیش از حد مجاز بود بلرزد.
وقتی به پیشرفتمان در زمینهدرمان بیماری‌ها قلبی نگاه کنیم، بیشتر مراقبت از بیمار استتا مراقبت از خودِ پیش‌گیرانه و فناوری. ما در واقع صبر می‌کنیمتا حمله قلبی اتفاق بیفتد و بخش اعظم منابع‌مان راصرف درمان‌های بعد از آن می‌کنیم. اما آن موقع، آسیب بازگشت‌ناپذیردیگر اتفاق افتاده است. من قویاً باور دارم زمان آن رسیدهکه دوباره درباره پزشکی بیندیشیم. باید مراقبت‌های پزشکیپیش‌گیرانه را راه‌اندازی کنیم. تغییر نباید ۱۰ سال دیگر، نه پنج سال دیگر، بلکه امروز انجام شود. و بنابراین، امیدوارم روزی با کمک این ابزارها، یک نفر دیگر پدربزرگش رامثل من از دست ندهد.
خیلی متشکرم.
(تشویق)
متشکرم.
(تشویق)
متشکرم.