سه راه‌حل برای اصلاح رسانه‌های خبری

پنج سال پیش، من شغل رویاییم رو داشتم. من یک خبرنگار خارجی در خاورمیانه بودم که برای اخبار ABC گزارش میداد. اما یک مشکل وجود داشت مشکلی در صنعت خبر، که من احساس کردم باید برطرفش کنیم. من دقیقآ اواخر سال ۲۰۰۷ در خاورمیانه بودم، که درست اواسط جنگ عراق بود. اما زمانی که من به اونجا رسیدم،تقریبا غیر ممکن بود که در مورد جنگ عراق مطالبیرو در اخبار پیدا کنید. پوشش اخبار خارج از مرزها از در شبکه ها از قلم افتاده بود. و تنها اخباری که مخابره می‌شد، بیش از ۸۰ درصد آن درموردخودمان (در عراق) بود. ما اخبار عراق رو از دست داده بودیم، اخباری در مورد وضع مردم آنجا، و اخباری از اینکه چه اتفاقی زیر فشار جنگ برای آن ها می افتد.
از افغانستان هیچ خبری مورد پوشش نبود. تقریباً کمتر از یک درصد اخبار در سال ۲۰۰۸ در مورد جنگ افغانستان بودند. در حالی که اوناون طولانی ترین جنگ تاریخ آمریکا بود، اما اطلاعات خبری بسیار کمیاب بودند بطوریکه معلمان مدرسه ای کهباهاشون صحبت میکردیم به ما گفتند در توضیح اینکهما در آنجا چکار میکنیم به دانش آموزانشانمشکل داشتند وقتی که اون دانش آموزان والدینی داشتند که در خارج از کشوردر جنگ بودند و گاهاً کشته میشدند.
ما در این پوشش خبری ناموفق بودیم، و این فقط در مورد عراق و افغانستان نبود. از مناطق درگیری تا تغییرات آب و هوایی تا تمامی انواع موضوعات در مورد بحران در سلامت عمومی، ما چیزهایی را از دست داده بودیم که منان موضوعات را در حد گونه، طبقه بندی میکنم، چراکه به عنوان یک گونه، آن موضوعات عملاً میتوانند مارا به نابودی بکشند. و با عدم موفقیت در فهمیدنموضوعات پیچیده زمان‌مان، ما با مفاهیم عملی مسلمی روبرو هستیم. چگونه مشکلاتمان را برطرف خواهیم کرد درصورتی که بصورت اساسی آنهارا نفهمیدیم، و نمیتوانیم آنهارا در لحظه پیگیری کنیم، و مکانی که مردم درحال کار بر روی موضوع هستند، برای ما نامشخص هست و بعضی مواقع آن افراد برای یکدیگر نیزنامشخص هستند.
وقتی شما به گذشته عراق نگاه میکنید، آن سالهایی که ما اخبار را گم کردیم، سالهایی بود که جامعه متلاشی شد(و ظرفیتش رو از دست داد)، وقتی ما در حال تنظیم شرایط برای آنچه کهظهور داعش به وجود خواهد آورد بودیم، داعش موصل را تصرف کرد و خشونت تروریستی گسترش یافت فراتر از مرز های عراق به مابقی جهان.
درست نزدیکی آن زمان که مشاهداتی را ازعراق داشتم، من به سرتاسر مرز های عراق نگاهی کردم و متوجه شدم آنجا یک موضوع دیگری را دوبارهاز دست می دادیم: جنگ سوریه. اگر شما متخصص امور خاورمیانه باشید،میدانید که سوریه چقدر از آغاز مهم بود. اما آن در نهایت، واقعاً، یکی از اخبار فراموش شده بهار عربی بود. من پیامد های روبرو را دیدم. سوریه بصورت تنگاتنگی به امنیت منطقهگره خورده است، همچنین به ثبات جهانی. من احساس کردم ما نمیتوانیم اجازه بدهیم تا این وضع سوریه یکی از موضاعاتی شود کهاز آن غافل می شویم.
بنابرین من شغل بزرگم رو در تلویزیونکنارگذاشتم تا وبسایتی به اسم "سوریه به صورت عمیق" را راه بندازم. ان برای منبع خبر و اطلاعات بودن طراحی شده بود که فهمیدن موضوعات پیچیده را آسانتر میکرد. و برای پنچ سال گذشته،آن یک منبعی بود برای سیاستگذاران و متخصصانی کهدر درگیری های سوریه کار میکردند. ما یک مدل تجاری ساختیم برپایه ثبات واطلاعات با کیفیت، و جمع کردن افراد خبره در این حوزه. و ما فهمیدیم که این مدلی بود که میشودتعمیمش داد. ما درخواست های مشتاقانه ای برایانجام کارهای مشابهی بصورت عمیق را داشتیم. پس ما کارمان را با این لیست از کلماتآغاز کردیم.
من فقط یکی از کارآفرین‌های (این حوزه) هستم، و تیم ما فقط یکی از این استارت-آپ ها است که سعی می‌کنداشتباهات اخبارها را برطرف کند. همه ما در این حوزه میدانیم که که قسمتی از صنعت خبر بدرستی عمل نمی‌کند و آسیب دیده است. اعتماد به رسانه ها، میشه پایین بوده است. و این گزارش آماری که شما می‌بینیدمربوط به سپتامبر ۲۰۱۶ می‌شود -- مسلماً بدتر شده است. اما ما می‌توانیم درستش بکنیم. ما میتوانیم رسانه های خبری را درست بکنیم. می‌دانم که این کار درست است. شما میتونید من را یک آیده‌عال‌گرا بنامید؛من خودم را یک سخت کوش خوشبین میدانم. و میدانم که همانند ما افرادزیادی وجود دارند. ما ایده‌هایی داریم برای اینکه چگونهدنیا را بهتر بکنیم، و من میخواهم سه تا از این ایده‌ها را کهاز میان کار خودمان برداشته ایم، با شما به اشتراک بگذارم.
ایده اول: ما به اخباری با ویژگی آگاهی رسانی عمیقنیازمندیم. با موج های از اخراج کارکنان خبریدر کشور ها، ما تخصص‌گرایی را ازیاد برده‌ایم. خبرنگاری لحظه ای در حال از بین رفتن هست. وقتی که ما با اخبار خارجی سروکار داریم، راه حل اصلاح آن این است که با چندینخبرنگار محلی کار بکنیم، آنها را همچون شرکا و همکارانمان تلقی کنیم، نه فقط واسطه‌هایی که برای ما شماره تلفنو گزارش های صوتی می‌فرستند. خبرنگاران محلی ما در سوریه،سراسر آفریقا و آسیا برای ما گزارش‌هایی می‌فرستند که قطعاً مابه تنهایی قادر به یافتن آنها نبودیم. همچون این یکی، از حومه شهر دمشق،در مورد مسابقه ویلچر سواران که برای کسانی که در جنگ زخمی شده‌اندالتیامی است. یا این یکی از کشور سیرا لئون، در مورد رئیس محلی که جلوی انتشارویروس اِبولا را گرفت با ایجاد قرنطینه خود-سازماندهی شده درمنطقه خودش. یا این یکی از مرز‌های پاکستان، درمورد مهاجران افغانی که مجبور به بازگشتبه وطنشان بدون آمادگی قبلی توسط اعمال زور و تهدید پلیس شده‌اند. روزنامه‌نگاران محلی‌مشاوران زبده ما هستند. آنها هر روز چیز جدیدیرا به ما یاد می‌دهند. و برای ما گزارش‌هایی که فهمیدنشان برای‌مابسیار حیاتی است، فراهم می‌کنند.
ایده دوم: ما چیزی شبیه به قسم نامه بقراط برایصنعت خبر نیازمندیم، اولاً تعهد بکنند که آسیب نرسانند.
(تشویق)
روزنامه‌نگاران باید محکم باشند. برای نیرومندی باید ما حقیقت‌گو باشیم، همچنین ما باید مسئولیت‌پذیر باشیم. ما باید بهترینمان را برای رسیدن بهایده‌آل هایمان انجام بدهیم. ما نیازمند شناخت این هستیم که: کارهایی که ما انجام میدهیم دارایخطربالقوه در جامعه هستند، جایی که ما فراموش میکنیم روزنامه‌نگاریبرای خدمت به جامعه است.
من به پوشش خبری‌ماندر بحران اِبولا نگاه کردم. ما اِبولا را عمیقاً تحت تاثیر قرار دادیم.ما بهترین‌مان را انجام دادیم. اما آنچیزی که در عموم دیدیم غرق در احساسات شدید و پوشش شورانگیز بود، بعضی اوقات نادرست،بعضی اوقات کاملاً اشتباه. کارشناسان سلامت عمومی به من گفتند که این شرایطهزینه زیادی در زندگی انسان ها دارد، چون با ایجاد ترس های بیشتر و بعضی اوقاتبا دادن اطلاعات غلط، ما شرایط را برای انسان ها سخت تر میکنیم تا آنها آن‌چیزی که در حالروی‌دادن است را درک کنند. تمامی این سروصدا ها و اخبار غلطباعث سخت شدن تصمیمات درست میشود.
ما میتوانیم به عنوان یک صنعت بهتر عمل کنیم، اما نیازمند این است که بدانیم در گذشته چهاشتباهاتی کردیم و تصمیم بگیریم در آینده دیگراز آن روش‌ها استفاده نکنیم. این یک انتخاب است. ما باید در مقابل این وسوسه‌ها مقاومت کنیمتا از ترس برای ارزش‌ها استفاده کنیم. و این تصمیمات باید در اتاق‌های خبری مستقلگرفته شود و با مجریان مستقل خبرگذاری ها. چون ویروس مرگ‌آور بعدی که می‌آید میتواند بسیار بدتر باشد و پیآمد های بسیارعظیمی داشته باشد، اگر ما کاری که در گذشته انجام میدادیم باز انجام بدهیم؛ اگر خبرگذاری‌های ما مسئولیت پذیر نباشند و این درست نیست.
ایده سومی چیست؟ ما باید پیچیدگی‌ها را بپذیریم اگر میخواهیم مفهومی از یک دنیایپیچیده داشته باشیم. پیچیدگی هارا قبول کن --
(تشویق)
دنیا را ساده درنظر نگیریم، زیراکهساده دقیق نمی‌باشد. ما در دنیای پیچیده زندگی میکنیم. اخبار اموزش بزرگسالان است. این وظیفه ما به عنوان روزنامه‌نگار است کهدر پیچیدگی ها دست ببریم تا راه‌هایی جدید برای آسان کردن فهمیدن دیگرانپیدا کنیم. اگر ما اینکار را نکنیم، اگر ما وانمود کنیم که همیشهپاسخ های ساده‌ای دردسترس هست، ما همه را به سمت پرتگاهی هدایت می‌کنیم. فهمیدن پیچیدگی ها تنها راه برای فهمیدنتهدیدات واقعی است که در اطراف‌ما است. این وظیفه ما است که تهدیدات راترجمه کنیم، و به شما در فهمیدن حقایق کمک کنیم، بعد شما میتوانید اماده شوید و بدانید کهچه‌چیزی برای آماده شدن در قبال آنچه که در آینده خواهد آمد، لازم است.
من یک خوش بین سخت کوش هستم. من معتقدم که میتوان اشتباهات را تصحیح کرد. همه ما این را میخواهیم. بیرون از اینجا روزنامه‌نگاران بزرگی هستندکه کارهای بزرگی می‌کنند. ما فقط به یک شکل جدیدی نیاز داریم. من صادقانه باور دارمکه الان زمان بیداری دوباره است، تصور دوباره کارهاییکه میتوانیم انجام بدهیم. من معتقدم که میتوان اشتباهات را تصحیح کرد. من می‌دانم میتوانیم رسانه های خبری را اصلاح کنیم. و میدانم این تلاش با ارزشی است. و من واقعاً معتقدم که در پایان، این کار را انجام می‌دهیم.
ممنونم.
(تشویق)