عکس‌هایی از ادوارد بارتینسکی از منظره‌های نفت
متن سخنرانی :
من سفرم را ۳۰ سال پیش آغاز کردم و من در معدن‌ها کار کردم. و من فهمیدم که این یک دنیایی‌ای است که دیده نشده است. و من خواستم بوسیله رنگ و دوربین‌های قطع بزرگ و چاپ‌های خیلی بزرگ، یک بدنه‌ی یک کار را بسازم که به‌صورتی سمبل‌های استفاده‌ی ما از منظره‌ها بشود، اینکه ما از زمین چگونه استفاده می‌کنیم. و این برای من یک جز اصلی بود که به صورتی، از طریق رسانه‌ی عکاسی، به ما اجازه‌ی تامل کردن در این منظره‌ها را می‌دهد، که من فکر کردم عکاسی برای این نوع از کار بسیار مناسب است.و بعد از ۱۷ سال عکاسی از منظره‌های بزرگ صنعتی، به نظر من رسید که نفت پایه و شالوده مقیاس و سرعت است، و به خاطر همین چیزی که تغییر کرده است، سرعتی است که ما داریم از منابع خودمان استفاده می‌کنیم. و پس بنابراین من یک سری کامل از منظره‌های نفتی را درست کردم. و کاری که من می‌خواهم انجام دهد یک جور نقشه برداری از قوسی است که نفت می‌پیماید وقتی که استخراج انجام می‌پذیرد، جایی که ما آن را از زمین بیرون می‌کشیم، پالایش. و آن یک فصل دیگر هست.
فصل بعدی که من می‌خواستم به آن نگاه کنم این بود که ما چگونه از آن در شهر‌هایمان، ماشین‌هایمان، در فرهنگ ماشینی‌یمان، در جایی که مردم در اطراف وسایل نقلیه جمع می‌شوند تا جشن بگیرند، استفاده می‌کنیم. و موضوع سوم این ایده‌ی انتهای نفت است، این پایان فیزیکی، جایی که همه قسمت‌های ماشین‌های ما، لاستیک‌های ما، فیلتر‌های روغن، هلیکوپتر‌ها، هواپیماها -- منظره‌هایی که این همه اجزا در آنجا جمع می‌شوند کجا است؟
و برای من عکاسی باز هم یک راه برای اکتشاف و جستجو دنیا ، و پیدا کردن این محل ها بوده است. و یک ایده‌ی دیگری که من داشتم هم این بود، که از طرف یک بوم شناس مطرح شده است -- او ابتدایا یک محاسبه ای انجام داد جایی که او یک لیتر بنزین آورد و گفت، خوب، این چقدر کربن دارد و چقدر مواد عالی دارد؟ این برابر ۲۳ تن مکعب برای هر لیتر است. پس من هروقت باکم را پر می‌کنم، من به آن یک لیتر فکر می‌کنم و اینکه چقدر کربن دارد.
و من می دانم این نفت از دریا ها و پلانگتون‌ها آمده است. ولی او محاسباتی برای زمین هم انجام داد و و اینکه باید چقدر کار انجا دهد تا آن مقدار انرژی را تولید کند. از رشد فتو سنتزی، حدود ۵۰۰ سال طول می‌کشد تا چیزی که ما در یک سال تولید می‌کنید ، یعنی ۳۰ ملیون بشکه در سال تولید شود.
این به من این موضوع را نشان داد که ریسک بزرگی رابه جامعه‌ی ما تحمیل میکنه. وقتی که ما به مصرف ۳۰ میلیارد در سال نگاه می‌کنیم، و به دو تا از بزرگ‌ترین تولید کنندگانمان نگاه می‌کنیم، عربستان سعودی و حالا کانادا، با نفت کثیفی که تولید می‌شود. و اینکه آن دوتا فقط مصرف ۱۵ سال از ما را دارند. کل ذخیره‌ی جهان حدود ۱.۲ ترلیون تخمین زده می‌شود، که ما آن را در حدود ۴۵ سال مصرف می‌کنیم. پس این مساله‌ی آیا امکان دارد نیست بلکه مساله چه زمانی است که تمام شدن نفت بسر ما خراب شود.
پس برای من استفاده از عکاسی -- والان من فکر می‌کنم که همه‌ی ما نیاز داریم که واقعا شروع کنیم که از هوشمان استفاده کنیم، راه‌های فکر کردن را عوض کنیم، تا بتوانیم با چیزی که من فکر می‌کنم احتمالا یکی از سخت‌ترین مساله‌های زمان باشد برخورد کنیم، اینکه چگونه با بحران انرژی بخورد کنیم.
و من دوست دارم بگویم که از جهتی دیگر در ۳۰ یا ۴۰ سال آینده، فرزندانی که من خواهم داشت، من می‌توانم به آنها نگاه کنم و بگویم، «ما هر کاری که به صورت انسانی امکان پذیر بود را انجام داده‌ایم، تا شروع به کاهش آن بکنیم، من فکر می‌کنم این یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین لحظات زندگی ما باشد. خیلی ممنون. (تشویق)
