چه می‌شود اگر یکی از قدیمی‌ترین بیماری‌های دنیا را ریشه‌کن کنیم؟

از شما می‌خواهمتنها برای لحظه‌ای تصور كنيد، كه مژه‌هایتان به جای رشد به سمت بيرون، به داخل چشم‌های شما رشد می‌كردند، و هر بار كه پلک می‌زدید، كاسه چشم شما را خش می‌انداختند، به قرنیه‌ها آسیب می‌زدند، و به آهستگی و با درد، چشم شما كور می‌شد.
خوب، این درست همان اتفاقی است کهبرای فردی که دچار تراخم است، رخ می‌دهد. این پسر كوچک كه اسمش پاملو و اهل زامبیا است، دچار تراخم است. و اگر ما كاری نکنیم، چشمان خود را از دست خواهد داد.
تراخم یک بیماری نادر است، یک عفونت باكتريايی استكه از فردی به فرد دیگر و از طریق پشه‌ها منتقل می‌شود. عفونت مجدد پلک شما را زخم می‌كند، تا اینکه منقبض شده و پشت و رو می‌شوند. اين بيماری بخصوص در زنان شایع است، زیرا آنها در تماس بيشتری با كودكان هستند. آنچه که شما اغلب در مناطقی مثل اتيوپی می‌بينيد دخترانی هستند كه چیزی مانند اين را در گردن دارند و از آن برای درآوردنمژه‌های خود استفاده می‌كنند. ولی مسلما، اين تنها به آنهایک تسکین موقت می‌دهد چون مژه های آنها آزاردهنده‌تر از قبل رشد می‌كند.
تقريبا دو ميليون نفردر سراسر جهان وجود دارند كه به خاطر تراخم نابینا شده‌اندیا مشكل بينايی پیدا کرده اند. و ما بر این باوریم كه ممكن است حدود ۲۰۰ ميليون نفر در خطر ابتلا به آن باشند.
اين بيماری سابقهای بسیار طولانی دارد. آنچه می‌بینید، تصویر دیوارهیک مقبره در سودان شمالی است. من و همکارم به دهکدهبسیار دورافتاده‌ای رفته بودیم، و از پیرمردی خواستیم کهما را به داخل مقبره کوچکی ببرد. روی دیوار آن قبر دو چشم دیدیم، یکی در حال گریه، وهمانطور که می‌بینید کنارش همان گردن آویزها وجود دارند. سایمون به من گفت، «وای خدای من،فکر می‌کنی تراخم است؟» به همین دلیل، عکس رابرای موزه بریتیش ارسال کردیم، و آنها تایید کردند که بله، تراخم است. پس هزاران سال پیش، نوبیان باستانی، تصاویری از تراخم را بر دیواره مقبره‌شان نقاشی کرده بودند. و تلخی ماجرا این است که این بیماری هنوز در آن نواحی وجود دارد. و بدتر اینکه ما می‌دانیمچطور این بیماری را متوقف کنیم.
و جالب اینکه، اعضای انجمن تراخم گردهم آمدند تا نهایت تلاش خود را بکار گیرند. ما رقابت نمی‌کنیم؛ همکاری می‌کنیم.
باید بگویم که همیشه این طور نیست طبق تجربیات مندر دنیای سازمان‌های مردم‌نهاد. ما چیزی را خلق کردیم که انجمن بین المللی کنترل تراخم نام دارد. و با کمک یکدیگرراهی برای مبارزه با آن پیدا کردیم. این روش، روش ایمن نام دارد، و مورد تایید سازمانسلامت جهانی هم قرار گرفته است.
حرف «S»، به معنای «جراحی» است. این روش، روشی تاثیرگذار است برای برگرداندن پلک چشم به حالت اولیه آن. ما پرستارهایی رابرای این کار آموزش می‌دهیم، و آنها از بیهوشی موضعی استفاده می‌کنند. و همانطور که می‌بینید می‌شود این کار رادر ایوان منزل انجام داد، اگر لازم باشد.
حرف A، به معنای «آنتی‌بیوتیک‌ها» است. اینها توسط فایزر اهدا می‌شوند، کسی که هزینه حمل این داروها تا بندر کشور مقصد را نیز می‌پردازد. از آنجا داروها به روستاها برده می‌شوند، جایی که صدها هزار نفر از جمعیت داوطلب داروها را بین مردم پخش می‌کنند. ما به این داوطلب‌ها آموزش می‌دهیم، و همچنین به وزارتخانه‌هادر حل مسائل پیچیده کمک می‌کنیم. و هرکدام از این داوطلب‌هاچیزی شبیه به این دارند. که «دوز پل» نام دارد. این یکی، متعلق به کشور کامرون است. وهمانطورکه می‌بینید با رنگهای مختلفی علامت‌گذاری شده، و می‌توانید بفهمیدچند قرص باید به هر شخص بدهید بر اساس بلندی آنها.
حرف F به معنای «شستشوی صورت» است. در گذشته تراخم در انگلیسو آمریکا هم وجود داشته است. در حقیقت رئیس جمهور کارتر، گفته بود وقتی پسری کوچک بوده تراخم در جورجیا مشکلی جدی بوده است. و در انگلستان بیمارستان معروف چشم مورفیلدز در واقع، بیمارستان تراخم بود. آنجه که باید به کودکان اینچنین یاد بدهیم،اهمیت شستشوی صورتشان است.
و در آخر E، به معنای «محیط» است، جاییکه ما به افرادکمک می‌کنیم توالت بسازند، و به آنها یاد می‌دهیم که حیوان‌هایشان رااز محل زندگیشان جدا کنند تا جمعیت پشه‌ها کاهش پیدا کند. بنابراین ما بلد هستیمکه چطور از پس این بیماری بربیاییم. اما باید بدانیم بیماری درچه مناطقی وجود دارد. و می‌دانیم، چون چند سال پیش موسسه ناجیان بیناییبرنامه چشمگیری را اجرا کرد به نام پروژه نشانه‌گذاری جهانی تراخم. این پروژه سه سال طول کشید، و ما به ۲۹ کشور رفتیم، و به کارکنان بهداشت محلی آموختیمکه منطقه به منطقه پیش بروند، و آنها چشم‌های حدوددو و نیم میلیون نفر را معاینه کردند. و از تلفن‌های اندرویدبرای دانلود اطلاعات استفاده کردند. و از روی آن اطلاعات ما موفق شدیمنقشه‌ای طراحی کنیم. که به ما نشان می‌دادبیماری در کدام مناطق وجود دارد. در حال حاضر این نقشه خیلی کامل‌تر شده است و به ما نشان می‌دهد کدام کشورهادرگیر تراخم هستند.
ممکن است بپرسید«خوب، آیا این روش واقعا جواب می‌دهد؟» بله، جواب می‌دهد. این نقشه پیشرفتی که تا کنونداشته‌ایم را به شما نشان می‌دهد. کشورهای به رنگ سبز آنهایی هستند کهتراخم را تا کنون از بین برده‌اند، و در حال ثبت این فرآیند در WHO هستند یا آن را ثبت کرده اند. کشورهای زرد رنگ، آنهایی هستندکه پول مورد نیاز را دارند، منابع لازم برایاز بین بردن تراخم را دارند. و بعضی از آنها تقریبادر شرف انجام آن هستند. اما کشورهای قرمز بودجه کافی ندارند. آنها قادر به از بین بردن تراخم نیستندمگر آنکه بودجه بیشتری بگیرند. و ما خیلی نگران آن هستیم کهپروژه در موعد مقرر انجام نشود.
هنگامی که با بچه‌های گروه صحبت می‌کردیم، از خودمان پرسیدیم: اگر واقعا در چهار، پنج سال آیندهنهایت تلاشمان را بکار بگیریم و پول کافی داشته باشیم، فکر می‌کنیم چه چیزی بدست می‌آوریم؟
خوب ما معتقدیم می‌توانیمتراخم را از بین ببریم در ۱۲ کشور آفریقایی و در قاره آمریکا و سرتاسر اقیانوس آرام. و ما می‌توانیم پیشرفت چشمگیری داشته باشیم در دو کشوری کهبیشترین آمار این بیماری وجود دارد، یعنی اتیوپی و نیجریه. و با انجام همه اینها، ما می‌توانیم داروهای اهدایی به ارزشبیش از دو میلیارد دلار را تامین کنیم.
(تشویق)
حال این نقشه در اینجا به شما نشان می‌دهد که با این کار چند کشور سبز رنگ خواهد شد. و می‌توانید پیشرفت رادر اتیوپی و نیجریه ببینید. بله، هنوز بعضی از کشورها قرمز هستند. اینها عمدتا کشورهای دارای درگیری هستند، کشورهایی مثل یمن و سودان جنوبیکه کار کردن در آنها بسیار سخت است. خوب، ما یک تیم هستیم،استراتژی و نقشه داریم. و همچنین، ما با دولت‌ها در ارتباط هستیم پس می‌توانیم مطمئن باشیمکه برنامه ما پیش می‌رود همگام با دیگر برنامه‌های کنترل بیماری. پس می‌توانیم کارآمد باشیم. عالی نخواهد بود،اگر بتوانیم این کار را انجام دهیم؟ ما می‌توانیم تراخم راتحت کنترل داشته باشیم. ما می‌توانیم در جایی که باید، باشیم تا این بیماری را در کل دنیا از بین ببریم.
اما قبل از اتمام سخنانم می‌خواهم به شما بگویم چند کلمه از موسس ناجیان بینایی کسی که نامش سر جان ویلسون است. او در سن ۱۲ سالگی نابینا شد. و گفت، «مردم به صورت میلیونی نابینا نمی‌شوند، بلکه تک تک نابینا می‌شوند.» و با هیجان زیاد می‌خواهم بگویم که ما تراخم را در کل کشور از بین برده‌ایم. بهتر است فراموش نکنیم، که در واقع،این یک بیماری ویرانگر است که زندگی افراد را نابود می‌کند.
مردم، تیوبا را دوست دارند. من سال گذشته تیوبا را در تانزانیا دیدم. او از زمانیکه که به یاد می‌آورددرگیر تراخم بوده است. و دو ماه قبل از آنکه من او را ببینمتحت عمل جراحی قرار گرفته بود. این اغراق نیست که بگویم این عمل به کلی زندگی او را تغییر داده است. ما مقدار بینایی که برایش مانده بود را نجات دادیم، و او حالا دیگر درد نمی‌کشد. حالا می‌تواند بخوابد. می‌تواند کار کند، دراجتماع حضورداشته باشد. و به من گفت، «زندگی به من برگشت.» نمی‌شد که از داستان زندگی او بگذرم. اما تیوباهای بسیار زیادی وجود دارند. من می‌خواهم همه آنها را پیدا کنم، و دلم نمی‌خواهد دیگر کسیبه خاطر این بیماری نابینا شود.
می‌دانید که مشکلات غیر قابل حل زیادی در این جهان وجود دارد. اما تراخم جزء آنها نیست. بلکه چیزی است که ما می‌توانیم آن را حل کنیم. و می‌توانیم مطمئن باشیم که کودکانی مانند این، می‌توانند بدون ترس از تراخم بزرگ شوند. پس به خاطر بچه‌های مانند این، و به خاطر افرادی همانند تیوبا، بیایید تراخم را از بین ببریم. فکر می‌کنید که ما می‌توانیم؟ خوب، حتما می‌توانیم اگر و فقط اگر بخواهیم. بله، ما می‌توانیم.
پس متشکرم.
(تشویق)