بونی باسلر در مورد گفتگوی باکتری ها ، فوایدشان و نحوه تکثیرشان میگوید
باکتری ها قدیمی ترین موجودات زنده روی زمین هستند. آنها میلیاردها سال است که اینجا هستند. اینها موجودات تک سلولی میکروسکوپی هستند. اینها فقط «یک» سلول هستند و خاصیتشون اینه که فقط یک قطعه DNA دارند. آن ها تعداد خیلی کمی ژن دارند و با این اطلاعات ژنتیک کم، همه خصوصیاتشان را کد می کنند.
روش زندگی باکتری ها
روش زندگی باکتری ها این است که مواد غذایی را از محیط دریافت می کنند و تا دوبرابر اندازه اولیه شان رشد می کنند و بعد خودشان را نصف می کنند و تبدیل به دو سلول می شوند و به همین ترتیب این کار ادامه پیدا می کند. آن ها فقط بزرگ و تقسیم می شوند، بزرگ و تقسیم می شوند. یک نوع زندگی خسته کننده، فقط چیزی که می خواهم بگویم این است که شما رابطه متقابل شگفت آوری با این موجودات دارید.
من می دانم که شما خودتان را انسان حساب می کنید و من شما را به این شکل می بینم. این آقا قرار است یک انسان معمولی را نشان بدهد. این دایره هایی که در این آقا هست سلولهایی را نشان می دهد که بدن شما را می سازند. حدود یک تریلیون سلول بدن هر یک از ما را می سازد این سلولها اینکه ما کی هستیم و چه کار می توانیم بکنیم را مشخص می کنند. اما در هر زمان ده تریلیون باکتری درون بدن یا روی بدن شما زندگی می کنند.
پس ده برابر سلولهای انسانی که دارید سلول باکتریایی در بدن یک انسان هست. البته واقعیت این است که DNA است که مهم است و این شکل همه A ها و T ها و G ها و C هایی که کد ژنیتک شما و خصوصیات شما را مشخص می کنند نشان می دهد. هر کدام از شما 30 هزار ژن دارید. مشخص شده که صد برابر ژنهای خودتان، ژنهای باکتریایی درون شما یا روی شما هستند که هر یک نقشی در زندگی شما ایفا می کنند. پس در بهترین حالت شما فقط ده درصد آدم هستید یا دقیق تر بگوییم فقط یک درصد آدم هستید، بسته به اینکه کدام یک از این دو معیار را استفاده کنیم. من می دانم که شما خودتان را آدم حساب می کنید ولی من شما را ۹۰ تا ۹۹ درصد باکتری حساب می کنم.
(خنده)
مسافر غیر فعال
این باکتری ها فقط یک سری مسافر غیر فعال نیستند. این ها خیلی خیلی مهم هستند. این ها ما را زنده نگه می دارند. آن ها مثل یک زره ناپیدا ما را پوشانده اند و ما را در برابر تهاجم محیط محافظت می کنند تا ما سالم بمانیم.
این ها غذای ما را هضم می کنند. برای ما ویتامین می سازند. این ها به سیستم ایمنی شما آموزش می دهند که میکروب های بد را بیرون بریزد. این ها همه ی این کارهای جذاب را انجام می دهند که به ما کمک می کند و برای زنده ماندن ما حیاتی است و هیچ وقت کسی به خاطر این کارها از آنها در رسانه ها یاد نمی کند. ولی به خاطر کارهای بدی که می کنند زیاد اسم آنها را شنیده ایم. خوب تعداد خیلی زیادی باکتری روی زمین هست که هیچ وقت نباید روی شما یا توی شما باشند. در غیر این صورت شما را به شدت بیمار می کنند.
سوالی که در آزمایشگاه من مطرح است این است که چه شما در مورد کارهای خوب باکتری ها فکر بکنید چه در مورد کارهای بد آن ها فکر بکنید سوال مهم این است که اصلا چطور ممکنه این ها بتوانند کاری انجام بدهند؟ منظورم این است که این ها خیلی خیلی کوچک هستند به طوری که بدون میکروسکوپ دیده نمی شوند.
این ها زندگی خیلی خسته کننده ای دارند که مدام رشد می کنند و تقسیم می شوند و همیشه به عنوان یک سری موجودات غیر اجتماعی و تکراری در نظر گرفته شده اند. و در نتیجه این طور به نظر می رسید که این ها کوچکتر از آن باشند که بخواهند تاثیری بر محیط داشته باشند اگر بخواهند به طور فردی کاری بکنند. برای همین ما می خواستیم ببینیم که آیا باکتری ها سبک زندگی دیگری هم می توانند داشته باشند؟
باکتری دریایی
سرنخی که ما را به این سوال هدایت کرد از یک باکتری دریایی به دست ما رسید. اسم این باکتری ویبریوم فیشرای است. این چیزی که توی این اسلاید دارید می بینید یکی از افراد آزمایشگاه من است که یک ظرف محیط کشت مایع از این باکتری بی خطر و زیبا که در اقیانوس زندگی می کند را در دست گرفته است. اسم این باکتری ویبریوم فیشرای است. ویبریوم فیشرای خاصیتش این است که نور تولید می کند. یعنی بیولومینسانس یا نورزایی زیستی دارد. مثل کرم شب تاب که نور تولید می کند. ما اینجا با این سلولها کار خاصی نکرده ایم. فقط چراغهای آزمایشگاه را خاموش کرده ایم و عکس گرفته ایم. و این چیزی است که ما مشاهده کردیم.
چیزی که برای ما جالب بود این نبود که این باکتری ها نور تولید می کنند بلکه این که در چه مواقعی نور تولید می کنند جالب بود. ما دیدیم که وقتی این باکتری ها تنها باشند مثلا وقتی توی یک محیط رقیق باشند نور تولید نمی کنند. ولی وقتی تعدادشان به حد معینی می رسد همه باکتری ها به طور هم زمان چراغشان را روشن می کنند.
سوالی که برای ما مطرح شد این بود که چطور این باکتری ها که سلولهایی خیلی ساده و اولیه هستند، چطور تفاوت وقتی که تنها هستند و زمانی که در یک جامعه هستند را تشخیص می دهند و سپس همه با هم یک کار را انجام می دهند. ما فهمیدم که این باکتری ها این کار را با حرف زدن با یکدیگر انجام می دهند. و این ها به یک زبان شیمایی صحبت می کنند.
سلول باکتریایی
خوب این مثلا سلول باکتریایی من است. وقتی تنها است نوری تولید نمی کند. ولی کاری که می کند این است که ملکولهای کوچکی ترشح می کند که می توانید آنها را مثل هورمونها فرض بکنید که من اینجا آن ها را با مثلث های قرمز نشان داده ام. وقتی باکتری ها تنها باشند این ملکولها در محیط پخش می شوند و نوری هم در کار نیست. ولی وقتی که باکتری ها رشد بکنند و تقسیم بشوند و همه آنها در تولید این ملکولها شرکت کنند در نتیجه غلظت خارج سلولی این ملکولها متناسب با تعداد سلولها زیاد می شود.
وقتی این غلظت به حد مشخصی می رسد باکتری ها می فهمند که چند تا همسایه در اطرافشان هست آن ها این ملکول را تشخیص می دهند و همه به طور هم زمان چراغشان را روشن می کنند. این روشی است که نورزایی زیستی در این باکتری ها را کنترل می کند. آن ها از طریق این کلمات شیمیایی با هم صحبت می کنند.
علت این خاصیت ویبریو فیشرای را باید در زیست شناسی جستجو کرد. خوب دوباره این یکی هم یک موجود اقیانوسی است. ویبریو فیشرای درون این هشت پا زندگی می کنند. این چیزی که دارید می بینید هشت پای دم کوتاه هاوایی است. که به پشت خوابیده است. من می خواهم که شما این دو تا لب درخشان را ببینید. این دو تا لب پر از سلولهای ویبریو فیشرای هستند که تعداد زیادی از آن ها در این لب ها زندگی می کنند و مقدار زیادی از آن ملکول ها را تولید می کنند و البته نور تولید می کنند. علت اینکه این هشت پاها این باکتری ها را درون خودشان جا می دهند این است که به نور آنها نیاز دارند.
همزیستی
این همزیستی به این شکل است که این هشت پاها در سواحل هاوایی زندگی می کنند و در آبهای کم عمقی که تا زانوی آدم عمق دارد هستند. اینها شب کار هستند و در طول روز خودشان را در شنهای کف دریا مدفون می کنند و می خوابند ولی شبها باید بیرون بیایند و شکار بکنند. خوب شبهایی که مهتابی است نور ماه در این آبهای کم عمق نفوذ می کند و آب را روشن می کند و برای هشت پا سایه ایجاد می شود. این هشت پاها دریچه یا شاتری برای خودشان درست کرده اند که می تواند باز و بسته بشود و ارگان حاوی باکتری ها را مخفی کند. و اینها روی پشتشان گیرنده های نوری دارند که می تواند مقدار نور مهتاب را بر پشتشان تشخیص بدهد و می توانند متناسب با نور مهتاب شاتر یا دریچه زیر بدنشان را تنظیم کنند تا نوری که از زیر بدنشان ساطع می شود را که در واقع توسط باکتری ها تولید می شود طوری کنترل کند که دقیقا با مقدار نوری که به پشت هشت پا می خورد برابر باشد. و در نتیجه سایه ای از هشت پا ایجاد نمی شود.
در واقع این هشت پا ها از نور این باکتری ها استفاده می کنند تا خودشان را در برابر نور مهتاب استتار کنند و به این ترتیب شکارچی ها نتوانند از روی سایه هشت پا آن را شکار کنند. یعنی این ها به نوعی بمب افکن های ضد رادار اقیانوس هستند.
(خنده)
ولی خوب اگر فکرش را بکنید متوجه می شوید که این هشت پا ها با یک مشکل جدی مواجه هستند و آن این است که این ها نمی توانند این جمعیت بزرگ از باکتری های در حال مرگ را در درون بدنشان نگه داری کنند. برای حل این مشکل هر روز صبح وقتی خورشید بیرون می آید این هشت پا ها خودشان را توی شنها مدفون می کنند و با یک پمپ که توسط ساعت زیستی بدنشان کنترل می شود ۹۵ درصد این باکتری ها را به بیرون بدنشان پمپ می کنند. در این حالت به علت کاهش جمعیت باکتری ها و کاهش غلظت آن ملکول باکتری ها خاموش می شوند ولی این برای هشت پا مهم نیست چون در طول روز در زیر شنها خوابیده است. در طول روز باکتری ها تکثیر می شوند و نزدیک به شب جمعیت آنها به حد کافی برای تولید نور می رسد و در این موقع هشت پا دو مرتبه از این نور استفاده خواهد کرد.
مکانیسم ملکولی
ما این مسایل را که فهمیدیم سراغ ابزارهای زیست شناسی ملکولی رفتیم تا بفهمیم واقعا مکانیسم ملکولی این وقایع چگونه است. خوب این دوباره سلول باکتریایی من رو نشون میده. ما فهمیدیم که ویبرو فیشرای یک پروتئینی دارد که اینجا با آن مستطیل قرمز نشان داده شده و این در واقع یک آنزیمی است که اون ملکولهای هورمونی را می سازد که با مثلث قرمز نشان داده شده اند. و همین طور که سلول رشد می کند این ملکولها در محیط آزاد می شوند و غلظت این ملکول در محیط بالا می رود. این باکتری ها یک گیرنده روی سطحشان دارند که آن ملکول ها مثل یک قفل و کلید با آن ها جفت می شوند. این گیرنده ها دقیقا مثل گیرنده های سطحی سلولهای شما هستند. وقتی که غلظت ملکولها به حد معینی برسد که در واقع نشان دهنده تعداد سلولهای محیط است این ملکولها به گیرنده ها متصل می شوند و باعث می شوند این اطلاعات به داخل سلول منتقل بشوند و سلولها روشن بشوند و این رفتار تولید نور از همه این سلولها سربزند.
علت اینکه این قضیه برای ما مهم است این است که در ده سال گذشته ما فهمیده ایم که این فقط یک خاصیت غیر عادی مربوط به این باکتری عجیب و غریب اقیانوسی نیست بلکه همه باکتری ها سیستم های شبیه این دارند. خوب پس ما حالا فهمیده ایم که همه باکتری ها می توانند با هم حرف بزنند آنها کلمه های شیمیایی تولید می کنند. آنها کلمه های شیمیایی را درک می کنند و آنها رفتارهای گروهی ای انجام می دهند که فقط اگر دست جمعی انجام بشود موثر است. ما اسم پدیده را «تشخیص حد نصاب» گذاشته ایم. آن ها با رای های شیمیایی رای می دهند و این رای شمارش می شود و همه به نتیجه این رای عمل می کنند.
رفتارها در باکتری ها
چیز مهم برای صحبت امروز این است که ما می دانیم که تعداد زیادی از این رفتارها در باکتری ها وجود دارد که فقط به صورت جمعی امکان انجام و موفقیت دارند. اما رفتاری که احتمالا از همه برای شما مهم تر است بیماری زایی باکتری ها است. این طور نیست که دو سه تا باکتری وارد بدن شما بشوند و شروع به تولید سم بکنند و شما بیمار بشوید. شما خیلی بزرگ هستید دو سه تا باکتری هیچ تاثیری بر شما نخواهد داشت. شما غول آسا هستید. ولی ما حالا فهمیده ایم که آنها چطور شما را بیمار می کنند. آنها اول وارد شما می شوند و صبر می کنند. اول رشد می کنند و تکثیر می شوند و همینطور تعداد خودشان را از طریق آن ملکولها می شمارند و وقتی که تعدادشان به حد کافی رسید که اگر همه با هم به شما حمله کنند موفق خواهند شد در آن موقع حمله خودشان را شروع می کنند. به این شکل است که باکتری ها می توانند به میزبانهایی به بزرگی شما حمله کنند. باکتری ها همیشه بیماری زایی شان را از طریق «تشخیص حد نصاب» کنترل می کنند. این طوری این ها موفق می شوند.
ما برای اینکه بهتر این پدیده را بفهمیم خود این ملکولها را بررسی کردیم. این یکی از این ملکولها است که من با مثلث های قرمز توی اسلایدهام نشانشان می دادم. این ملکول مربوط به ویبریو فیشرای است. این همون کلمه ای است که ویبریو فیشرای از طریق آن حرف می زند. بعد ما باکتری های دیگری را هم بررسی کردیم. این ها بعضی ملکولهای دیگری است که ما کشف کرده ایم. من می خواهم که شما ببینید که این ملکولها شبیه هم هستند. طرف چپ این ملکولها در تمام گونه های باکتری ها مانند هم است. اما طرف راست این ملکولها در هر گونه با گونه های دیگر کمی فرق می کند. این باعث می شود این زبانها برای هر گونه به صورت اختصاصی بشود. هر ملکول فقط به گیرنده خاص خودش و نه گیرنده دیگر متصل می شود. یعنی این زبانها خصوصی و رمزی هستند. اینها مکالماتی برای ارتباطات میان گونه ای خودشان است. هر باکتری زبان خصوصی خودش را دارد که با این ملکولها می تواند همزادهای خودش را شمارش کند.
باکتری ها به صورت درهم و مخلوط
به اینجا که رسیدیم با خودمان فکر کردیم که ما این مطلب که باکتری ها زندگی اجتماعی دارند را فهمیدیم. اما چیزی که ذهن ما را به خودش مشغول کرده بود این بود که بیشتر وقتها باکتری ها فقط با خودشان زندگی نمی کنند. معمولا باکتری ها به صورت درهم و مخلوط با صدها یا هزارها گونه باکتریایی دیگر زندگی می کنند. در این اسلاید این مطلب نشان داده شده است. این پوست شما است. این یک تصویر میکروسکوپی از پوست شما است. هر جایی روی بدن شما کم و بیش همین شکلی است. همه جور باکتری ای اینجا وجود دارد. اینجا بود که ما به این فکر افتادیم که اگر مساله گفتگوی بین باکتری ها است و فایده آن شمارش همسایه ها است، این کافی نیست که هر کس فقط هم نوعان خودش را شمارش کند. باید حتما روشی باشد که بتوان سرشماریی از بقیه باکتری هایی که در اطراف هستند هم کرد.
پس ما دوباره سراغ زیست شناسی ملکولی رفتیم و شروع به مطالعه باکتری های مختلف کردیم و چیزی که فهمیدیم این بود که در واقع باکتری ها به چند زبان صحبت می کنند. همه باکتری ها یک سیستم مخصوص گونه خودشان را دارند یک ملکولی دارند که می گوید «من». ولی در موازات آن یک سیستم دیگری هست که ما آن را کشف کردیم و این یک سیستم عمومی است. یعنی باکتری ها یک آنزیم دیگری هم دارند که یک سیگنال دیگری تولید می کند که گیرنده خاص خودش را دارد و این یک زبان مخصوص باکتری ها است. که توسط همه باکتری ها استفاده می شود و زبان مکالمه بین گونه ای است. به این ترتیب باکتری ها می توانند بشمارند که چه تعدادی از خودشان و چه تعدادی از گونه های دیگری در محیط هست و این اطلاعات را می گیرند و بر اساس آن تصمیم می گیرند که چه کاری انجام بدهند. بسته به اینکه چه کسی در اقلیت یا اکثریت است در کل یک جامعه مشخص.
ملکول عمومی
سپس، ما دوباره سراغ شیمی رفتیم و این ملکول عمومی را تجزیه کردیم. این همان ملکولی است که به شکل بیضی های صورتی در اسلاید قبلی نشان داده شده بودند. که یک ملکول خیلی کوچک پنج کربنی است. و چیز خیلی مهمی که فهمیده ایم این است که همه باکتری ها عینا همین آنزیم را دارند و عینا همین ملکول را می سازند. یعنی همه آنها از همین ملکول برای مکالمه بین گونه ای استفاده می کنند. این در واقع اسپرانتوی باکتریایی است.
(خنده)
به اینجا که رسیدیم می دانستیم که باکتری ها می توانند با هم به زبان شیمیایی صحبت کنند. و فکر کردیم شاید این برای ما یک فایده عملی هم داشته باشد. خوب من به شما گفتم که باکتری ها انواع رفتارهای اجتماعی را دارند و از طریق این ملکولها با هم مکالمه می کنند. و بهتون گفتم که یکی از کارهای مهمی که می کنند بیمار کردن ما از طریق «تشخیص حد نصاب» است. ما فکر کردیم که خوب اگر ما کاری کنیم که این باکتری ها نتوانند صحبت کنند یا نتوانند بشنوند چه می شود.
آنتی بیوتیک
آیا می شود از این طریق آنتی بیوتیک های جدیدی ساخت؟
البته شما حتما شنیده اید و می دانید که ما با مشکل کمبود آنتی بیوتیک های موثر مواجه هستیم و الان باکتری ها به شدت به داروها مقاوم شده اند. و این به این علت است که همه آنتی بیوتیک هایی که ما استفاده می کنیم باکتری ها را می کشند. مثلا دیواره باکتری ها را سوراخ می کنند یا جلوی تکثیر DNA باکتری را می گیرند. ما باکتری ها را با آنتی بیوتیک های سنتی می کشیم و این باعث انتخاب گونه های مقاوم می شود. به همین خاطر با این مشکل جهانی باکتری های مقاوم به دارو مواجه شده ایم در تمام جهان برای مقابله با بیماری های عفونی. ما فکر کردیم که چقدر خوب می شد اگر ما می توانستیم از تغییرات رفتاری در اینجا هم استفاده کنیم. یعنی یک کاری کنیم که نتوانند با هم صحبت کنند در نتیجه نتوانند تعدادشان را بشمارند و در نتیجه نتوانند حمله شان را شروع کنند.
این دقیقا کاری است که ما انجام داده ایم. ما دو راه کار مختلف را در پیش گرفتیم. اول سیستم اختصاصی هر گونه را هدف قرار دادیم. ما ملکولهایی ساختیم که به ملکولهای سیگنال شبیه باشند که در شکل مشخص هستند – ولی کمی متفاوت هستند به شکلی که به آن گیرنده ها متصل می شوند و باعث از کار افتادن گیرنده می شوند. با هدف قرار دادن سیستم قرمز رنگ کاری که ما می توانیم انجام بدهیم این است که ملکولهای ضد «تشخیص حد نصاب» برای یک گونه باکتری خاص یا بیماری خاص بسازیم.
ما موفق شدیم همین کار را برای سیستم صورتی هم انجام بدهیم. ما آن ملکول عمومی را گرفتیم و کمی تغییرش دادیم به شکلی که آنتاگونیست اون سیستم عمومی مکالمه را ساختیم. و امیدواریم که این را بشود به عنوان آنتی بیوتیک وسیع الطیف استفاده بکنیم که علیه همه انواع باکتری ها موثر است.
خوب من استراتژیمان را اینجا به شما نشان می دهم. اینجا من فقط ملکولهای اختصاصی هر گونه را نشان داده ام ولی استراتژی برای سیستم عمومی هم عینا همین است. خوب ما می دانیم که وقتی باکتری به داخل حیوان وارد می شود که اینجا یک موش است همان موقع حمله اش را شروع نمی کند. اول وارد می شود و شروع به رشد و تکثیر می کند. و ملکولهای «تشخیص حد نصاب» را ترشح می کند. وقتی که متوجه شد که تعدادش به حد کافی رسیده است حمله را شروع می کند و حیوان را می کشد.
کاری که ما توانسته ایم انجام بدهیم این است که این عفونت های خطرناک را به حیوان وارد کرده ایم و به حیوان ملکولهای ضد «تشخیص حد نصاب» خودمان را هم داده ایم این ها ملکولهایی هستند که شبیه به ملکولهای «تشخیص حد نصاب» هستند ولی اندکی متفاوت هستند و من اینجا آنها را نشان داده ام. چیزی که ما حالا می دانیم این است که اگر ما باکتری هایی که به داروهای معمول مقاوم هستند به حیوان تزریق کنیم و همزمان با آن داروهای ضد «تشخیص حد نصاب» خودمان را هم به حیوان بدهیم حیوان زنده می ماند.
ما معتقدیم این ها نسل جدید آنتی بیوتیک ها هستند و اینها ما را حداقل برای مدتی از شر مساله مقاومت دارویی خلاص خواهند کرد. من امیدوارم شما متوجه شده باشید که باکتری ها می توانند با هم حرف بزنند و از مواد شیمیایی به عنوان کلماتشان استفاده می کنند آنها فرهنگ واژگان خیلی پیچیده ای دارند که ما تازه شروع به درک آن کرده ایم. این در واقع باعث می شود که باکتری ها مثل موجودات چند سلولی رفتار کنند. حالا من به خاطر روحیه TED باید بگویم که اینها با هم همکاری می کنند چون که اینطوری می توانند تغییر ایجاد کنند! در عمل باکتری ها رفتار اجتماعی دارند که باعث می شود بتوانند کارهایی انجام بدهند که به هیچ عنوان نمی توانستند تک تک آن را انجام بدهند.
گذر از تک سلولی بودن به چند سلولی بودن
من امیدوارم شما این استدلال من را هم بپذیرید که این در واقع گذر از تک سلولی بودن به چند سلولی بودن است. باکتری ها میلیاردها سال است که روی زمین بوده اند ولی آدمها فقط دویست سیصد هزار سال. ما فکر می کنیم که باکتری ها بنیانگذار قواعد چند سلولی بودن هستند. و با مطالعه باکتری ها ما می توانیم در مورد روابط چند سلولی در بدن انسان هم چیزهایی یاد بگیریم.
ما می دانیم که اگر بتوانیم قوانین و اصول را در این جانداران ساده درک بکنیم قادر خواهیم بود همین قواعد را در بدن خودمان هم و در مواقع بیماری و سلامت به کار ببریم. امیدوارم شما یاد گرفته باشید که باکتری ها می توانند خودی را از دیگران تشخیص بدهند. با استفاده از این دو ملکول می توانند بگویند «من» یا بگویند «تو». البته این کاری است که ما هم در سطح سلولی و هم در خارج انجام می دهیم ولی خوب من فقط در مورد چیزهای ملکولی فکر می کنم.
این دقیقا اتفاقی است که در بدن شما می افتد. این طور نسیت که هر روز سلولهای قلب و سلولهای کلیه شما با هم قاطی شوند. و این به خاطر این است که همه این اتفاقات شیمیایی رخ می دهد این ملکولهای هستند که نشان می دهند هر یک از این گروهای سلولی کی هستند و قرار است چه کاری را انجام بدهند. باز هم ما فکر می کنیم که باکتری ها این را ابداع کردند و شما فقط کمی آن را توسعه داده اید ولی همه این ایده ها در همین سلولها ساده هست و می شود آنها را مطالعه کرد.
آخرین حرف
آخرین حرف هم تکرار این مساله است که فایده عملی این ها ساختن ملکولهای ضد «تشخیص حد نصاب» است که به عنوان نوع جدیدی از داروها قابل استفاده هستند. برای اینکه به افتخار باکتری ها صحبت را تمام کنم باکتری های خوب و معجزه آسایی که روی زمین زندگی می کنند باید بگم که علاوه بر این ما ملکولهایی ساخته ایم که این سیستم ها را تحریک و تقویت می کند. یعنی ما این دستگاههای مکالمه باکتری ها را تقویت کرده ایم. فراموش نکنیم که ما ده برابر سلولهای انسانیمان در بدنمان و روی بدنمان باکتری داریم که ما را سالم نگه می دارند. ما سعی داریم مکالمه شما و باکتری هایی که با شما زندگی می کنند را بهبود ببخشیم به امید اینکه شما سالم تر زندگی کنید. با آنها بهتر مکالمه کنیم تا آنها کارهایی که برای شما انجام می دهند را بهتر انجام بدهند.
در آخر می خواهم بر و بچه های آزمایشگاه من در پرینستون، نیوجرزی را به شما نشان بدهم. همه چیزهایی که امروز برای شما گفتم، توسط افرادی که در این عکس هستند کشف شده است. امیدوارم شما وقتی چیزی می آموزید، مثلا این که طبیعت چطور کار می کند– من می خواهم بگویم هر موقع که شما موضوعی را در روزنامه می خوانید یا یک سخنرانی در مورد چیزی عجیب در طبیعت می شنوید بدانید که این موضوع توسط یک بچه کشف شده است. علم توسط این گروه سنی پیش می رود.
این افراد بین بیست تا سی سال سن دارند. آن ها موتور اکتشافات علمی در این کشور هستند. من خیلی خوش شانس هستم که با این گروه سنی کار می کنم. من مدام پیرتر و پیرتر می شوم ولی این ها همیشه همین سن هستند. و این شغل احمقانه ی لذت بخشی است. و من می خواهم از شما برای اینکه من را اینجا دعوت کردید تشکر کنم. برای من افتخار بزرگی است که به این کنفرانس آمده ام.
(تشویق)
متشکرم
(تشویق)
