تولید چرم و گوشت، بدون کشتن حیوانات
متن سخنرانی :
هنگامی که من و پدرم شرکتی را برای چاپ سه بعدی بافت‌ها و اندام‌های انسان راه اندازی کردیم، بعضی‌ها در ابتدا فکر می کردند که ما کمی دیوانه ایم. اما از آن زمان، پیشرفت زیادی هم در آزمایشگاه ما و هم در دیگر آزمایشگاه‌های دنیا حاصل شده. و بر این اساس، سؤالاتی برای ما پیش آمد، مثل این که "اگر شما می‌توانید اجزای بدن انسان رو پرورش بدید، آیا می‌توانید محصولات حیوانی مثل گوشت و چرم رو هم پرورش بدید؟"وقتی یک نفر برای اولین بار این پیشنهاد را به من کرد، راستش کمی برایم عجیب به نظر می رسید، اما چیزی که خیلی زود فهمیدم این بود که خیلی هم عجیب به نظر نمی‌رسد. چیزی که عجیبه کاریه که ما امروزه انجام میدیم. من معتقدم که، وقتی از ۳۰ سال گذشته تا به امروز نگاهی می اندازیم و به این که چطور ما بیلیون‌ها حیوان رو پرورش میدیم و قربانی می کنیم تا با آنها همبرگر و کیف دستی درست کنیم، می بینیم که کارمون چقدر بیهوده و البته دیوانه وار بوده. آیا می دانستید که امروزه ما از جمعیتی در حدود ۶۰ میلیارد دام در جهان نگهداری می کنیم تا گوشت ، لبنیات، تخم مرغ و فرآورده‌های چرمی ما رو تأمین کنند؟ و در طول چند دهه ی پیشِ رو چون جمعیت مردم جهان تا ۱۰ میلیارد نفر رشد پیدا می کند این نیاز تقریباً دو برابر خواهد شد یعنی تا ۱۰۰ میلیارد حیوان.
اما نگهداری این جمعیت دامی هزینه‌ی گزافی رو برای سیاره ی ما در بر داره. حیوانات تنها مواد خام نیستند. آنها موجودات زنده اند، و هنوز دام‌های ما یکی از عمده ترین مصرف کنندگان زمین، آب آشامیدنی، و یکی از بزرگترین تولیدکنندگان گاز‌های گلخانه ای، که تغییرات آب و هوایی رو در پی دارند، بوده اند. مهم تر از همه، وقتی شما تعداد زیادی از حیوانات رو کنار هم نگه می‌دارید زمینه‌ی تولید بسیاری از بیماری‌ها و موقعیت هایی برای وارد آمدن آسیب‌های جدی و سوء استفاده فراهم می شود. به طور واضح، ما نمی تونیم به این شیوه ادامه بدیم چرا که محیط زیست، بهداشت عمومی، و امنیت غذایی ما رو به خطر می اندازه.
راه دیگری هم هست، چرا که الزاماً، محصولات حیوانی تنها مجموعه ای از بافت‌هاست، و در حال حاضر ما حیوانات بسیار پیچیده ای را تنها برای تولید محصولاتی که از همان بافت‌های نسبتاً ساده ساخته شده اند، پرورش می‌دهیم. اگر ما به جای شروع کار با حیوانی پیچیده و دارای ادراک، با بافت‌هایی متشکل از واحد اساسی زندگی، یعنی همان سلول کار کنیم، چطور؟
این یک "زیست ساخت" است، یعنی سلول‌ها خودشان برای پرورش محصولات زیستی چون بافت‌ها و اندام‌ها به کار گرفته می‌شوند. تا کنون نیز در پزشکی تکنیک‌های زیست ساختی برای پروش اندام‌های مصنوعی بدن به کار گرفته شده اند، همچون گوش، نای ، پوست، رگ‌های خونی و استخوان‌ها، که به طور موفقیت آمیزی در بیماران جایگذاری شده و فراتر از پزشکی، زیست ساخت می تواند صنعتی نو، پایدار،قابل رشد و انسانی باشه.
و ما بایستی با بازطراحی چرم شروع کنیم. به این دلیل روی چرم تأکید می کنم که در موارد بسیاری به کار می رود. زیباست و برای مدت‌های مدیدی بخشی از تاریخ ما بوده است. پرورش چرم همچنین به فناوری ساده تری نسبت به دیگر محصولات حیوانی چون گوشت نیازمند است. به طور کلی از یک نوع سلول استفاده می‌کند، و تا میزان زیادی دو بعدی هست. همچنین عدم تعادل کمتری برای مصرف کنندگان و تنظیم کنندگان ایجاد می کند. تا زمانی که زیست ساخت بهتر درک شود، واضح است که، در ابتدا دست کم بیشتر مردم تمایل به پوشیدن جنس های جدید دارند تا این که متمایل به خوردن غذا‌های جدید باشند، حالا هر چقدر هم که خوشمزه باشد مهم نیست. از این لحاظ، چرم دریچه ایست برای شروع جریان صنعت زیست ساخت. اگر ما بتوانیم در این زمینه موفق شویم، باعث می شود سایر تولیدات جانبی مصرفی ما نظیر گوشت دست یافتنی شوند.
حالا ما باید چطور این کار را انجام دهیم؟ برای پرورش چرم، با گرفتن سلول‌هایی از یک حیوان، از طریق یک نمونه برداری ساده شروع به کار کردیم. این حیوان می توانست یک گاو، گوسفند، یا حتی حیوانی نامتعارف تر باشد. این فرآیند مضر نیست، و این گاو، "دایسی" می تواند زندگی خوبی داشته باشد. سپس سلول‌های پوست را جدا می کنیم و آنها را در یک محیط کشت سلولی تکثیر می کنیم. با این کار میلیون‌ها سلول گرفته می شود و آنها به بیلیون‌ها سلول گسترش می یابند. و ما سپس این سلول‌ها را برای تولید کلاژن، که آنها به طور طبیعی انجام می دهند، به کار گرفتیم. این کلاژن بین سلول‌ها را پر می کند. یک بافت متصل کننده ی طبیعی است. یک پرکننده‌ی خارج سلولی است، اما در چرم، کلاژن واحد سازنده اصلی است. و کاری که ما در مرحله ی بعد انجام می دهیم این است که این سلول‌ها و کلاژن آنها را بگیریم و آنها را به صورت ورقه ورقه پخش کنیم، و سپس این صفحه‌های نازک را مثل شیرینی فیلو روی هم بچینیم، تا ورقه‌های کلفت تری درست کنیم، و آنگاه اجازه بدهیم تا رشد کنند. و در نهایت این پوست چند لایه را می گیریم و طی یک فرآیند دباغی کوتاه تر و با عملیات شیمیایی کمتر، چرم را تولید می کنیم. و من خیلی هیجان زده ام، که برای اولین بار، اولین مجموعه ی چرم پرورش یافته مان را، که به تازگی در آزمایشگاه تولید شده است به شما نشان می دهم. این چرم خالص واقعی است، که هیچ حیوانی به خاطر آن جانش را از دست نداده است. این می تواند تمام خصوصیات چرم را داشته باشد زیرا از سلول‌های مشابه، و حتی بهتری، تهیه شده است، زیرا از سلول‌های مشابه، و حتی بهتری، تهیه شده است، هیچ مویی برای برداشته شدن از روی آن وجود ندارد، هیچ آثار زخم یا نیش حشره ای ندارد و هیچ دورریزی ندارد. این چرم می تواند به شکل یک کیف پول، کیف دستی با صندلی ماشین پرورش یابد. این چرم محدود به شکل نامنظم یک گاو یا یک تمساح نیست. این چرم محدود به شکل نامنظم یک گاو یا یک تمساح نیست.
و چون ما این ماده را تولید می کنیم، ما چرم را از صفر پرورش می دهیم، می توانیم ویژگی‌های آن را به روش های خیلی جالبی کنترل کنیم. این تکه چرم فقط هفت لایه است، این تکه چرم فقط هفت لایه است، و همان طور که می بینید، تقریباً شفاف است. و این چرم ۲۱ لایه ضخامت دارد و کاملاً کدر است. شما در مورد چرم معمولی چنین کنترل خوبی را ندارید. شما در مورد چرم معمولی چنین کنترل خوبی را ندارید. و ما می توانیم این چرم را با خصوصیات مطلوب دیگری تهیه کنیم، مثل نرمی، قابلیت گذردهی هوا، دوام، براقیت و حتی چیزهایی مثل طرح. ما می توانیم از طبیعت تقلید کنیم، حتی در برخی موارد آن را بهبود ببخشیم. این نوع چرم می تواند همانند چرم امروزی عمل کند، حتی تصور بر این است که خیلی بهتر از آن باشد.
آینده ی محصولات حیوانی چگونه به نظر می رسد؟ محصولات حیوانی در آینده الزاماً در حد امروزی به دست نخواهند آمد. بلکه می تواند خیلی بیشتر به این شبیه شود. پیش از این برای هزاران سال، ما تولیدات به دست آمده از کشت سلول خود را با محصولاتی مانند شراب، آبجو و ماست شروع کردیم. و صحبت از غذا شد، غذای کشت داده شده‌ی ما بیرون آمده است، و امروزه ما غذای کشت داده شده را در کارخانه‌های استریل و زیبایی مثل این تولید می کنیم. یک کارخانه ی آبجوسازی در اصل یک بیورِآکتور است. بیورِآکتور جایی است که در آن کشت سلولی رخ می دهد. تصور کنید در این کارخانه، به جای تخمیر آبجو، ما چرم یا گوشت تولید کنیم. ما چرم یا گوشت تولید کنیم. تصور کنید از این کارخانه بازدید می کنید، و درباره‌ی روش کشت چرم یا گوشت یاد می گیرید، و این فرآیند را از آغاز تا پایان می بینید، و حتی سعی می کنید تا حدودی آن‌را انجام دهید. این سیستم بی نقص، آشکار و آموزشی است، و این بر خلاف عملکرد کارخانه‌های پنهان کار، محفوظ و دور از دسترسی است و این بر خلاف عملکرد کارخانه‌های پنهان کار، محفوظ و دور از دسترسی است که امروزه چرم و گوشت تولید می کنند. شاید زیست ساخت سیر تکامل طبیعی تولید برای بشر باشد. و از لحاظ زیست محیطی مناسب، کارآمد و انسانی است. و اجازه می دهد خلاق باشیم. ما می توانیم مواد و محصولاتی جدید، و کارخانه هایی نو تولید کنیم. ما می توانیم مواد و محصولاتی جدید، و کارخانه هایی نو تولید کنیم. ما نیاز داریم روش‌های قدیمی مثل کشتن حیوانات به عنوان منبع را، کنار بگذاریم و روشی متمدنانه تر و پیشرفته تر را شروع کنیم. شاید ما برای آن چه که هم به صورت معنوی و هم ظاهری متمدنانه تر باشد آماده ایم.
متشکرم.
(تشویق حضار)
