پناه جویان دوران رکود اقتصادی

چند سال قبل دید من به سوی ابعاد تلخ صنعت ساختمان سازی باز شدند. در سال 2006 ، دانشجوهای جوان قطری مرا برای دیدن کمپ های کارگران مهاجر بردند. و از آن موقع تا الان مساله حقوق کارگری را دنبال کرده ام.
در شش ماه گذشته، ساخت بیش از سیصد آسمانخراش در امارات به حالت تعلیق در آمده است. در پس غوغای تبلیغاتی این سازه ها سرنوشت کارگرانی ساختمانی که محتاج درآمد اندکی هستند وجود دارد. یک میلیون و صد هزار نفر از آنها غالبا هندی، پاکستانی، سریلانکایی و نپالی، این کارگران همه چیز خود را برای پول در آوردن برای خانواده هایشان به خطر می اندازند. آنها هزاران دلار به یک واسطه پرداخت میکنند تا آنجا بروند. و وقتی میرسند، خودشان را در کمپ های کارگری بدون آب و بدون تهویه هوا می بینند، و پاسپورت هایشان گرفته می شود.
اگرچه به آسانی می توان مسوولیت را بر گردن مقامات رسمی و مراجع بالاتر انداخت، نود و نه درصد این کارگران توسط بخش خصوصی استخدام شده اند. و بنابراین همه ما کم و بیش در این قبال مسوولیت داریم. گروه هایی مانند "ایمنی ساختمان امارات" دست به کار شده اند. ولی آمارها تکان دهنده است. در آگوست 2008، مقامات رسمی امارات گزارش دادند که چهل درصد از 1098 کمپ کارگری در کشور از میزان حداقل مقررات بهداشتی و آتش نشانی تخلف کرده بودند. و تابستان گذشته، بیش از ده هزار کارگر برای دستمزدهای پرداخت نشده شان ، برای کیفیت بد غذا و خانه های ناکافی دست به اعتراض زدند.
و در این حال بود که رکود مالی و اقتصادی رخ داد. زمانی که پیمان کاران ورشکسته شدند، و مانند بقیه بدهی های فراوانی داشتند، تفاوتش این است که همه چیز به هم می ریزد، مدارک ، گذرنامه ها، و بلیط های برگشت به خانه برای این کارگران. در حال حاضر هزاران کارگر به حال خود رها شده اند. هیچ راه برگشتی برایشان نیست. و حتی مدرکی برای ورودشان وجود ندارد. اینان پناهندگان دوران رکود اقتصادی هستند.
سوال این است که، به عنوان یک متخصص ساختمان، به عنوان یک معمار، یک مهندس، یک توسعه گر، اگر می دانید که چنین چیزی درحال رخ دادن است، و همواره در معرض دید عمومی قرار می گیریم، آیا شما خشنود یا شریک این نقض حقوق بشری هستید؟ پس بیایید "اثر زیست محیطی ساختمانها" را فراموش کنیم. بیایید به "اثر اخلاقی خودتان" فکر کنید. چه نفعی در این وجود دارد که یک مجموعه کربن-صفر با انرژی بهینه شده بسازیم زمانی که کار ایجاد کننده این گوهر معماری در بهترین حالت غیر اخلاقی است؟ اخیرا به من گفته اند که مسیر سختی را در پیش گرفته ام . ولی، رک بگویم، در مورد این مساله، هیچ مسیر دیگری وجود ندارد.
پس فراموش نکنیم چه کسی واقعا بهای این رکود اقتصادی را پرداخت میکند. و همانطوری که ما نگران شغل بعدی خود در اداره هستیم، و دنبال پروژه بعدی هستیم که میتوانیم بگیریم تا کارمندانمان را نگه داریم. بیایید این مردان را که حقیقتا برای کار می میرند فراموش نکنیم. سپاسگذارم. (تشویق حضار)