چه می‌شد اگر تمام هزینه‌های درمانی شفاف می‌شد؟
متن سخنرانی :
خب، مدتی قبل، اعضای خانواده من،سه عمل جراحی جزئی داشتند، تقریبا هر کدام نیم ساعت، و ما سه نسخه صورت حساب داشتیم. برای اولی، صورتحساب بی‌هوشیبه تنهایی ۲۰۰۰ دلار بود؛ برای دومی، ۲۰۰۰ دلار؛ و سومی، ۶۰۰۰ دلار بود.خب من یک روزنامه نگار هستم.عادت دارم بپرسم که چه خبر هست؟ من فهمیدم که در واقع،برای پر هزینه‌ترین آن‌ها، برای یک داروی ضدتهوع ۱۴۱۹ دلار هزینه کردم که می‌توانستم اینترنتیبه ازای ۲ دلار و ۴۹ سنت خریداری کنم. من بحثی طولانی و ناخوشایند با بیمارستان، بیمه کننده و کارفرمایم داشتم. همه موافق بودند که این مسئله‌ای نیست. اما این باعث شد من فکر کنم و هر چه بیستربا مردم صحبت کردم بیشتر پی بردم: کسی نمی‌داند کهمراقبت‌های بهداشتی چقدر هزینه دارد. نه قبل، نه حین و نه بعد ازرویه (درمان) یا آزمایش هیچ ایده‌ای داریداین‌ها چقدر هزینه دارد. تنها چند ماه بعدشما به «تفسیر مزایا» می‌رسید که دقیقا هیچ چیزی رو توضیح نمی‌دهد.
بنابراین این سوال کمی بعد من را درگیر کرد. من برای خرید سهام اصلیاز نیویورک تایمز داوطلب شده بودم جایی که به عنوان روزنامه‌نگاربیشتر از ۲۰ سال کار کرده بودم. من به دنبال اقدام بعدی خودم بودم. مشخص شد که اقدام بعدی تاسیس یک شرکت بود که به مردم بگویدمراقبت‌های بهداشتی چقدر هزینه دارد من برای انجام آن در مسابقه‌ایشبیه به «Shark Tank» برنده شدم.
هزینه‌های بهداشتی تقریبا ۱۸ درصدتولید ناخالص داخلی ما را می‌بلعد. اما کسی راجع به هزینه‌ها نمی‌داند. اما اگر ما می دانستیم چه می‌شد؟ به خاطر همین ما کم کم شروع کردیم. ما از دکترها و بیمارستان‌ها خواستیم به عنوان پرداخت نقدی برایرویه‌های ساده چه چیزی می‌پذیرند. برخی در این زمینه کمک کردند. بسیاری از افراد جواب ما را ندادند. بعضی هم کاملا خشن و رک برخورد کردند. آن‌ها گفتند «ما نمی‌دانیم»، یا، «وکلای ما نمی‌گذارند که به تو بگوییم»، به هر حال ما اطلاعات زیادی بدست آوردیم. ما فهمیدم مثلا، اینجا در منطقه نیویورک، شما می‌توانید یک اکوی قلب رابه مبلغ ۲۰۰ دلار در بروکلین بگیرید یا به مبلغ ۲۱۵۰ دلار در منهتن،تنها چند کیلومتر آنطرفتر. در نیواورلئان، همین آزمایش ساده‌ی خون، که در اینجا ۱۹ دلار هست، تنها چند بلوک آنطرفتر ۵۲۲ دلار است. MRI یکسان در سانفرانسیسکو، ۴۷۵ دلار و تنها ۴۰ کیلومتر آنطرفتر ۶۲۲۱ دلار است. این اختلاف قیمت برایهمه‌ی پروسه‌ها وجود داشت و همه‌ی شهرهایی که ما بررسی کردیم.
بعد ما از مردم راجع بهصورتحساب‌های درمانی شان پرسیدیم. با مشارکت ایستگاه رادیوی عمومیWNYC همینجا در نیویورک، ما از خانم‌ها در موردهزینه‌های ماموگرافی‌شان پرسیدیم. به ما گفتند هیچکس این کار را نمی‌کند،چون این خیلی خصوصی هست. اما در زمان حدود سه هفته، ۴۰۰ خانم به ما در مورد قیمت‌ها گفتند. سپس ما شروع کردیم به آسان‌تر کردنکار برای مردم تا اطلاعاتشان را در پایگاه داده آنلاین و قابل جستجوی مابه اشتراک بگذارند. شبیه ترکیب سایت kayak.comو برنامه ترافیکی Waze برای بهداشت و درمان
(خنده)
ما آن را راهنمای جامعه-ساختهبرای هزینه‌های درمان نامیدیم.
مطالعه ما و کار جمع آوری شده، با مشارکت با اتاق‌های خبر سرتاسر کشور در نیو اورلئان، فیلادلفیا، سان فرانسیسکو، لوس آنجلس،میامی و جاهای دیگر رشد کرد. ما از این اطلاعات برای گفتن داستانمردمی که در حال رنج بودند استفاده کردیم و اینکه چگونه با جلوگیری از صورتحساب«مسئله ساز»از این رنج جلوگیری کنند. یک خانم در نیو اورلئان حدودا ۴۰۰۰ دلاربا استفاده از اطلاعات ما صرفه‌جویی کرد. یک مشارکت کننده سانفرانسیسکوییحدودا ۱۳۰۰ دلار صرفه‌جویی کرد با کنار گذاشتن کارت بیمه‌اش و پرداخت نقدی. مردم زیادی هستند که بهبیمارستان‌های درون شبکه‌ای می‌روند و صورتحساب‌خارج شبکه‌ای می‌گیرند. و بیمارستانی بود که به دادنصورتحساب به یک فرد مرده ادامه داده بود.
ما فهمیدیم هزاران نفر می‌خواستندبه ما در مورد هزینه‌هایشان بگویند. آن‌ها می‌خواهند هزینه‌ها را بدانند، از صورتحساب‌شان سر در بیاورند، به ما در حل این مسئله کمک کنند کهدوستان و خانواده‌شان را اذیت می‌کند. ما با مردمی که برای پرداخت صورتحسابمجبور به فروش خودرو شدند، صحبت کردیم به ورشکستگی کشیده شدند، درمان را به دلیل هزینه به تعویق انداختند. تصور کنید شما از عهده پرداختبرای تشخصیص بیماری برآیید اما نه از عهده درمان آن.
ما مکالمات زیادی در مورد هزینه‌ها با پزشک‌ها و بیمارستان‌ها داشتیم،بله و البته با بیمارانشان، یا همانطور که ما دوست داریماسم ببریم، مردم.
(خنده)
ما سیاست را تغییر دادیم. یک قانون حمایت از مصرف کننده که درلویزیانا برای ده سال معطل مانده بود بعد از شروع به کار ما اجرا شد.
بیایید با آن روبرو شویم: این بحران بزرگ وبا تغییر آهسته بهداشت عمومی یک اضطرار ملی هست. و من فکر نمی‌کنم دولتبه این زودی‌ها به کمک ما بیاید. اما چه می‌شد اگر پاسخ خیلی ساده بود: همه قیمت‌ها همیشه عمومی می‌شد آیا صورتحساب فردی ما کاهش پیدا می‌کرد؟حق بیمه‌های ما چطور؟
نسبت به این موضوع آگاه باشید: این مشکل آمریکا هست. در بیشتر بقیه کشورهای پیشرفته، مردم بیمار نگرانی در مورد پول ندارند، البته این درست است کهشفافیت قیمتی همه مسائل را حل نمی‌کند. هنوز درمان‌های گران قیمت وجود خواهد داشت، اصطکاک زیادی درسیستم بیمه ما وجود دارد. هنوز کلاهبرداری وجود خواهد داشت و یک مسئله بزرگبا درمان بیش از حد و تشخیص بیش از حد. و هر چیزی خریدنی نیست. هر کسی ارزان‌ترینجراحی آپاندیس رو نمی‌خواهد یا ارزان‌ترین درمان سرطان. اما وقتی در مورد این اثرات مشخص صحبت می‌کنیم، ما در واقع به موضوع واقعیکه خیلی ساده هست نگاه می‌کنیم.
وقتی برای اولین بار خواستار قیمت‌ها شدیم، در واقع احساس کردیم که دستگیر می‌شویم به نظر کار خطایی می‌رسیدکه در مورد دارو و مراقبت سلامتی صحبت کنیم در یک زمان، و در عین حال این کار آزاد شد، به خاطر اینکه مانه تنها اطلاعات پیدا کردیم که همچنین افراد خوب وصادقی در سیستم پیدا کردیم که می‌خواهند به مردم برایدرمانشان کمک کنند با قیمتی که توان پرداخت دارند و این پرسیدن را آسان‌تر کرد.
خب من با چند سوال شما را ترک می‌کنم. چه می‌شد اگر هزینه‌های درمانرا از قبل می‌دانستیم؟ چه می‌شد اگر هر دفعه کهشما MRI رو گوگل می‌کردید، به شما می‌گفتبه کجا مراجعه کنید و هزینه‌اش چقدر است، همانطور که پرینتر لیزری را گوگل می‌کنید؟ چه می‌شد اگر تمام زمان، انرژی و پولی کهبرای مخفی کردن هزینه‌ها خرج می‌شود از سیستم خارج می‌شد؟ چه می‌شد اگر هر کدام از ما هر دفعه آزمایش ۱۹ دلاری را به جای آزمایش ۵۲۲ دلاری انتخاب می‌کرد؟ آیا صورتحساب فردی ما کمتر می‌شد؟ یا حق بیمه ما؟
من نمی‌دانم، اما اگر شما نپرسید،هیچ وقت نخواهید فهمید. و شما ممکن استپول زیادی را ذخیره کنید. و من به این فکر رسیده‌امکه خیلی از ما و خود سیستم می‌تواند بسیار سالم‌تر باشد.
متشکرم.
(تشویق)
