آلودگی چگونه ساختار شیمیایی اقیانوس ها را تغییر می دهد

آیا به اهمیت اقیانوس ها درزندگیروزمره ما فکر کرده اید؟ اقیانوسها دو سوم سیاره ما را فراگرفته اند. آنها نیمی ازاکسیژن تنفسی مارا فراهم می کنند آنها آب وهوای ما را معتدل می کنند. و شغل، دارو و خوراک ایجاد می کنند. از جمله ۲۰ درصد پروتین مصرفی کل جمعیت جهان را. مردم فکرمی کردند که اقیانوسها آنفدر وسیع اند که تحت تاثیرفعالیتهای انسانی قرارنمی گیرند امروزمیخواهم درباره حقیقتی جدی صحبت کنم
که دارد اقیانوسهای ما را تغییر می دهد، و نامش اسیدی شدن اقیانوس است، یا همان قل دوم تغییرات آب و هوایی. آیا می دانستید که اقیانوسها۲۵ درصد کل دی اکسیدکربنی که ما در اتمسفر منتشر کرده ایم راجذب کرده اند و این تنها یکی ازخدمات بزرگ اقیانوسها است چرا که دی اکسید کربن یکیازگازهای گلخانه ای است که باعث تغییرات آب وهوا می شود. اما همچنان که ما به وارکردن بیشتر و بیشتر دی اکسید کربن به اتمسفر ادامه می دهیم مقدار بیشتری در اقیانوسها جذب می شود و این همان چیزیست که باعثتغییرشیمیایی اقیانوسهای ما می شود. وقتی دی اکسیدکربن در آب دریا حل می شود، درگیر یک سری واکنش های شیمیایی می شود. از خوش شانسی شما است که
من امروز وقت ندارم تا واردجزئیات علم شیمی بشوم اما به شما می گویم که با ورودهرچه بیشتر دی اکسیدکربن به اقیانوس PH آب پایین می رود. و این اساساً به این معنی افزایش اسیدیته اقیانوس است. وکل این فرآیند اسیدی شدن اقیانوس نام دارد. و آن درکنار تغییر آب و هوا در حال رخ دادن است. بیش از دو دهه است که دانشمندان درحال بررسیاسیدی شدن اقیانوس ها هستند، این نمودار یک سری زمانی مهم در هاوایی است، که خط بالایی افزایش پیوسته غلظتدی اکسیدکربن را نشان می دهد، یا گاز CO2 ، در اتمسفر و این مستقیماً نتیجه فعالیتهای انسانی است. خط زیرین (آبی) غلظت فزاینده دی اکسیدکربنرا نشان می دهد که جذب سطح اقیانوس ها شده است که همانطور که می بینیدبا سرعتی برابر با دی اکسید کربن در اتمسفر  از زمان شروع این تحقیق در حال افزایش است . خط پایین (سبز) تغییردرخاصیتشیمیایی را نشان می دهد. با افزایش ورود دی اکسیدکربن به اقیانوس PH آب دریا کاهش یافته است، که اساساً به معنای افزایشخاصیت اسیدی اقیانوس است. هم اکنون دانشمندان درایرلند درحالنظارت بر اسیدی شدن اقیانوس هستند -- درموسسه مارین و .NUI Galway و ما نیز در حال مشاهده اسیدی شدن با میزان یکسان با این سایت های عمده اندازه گیریدرسراسردنیا هستیم. بنابراین این اتفاق دارد بیخ گوش ما میافتد. حالا می خواهم نمونه ای بیاورم از اینکهچطور داده هایمان را
برای مونیتورکردن یک اقیانوس درحالتغییرجمع آوری کردیم. نخست تعداد زیادی نمونه را دراواسط زمستان جمع آوری کردیم. همانطورکه قابل تصوراست،در اقیانوس آتلانتیک شمالی با برخی شرایط طوفانی شدید مواجه شدیم -- این کار به درد آن دسته از شما که دچار دریازدگی می شوند نمی خورد، ولی ما درحال جمع آوریبرخی اطلاعات بسیار باارزش هستیم. خب ما این ابزار را از کناره کشتی پایین می فرستیم، سنسورهایی درزیر نصب شده اند که می توانند اطلاعاتی دربارهآب اطرافشان به ما بدهند مثل دما یا میزان اکسیژن محلول درآب. بعد می توانیم نمونه های آب دریا را در این بطری های بزرگ جمع آوری کنیم. ما ازپایین شروع می کنیم که می توانددر بیش از عمق چهار کیلومتری باشد درست در کنار فلات قاره، و در فواصل منظم به سمت سطح آب سطح آب نمونه برداری می کنیم. نمونه های آب رابه عرشه می آوریم، و سپس می توانیم یا آنهارا در کشتی تجزیه و تحلیل کنیم یا برای پارامترهای شیمیایی مختلف به آزمایشگاه ببریم. اما چرا این کار برای ما اهمیت دارد؟
چظور اسیدی شدن اقیانوس هابر همه ما اثر خواهد گذاشت؟ خب حقایق نگران کننده از این قرار است. میزان اسیدیته اقیانوس ها در حال حاضر ۲۶ درصد افزایش یافته است از زمان قبل از دوران صنعتی شدن،که مستقیماً نتیجه فعالیت های انسانی است. مادامی که سرعت تولید و انتشاردی اکسید کربن را کاهش ندهیم پیش بینی می کنیم که میزان اسیدیته اقیانوس هاافزایش ۱۷۰ درصدی داشته باشد. تا پایان قرن حاضر. به این معنی که این تغییردردوره فرزندانمان روی خواهد داد. این نرخ افزایش اسیدی شدن ۱۰ برابرسریع تراز هردوره اسیدی شدن اقیانوسها در بیش از ۵۵ میلیون سال اخیر است. بنابراین حیات دریایی ما تا قبل ازاین هرگز چنین نرخ تغییر سریعی را تجربه نکرده بود. پس ما اصلا و ابدا نمی دانیم آنها چطوربا آن مقابله خواهند کرد. میلیون ها سال پیش یک رویدادطبیعی اسیدی شدن رخ داده است،
که به مراتب کندتراز چیزی بود کهامروز شاهدش هستیم. و این همزمان است با انقراض انبوهی از آبزیان. آیا این همان چیزی ستکه ما به سویش می رویم؟ خب ، شاید. مطالعات نشان می دهد بعضی گونه هاوضعشان کاملا خوب است اما بسیاری به وضع موجودواکنش منفی نشان می دهند. یکی از نگرانی های بزرگ این است کهبا افزایش اسیدیته اقیانوس ها ، غلظت یون های کربنات در آب دریا کاهش میابد. این یون ها در حقیقت مانند آجرهای سازنده برای ساخت لاک بسیاری از آبزیان هستند، مثلاً خرچنگ ها یا انواع صدف های دریایی. مثال دیگر مرجان ها هستند.
آنها نیز به این یون های کربناتدر آب دریا نیاز دارند تا بتوانند ساختار مرجانی خود برای ساختن صخره های مرجانی را بسازند. همینطور که اسیدیته اقیانوس افزایش می یابد و غلظت یون کربنات کاهش می یابد ، این موجودات سخت تر پوسته خود را می سازند و در عمق پایین تر حتیدر آب حل می شوند. اینجا یک «تروپاد» داریم که پروانه دریایی نامیده می شود،
و یک منبع غذایی مهم برای بسیاریاز گونه ها در اقیانوس است. از کریل و ماهی سالمون گرفته تا نهنگ ها. پوسته صدفی تروپاد قرار داده شد در آب دریایی با PH ای معادل مورد انتظار مادر انتهای قرن حاضر، بعد از فقط ۴۵ روز ماندن در این PH کاملا منطبق بر واقعیت، می توانید مشاهده کنید که پوستهتقریباً بطورکامل حل شده است. بنابراین اسیدی شدن اقیانوس می تواندمستقیما بر زنجیره غذایی -- و یکراست بر بشقاب شام ما تاثیر بگذارد. در این جمع چه کسی صدف دوست داره؟ یا ماهی سالمون؟ یا ماهی های فراوان دیگر را؟ که منابع غذایی شان در اقیانوسمی تواند دستخوش تاثیر شود؟ این ها مرجان های آب سرد هستند.
آیا می دانستید که ما در آب های ایرلند مرجان های آب سرد داریم؟ تنها کمی دور ازسواحل فلات قاره مان؟ و آنها از یک تنوع زیستی غنی از جمله برخی از آبزیان مهم را حمایت می کنند. پیشبینی شده که تا پایان قرن حاضر، ۷۰ درصد از تمامی مرجان های شناسایی شدهآب سرد در سرتاسر اقیانوس به محاصره آب دریا درمی آید که ساختار مرجانی را در خود حل می کند. آخرین مثالی که دارم از مرجان های گرمسیری سالم و سرحال است. آنها در آب دریای با PH مورد انتظار تا سال۲۱۰۰ قرار داده شدند. بعد از شش ماه این مرجان تقریباً بطور کامل حل شد. در حال حاضر صخره های مرجانی ۲۵ درصد از کل حیات دریایی درسراسر اقیانوس را حمایت می کند. تمامی موجودات زنده دریایی را. بنابراین می توانید ببینید که: اسیدی شدناقیانوس یک تهدید جهانی است.
من یک پسر هشت ماهه دارم. اگر الان شروع بهکند کردن این روند نکنیم، از تصور این که وقتی او بزرگ شد وضع اقیانوس های ما چطور باشد، وحشت می کنم. ما اسیدی شدن را خواهیم دید. ما در حال حاضر بیش از حد دی اکسیدکربنوارد اتمسفرکرده ایم. اما ما می توانیم آن را کاهش دهیم. ما می تونیم از بدترین سناریوی ممکنجلوگیری کنیم. تنها راه انجام آن کاهش انتشار دی اکسیدکربن است. این برای من وشما، صنایع و دولت ها مهم است. ما باید با هم همکاری کنیم تا روند گرم شدن زمین،
و اسیدی شدن اقیاتوی ها را کند کنیم و کمک کنیم به حفظ و نگهداری ازاقیانوس ها و یک سیاره سالم برای نسل خودمان و نسل اینده. (تشویق حضار)