راجیر ون در هاید: چرا نور نیازمند تاریکیست

بر روی صفحه نمایش گفته زیبایی وجود دارد که می گوید،" نور محیط را می سازد، نور حس از فضا ایجاد می کند و همچنین نور جلوه گر سازه است." خب این را من نگفتم. البته این را لکاربوسیر گفته، معمار مشهور. و در اینجا شما می توانید ببینید منظورش چه بوده در یکی از بناهای زیبای او.. در نماز خانه دهات روچامپ نوتر دام جایی که او این نورپردازی را طراحی کرده که فقط او می توانست بسازد چون در آنچا تاریکی نیز وجود دارد . و فکرمی کنم این موضوع جوهره ١٨ دقیق صحبت امروز باشد-- که هیچ نورپردازی خوبی که سالم بوده و برای بهزیستی ما باشد بدون تاریکی مناسب وجود ندارد.
خب ما معمولا به این روش دفاترمان را نورپردازی می کنیم. ما دستورالعملها و استانداردهایی داریم که به ما می گوید نور پردازی باید با لوکس بالا و از یکرنگی (یکنواختی) بالایی برخوردار باشد. ما به این روش یک نورپردازی یکنواخت از یک دیوار تا دیگری در شبکه منظمی از چراغها ایجاد می کنیم. و این کاملا" متفاوت با آن چیزی است که قبلا به شما از لکاربوسیر نشان دادم. اگر ما این دستورالعمل ها و استانداردها را بر بر روی پانتون رم پیاده می کردیم ، دیگر هرگز شبیه به این نمی شد، زیرا این ترکیب نور زیبا که به خودی خود در آنجا موجود است فقط به این دلیل ظاهر می شود که تاریکی هم در همان بنا وجود دارد. و کم و بیش مشابه این چیزی که سنتیاگو کالاتراوا گفت وقتی او گفت، " نورپردازی، من برروی ساختمانهایم برای آسایش انجام می دهم ." و منظور او آسایش ناشی از یک وعده شام پنج قسمتی در مقابل یک وعده غذای تک مرحله ای ، نبود، لیکن منظور او از آسایش کیفیت ساختمان برای مردم بود. منظور او این بود که شما می توانید آسمان را ببینید واین که شما می توانید خورشید را تجربه کنید . و او این ساختمانهای با شکوه را ایجاد کرد جایی که شما می توانید آسمان را ببینید ، و جایی که شما می توانید خورشید را تجربه کنید، که به ما زندگی بهتری را در محیط ساخته شده می بخشد ، فقط به خاطر ارتباط نور در روشنایی اش و همچنین در سایه ها یش .
چیزی که مهمترین جنبه ی تمامی این مسائل است ، البته ، خورشید است. و این تصویر از خورشید شاید حاکی از آن باشد که خورشید چیزی شر و خشن است . ولی ما نباید فراموش کنیم که همه انرژی این سیاره عملا از خورشید می آید. و نور فقط تجلی از آن انرژی است. خورشید برای پویایی است، برای تغییر رنگهاست، خورشید برای زیبایی در محیطمان است، مثل این ساختمان... موزه مرتفع در آتلانتا، که بوسیله رنزو پیانو ایتالیایی طراحی شده، با همکاری شرکت آروپ لایتینگ ، یک تیم با استعداد از طراحان نورپردازی ، کسانی که تلفیق بسیار ظریفی از نور در سراسر فضا را ایجاد کردند، در واکنشی به آنچه که خورشید در بیرون انجام می دهد، فقط با بکارگیری همه این روزنه های زیبا در سقف. بنابراین به طور غیر مستفیم ، شما می توانید خورشید را ببینید. و چیزی که آنها انجام دادند این است که عناصری جدایی ناپذیردر ساختمان طراحی کردند برای بهبود کیفیت فضایی که بازدید کنندگان موزه را در بر گرفته. آنها این سایه را آفریدند که اینجا می توانید ببینید، که در واقع خورشید را می پوشاند، ولی به نور مناسبی از آسمان باز شده است. و در اینجا می توانید ببینید که آنها واقعا چگونه یک فرایند زیبای طراحی را ساخته اند با مدل های فیزیکی با روش های کمی و نیز کیفی جهت نیل به یک راه حل نهایی که براستی یکپارچه و بطور کامل جامع با معماری است. آنها به خود اجازه دادند که اشتباهاتی در امتداد راه داشته باشند. همانطور که اینجا می توانید ببینید، در اینجا نورهای مستقیمی بر روی زمین است ولی آنها خیلی ساده می توانستند بفهمند که این نور از کجا می آید. آنها به مردم اجازه می دهند که درآن بنا واقعا" از آفتاب لذت ببرند، بخش خوبی از خورشید.
و بهره گیری از خورشید میتواند به گونه های مختلفی باشد. البته. می تواند تنها به این صورت باشد یا شاید مثل این، که خیلی عجیب غریب است، ولی این در سال ١٩٦٣ تماشای خورشید گرفتگی در ایالات متحده است . این فقط کمی روشن کردن محل است، خوب این افراد راه حل بسیار جذابی پیدا کرده اند. فکر می کنم، این تصویر بسیار گویایی از آنچه من تلاش می کنم بگویم است که حرکات زیبای خورشید ، که به داخل بنا ها آورده می شود، کیفیتی برای محیط ما ایجاد می کند که حقیقتا" زندگی ما را بهبود می بخشد. و همه ی این مسئله مربوط به تاریکی است بیش از این که به روشنایی مربوط شود ،البته، زیرا در غیر اینصورت شما این پویایی را نمی بینید.
برعکس دفتری که در ابتدا به شما نشان دادم در اول صحبتم ، این دفتر مشهوری است، که گروه وایت می باشد . آنها مشاور انرژی پاکیزه هستند، یا چیزی شبیه این. و آنها واقعا آنچه را که توصیه می کنند تمرین می کنند، زیرا این دفتراصلا هیچ روشنایی الکتریکی ندارد. این دفتر فقط در یک سمت یک پنجره بزرگ شیشه ای دارد که اجازه می دهد نور خورشید به اعماق محیط داخل شود ویک کیفیت زیبا در آنجا و محدوده ی پویای وسیعی ایجاد کند. بنابر این می تواند در آنجا خیلی کم نور باشد، و شما کارتان را انجام دهید، و در اینجا میتواند خیلی روشن باشد ، و شما کارتان را انجام دهید. ولی در واقع چشمان انسان به شکل قابل ملاحظه ای قابلیت سازگاری دارد با همه شرایط مختلف نوری که بایکدیگر محیط را می سازند که هرگز خسته کننده و کسل کننده هم نیست ، و به همین دلیل به ما کمک می کند تا زندگیمان را ارتقاء دهیم.
من باید این مرد را بطور مختصر به شما معرفی کنم. این ریچارد کیلی است کسی که ١۰۰ سال پیش متولد شد، و این دلیل مطرح کردن او در اینجاست زیرا که سالگرد صد سالگی اوست. در دهه ١٩٣۰، ریچارد کیلی اولین کسی بود که واقعا یک روش شناسی از طراحی مدرن نورپردازی را توضیح داد. و او سه روش را ابداع کرد، "تابش کانونی "، " تابناکی محیط" و " ایفا درخشندگی" که از طریق ایده های متفاوت و مجزا درباره نور در معماری که همه با هم این تجربه زیبا را تشکیل می دهند.
خوب برای شروع با تابش کانونی ... منظور او چیزی شبیه این بود.. جایی که نور به فضا جهت می بخشد و کمک می کند محیط را بهتر دریافت کنید یا چیزی شبیه این، نورپردازی است که او برای جنرال موتورز، برای نمایشگاه اتومبیل طراحی کرد. و وقتی وارد این فضا می شوید، احساس می کنید،" وای! این خیلی ابهت دارد،" تنها به دلیل این نقطه ی کانونی، این منبع عظیم نور در وسط . برای من این قسمتی از تئاتر است و من دوباره به آن باز خواهم گشت. این نور افکن که بر روی هنرمند است به شما کمک می کند تا تمرکز کنید. این همچنین می تواند نور خورشید باشد که ابر ها را می شکافد وقطعه ای از زمین را روشنتر می کند، و آن را برجسته می کند در مقایسه با محیطی که کم نور است. یا می تواند در مغاره های امروزی باشد، در مراکز خرید.. نورپردازی کالا ها و تاکید بر آنها که برای دریافت محیط به شما کمک می کند.
تابناکی محیط چیز ی کاملا" متفاوت است. ریچارد کیلی این را چیزی نامحدود می دید، چیزی بدون هر گونه تمرکز، چیزی که تمامی جزئیات را در واقع در بی نهایت از بین می برد. من آن را نوعی نور بسیار راحت می بینم که در حقیقت به ما کمک میکند ، آرامش بگیریم و بیاندشیدیم. همچنین می تواند چیزی شبیه به این باشد : موزه ملی علوم در لندن، جایی که این نور آبی که تمامی نمایشگاه و سرسرا را در بر گرفته در یک ژست بزرگ.
و سرانجام ، تمایل کیلی به ایفای درخشندگی. که در واقع در برخی از برجهای هنک کنگ اجرا شده، یا شاید در این چلچراغ در این اپرا، یا در این تالار، که زینتی است ترکیبی زیبا برای تالار، یک نوع سرگرمی، چیزی که فقط اضافه شده به طراحی محیط ، من اینطور فکر میکنم. این سه عنصر مجزا، با یکدیگر یک محیط نورپردازی شده می سازند که به ما کمک می کند که احساس بهتری داشته باشیم و ماتنها قادریم اینها را از دل تاریکی ایجاد کنیم. و من آن را بیشتر توضیح خواهم داد. حدس میزنم این چیزیست که ریچارد کیلی ،در سمت چپ، درحال توضیح دادن آن برای لودیگ میز ون در روه است. و پشت سر آنها، شما ساختمان سیاگرم را دارید که بعدآ به یک نماد نورپردازی مدرن تبدیل شد.
در آن زمان ها همچنین، برخی تلاشهای اولیه برای نور درمانی صورت پذیرفته بود. اینجا شما یک تصویر از کتابخانه پزشکی ایالات متحده می بینید، که مردم در معرض آفتاب قرار گرفته اند تا بهبود یابند. این داستان کمی فرق دارد، این جنبه سلامت نور، که امروز با شما سخن می گویم. در طب نوین امروز، فهم درستی از نور در روشهای بیوشیمایی وجود دارد. و در اینجا ایده این است که وقتی ما به چیزی نگاه می کنیم، نور زرد بیشترین کمک را به ما می کند، که ما بیشترین حساسیت را در مقابل آن داریم. اما الگوهای شبانه روزی ما الگوهایی که به ما کمک می کنند تا بخوابیم و بیدار شویم هوشیارباشیم و آرام باشیم و مشابه آنها، اینها خیلی بیشتراز نور آبی تاثیر می گیرند. و با تلفیق میزانی از نور آبی در محیط مان ما میتوانیم به مردم کمک کنیم که استراحت کنند و یا هوشیار شوند، به خواب روند، و یا بیدار بمانند. و این چیزیست که، احتمالا" در آیند نزدیک نور پردازی میتواند به بیمارستانها کمک کند تا مردم هر چه زودترو بهتر بهبود یابند. شاید در هواپیما ها ما بتوانیم بر jet lag (اختلال در عملکرد اعضای بدن در سفر های با سرعت بالا) فایق آییم. شاید در مدارس، ما بتوانیم به کودکان کمک کنیم که بهتر یادبگیرند زیرا آنها بیشتر بر روی کارشان تمرکز می کنند. و شما میتوانید کاربردهای بیشتری را تصور کنید. ولی من علاقه دارم که بیشتر صحبت کنم درباره ترکیب نور و روشنایی به عنوان یک کیفیت در زندگیمان.
البته نور همچنین برای تعامل اجتماعی است .. که روابط ما را با تمام خصیصه های اطراف ما ایجاد می کند. این جایی که ما دور هم جمع می شویم زمانی که باید چیزی به یکدیگر بگویم. و این همه در مورد این زمین است. ولی وقتی شما در شب به زمین نگاه کنید ، اینطوری به نظر می رسد و من فکر می کنم این تکان دهنده ترین تصویر است در بحت امروز من. زیرا تمامی این نورها در اینجا به سوی آسمان میروند. هرگزبه زمین نمی رسد جایی که برای آن معنا می شد. این هرگز به نفع انسان ها نیست. این فقط تاریکی را ضایع می کند. در ابعاد جهانی، مثل این است. و منظورم این است ، چیزی که اینجا می بیند شگفت انگیز است... چه میزان نور به سوی آسمان میرود و هرگز به زمین نمی رسد. اگر ما به زمین به صورتی که با ید باشد نگاه کنیم، چیزی شبیه به این تصویر بسیار الهام بخش خواهد بود جایی که تاریکی برای تخیل و تعمق ماست و جهت کمک به ما تا با همه چیز مرتبط شویم.
جهان در حال تغییر است هرچند ، و شهری شدن محرکه بزرگ همه چیز است. من این عکس را دو هفته پیش در گوانگژو گرفتم ، و من متوچه شدم ده سال پیش، هیچیک از این بنا ها نبود. فقط یک شهر بسیار کوچکتر بوده، و سرعت شهری شدن باور نکردنی و بسیار بالا است. و ما باید این پرسش اصلی را درک کنیم: چگونه مردم در این فضاهای جدید شهری حرکت می کنند؟ چگونه آنها مبادله فرهنگی می کنند؟ چگونه ما چیزهایی مانند تحرکات را کنترل می کنیم؟ و نور چگونه به ما کمک می کند؟ زیرا تکنولوژی های جدید، به نظر میرسد که در موقعیت بسیار جالبی هستند به منظور مشارکت در حل مسایل شهرنشینی وفراهم کردن محیط مناسب تری برای ما .
مدت زیادی نگذشه که روشنایی ما با اینگونه لامپها انجام می شد. و البته، ما لامپ های متال هالید و فلورسنت را داشتیم و چیزهایی شبیه آن. حالا ما ال ئی دی داریم، که جدید ترین آن در اینجا می بینید و می بینید که چگونه بشکل باور نکردنی کوچک است . و این دقیقا" همان چیزی است که به ما فرصت منحصر بفردی را ارائه می دهد، زیرا این انداره خیلی خیلی کوچک به ما اجازه می دهد که نور را در هر جایی که واقعا لازم داریم قرار دهیم. و در جایی که اصلا" لازم نیست آن را کنار بگذاریم و جایی که ما می توانیم تاریکی را حفظ کنیم. خب من فکر می کنم این موضوع بسیار جالبی است، و یک راه جدید نورپردازی در محیط معماری با سلامتی ذهنمان. مشکل اینجاست که هرچند من می خواهم چگونگی عملکرد آن را برای شما توضیح دهم -- ولی میتوانم چهار تا از اینها را بر روی انگشتم داشته باشم، بنابراین شما قادر نخواهید بود واقعا آنها را ببینید. من از آزمایشگاه خودمان خواستم که کاری برای این انجام دهند، و آنها گفتند،" ما می توانیم یک کاری کنیم." آنها بزرگترین ال ئی دی در جهان را برای من ساختند مخصوصا برای تد در آمستردام.
اینجاست. مشابه چیزیست که می توانید آنجا ببینید... فقط ٢۰۰ برابر بزرگ شده. و من خیلی سریع به شما نشان می دهم که این چگونه کار می کند. فقط برای توضیح. هر ال ئی دی که امروزه ساخته می شود نور آبی میدهد . این خیلی دلنشین و راحت نیست. و به همین دلیل، ما ال ئی دی را با روکش فسفر می پوشانیم. فسفر موجود توسط نور آبی تحریک می شود و نور را سفید و گرم و خوشایند می کند. و وفتی عدسی را به آن اضافه کنید، میتوانید نورها را جمع کنید و به هر جایی که نیاز دارید بفرستید بدون نیاز به پراکندگی نور به طرف آسمان و یا هر جای دیگر. بنابراین شما می توانید تاریکی را حفظ کنید و نور هم داشته باشید. من فقط می خواستم به شما نشان دهم که شما درک کنید این چگونه کار می کند. سپاسگزارم
می توانیم ادامه دهیم. پس ما باید تجدید نظر کنیم در روشهای نورپردازی شهرهایمان. ما باید دوباره درباره نور به عنوان راه حل پیش طراحی شده فکر کنیم . چرا تمامی این بزرگراه ها دائما" روشن هستند؟ آیا واقعا" نیازی به این است؟ آیا ما می توانیم بیشتر گزینشی باشیم و محیط بهتری ایجاد کنیم که از فواید تاریکی نیز بهره مند است؟ آیا ما میتوانیم از نور ملایمتری استفاده کنیم؟ مثل اینجا.. اینجا واقعا میزان نور کم است. آیا ما می توانیم مردم را بیشتر در گیر کنیم در پروژه های نور پردازی که ایجاد می کنیم ، که آنها مایلند با آن در تماس باشند، مانند این؟ یا آیا می توانیم مجسمه هایی ساده ای را خلق کنیم که داخل و خارج آن بسیار الهام بخش است؟ و آیا می توانیم تاریکی را حفظ کنیم؟ زیرا یافتن محلی مشابه این در روی زمین بسیار بسیار مشگل است. و یافتن آسمان پر ستاره ای مانند این حتی مشگلتر است. حتی در اقیانوسها، ما نور زیادی ایجاد می کنیم که در واقع ما میتوانیم مانعی برای زندگی حیوانات باشیم برای داشتن سلامتی بیشتر. و برای مثال، دانسته شده که مهاجرت پرندگان مختل شده است به دلیل این سکوهای دریایی. و ما ،کشف کردیم که وفتی ما آن نورها را سبز می کنیم پرندگان، در واقع به سمت درست میروند. آنها دیگر سرگشته نمیشوند. یکبار دیگر معلوم می شود حساسیت طیفی در اینجا بسیار پر اهمیت است.
در همه این مثالها، من فکر میکنم ما باید شروع کنیم به خلق نور از تاریکی، و از تاریکی به عنوان یک بوم استفاده کنیم مانند کاری که هنرمندان تجسمی می کند، مانند ادوارد هوپر در این نقاشی. من فکر می کنم که تعلیق بالایی در این نقاشی وجود دارد. وقتی من به این نگاه می کنم،گمان می کنم که شروع به فکر کردن می کنم، این مردم کی هستند؟ از کجا آمده اند ؟ به کجا می روند ؟ چه اتفاقی الان افتاده؟ در پنج دقیقه دیگر چه اتفاقی خواهدافتاد؟ و این همه ی این داستانها و همه این بلاتکلیفیها را مجسم می کند به دلیل تاریکی و روشنایی . ادوارد هوپر یک استاد واقعی در خلق داستانسرایی بود با استفاده از تاریکی و روشنایی. و ما میتوانیم از او یاد بگیریم و محیط های معماری جالب تر والهام بخش تری ایجاد کنیم . ما می توانیم این را در طراحی فضاهای تجاری مثل این انجام دهیم. و شما همچنین میتوانید به بیرون بروید و از بزرگترین نمایش جهان لذت ببرید، که البته، خود جهان است. من به شما این اطلاعات شگفت انگیزآموزنده را از آسمان می دهم، در محدوده درونی شهرها، که شاید شما یک یا دو ستاره ببینید نه بیشتراز آن. و تمام مسیر بطرف محیط های روستایی، جایی که می توانید از این نمایش بزرگ ، با شکوه و زیبای صورتهای فلکی و ستارگان لذت ببرید.
در معماری این کاملا یکسان عمل می کند. با قدر دانی از تاریکی وقتی شما نورپردازی را طراحی می کنید، شما فضای بسیار جالب تری خلق می کنید که حقیقتا" زندگی ما را بهبود می بخشد. این مشهورترین مثال است، کلیسای نور تاداو آندو . من همچنین به آبگرم واس ، پیتر زامترو می اندیشم جایی که روشنایی و تاریکی ، در ترکیبی بسیار ملایم، برای شناسایی فضا یکدیگر را دگرگون می کنند. و یا مترو جنوبی ریچارد مک کورماک در لندن ، جایی که میتوانید واقعا" آسمان را ببینید، حتی وفتی که زیر زمین هستید.
و درنهایت مایلم اشاره کنم که تعداد زیادی ازاین الهامات ، از سالنهای تئاتر می آیند. فکر می کنم این فوق العاده است که ما امروز تد را برای اولین بار در این تالار سخنرانی تجربه می کنیم، زیرا معتقدم ما یک تشکر بزرگ به این تالار مدیون هستیم. پرده های نمایش آنچنان الهام بخش نمی بودند بدون این تالار . و من فکرمی کنم که تالار سخنرانی محلی است که حقیقتا" ما ارتقاء می دهیم زندگیمان را با نور
بسیار سپاسگزارم
(تشویق حاضران)