ری کورزوایل: دانشگاهی برای تکینگی در پیش رو
روند رشد فناوری اطلاعات
فناوری اطلاعات به صورت نمایی رشد می کند. خطی نیست. اما درک ما خطی هست. 1000 سال پیش که ما از میان ساوانا عبور کردیم ما پیش بینی های خطی کردیم که یک حیوان کجا می تواند باشد. و اون روش نتیجه داد. و در مغزهای ما نهادینه شد.
ولی سرعت رشد نمایی واقعا چیزیه که فناوری های اطلاعات رو تبیین می کنه. و فقط موضوع محاسبات نیست. تفاوت زیادی هست بین رشد خطی و رشد نمایی. اگر من 30 گام خطی بردارم، یک، دو، سه، چهار، پنج، به 30 می رسم. اگر 30 گام به صورت نمایی بردارم، دو، چهار، هشت، شانزده، من به یک میلیارد میرسم. تفاوت بزرگی میان این دو هست. و این چیزیه که فناوری اطلاعات رو توضیح میده.
زمانی که من در MIT دانشجو بودم همه ما از یک کامپیوتر استفاده می کردیم که تمام فضای یک ساختمان رو اشغال کرده بود. کامپیوتری که امروز در تلفن همراه شما هست میلیون ها بار ارزان تر، میلیون ها بار کوچکتر، و هزاران بار قوی تر هستش. این یعنی قدرت به ازای هر دلار میلیارد برابر شده که ما اون رو از زمان دانشجویی من تا بحال تجربه کردیم.
و ما این کار رو ظرف 25 سال آینده باز هم انجام میدهیم. پیشرفت فناوری اطلاعات به صورت منحنی های S شکل هست که هر کدام از آنها یک پارادایم می باشد. مردم میگن: “زمانی که قانون مور به انتها برسه چی میشه؟” که البته در حدود سال 2020 اتفاق می افته. اون موقع به پارادایم بعدی میریم. و قانون مور هم اولین پارادایم نبوده که رشد نمایی رو به حیطه محاسبات آورده باشه. رشد نمایی محاسبات (توان کامپیوترها) دهه ها قبل از تولد گوردون مور شروع شد. و این فقط هم برای محاسبات صدق نمی کنه. در واقع برای هر فناوری که بتوانیم خصیصه های اطلاعاتی نهفته در اون رو بسنجیم، صدق میکنه.
توان محاسباتی کامپیوتر های معروف
اینجا 49 تا کامپیوتر معروف رو داریم. (توان محاسباتی) اینها رو در نمودار لگاریتمی رسم کردم. مقیاس لگاریتمی میزان رشد رو پنهان میکنه. چون که این نمودار رشدهای بیلیون برابر از زمان آمارگیری 1890 رو نشون میده. در دهه 50 لامپ های خلأ رو کوچک می کردن، کوچک تر و کوچک تر. تا وقتی که به مانع خوردن. اونا دیگه نمی تونستن لامپ خلأ رو کوچکتر کنند چون دیگه نمی تونستند خلأ رو درش نگه دارن. و این پایان کوچک سازی لامپ های خلأ بود.
ولی این پایان رشد نمایی محاسبات نبود. ما به پارادایم چهارم که ترانزیستور هست رفتیم، و در نهایت به تراشه ها رسیدیم. وقتی که اون هم تموم شه ما به ششمین پارادایم میریم، و اون مدارهای ملکولی خود سازمان ده سه بعدی هست.
اما چیزی که حتی از این مقیاس بزرگ پیشرفت هم جالب تره اینه که ببینید که چقدر این قابل پیش بینی هست. منظورم اینه که این روند در شرایط سخت، در زمان جنگ و صلح، در زمان رونق و رکود ادامه داشته.
رکود بزرگ کوچکترین خللی در این رشد نمایی ایجاد نکرد. ما همین شرایط رو در رکودی که الان در اون هستیم خواهیم داشت. حداقل رشد نمایی قابلیت فناوری اطلاعات بدون هیچ کاهشی ادامه یافته.
و من این نمودارها رو به روز کردم. چون که اینها رو از سال 2002 در کتابم “تکینگی نزدیک است” داشتم پس به روزشون کردیم تا بتونم اینجا ارائه شون کنم، تا سال 2007. از من پرسیدن: “نگران نیستی؟ شاید یه جوری بر مبنای این رشد نمایی نمونده باشه.” من یه مقدار نگران بودم چون شاید داده ها صحیح نمی بودن، ولی من 30 سال این کار رو میکنم، و این بر مبنای رشد نمایی مانده است.
این نمودار رو ببینید. در سال 1968 می توانستید با یک دلار، یک ترانزیستور بخرید. الان با این پول می تونید نیم میلیارد ترانزیستور بگیرید. و اینها بهتر هستند چون سریعترند. ولی ببینید که چقدر قابل پیش بینی هست. و من میگم این دانش در مورد داده های گذشته بیش برازش دارد. من برای 30 سال هست که پیش بینی های آینده نگرانه می کنم. و هزینه یک سیکل ترانزیستور که شاخصی برای هزینه ی عملکرد وسایل الکترونیکی هست، هر سال پایین تر میاد. این به معنی نرخ نزول 50 درصدی.
فناوری اطلاعات در علم زیست
و همچنین این برای موارد دیگر هم صادقه مثل داده های DNA یا داده های مغز. ولی ما جای اون رو پر می کنیم. در واقع میزان کالاهی مبتنی بر فناوری اطلاعاتی در هر نوع که به فروش می رسد، دو برابر شده است. در نیم قرن گذشته بازار همه انواع فناوری اطلاعات به نرخ سال پایه، رشدی 18 درصدی داشته. علیرغم این واقعیت که هر سال (با همان پول) میشه دو برابر سال قبل گرفت.
این مثال کاملا متفاوتی هست. این قانون مور نیست. میزان داده های ناشی از رمزگشایی خطی DNA هر سال دو برابر شده. هزینه آن هر سال نصف شده. و این یک پیشرفت هموار بوده از زمان آغاز پروژه ژنوم. و در میانه این پروژه، بدبین ها گفتند “این به نتیجه نمیرسه. شما در میانه پروژه ژنوم هستید و تنها یک درصد پروژه رو به اتمام رسوندید.” ولی اون کاملا طبق برنامه بود. چون اگه یک درصد رو هفت بار دو کنید، که دقیقا همون چیزیه که اتفاق افتاد، به 100 درصد میرسید. و پروژه سر وقت به اتمام رسید.
تکنولوژی های ارتباطی
50 راه مختلف برای اندازه گیری این هست. مثل تعداد بیت هایی که فرستاده می شوند، یا اندازه اینترنت. اما این با نرخ نمایی رشد کرده. و بسیار دموکراتیزه کننده هستند. من بیش از 20 سال قبل در کتاب “عصر ماشین های معنوی” نوشتم زمانی که اتحادیه جماهیر شوروی در حال قدرت گرفتن بود، گفتم که با رشد وسایل ارتباطی غیرمتمرکز متلاشی میشه.
و ما در طول قرن 21 کلی محاسبات داریم از جمله شبیه سازی نواحی مغز انسان. اما نرم افزارش رو از کجا میاریم؟ بعضی از منتقدها میگن: “نرم افزار که به گل نشسته.” اما ما در مورد مغز انسان داریم بیشتر و بیشتر یاد می گیریم. وسعت رزولوشن اسکن مغزی هر سال دو برابر میشه. میزان داده هایی که هر سال راجع به مغز بدست میاوریم هر سال دو برابر میشه. و داره نشون داده میشه که حقیقتا میشه این داده ها رو به مدل ها و شبیه سازی های کارآمدی از نواحی مغز تبدیل کرد.
مدلسازی مغز
حدود 20 ناحیه از مغز هستند که مدل شده اند، مدل و تست شده اند: قشر شنوایی مغز، بخش هایی از قشر بینایی، مخچه، که توانایی های ما در اونجا شکل میگیره، قسمت هایی از مخ، که تفکر منطقی مربوط به این ناحیه است. و تمام اینها به رشد هموار و قابل پیش بینی در نتایج منتهی شده. ما در ارزش متوسط یک ساعت نیروی انسانی از 30 دلار به 130 دلار به نسبت سال پایه رسیدیم به لطف فناوری اطلاعات.
و همه ما نگران انرژی و محیط زیست هستیم. خب این یه نمودار لگاریتمی است. این نمودار، دو برابر شدن به صورت همواری رو نشون میده در میزان انرژی خورشیدی که ما پدید آوردیم. مشخصا الان که از نانوفناوری، که یک نوع فناوری اطلاعات هست، در پنل های خورشیدی استفاده می کنیم. و ما تنها 8 تا دو برابر شدن در این میزان تا پوشش دادن کل نیاز ما به انرژی فاصله داریم. و میزان نور خورشید 10 هزار بار بیشتر از نیاز ماست.
نهایتا ما با این فناوری تلفیق میشیم. تا همین الان خیلی به ما نزدیک شده. زمانی که من دانش آموز بودم (کامپیوتر) آن طرف محوطه دانشگاه بود. الان در جیب های ما جا میشه. چیزی که به اندازه یک ساختمان جا می گرفت الان در جیب های ما جا میشه. چیزی که الان در جیب های ما جا میشه، ظرف 25 سال آینده در سلولهای خون ما جا میگیره. و ما همین طور که به این فناوری نزدیک تر و نزدیک تر بشیم عملا شروع می کنیم به تأثیر گذاشتن بر روی وضعیت جسمانی و هوش خودمان.
دانشگاه تکینگی
چیزی که ما در اینجا براساس سنت اصیل TED معرفی می کنیم، دانشگاه تکینگی هستش. این یه دانشگاه جدیده که توسط پیتر دایمندیس، که در میان حضار هست، و خود من تأسیس شده. این دانشگاه توسط ناسا و گوگل که در جامعه فناوری برتر و علمی هستند، حمایت میشند.
و هدف ما این بود که رهبران، و هم معلمان و هم دانش آموزان، رو در ارتباط با این فناوری های اطلاعات که نمایی رشد می کنند و کاربرد اونها، گردهم بیاریم. اما لری پیج در جلسه تأسیس سخنرانی پرشوری داشت، و گفت ما باید این تحصیلات رو متوجه حل مشکلات اساسی بکنیم که رو در روی بشریت قرار دارن. و در اینصورت هست که گوگل هم از ما حمایت میکنه. و ما هم همین کار رو کردیم.
سه هفته ی آخر برنامه ی نه هفته ای تابستان ما به یک گروه پروژه ای برای حل برخی چالش های اساسی بشریت اختصاص داره. مثل، چگونگی استفاده از اینترنت، که الان همه جا هست، حتی در مناطق دورافتاده چین یا آفریقا، برای در اختیار قرار دادن اطلاعات پزشکی به نواحی در حال توسعه در جهان. و این پروژه ها در این جلسات پی گیری میشن، به استفاده از وسایل ارتباطی اشتراکی و تبادلی. تمام مالکیت فکری که خلق بشه و آموزش داده بشه در اینترنت و در دسترس خواهد بود، و در فضای اینترنت به صورت تشریک مساعی پرورش می یابد.
این جلسه افتتاحیه مون هست. اما این رسما امروز اعلام میشه. دفتر مرکزی اون به صورت دائمی در Sillicon Valley خواهد بود، در مرکز تحقیقات NASA Ames. برنامه های متفاوتی برای دانشجویان ارشد هست، همچنین برای مدیران اجرایی شرکت های مختلف. 6 خط اول اینجا، هوش مصنوعی، فناوری پیشرفته محاسبات، زیست فناوری، نانو فناوری، هسته های مختلف فناوری اطلاعات هستند. بعد اونها را در موضوعات دیگه به کار میگیریم، مثل انرژی، بوم شناسی، حقوق و سیاست و اخلاقیات و کارآفرینی، که این افراد بتونند این فناوری های جدید رو به دنیا برسونند.
بنابراین من خیلی متشکرم از حمایت هایی که داشتیم، هم از رهبران فکری، رهبران دنیای فناوری، به طور مشخص گوگل و ناسا. این یک کسب و کار جالب و جدید هست. و از همه شما دعوت می کنیم که مشارکت کنید. بسیار ممنونم. (تشویق)
