«منطقه مرده» خلیج مکزیک

متن سخنرانی :
عصربخیر،به نیواورلئانز خوش‌آمدید. نمی‌دانم که اطلاع دارید یا نه، ولی شما ۱۵ دقیقه با یکی از بزرگترینرودخانه‌های دنیا فاصله دارید رودخانه‌ی میسی‌سیپی. رودخانه اولدمَن، بیگ مادی. و از شمال تا ایالت مینه‌سوتاامتداد پیدا می‌کند. از شرق تا ایالت نیویورک امتداد پیدا می‌کند از غرب تا ایالت مونتانا. ‫و ۱۰۰ مایل از اینجا، مایل رودخانه‌ای، آب تازه‌اش را خالی می‌کندو به خلیج مکزیک می‌ریزد. این انتهای جغرافی ۱۰۱ است.
(خنده)
الان می‌خواهیم ببینیم چه چیزیدر آن آب است. جدای از ته‌نشینی، مولکول‌های حل‌نشده‌ایوجود دارند، نیتروژن و فسفر. و طی فرآیند‌های بیولوژیکی، اینها به تشکیل مناطقی به اسممناطق مرده منجر می‌شوند. اگر شما ماهی یا خرچنگ باشید منطقه مرده اسم بسیار شومی است.
(خنده)
حتی یک کرم کوچک در رسوب‌ها. که به این معنی‌ست که اکسیژن کافی برای آن حیوانات به منظورزنده ماندن وجود ندارد.
خب این‌ها چگونه اتفاق می‌افتد؟ نیتروژن و فسفر باعث رشد گیاهان میکروسکپی می‌شوندکه به آن‌ها فیتوپلانکتون می‌گویند. و حیوانات کوچکی به نام زئوپلانکتونفیتوپلانکتون‌ها را می‌خورند. ماهی‌های کوچک زئوپلانکتون‌ها را می‌خورند،ماهی‌های بزرگ، ماهی‌های کوچک را. و همینطور در زنجیره غذاییادامه پیدا می‌کنند. مشکل اینجاست که اکنون نیتروژنو فسفر زیادی وجود دارد، فیتوپلانکتون زیادی به اعماق آب می‌افتند و توسط باکتری که اکسیژنمصرف می‌کند، تجزیه می‌شود. این زیست‌شناسی است.
شما نمی‌توانید از سطح آب آن را ببینید، در تصاویر ماهواره‌اینمی‌توانید آن را ببینید، پس از کجا می‌دانیم که آنجاست؟ خب یک کشتی ماهیگیری می‌تواند به شما بگوید، وقتی تور ماهیگیری به آب می‌اندازدو ۲۰ دقیقه می‌کشد و خالی بالا می‌آید، می‌فهمد که در منطقه مرده است. و باید برود یک جای دیگر. ولی کجا برود وقتی مساحت منطقه۲۱ هزار کیلومتر مربع است؟ تقریباً به اندازه مساحت ایالت نیوجرسی. پس یا تصمیم می‌گیرید جلوتر بروید بدون بازگشت به صرفه یا اینکه به اسکله برگردید.
به عنوان یک دانشمند من بهوسیله پیشرفته‌ای دسترسی دارم که می‌توانیم آن را در کناریک کشتی تحقیقاتی قرار دهیم و اکسیژن و بسیاری چیزهایدیگر را اندازه گیری کنیم. از رودخانه میسی‌سیپی شروع می‌کنیم، از همه خلیج مکزیک عبور می‌کنیمتا به تگزاس برسیم، و حتی من هر از چند گاهی دزدکی وارد تگزاسمی‌شوم و آب‌های آنجا را آزمایش می‌کنم. و می‌شود از اکسیژن تحتانی تشخیص داد -- می‌توان یک نقشه از آنچه کهکمتر از ۲ عدد است تهیه کرد، که وقتی یک ماهی شروع به ترک منطقه می‌کنداین یک عدد جادویی است. من همچنین توی اینمنطقه مرده غواصی می‌کنم. ما اکسیژن‌ سنج‌هایی داریم کهباید دور از ساحل نصب کنیم که به ما مرتباً اندازه‌های اکسیژنکم و یا زیاد را نشان می‌دهد. و وقتی وارد آب شوید ماهی‌های زیادی می‌بینید. تعداد زیادی ماهی، از همه نوع، من‌جمله این رفیق من،نیزه‌ماهی‌ای که آن روز دیدمش. بقیه از این طرف شنا کردندو من هم با دوربینم این طرف رفتم.
(خنده)
و بعد ده متر پایین‌ترماهی‌های کمتری می‌بینید. و بعد به کف آن‌جا می‌رسید. و دیگر هیچ ماهی نمی‌بینید. هیچ زندگی روی سکو نیستهیچ موجود زنده‌ای شنا نمی‌کند. آن موقع شما متوجه می‌شوید کهدر منطقه مرده هستید.
پس چه ارتباطی بین میانه ایالات‌متحده و خلیج مکزیک وجود دارد؟ بیشتر حوزه آبریز، زمین کشاورزی است. و به ویژه، چرخش ذرت-سویا. نیتروژنی که در کود قرار می‌گیردو فسفری که به زمین کشاورزی می‌رود و به رودخانه‌ی میسی‌سیپی می‌ریزد و سر از خلیج مکزیک در می‌آورد. اکنون سه برابر نیتروژن بیشتر در آب میسیسیپی نسبت به دهه ۱۹۵۰ است. سه برابر. و اندازه فسفر دو برابر شده است. و این یعنی فیتوپلانکتون بیشتر،بیشتر غرق شدن و اکسیژن کمتر. این ویژگی برای خلیج معمولی نیست؛در حقیقت حاصل فعالیت انسان‌هاست.
این منظره قبلا چنین نبوده است. قبلا هامون و جنگل و دشت چاله‌ای و محل زندگی اردک‌ها و اینگونه موارد بود. ولی دیگر اینطور نیست --الان محصولات کشاورزی است. راه‌هایی برای اصلاح این نوعکشاورزی وجود دارد با استفاده از کود‌ کمتر،شاید با کوددهی دقیق. و استفاده از کشاورزی پایدار مثل چمن‌گندمی چندساله کهریشه‌هایی بسیار بلندتر از ریشه‌های ۱۵ سانتیمتری ذرت دارند که می‌تواند نیتروژن را روی خاک نگه دارندو از هرز رفتن آب در خاک جلوگیری کنند. چگونه همسایه‌های شمالی‌مان را در فاصله شاید ۱۶۰۹ کیلومتر دورترو یا حتی بیشتر متقاعد کنیم که فعالیت‌هایشان در استفاده ازآب خلیج مکزیک مشکل‌زا است؟
اول از همه می توانیم آنها رابه حیاط پشتی‌شان ببریم. اگر می خواهید در تابستانایالت ویسکانسن شنا کنید در چاله آبی مورد علاقه‌تان، شاید با چنین چیزی مواجه شوید که شبیه رنگ سبز ریخته شده استو همان بو را دارد، که روی سطح آب رشد می کنند این یک رشد انفجاری جلبک سبز-آبی سمی است. و برای شما خوب نیست. همینطور چند تابستان گذشته در دریاچه ایری صدها کیلومتر از این نوعجلبک سبز-آبی رشد کرده بود و مردم شهر تولیدوی اوهایو برایچند روز پشت سر هم نمی‌توانستند از این آب برای آشامیدن استفاده کنند. و اگر اخبار را دنبال می‌کنید می‌دانید که بسیاری از جوامعمشکل آب آشامیدنی دارند.
من یک دانشمندم. نمی‌دانم می‌توانید تشخیص بدهید یا نه.
(خنده)
من روی علوم جامد کار می‌کنم،تحقیقاتم را منتشر می‌کنم، همکارانم آنها را می‌خوانند،به آنها استناد می‌شود. ولی من عمیقا معتقدم به عنوان دانشمندی که اغلب از بودجه ایالتی برایتحقیقاتش استفاده می‌کند من این را مدیون مردم هستم، مدیون مدیران سازمان‌ها و نمایندگان کنگره که دانشم را با آنها به اشتراک بگذارم تا بتوانند از آن استفاده کنند،امیدوارم بتوانند درباره سیاست‌های محیط زیستی‌مان تصمیم های بهتری بگیرند.
(تشویق)
ممنونم.
(تشویق)
یکی از راه‌هایی که توانستم این کار راانجام دهم این بود که آن را رسانه‌ای کردم. و جوبی وریک از روزنامه واشنگتن پست این تصویر را در مقاله‌ای در صفحه اول روزنامه صبح یکشنبه۵ سانت بالاتر از نیمه صفحه قرارداد. این اتفاق مهمی بود. و سناتور جان برو از ایالت لویزیانا گفت، "خدای من، آنها فکر می‌کنندخلیج مکزیک این شکلی است؟" من گفتم، "خب این هم مدرکش." و باید فکری به حال آن بکنیم. در همان زمانسناتور المپیا اسنو از ایالات مین با رشد جلبک‌های مضر درخلیج مین مشکل پیدا کرده بود. آنها با هم متحد شدند -- دو حزب با یکدیگر --
(خنده)
(تشویق)
و مرا دعوت کردند تا در کنگره صحبت کنم و من گفتم، "تنها کاری که کردم دنبال کردنخرچنگ‌ها در جنوب تگزاس بود نمی‌دانم چطور اینکار را بکنم."
(خنده)
ولی انجامش دادم.
(هورا کشیدن)
در نهایت لایحه تصویب شد. و اسمش را گذاشتند-- آره، آخ‌جون! اسمش را گذاشتند شکوفه جلبک مضر و تحقیق کمبود اکسیژنو اقدام کنترلی ۱۹۹۸.
(خنده)
(تشویق)
ممنونم. به همین دلیل به آن لایحهاسنو-برو می‌گوییم.
(خنده)
مورد دیگر این است که مادر سال ۲۰۰۱ کنفرانسی داشتیم که توسط آکادمی ملی علوم برگزار شد و به بررسی کودها، نیتروژنو آب بی‌کیفیت پرداخت. سخنگوی کل ما فرماندار سابق ایالت نیوجرسی بود. و او ... وقتی که جلوی تماشاگران حاضر می‌شدهیچکس فکر نمی‌کرد که شوخی دارد با خودم گفتم، "حتماً دارد به من نگاه می‌کند." "خسته شدم از بس گفتند نیوجرسی. یک ایالت دیگر انتخاب کن، هر ایالتی،دیگر نمی‌خواهم اسم این ایالت را بشنوم." ولی او توانست برنامه اقدام را به میز رئیس جمهور اچ دبلیو بوش برساند تا ما اهداف محیط زیستی داشته باشیم و برای حل مشکلات آن کار کنیم. باختر میانه دنیا را تغذیه نمی‌کند. خوراک بسیاری از مرغ‌ها، خوک‌ها،و احشام را فراهم می‌کند و اتانول تولید می کند تا در بنزینمان از آن استفاده کنیم که مقررات آن توسط سیاست‌هایایالتی وضع می‌شوند. می‌توانیم بهتر از این عمل کنیم. ما باید تصمیماتی بگیریم که باعث شود مصرفمان کمتر شود و وابستگی‌مان به نیتروژن را کم کند. مثل تأثیرات کربن می‌ماند.
ولی می‌توان اثر نیتروژن را کاهش داد. من اینکار را با کم خوردن گوشت انجام می‌دهم هنوز هر از چندگاهی دوست دارم کمی بخورم -- استفاده نکردن از روغن ذرت، استفاده از ماشینی که می‌توانمبرای آن از بنزین غیر اتانولی استفاده کنم و مسافت بیشتر با بنزین کمتر طی کنم. اینگونه موارد می‌توانند باعث تغییر شوند. بنابراین من نه تنها شما را بلکه بسیاری از مردم را بویژه آن‌هایی کهدر باختر میانه هستند دعوت می کنم به چگونگی برخورد با زمین‌تانو چگونگی ایجاد تغییر فکر کنید.
قدم‌های من بسیار کوچک هستند. برای تغییر نوع کشاورزی در آمریکا قدمهای بزرگ بسیاری لازم است. و عزم سیاسی و اجتماعی برای این کار لازم است. ولی می‌توانیم انجامش دهیم.
من عمیقا معتقدم که مامی‌توانیم علم را ترجمه کنیم، آن را به سیاست پیوند دهیمو تغییری در محیط زیستمان ایجاد کنیم. همگی ما یک محیط زیست تمیز می‌خواهیم. و می‌توانیم با هم برای رسیدنبه این مهم کار کنیم تا دیگر چنین مناطق مرده‌ایدر خلیج مکزیک نداشته باشیم.
ممنونم.
(تشویق)

دیدگاه شما چیست؟

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *