چطور می‌توانیم حمایت از سلامت روانی را برای پناهجویان فراهم کنیم

برای دو سال و نیم گذشته، من یکی از معدود و یا شاید تنهاروانشناس کودک هستم که در پایگاه‌های پناهجویان،سواحل و قایق‌های نجات فعالیت می‌کنم در یونان و دریای مدیترانه. و می‌توانم با اعتماد بنفس بالایی بگویم، که ما شاهد یک فاجعه سلامت روانی هستیم که بیشتر ما را تحت تاثیر قرار خواهد داد،و دنیای ما را دگرگون خواهد کرد.
من در حیفا زندگی می‌کنم، ولی این روزهابیشتر وقتم را در خارج از کشور می‌گذرانم. در زمان حضورم در جزیره یونانی لسبوس و روی قایق‌های نجات دریای مدیترانه، هزارها قایق پناهجویان به ساحل رسیدند با جمعیت بیش از ۱/۵ میلیون پناهجو یک چهارم آنها کودکان هستند، که از جنگ و سختی گریخته‌اند. هر قایق حامل دردها و مصائب مختلفی‌ست از سوریه، عراق، افغانستان و کشورهای دیگر آفریقایی. فقط در سه سال گذشته، بیش از ۱۲٫۰۰۰ پناهنده جانشان را از دست دادند. و صدها هزار دیگر سلامت روحو روانشان را از دست دادند بخاطر این تجربه بی‌رحمانه و مصیبت‌بار
می‌خواهم راجع به عمر به شما بگویم، یک پسر پنج ساله سوریه‌ای پناهجو که به ساحل لسبوس روی یک قایق بادی شلوغ رسید. در حال گریه و ترسیده و ناتوان از فهم اینکهچه اتفاقی برایش افتاده، او درست در مرز دچار یک آسیب روانی جدید بود. من همان لحظه متوجه شدم که این یک زمان طلایی بود، یک مدت کوتاه که من می‌توانستمداستان او را تغییر دهم، من می‌توانستم داستانی را تغییر دهم که او برای باقی زندگیش بخودش خواهد گفت. می‌توانستم به خاطراتش شکل دیگری دهم. من سریعا دستهایم را دراز کردمو به مادرش که می‌لرزید به عربی گفتم،
(عربی) «اعتینی الولد و خودی نفس» «پسر را به من بده و نفسی بکش.» مادرش او را به من داد.
عمر به من نگاه کرد و با چشمان ترسیده و اشک‌آلود و گفت: (عربی) «عمو(عمو در عربی)، شو هذا؟» «این چیست؟» درحالیکه به هلیکوپتر پلیس که بالای سر ما بود اشاره می‌کرد.
«این یک هلیکوپتر است! اینجاست که از تو با دوربین‌های بزرگ عکس بگیرد، چون فقط قهرمانان بزرگ و قدرتمند مثل تو، عمر، می‌توانند از دریا بگذرند.»
عمر به من نگاه کرد،گریه نکرد و پرسید، (عربی) «انا بطل؟» «من قهرمانم؟»
من با عمر ۱۵ دقیقه صحبت کردم. و به والدینش چند راهنمایی کردم که پی بگیرند. این مداخله کوتاه روانشناسی شیوع PTSD (اختلال استرسی بعد از حادثه) و مسائل دیگر سلامت روانیدر آینده را کاهش می‌دهد. که به عمر کمک می‌کند که آماده تحصیل شود، وارد بازار کار شود،تشکیل خانواده دهد و هکذا. چطور؟ با تحریک خاطرات خوب که در آمیگدالا حفظ خواهند شد، که مرکز احساسی مغز انسان است. این خاطرات با خاطرات مصیبت‌بار مقابله خواهند کرد، اگر که آنها در آینده دوباره زنده شوند. برای عمر، بوی دریا تنها یادآور سفر سختش از سوریه نخواهد بود. چون برای عمر این داستانحالا یک داستان شجاعت است.
این قدرت آن زمان طلاییست، که می‌تواند مصیبت را تغییر شکل دهدو داستان تازه‌ای ایجاد کند. ولی عمر تنها یکی ازبیش از ۳۵۰٫۰۰۰ کودک است که بدون حمایت روانی هستند،فقط در این بحران. سیصد و پنجاه هزار بچه و من.
ما به متخصصان سلامت روان نیاز داریم که در دورانهای بحران فعال،به گروههای نجات بپیوندند. به همین دلیل است که من و همسرم و دوستانمانبا هم «خدمه انسانیت» را پایه‌ریزی کردیم. یکی از معدود سازمان‌های کمک در جهان که تخصصش در زمینه کمک رسانی روانی و کمک‌های اولیه و مداخله سلامت روانی به پناهندگان و جمعیت بی‌خانمان است. برای ارائه یک مداخله مناسب، ما روش چهار مرحله‌ای را درست کرده‌ایم،یک برنامه روانی-اجتماعی که پیگیر پناهجویان در هر مرحله از سفرشان است. که در داخل دریا و درونقایق‌های نجات شروع می‌شود بعنوان نگهبانان سلامت روانی. بعد در پایگاه‌ها، بیمارستان‌هاو از طریق کلینیک آنلاین ما که مرزها را می‌شکندو بر زبان‌ها غلبه می‌کند. و بعد در کشورهای مقصد پایان می‌یابد،که به آنها کمک می‌کند به جامعه بپیوندند.
از زمان اولین ماموریت ما در ۲۰۱۵، «خدمه انسانیت» ۱۹۴ نماینده از روانکاوها و داوطلبانتربیت شده و با کیفیت داشت. ما ۲۶٫۰۰۰ ساعت حمایت سلامت روانی داده‌ایم به بیش از ۱۰٫۰۰۰ پناهنده. ما همه می‌توانیم برای جلوگیریاین فاجعه سلامت روانی کاری کنیم. ما باید متوجه شویم که کمک‌های اولیهفقط برای بدن ما نیست، بلکه باید به روح و روان ما هم بپردازد. ضربه به روان به سختی قابل مشاهده است، ولی زخم آن می‌تواند برای همه عمر با شخص بماند.
بیایید فراموش نکنیم آنچه ما انسان‌ها را از ماشین‌ها متقاوت می‌کند روح زیبا و حساس درون ماست. بیایید تلاش کنیم که عمرهای بیشتری را نجات دهیم.
متشکرم
(تشویق)
(هورا)
(تشویق)