کریستوفر دی چارمز مغز را بلادرنگ اسکن می کند.

سلام، از شما می خواهم دست هایتان را بالا ببرید و تکان بدید. مثل من -- بای بای کنید. شما می توانید چیزهایی را که می بینید تقلید کنید. می توانید هزاران ماهیچه ای که توی دستتان هست را برنامه ریزی کنید. به زودی شما قادر خواهید بود که درون مغز خودتان را ببینید و برنامه ریزی کنید، می توانید بخش های مختلف مغز را که آن جا می بینید کنترل کنید. می خواهم درباره این تکنولوژی با شما صحبت کنم
سالیان متمادی انسان مایل بود که بداند داخل ذهن، و مغز انسان چه می گذرد. خوب! به لطف آزمایشگاه های تحقیقاتی، امروزه این امر برای نسل ما محقق شده است. مردم تصور می کنند که این باید کار خیلی مشکلی باشد. مثلاً باید یک سفینه فضایی را بگیرند، کوچکش کنند و تزریق کنند توی جریان خون. کار خیلی خطرناکیه! ممکن است توی آئورت گلبول های سفید به شما حمله کنند. ولی ما یک تکنولوژی واقعی برای انجام این کار داریم.
می خواهیم یک سفر به مغز همکارم "پیتر" داشته باشیم. این کار بدون هیچ صدمه ای با " ام-آر-آی" انجام می شود. هیچ نیازی به تزریق یا تاباندن اشعه به بدن هم نداریم. ما فقط وارد آناتومی مغز پیتر می شویم --اصطلاحا می گوییم وارد بدن او شده ایم-- ولی نکته مهم این است که ما می توانیم نگاهی به درون ذهن او بیاندازیم. وقتی که پیتر دستش را حرکت می دهد، آن لکه زرد رنگی که می بینید، واسطی است که عملیات مغزی پیتر در آن اتفاق می افتد. قبلا دیده اید که می توان با استفاده از الکترودها بازوهای روباتیکی را کنترل کرد، تصویربردای و اسکن های انجام شده از مغز به شما درون مغز را نشان می دهد. مسئله ای که مطرح می شود این است که تحلیل این روند روزها و ماه ها وقت می برد. ولی ما به کمک تکنولوژی این مدت به چند میلی ثانیه کاهش داده ایم. بنابراین پیتر می تواند درست همان موقع که در دستگاه اسکنر است، واکنش های مغزی خودش را نگاه بکند. او می تواند در هر ثانیه 65,000 نقطه فعال را در مغزش مشاهده کند. اگر او بتواند این الگو را در مغزش مشاهده کند، می تواند یاد بگیرد که آن را کنترل کند.
سه راه برای تحت تاثیر قرار دادن مغز وجود دارد. مراجعه به یک متخصص، قرص و چاقوی جراحی. ولی به زودی راه حل چهارمی هم در اختیار شما قرار می گیرد. همه می دانیم که وقتی فکر می کنیم، این افکار کانال های عمیقی در ذهن و مغز ما ایجاد می کنند. برای مثال دردهای مزمن را در نظر بگیرید. اگر دستتان بسوزد، درد باعث می شود که سریع آن را عقب بکشید. ولی اگر شش ماه یا سال متمادی از دردی رنج ببرید، به این معنا است که این مدارها دردی را تولید می کنند که دیگر برای شما موثر نیست. پس اگر بتوانیم فعالیت های مغزی که منجر به تولید درد می شوند را ببینیم، می توانیم مدل های سه بعدی درست کنیم و فرایند پردازش مغز را در لحظه وقوع آن مشاهده کنیم، و سپس براساس مشاهداتمان می توانیم ناحیه هایی از مغز را که در تولید درد نقش دارند شناسایی کنیم. حالا دستتان را بالا ببرید و پشت بازو بیاورید.
حالا تصور کنید که به زودی قادر خواهید بود که به درون مغزتان نگاه کنید و مناطقی از مغز را انتخاب کنید که دقیقا همین کار را برای شما انجام می دهند. چیزی که اینجا می بینید این است که ما کانال های درد مزمن در مغز بیمار را مشخص کرده ایم. اگرچه ممکن است این مسئله شما را شوکه کرده باشد ولی در حقیقت ما توانسته ایم که مغز این بیمار را در حین عمل بخوانیم. آن ها می توانند فعالیت های مغزی خودشان را نگاه کنند، و می توانند کانال هایی را که باعث ایجاد درد می شوند را کنترل کنند. یاد می گیرند که این سیستم را مهار کنند تا خودش مواد ضد درد تولید کند. وقتی که آن ها این کار را انجام می دهند، در گوشه بالا سمت چپ نمایشگری است که به فعالیت های آن بخش از مغز آن ها که درد را کنترل می کند متصل شده. وقتی که آن ها مغزشان را کنترل کنند، می توانند دردشان را هم کنترل کنند. این یک تکنولوژی تحقیقاتی است، ولی در آزمایش های کلینیکی ما 44 تا 64 درصد کاهش در مورد دردهای مزمن داشته ایم.
این فیلم " ماتریکس" نیست. شما فقط می توانید این کار را در باره خودتان انجام دهید. شما تنها خودتان را کنترل می کنید. من درون مغز خودم را دیده ام. شما هم به زودی قادر خواهید شد که این کار را انجام دهید. وقتی موفق به انجام این کار شوید، دوست دارید چه چیزی را کنترل کنید؟ شما قادر خواهید بود جنبه های مختلفی(از ذهنتان) را ببینید که هویت شما را تشکیل می دهند، یعنی مجموعۀ به های شما. زمینه های مختلفی وجود دارند که ما امروزه روی آن ها کار می کنیم. ولی من الان فرصت کافی برای پرداختن به آن ها ندارم. ولی مایلم که سوال مهمی را مطرح کنم. ما اولین نسلی خواهیم بود که قادر است از این تکنولوژی، ذهن انسان و مغز، استفاده کند. سوال این است که چگونه از آن استفاده خواهیم کرد.