نظارت الکترونیکی حکومتی – این تازه شروع داستان است

بهار عربی در سال ۲۰۱۱ توجه جهانیان را به خود جلب کرد. این واقعه توجهِ حکومت‌های استبدادی کشورهای دیگری که از گسترش بیشتر این انقلاب واهمه داشتند را نیز به خود جلب کرد. پس واکنش آنها نظارت بیشتر بر فعالان سیاسی، روزنامه‌نگاران و دگراندیشان بود، یعنی کسانی که می‌ترسیدند در کشورهای خودشان الهام‌بخش انقلاب باشند. به گفته‌ی یکی از فعالان سیاسی برجسته‌ی بحرین که توسط حکومت کشورش بازداشت و شکنجه شده بوده، بازجویان، متن مکالمات تلفنی و پیام کوتاه وی را نشانش داده بودند.
البته، توانایی حکومت‌ها برای استراق سمع مکالمات تلفنی و پیام‌های کوتاه بر کسی پوشیده نیست. به همین خاطر بسیاری از فعالان سیاسی از تلفن استفاده نمی‌کنند. در عوض، آنها از ابزاری مثل اسکایپ استفاده می‌کنند، آنها فکر می‌کنند این ابزارها غیرقابل نفوذ هستند. اما در اشتباه هستند. طی چند سال گذشته شرکت‌هایی راه‌اندازی شده‌اند که دانش‌های فنی نظارت را به حکومت‌ها می‌فروشند، مخصوصاً دانش فنی‌ای که به حکومت‌ها اجازه‌ی هَک کردن رایانه‌ی افراد تحت نظر را فراهم می‌کند. یعنی به جای استخراج اطلاعات از طریق تحت نظر گرفتن خطوط مخابراتی، رایانه‌ی شما را هَک می‌کنند، وِب‌کَم و میکروفن شما را روشن می‌کنند، و اطلاعات شما را بدون اجازه از رایانه‌ی شما می‌دزدند.
وقتی که دولت مصر در سال ۲۰۱۱ سقوط کرد، فعالان سیاسی به اداره‌ی پلیس مخفی هجوم بردند، و در میان اسناد بسیاری که پیدا کردند سندی مربوط به شرکت بین‌المللی «گاما» بود. سندی مربوط به شرکت بین‌المللی «گاما» بود. گاما یک شرکت آلمانی‌ست که نرم‌افزارهای نظارت الکترونیکی تولید می‌کند و آنها را فقط به حکومت‌ها می‌فروشد. توجه به این نکته ضروری‌ست که بیشتر حکومت‌ها امکان تولید این‌گونه نرم‌افزارها را در داخل کشور ندارند. کشورهای کوچک‌تر منابع و تخصص لازم برای این کار را ندارند، کشورهای کوچک‌تر منابع و تخصص لازم برای این کار را ندارند، و بنابراین برای شرکت‌های غربی که بدشان نمی‌آید در ازای تجهیز این کشورها به چنین فن‌آوری‌هایی از آن‌ها پول خوبی بگیرند، بازار خوبی به وجود می‌آید. گاما تنها یکی از این نوع شرکت‌هاست. لازم است این نکته را توضیح دهم که شرکت گاما هیچ‌وقت نرم‌افزار خود را به حکومت مصر نفروخته است. آنها صورت‌حساب قیمت‌های خدماتشان را فرستاده بودند، اما دولت مصری هیچ‌وقت آن را خریداری نکرد. در عوض، ظاهراً، حکومت مصر از یک نسخه‌ی آزمایشی رایگان از نرم‌افزار گاما استفاده می‌کرده. (خنده‌ی حاضرین)
این تصویر مربوط به یک ویدیوی تبلیغاتی از خدمات شرکت گاماست. در واقع، آنها در این نمایش جذاب بر روی این موضوع تأکید می‌کنند که یک مأمور می‌تواند در دفترش زیر باد کولر بنشیند و از راه دور بر اطلاعات مربوط به فرد مورد نظر نظارت کند بدون این که فرد مورد نظر حتی بفهمد که چه اتفاقی در حال افتادن است. چون چراغ وب‌کم شما روشن نخواهد شد. هیچ چیزی اعلام نمی‌ کند که میکروفن فعال شده است.
این فرد مدیرعامل شرکت بین‌المللی گاما است. نام او «مارتین مونش» است. عکس‌های زیادی از آقای مونش وجود دارد. به نظر من این یکی از بهترین‌ عکس‌هایش است. من کمی روی وب‌کم او زوم می‌کنم. شما می‌توانید برچسب کوچکی را که بر روی وب‌کم او قرار گرفته است، ببینید. او از راه‌های نظارت الکترونیکی آگاه است، و واضح است که نمی‌خواهد این روش‌ها علیه خود او مورد استفاده قرار بگیرند. به گفته‌ی آقای مونش قصد او از تولید این نرم‌افزار این است که از آن برای به دام انداختن تروریست‌ها و مکان‌یابی کودک‌آزاران جنسی استفاده شود. البته او یک بار اقرار کرده است وقتی که این نرم‌افزار به حکومت‌ها فروخته شود، دیگر هیچ راهی برای فهمیدن این که برای چه کاری استفاده می‌شود وجود ندارد. نرم‌افزار شرکت گاما بر روی سرورهایِ کشورهای مختلفی در سرتاسر دنیا مشاهده شده است، کشورهایی که سابقه‌ی بسیار بدی در خشونت و نقض حقوق بشر دارند. در واقع این شرکت نرم‌افزار خود رادر سرتاسر جهان به فروش می‌رساند.
گاما تنها شرکتی نیست که درگیر این بازار شده است. همان طور که قبلاً گفتم، این یک تجارت ۵ میلیارد دلاری‌ست. یکی دیگر از شرکت‌های بزرگ در این بازار یک شرکت ایتالیایی به اسم «هَکینگ تیم» است. شرکت «هَکینگ تیم» احتمالاً خوشگل‌ترین نمایش‌ را برای نرم‌افزارش ساخته است. ویدیوی ارائه شده از طرف آنها خیلی جذاب است، و من می‌خواهم برای شما بریده‌ای از یک ویدیو پخش کنم تا شما بتوانید هم با قابلیت‌های این نرم‌افزار آشنا بشوید تا شما بتوانید هم با قابلیت‌های این نرم‌افزار آشنا بشوید و هم ببینید که چطور به حکومت‌های متقاضی عرضه می‌شود.
(راوی در ویدیو): شما می‌خواهید از دریچه‌ی چشمان فرد موردنظرتان نگاه کنید. (موسیقی) شما باید فرد موردنظرتان را هَک کنید. ["در حالی که او مشغول وب‌گردی، مبادله‌ی اسناد، دریافت پیامک، یا برقراری ارتباط با جهان خارج است."] باید بتوانید بر سیستم‌عامل‌های مختلف غلبه کنید. ["سیستم‌عامل ویندوز، مکینتاش، آی‌او‌اس، اندروید، بلک‌بری، سیمبیان، لینوکس"] باید از پس رمزگذاری‌ها بر بیایید و اطلاعات مورد نظرتان را به دست بیاورید. ["اسکایپ و مکالمات تلفنی رمزگذاری شده، مکان فرد مورد نظر، پیامک‌ها، ارتباطات، اطلاعات وب‌گردی، صدا و تصویر"] به صورت مخفیانه و بدون برجا گذاشتن هیچگونه ردپایی. ["مقاوم در برابر هرگونه سامانه‌ی حفاظت از اطلاعات،با پایه‌های اطلاعاتی مخفی"] قابلیت به کار گیری در سرتاسر کشور شما. ["امکان مدیریت صدها هزار هدف از یک نقطه"] دقیقاً کاری که ما انجام می‌دهیم.
کریستوفر: اگر اینها حقیقت نداشتند، تبلیغ خنده‌داری بود، اما در واقع نرم‌افزار شرکت «هَکینگ تیم» در سرتاسر دنیا به حکومت‌‌ها فروخته می‌شود. برای نمونه در سال گذشته، متوجه شدیم که این نرم‌افزار توسط حکومت مراکشبرای ردیابی خبرنگاران مراکشی استفاده شده است. این نرم‌افزار در کشورهای زیادی پیدا شده. همچنین شرکت «هَکینگ تیم» توجه ویژه‌ای به بازار مجریان قانون در کشور ایالات متحده دارد. در سال گذشته این شرکت یک دفتر فروش در ایالت «مَریلَند» ایالات متحده بازگشایی کرده است. این شرکت همچنین یک سخنگو استخدام کرده. همچنین آنها در همایش‌هایی که مربوط به امور نظارتی می‌شود، و مقام‌های عالی‌رتبه‌ی نهادهای مجری قانون در آن حضور دارند، شرکت می‌کنند. آنها در همایش‌ها سخنرانی می‌کنند. جالب‌ترین نکته به نظر من این است که آنها اوایل امسال در یکی از کنفرانس‌های وابسته به نهادهای مجری قانون، هزینه‌ی خدمات مربوط به پذیرایی‌های زمان استراحت را پرداخت کرده بودند. من مطمئن نیستم که شرکت «هَکینگ تیم» فن‌آوری نظارت‌شان را به ایالات متحده فروخته باشند، اما چیزی که می‌توانم به شما بگویم این است که اگر هم نفروخته‌اند، به این خاطر نیست که نهایت تلاش‌شان را در این زمینه نکرده‌اند.
همان طور که قبلاً گفتم، حکومت‌هایی که منابع لازم برای ساختن ابزارهای مورد نیاز را در اختیار ندارند نرم‌افزارهای پیش‌ساخته‌ی نظارتی را خریداری می‌کنند، و به همین خاطر، مثلاً حکومت تونس ممکن است از همان نرم‌افزاری استفاده کندکه حکومت آلمان برای نظارت استفاده می‌کند. همه‌ی آنها از نرم‌افزارهای آماده استفاده می‌کنند. اداره‌ی تحقیق و تفحص فدرال ایالات متحده (اف بی آی) بودجه‌ای را برای ساختن فن‌آوری نظارت اختصاص داد، و چند سالی‌ست که سعی می‌کنم بفهمم آیا اداره‌ی «اف بی آی» بی‌اجازه و مخفیانهبه رایانه‌های افراد موردنظرشان وارد می‌شوند، و اگر پاسخ مثبت است چگونه این کار را می‌کنند؟
دوستان من در سازمان «الکترونیک فرانتی‌یر فاندیشن» -- که یک گروه مدنی - اجتماعی است -- صدها سند از «اف بی آی» بدست آورده‌اند که جزئیات نسل بعدی فن‌آوری‌های نظارتی آنها را شرح می‌دهند. روی بیشتر این اسناد اصلاحات زیادی انجام گرفته است، اما اگر من در اینجا زوم کنم می‌توانید این عبارت را در اینجا ببینید: «واحد عملیات از راه دور». وقتی که من برای اولین بار به این عبارت نگاه کردم، با خودم فکر کردم که، اسم چنین واحدی را پیش از این نشنیده بودم. من بیشتر از ۶ سال است که درباره‌ی نظارت حکومتی تحقیق می‌کنم. هیچ‌وقت اسم چنین واحدی به گوشم نخورده بود. بنابراین کمی در اینترنت جستجو کردم، و بالأخره چیزی را که می‌خواستم در سایت «لینکداین» پیدا کردم، شبکه‌ای اجتماعی که جویندگان کار از آن استفاده می‌کنند. پیمان‌کاران زیادی در آنجا بودند که سابقاً برای دولت ایالات متحده کار می‌کرده‌اند و پیش از این برای واحد عملیات از راه دور کار کرده بودند، و جزئیات کاری را که در گذشته در آن واحد انجام می‌دادند را به طور کامل در رزومه‌های خود توضیح داده بودند. (خنده‌ی حاضرین) پس من این اطلاعات را جمع‌آوری کردم و به یکی از روزنامه‌نگارانی که می‌شناسم و به او اعتماد دارمدر روزنامه‌ی "وال‌استریت ژورنال" دادم، و او توانست با چند نفر دیگر از مقام‌های عالی‌رتبه‌ی پیشین نهادهای اجرای قانون تماس بگیرد و آنها توانسته بودن این موضوع به صورت مخفیانه تأیید کنند که بله، «اف بی آی»، گروهی دارد که کارش تنها این است که به یارانه‌های افراد مورد نظر نفوذ کند و آنها را زیر نظر بگیرد. مثل شرکت «گاما» و «هَکینگ تیم»، «اف بی آی» هم امکانِ فعال کردن وب‌کم و میکروفن، دزدیدن اسناد و به دست آوردن اطلاعات وب‌گردی، و کارهای آنها را دارد.
وقتی حکومت‌ها دست به نفوذ به رایانه‌های افراد می‌زنند، مشکل بزرگی به وجود می‌آید، و آن مشکل این است که تروریست‌ها، کودک‌آزاران جنسی، سوداگران مواد مخدر، خبرنگاران و فعالین حقوق بشر همگی از یک نوع رایانه استفاده می‌کنند. تلفن همراه مخصوصی برای سوداگران مواد مخدر وجود ندارد و لپ‌تاپ مخصوصی برای خبرنگاران ساخته نشده. همه‌ی ما از یک فن‌آوری مشترک استفاده می‌کنیم. و این بدین معنی است که حکومت‌ها برای این که بتوانند به داخل رایانه‌های خلافکاران جامعه نفوذ کنند، به داخل رایانه‌های خلافکاران جامعه نفوذ کنند، همچنین باید بتوانند توانایی نفوذ به رایانه‌های ما را هم داشته باشند.
بنابراین حکومت‌های سرتاسر دنیا از این فن‌آوری استقبال کرده‌اند. آنها از نفوذ به داخل رایانه‌های اشخاص به قصد اجرای قانون استفاده کرده‌اند، اما بدون هیچگونه بحث و مناظره. در ایالات متحده، جایی که من در آن زندگی می‌کنم، هیچگونه گزارشی در این مورد به مجلس ارائه نشده. هیچگونه قانونی تصویب نشده است که مشخصاً به این روش اجازه و اختیار داده باشد، و به خاطر قدرت و استعدادی که این شیوه برای استفاده‌ی نامناسب دارد برگزاری مباحثه و مذاکره عمومی در این مورد امری حیاتی‌ست.
خیلی متشکرم.
(تشویق حاضرین)