اخبار خوب دهه چیست؟

ما امروز اینجا هستیم زیرا سازمان ملل اهدافی را برای پیشرفت کشورها تعریف کرده است. آنها "اهداف توسعۀ هزاره" نامیده میشوند. و علت اینکه من خیلی این اهداف را دوست دارم به خاطر هر هشت تای اونهاست. و با مشخص نمودن هشت هدف مختلف، سازمان ملل گفته است که عوامل بیشماری برای تغییر در یک کشور به مننظور برخورداری مردم از زندگی خوب، مورد نیاز است. به اینجا نگاه کنید، شما باید به فقر و گرسنگی خاتمه دهید، آموزش و تحصیل، جنسیت، بهداشت وسلامت مادران و نوزادان، کنترل بیماریهای عفونی، حفظ محیط زیست و برقراری ارتباطات خوب جهانی میان ملتها در تمام زمینه ها از کمک رسانی گرفته تا تجارت.
دلیل دوم علاقۀ من به این اهداف توسعه، اینه که هر یک از آنها اندازه گیری میشوند. به طور مثال مرگ و میر کودکان(زیر پنج سال). در اینجا هدف این است که نسبت مرگ و میر کودکان(زیر پنج سال) از 1990 تا 2015، تا دو سوم کاهش یابد. یعنی چهار درصد کاهش در سال. و این، همراه با اندازه گیریست. اون چیزیست که بین صحبت های سیاسی از این قبیل و اقدام واقعی برای عمل به امری مهم، تفاوت ایجاد میکنه یک زندگی بهتر برای مردم. و چیزی که از بابت اون خیلی خوشحالم این هست که ما پیش از این به طور مستند عنوان کرده ایم که بسیاری از کشورها درآسیا، در خاور میانه، در آمریکای لاتین و اروپای شرقی هستند که در حال پایین آوردن این نرخ می باشند. و حتی برزیل در حال کاهش این نرخ به میزان پنج درصد در سال است، و ترکیه هفت درصد در سال. بنابراین، خبرهای خوبی وجود داره. اما بعد من مبشنوم که مردم می گویند، "هیچ پیشرفتی در آفریقا صورت نگرفته. وحتی در آفریقا آمارو ارقامی هم که نشون بده چه در حال وقوعه، موجود نیست." من ثابت خواهم کرد که اونها در هر دو مورد اشتباه میکنند.
با من به دنیای آمار بیایید. من شما را به صفحۀ وب ChildMortality.org، می برم، جاییکه شما می تونید (آمار) مرگ و میر کودکان زیر پنج سال در تمام دنیا را داشته باشید. این کار توسط متخصین سازمان ملل انجام شده. من کنیا را بعنوان نمونه مثال خواهم زد. شما اینجا داده ها را می بینید. وحشت نکنید. فعلاً هراسی نداشته باشید. من کمکتون خواهم کرد. به نظر ناخوشاینده، مثل وقتی که ازآمار(ونمودارها) در دانشگاه زیاد خوشتون نمی یومد. اما، وقتی نقطه هایی (روی نمودار) مثل این را می بینید، باید اول از خودتون سؤال کنید: این داده ها از کجا آمده اند؟ منشأ این داده ها چیست؟ آیا در کنیا به این صورته که دکترها و متخصصینی هستند که که گواهی فوت در صورت مرگ یک کودک صادر کرده، و اون را به ادارۀ آمار می فرستند؟ خیر. کشورهای کم درآمد مانند کنیا هنوز از اون سطح از سازماندهی برخوردار نیستند. (سازماندهی) وجود داره، ولی کامل نیست، زیرا خیلی از مرگ و میرها در خانه و نزد خانواده وقوع پیدا میکنه، و اونها ثبت نمی شوند. چیزی که ما به اون استناد می کنیم یک سیستم ناقص نیست. ما مصاحبه هایی داریم، بررسی هایی کرده‌ایم. و این کار بسیار حرفه‌ای انجام شده، خانمهای مصاحبه کننده ای بوده اند که برای یک ساعت با یک خانم نشسته و و از او در بارۀ سابقۀ زایمانهاش سؤال کرده اند. چند بجه تا به حال به دنیا آورده ای؟ آیا اونها زنده هستند؟ اگر مرده اند، در چه سنی و چه سالی بوده؟ و سپس این کار با یک نمونۀ نماینده که مشتمل بر هزاران زن در کشور بود انجام گردید و نتیجۀ آن در آنچه تحت عنوان "گزارش آماری بررسی سلامت جمعیت"، نامیده می شد منعکس شد. اما این تحقیقات بسیار پر هزینه اند، بنابراین فقط درفواصل زمانی سه - تا پنج سال قابل انجامند. در عین حال اونها از کیفیت خوبی برخوردارند. از اینرو اینکار با محدودیت همراه است. واینجا تمام این خطوط رنگی نتایج هستند؛ هر رنگ نماینده یک بررسیست. اما چون برای امروز خیلی پیچیده است، پس اونرا براتون ساده میکنم. و برای شما حد میانی هر تحقیق را، ارائه می کنم.
این (تحقیق) برای سالهای 1977، 1988 1992، 1997 و2002 بود. و وقتی متخصین در سازمان ملل، این بررسی ها را در پایگاه اطلاعاتی خود دارند، با استفاده از فرمولهای پیشرفتۀ ریاضی یک خط روند را ایجاد میکنند، که اون خط شبیه به این است. به اینجا نگاه کنید. این بهترین تناسبی است که اونها از این لحاظ به دست آورده اند. ولی مراقب باشید. آنها خط را فراتر از آخرین نقطه بدون وجود نقطه ای دیگر ادامه داده اند. و تخمین زده اند که ، کنیا (سال) 2008، 128 مورد مرگ و میر کودک داشته. که این منو ناراحت کرد، چرا که ما می توانستیم این روند معکوس را در کنیا با افزایش مرگ و میر کودک در دهۀ 90، شاهد باشیم. اون بسیار غم انگیز بود. اما در ماه جون یک نامه در صندوق پستی ام از " تحقیقات سلامت جمعیت" داشتم، و اون حاوی اخبار خوبی از کنیا بود. من بسیار خوشحال شدم. اون برآوردی طی یک بررسی تازه بود. سپس سه ماه دیگر طول کشید تا سازمان ملل اونرا در سِروِر خود وارد کند، و ما روز جمعه خط روند جدید را داشتیم. اون اینجا این پایینه. اون خوب نیست( به نظر شما)؟ هان؟ (واقعاً) خوب نیست؟ من راستش، روز جمعه، پشت کامپیوترم نشسته بودم، و دیدم نرخ مرگ و میر از 128 به 84 تنزل پیدا کرده. به این خاطر خیلی خوشحال شدیم.
ولی حالا، وقتی شما این خط روند را دارید، چگونه می توانیم پیشرفت را اندازه بگیریم؟ من اینجا وارد یک سری جزئیات می شوم، زیرا سازمان ملل اینگونه عمل می کند. اونها از 1990 شروع، (و) تا 2009 اندازه گیری می کنند. می گویند، "0.9 درصد، عدم پیشرفت." اون عادلانه نیست. بعنوان یک استاد، فکر می کنم حق دارم چیزی متفاوت پیشنهاد کنم. من می گم ، حداقل این کار را بکنید؛ 10 سال برای دنبال کردن روند کافیست. به این طریق دو تحقیق داریم، و شما می تونید ببینید حالا به چه شکل میشه. اونها (نرخ) 2.4 درصد را دارند. اگر من در وزارت بهداشت کنیا بودم، این دو نقطه را احتمالاً به هم وصل کرده بودم. بنابراین چیزی که دارم میگم اینه که ما میدونیم مرگ و میر کودکان وجود داره. ما یک روند متناسب داریم. پس بعضی شگردها در زمان سنجش ام دی جی (اهداف توسعۀ هزاره) به کار میایند. ودر اینجا علت (مرگ و میر) در مورد افریقا اهمیت خاصی داره، زیرا دهۀ 90 دهۀ بدی بود، نه تنها در کنیا، بلکه در سراسر آفریقا. همه گیری HIV (ایدز) به اوج خود رسید. مقاومت در برابر داروهای قدیمی مالاریا وجود داشت، تا اینکه داروهای جدید آمدند. و بعد از اون، پشه بند را در اونجا داشتیم. و مشکلات اجتماعی- اقتصادی وجود داشت، که اکنون به مقیاس قابل توجهی در حال حل شدن هستند. بنابراین اینجا به میانگین نگاه کنید. این یک میانگین برای تمام کشورهای جنوب صحرای آفریقا (ساهارا) است. و سازمان ملل میگوید اون یک کاهش 1.8 درصدی است.
این حالا یک کم تئوری به نظر میاد، ولی خیلی هم تئوری نیست. می دونید، این اقتصاددانان، عاشق پول هستند، اونها بیشتر و بیشتر پول می خواهند، می خواهند اون افزایش پیدا کنه. بنابراین اونها درصد نرخ رشد سالیانۀ اقتصادی را محاسبه می کنند. ما در زمینۀ بهداشت عمومی، از مرگ کودکان بیزاریم، به همین دلیل می خواهیم مرگ و میر کمتر و کمتر وکمتری از کودکان را داشته باشیم. از اینرو ما درصد کاهش در سال را محاسبه می کنیم. اما اون تا اندازه ای درصد مشابهیست. اگر اقتصادتون به میزان چهار درصد رشد داشته باشه، شما باید مرگ و میر کودکان را چهار درصد کاهش دهید، درصورتی که از آن (رشد اقتصادی) خوب استفاده شود و مردم واقعاً مشارکت داشته باشند و منابع را در راه رسیدن به آنچه می خواهند به کار گیرند. در این صورت آیا منصفانه هست که مبنای محاسباتیمون دوره ای بیش از 19 سال باشه؟ یک اقتصاددان هرگز اینگونه عمل نمیکنه. من فقط اون (20سال) را به دو دوره تقسیم کرده ام. در دهۀ 90، فقط 1.2 درصد، تنها 1.2درصد. در حالیکه اکنون، در مرحلۀ دوم (هستیم) -- مانند آفریقا که مرحلۀ اول را پشت سر گذاشت، اونها حالا وارد مرحلۀ دوم میشوند، اما همین هم یک ملاک نمایانگر منصفانه از (وضیت) آفریقا نیست، چرا که یک میانگین است، اون متوسط سرعت کاهش در آفریقاست.
و اینجا را ببینید من شما را به نمودار حبابی خود می برم. اینجا هنوز، مرگ و میر کودکان روی محور در 1,000 است. ما اینجا سال را داریم. و حالا من به شما تصویر وسیعتری از"ام دی جی"(اهداف توسعۀ هزاره) ارائه می کنم. من از 50 سال پیش شروع می کنم زمانیکه آفریفا در بیشتر کشورها جشن استقلال گرفت. من از کنگو، که بالا بود، غنا، پایین تر، و کنیا، حتی پایین تر(از اون) صحبت می کنم. و اینکه طی سالها از آن زمان چه اتفاقاتی افتاده؟ خوب حالا میگم. شما می تونید ببینید، به دنبال استقلال، سوادآموزی گسترش پیدا کرد و واکسیناسیون آغاز شد، آبله ریشه کن شد، بهداشت بهبود یافت، و اوضاع بهتر شد. اما بعد، در دهۀ 80، اینجا دقت کنید. کنگو درگیر جنگ داخلی شد، و سطحشون به اینجا تنزل کرد. غنا با سرعت خیلی زیاد، جلو افتاد. این یک واکنش مخالف در کنیا بود، و غنا آن را دور زد، اما بعد غنا و کنیا با هم پایین آمدند -- کنگو کماکان در حالت سکونه. جائیکه ما امروز هستیم. شما (خودتون) ببینید، این معنی نمیده که بتوان یک میانگین از بهبود بین صفر و این پیشرفت بسیار سریع داشت. زمان آن رسیده جنوب صحرای آفریقا را یکجا ارزیابی نکنیم. کشورها در اونجا بسیار متفاوتند، و آنها سزاوارند مستقلاً مورد شناسایی قرار گیرند، همانطور که ما اروپا را به عنوان یک مکان عنوان نمیکنیم. می تونم بگم یونان و سوئد ار نظر اقتصادی با هم خیلی تفاوت دارند. همه اینرو میدونند. ودرمورد هر کشور(در اروپا) براساس آنچه که انجام میدهد قضاوت می شود.
بنابراین بگذارید تصویر بزرگتری را نشون بدم. کشور من، سوئد: 1800، ما اینجا هستیم. ما باید اختلال شخصیتی عجیبی داشته باشیم، که علیرغم نرخ بالای مرگ و میر کودکان آمارسرشماریشون را با این دقت داشته باشیم. این خیلی عجیبه، و تا اندازه ای شرم آور. اما، می دونید، ما در سوئد عادت داشتیم، که تمام موارد مرگ و میر کودکان را بشماریم، حتی اگر کاری در مورد آن انجام نمیدادیم. و سپس، می بینید، که این سالها ، سالهای قحطی بودند. اینها سالهای بدی بودند، و مردم از طریق سوئد تغذیه می شدند. نیاکان من به ایالات متحده(امریکا) مهاجرت کردند. و سرانجام، خیلی زود، وضعیت آنها در اینجا بهتر و بهتر شد. و ما اینجا تحصیلات بهتری داشتیم، و از خدمات درمانی بهره مند بودیم، و مرگ و میر کودکان کاهش یافت. ما هرگز درگیر جنگ نبودیم؛ سوئد در تمام این مدت در صلح بسر می برد. ولی نگاه کنید، کاهش نرخ در سوئد سریع نبود. درسوئد مرگ و میر کودکان کم بود زیرا ما زود اقدام کردیم. ما عملاً از سال 1864 مدرسۀ ابتدائی داشتیم. و سپس شما تأثیر فوق العادۀ آن را دیدید که ما یک نسل بعد باسوادی زنان را داشتیم. شما باید بدانید که سرمایه گذاریهایی که ما در امر توسعه می کنیم سرمایه گذاریهایی بلند مدتند. واینطور نیست که برای حدود فقط پنج سال باشه. اونها سرمایه گذاریهای بلند مدت هستند. و سوئد هرگز به نرخ مورد نظر در اهداف توسعۀ هزاره نرسید، وقتی محاسبه کردم 3.1 درصد(بود). در نتیجه ما خارج از مسیر درستیم . بله، این چیزیست که در مورد سوئد صدق میکنه. ولی زیاد حرفی از اون زده نمیشه. ما میخواهیم دیگران از آنچه ما بودیم بهتر باشند. و در حقیقت، بهتر هم بوده اند.
بگذارید به شما تایلند را نشون بدم، ببینید تایلند چه داستان موفقیت آمیزی، از دهۀ 1960 داشته -- چگونه اونها اینجا پایین آمدند و تقریباً به سطح مشابهی از مرگ و میر کودکان در سوئد رسیدند. و داستان دیگری را براتون خواهم گفت، مصر، پنهانترین(مورد)، موفقیت پیروزمندانه در بهداشت عمومی. مصردر سال 1960، دربالا، اینجا قرار داشت، بالاتر از کنگو. دلتای نیل عامل بدبختی برای کودکان بود با بیماریهای اسهال و مالاریا و مسائل فراوان دیگر. تا اینکه اونها سد اسوان را احداث کردند.(به این طریق) برق به خونه هاشون رفت. اونها آموزش وپرورش را ارتقاء دادند. و مراقبت های اولیۀ بهداشتی را داشتند. ومیدونید، (اینطوری) اونها پایین رفتند. و اونها آب سالمتری داشتند، اونها مالاریا را ریشه کن کردند. و داستان موفقیت آمیزی هست اینطور نیست. نرخهای اهداف توسعه برای مرگ ومیر کودکان کاملاً دست یافتنی هستند. و نکتۀ مثبت اینه که غنا امروز با نرخی مشابه با مصرکه سریع ترین( رشد) را داشت، در حال پیشرفت است. کنیا سرعتش را داره بیشتر می کنه. اینجا ما یک مشکل داریم. ما یک مشکل جدی در مورد کشورهایی داریم که دچار وقفه شده اند.
حالا، اجازه بدید تصویر وسیعتری را به شما نشون بدم، تصویر وسیعتری از مرگ و میر کودکان. من قصد دارم به شما رابطۀ مرگ ومیر کودکان را اینجا روی این محور نشون بدم -- این محور اینجا مرگ و میر کودکان است -- و اینجا اندازۀ خانواده را داریم. ارتباط میان مرگ و میر کودکان و اندازۀ خانواده. یک، دو، سه، چهار فرزند برای هر زن. شش، هفت، هشت فرزند برای هر زن. این، دوباره، در سال 1960 است، 50 سال پیش. هر حباب یک کشور است. هررنگ که می ببینید، یک قاره است. آبی تیره اینجا جنوب صحرای آفریقاست. و اندازۀ حباب (نشانگر) جمعیته. و اینها به اصطلاح کشورهای "در حال توسعه" هستند. اونها مرگ و میر کودکان بالا، و یا بسیار بالا، داشتند و اندازۀ خانوادۀ بین شش تا هشت نفر. و اونهایی که اونجا هستند، اصطلاحاً کشورهای غربی نامیده می شدند. مرگ و میر کودکان در اونها پایین بود و اندازۀ خانواده کوچک. چه اتفاقی افتاده؟ چیزی که از شما میخوام اینه که با چشمهای خودتون رابطۀ بین پایین آمدن مرگ و میر کودکان و کاهش در اندازۀ خانواده را شاهد باشید. من فقط میخوام جایی برای تردید باقی نمونه. شما باید خودتون ببینید. این چیزیست که اتفاق افتاد. حالا من از کل دنیا شروع می کنم. اینجا ما با ریشه کنی آبله، آموزش و پرورش بهتر، و خدمات بهداشتی درمانی، پایین آمدیم. اون به پایین دراونجا رسید --چین اینجا داخل قسمت غربی میشه. و برزیل اینجا در قسمت غربی هست. هند داره نزدیک میشه. اولین کشورهای افریقایی وارد قسمت غربی میشوند. و ما همسایه های جدید زیادی داریم. ئبه یک زندگی مناسب و معقول خوش آمدید. بیایید. ما میخواهیم همه اینجا این پایین باشند. این تصورخوبییست که ما داشته باشیم، اینطور نیست؟ و حالا نگاه کنید، اولین کشورهای افریقایی اینجا وارد میشوند. جاییکه ما امروز هستیم.
(به نظرمن) چیزی تحت عنوان "جهان غرب" و "جهان درحال توسعه" وجود نداره. این یک گزارش از سازمان ملل است، که روز جمعه صادر شده. اون خیلی خوبه --" سطوح و روند مرگ و میر کودکان" -- به جز این صفحه. این صفحه بسیار بده. اون یک جور دسته بندی کردن کشورهاست. اون برچسب میزنه "کشورهای در حال توسعه" -- من میتونم اینجا از روی فهرست بخونم -- کشورهای در حال توسعه: جمهوری کره -- کرۀ جنوبی. چی؟ اونها سامسونگ را دارن، چطور می تونن (یک) کشور در حال توسعه باشند؟ اونها اینجا سنگاپور را دارند. سنگاپور پایین ترین مرگ و میر کودک را در دنیا داره. اونها پنج سال پیش از سوئد جلو افتادند، و (حالا) به اونها برچسب کشورهای درحال توسعه زده اند. اونها اینجا قطر را دارند. که با الجزایر ثروتمندترین کشورهای جهان هستند. چطور آخه اونها میتونن کشورهای "در حال توسعه" باشند؟ این ابلهانه است. (تشویق حاضرین) بقیه چیزها اینجا خوبه. (بله) بقیه خوبه.
ما باید ادراک جدیدی داشته باشیم، که با دادها متناسب باشه. و باید بدونیم که ما همه در حال رفتن به سمت اینجا، پایین هستیم. حالا اهمیت رابطه ها اینجا چیست.(؟) نگاه کنید. حتی در آفریقا هم ببینید. اینها کشورهای افریقاییند. شما به وضوح رابطۀ میان تنزل مرگ ومیر کودکان با کاهش اندازۀ خانواده را می بینید، حتی در افریقا. این بسیار واضحه که چی داره اتفاق میفته. و بخش مهمی از تحقیق که روز جمعه توسط موسسه متریکس بهداشت، درمان و ارزیابی در سیاتل ارائه شد، نشون میده که تقریباً 50 درصد کاهش در مرگ ومیر کودکان میتونه بدلیل آموزش زنان صورت گرفته باشه. به این جهت، وقتی دختران ما به مدرسه بروند، تأثیر آنرا 15 تا 20 سال بعد خواهیم دید، که یک روند طولانی بسیار نیرومندیست. به این دلیل است که ما باید چشم اندازی بلند مدت داشته باشیم، اما ما باید تأثیرات را روی دوره های 10ساله مورد سنجش قرار بدیم. اون کاملاً امکان پذیره که مرگ و میر کودکان در تمامی این کشورها پایین بیاد و همۀ اونها به پایین در این گوشه برسند جاییکه همه دوست داریم با هم زندگی کنیم.
و البته، کاهش مرگ ومیر کودکان موضوعیست که از جنیه های بشر دوستانه دارای بیشترین اهمیت است. این به معنای یک زندگی مناسب برای کودکانیست، که دربارۀ اونها صحبت میکنیم. بعلاوه اون یک سرمایه گذاری استراتژیک برای آیندۀ همۀ انسانهاست، زیرا مرتبط با محیط زیست است. ما قادر به مدیریت محیط زیست و اجتناب از بحرانهای سخت آب و هوایی نخواهیم بود اگر جمعیت جهان را تثبیت نکنیم. بگذارید موضوع را واضح بگم. و اون به این صورته که، برای دستیابی به کاهش مرگ و میر کودکان، تنظیم خانواده لازمه و آموزش زنان اونرا میسر میکنه. و این کاملاً امکان پذیره. بیایید اینگونه عمل کنیم.
از شما بسیار سپاسگذارم.
(تشویق حاضرین)