خیابانهای نیویورک؟ دیگر ناخوشایند نیستند

متن سخنرانی :
شغل یک عضو کمیسیون حمل و نقل، تنها در مورد علائم ایست و چراغهای راهنمایی نیست بلکه شامل طراحی شهرها و طراحی خیابانهای شهر می باشد. خیابانها جزء ارزشمندترین منابع شهر هستند و در عین حال، یک دارایی هستند که در نگاه ساده، تا حد زیادی پنهان می باشند. و درسی که از شهر نیویورک در شش سال گذشته گرفته‌ایم این است که میتوان این دارایی را به روزرسانی کرد. میتوان سریع و کم هزینه آنها را بازسازی کرد که می تواند منافع آنی را فراهم نماید و بسیار محبوب و عامه پسند گردد. فقط کافی است به خیابانها کمی متفاوت بنگرید
اهمیت این رویکرد از آنجاست که ما در دوران شهرنشینی زندگی می کنیم. برای اولین بار در طول تاریخ، اکثر افراد در شهر ها زندگی میکنند، سازمان ملل تخمین می زند که در ۴۰ سال آینده جمعیت کره زمین دو برابر می‌گردد. بنابراین طراحی شهرها مسئله کلیدی برای آینده ما است. شهردار نیویورک، بلومبرگ با آغاز طرح PlaNCY در سال ۲۰۰۷ به این مسئله پی برد. این طرح تصدیق کرد که شهرها در یک بازار جهانی حضور دارند. واگر می خواهیم به رشد و شکوفایی ادامه دهیم و بیش از میلیونها نفر که انتظار می رود به اینجا نقل مکان کنند را جذب نماییم، بایستی بر کیفیت زندگی و بهره‌وری زیرساختهایمان تمرکز کنیم.
فعالیت حیاتی خیابانها در طول چند نسل، در بعضی شهرها به طور موقت متوقف شده است. این تصویری از تایمز اسکوور در دهه ۵۰ هست و علیرغم تمام نوآوریهای تکنولوژی و تغییرات فرهنگی وسیاسی، این هم تایمز اسکوور در سال ۲۰۰۸ هست! در آن ۵۰ سال، چیزهای زیادی تغییر نکرده است برای تمرکز مجدد بر برنامه کارمان کوشیدیم تا به حداکثر بهره وری جابه جایی و تأمین فضای بیشتربرای اتوبوسها و دوچرخه ها و برای افراد جهت لذت بردن از شهر برسیم.
و خیابانها را برای استفاده کنندگان آنها تا آنجا که می شود ایمن سازیم. پس، برنامه عملیاتی روشنی را تنظیم کردیم با اهداف و معیارهایمان. داشتن هدف مهم است، چون هدایت سکان کشتی یک شهر بزرگ در سمت نو نیازمند دانستن کجایی و چرایی حرکت است.
طراحی خیابان گویای تمام انتظارات از آن است در این مورد، انتظار می رود که شما در فضای خیابان به دنبال پناهگاهی باشید. طراحی این خیابان در واقع جهت به حداکثر رساندن سرعت حرکت ماشینها با حداکثر سرعت ممکن، از نقطه A به نقطه B است، و این طراحی، تمام روشهای دیگری که خیابان مورد استفاده قرار میگیرد را نادیده می گیرد
در آغاز کار، تعدادی پیمایش اولیه در مورد چگونگی استفاده از خیابانهایمان انجام دادیم و در یافتیم که نیویورک تا حد زیادی شهری بدون صندلی است. در عکسهایی مثل این، مردم روی شیر آتش نشانی نشسته اند که علامت شهری در سطح جهانی نیست (خنده حضار) این برای والدین با بچه هایشان خوب نیست. برای سالمندان خوب نیست. برای فروشندگان خوب نیست. و احتمالاً برای شیر آتش نشانی هم خوب نیست! قطعاً برای اداره پلیس هم خوب نیست.
پس سخت کوشیدیم تا این معادله را تغییر دهیم و احتمالاً بهترین نمونه رویکرد جدید ما در تایمز اسکوور است. سیصد و پنجاه هزار نفر در روز پیاده از تایمز اسکوور رد می شوند. و مردم سالها برای ایجاد تغییرات کوشیده اند آنها علائم و مسیرها را تغییر داده اند، هرکاری که باعث بهتر شدن تایمز اسکوور شود. آنجا خطرناک بود، عبور از خیابان سخت بود. آنجا پر هرج و مرج و آشفته بود. و هیچکدام از آن رویکردها جوابگو نبود. پس ما رویکردی متفاوت و بزرگتر اتخاذ نمودیم ما به خیابان به گونه ای متفاوت نگاه کردیم. و یک طرح آزمایشی ۶ماهه انجام دادیم. ما «برادوی» را از خیابان ۴۲ تا ۴۷ بستیم. و دو و نیم هکتار فضای پیاده جدید خلق کردیم. مصالح موقت بخش مهمی از برنامه هستند چون ما قادر بودیم نشان دهیم که طرح ما چگونه عمل می کند. من برای یک شهردار داده-محور کار میکنم، پس طرح ما تماماً در مورد داده ها بود. اگر طرح برای ترافیک و جابه جایی بهتر بود، و برای تجارت امنتر و بهتر بود، پس می ماند. و اگر نبود، صدمه ای و خط خوردگی نداشت، می توانستیم آن را به حالت قبل برگردانیم چون از مصالح موقتی بودند. و آن بخش بسیار بزرگی از خرید بود؛ اضطراب بسیار کمتر وقتی که می دانی چیزی می تواند سر جایش قرار داده شود. اما نتایج خیره کننده بودند. ترافیک روانتر و بسیار امنتر حرکت کرد. ۵ شعبه جدید از فروشگاههای برند افتتاح شد. این مثل یک گل جانانه فوتبال هست. در حال حاضر،تایمز اسکوور یکی از ۱۰ موقعیت برتر خرید در جهان می باشد. و این درس مهمی است؛ بازی میان حرکت ترافیک و خلق فضای عمومی، الزاماً بازی با حاصلجمع صفر نیست.
هر پروژه شگفتی های خود را دارد. و یکی از شگفتیهای بزرگ پروژه تایمز اسکوور سرعت ازدحام مردم در فضا بود! بشکه های نارنجی را بیرون گذاشتیم و فوراً مردم همان آن در خیابان از عدم به وجود آمدن میدونید؟ مثل یک قسمت از فیلم استارترک بود! قبلاً اونجا نبودند و یک دفعه ززززز... مردم همگی رسیدند به اونجا!! نمی دونم قبلش کجا بودند، ولی اونجا بودن! این واقعاً چالشی ناگهانی برای ما درست کرد زیرا مبلمان خیابان هنوز نرسیده بود. پس ما به یک فروشگاه سخت افزار رفتیم و صدها صندلی چمنی خریدیم، و آنها را بیرون در خیابان گذاشتیم. صندلیهای چمنی موضوع اصلی صحبتهای شهر شدند. مهم نبود ما برادوی را بر روی ماشینها بستیم فقط صندلیهای چمنی مهم بود! «نظرت درمورد صندلی چمنی چیه؟» «رنگ صندلیهای چمنی را دوست داری؟» پس اگر پروژه بحث برانگیز بزرگی داشتید، به صندلیهای چمنی فکر کنید! (خنده حضار)
این طرح نهایی برای تایمز اسکوور هست، که سطحی مسطح را خلق خواهد نمود بین پیاده روی هر دو طرف خیابان، سنگفرشهایی که گل میخ دارند تا نور بیلبوردها را منعکس کنند تا انرژی جدید عظیمی در خیابان خلق کنند. فکر می کنیم که واقعاً فضای فوق العاده ای خلق نماید، تقاطعی جدید در دنیا که ارزش شهرت و نام خود را دارد. و ما روبان افتتاح فاز اول را در دسامبر امسال خواهیم برید.
ما با تمام پروژه های فضای شهریمان از نزدیک با کسب وکارهای محلی کار می کنیم و با گروههای تجاری که به حفظ فضاها، جا به جایی مبلمان و نگهداری از گیاهان می پردازند. این روبروی «میسیز» هست که آنها پشتیبان بزرگی برای این رویکرد بودند زیرا فهمیدند که افراد پیاده بیشتر برای کسب و کارشان بهتر است.
ما این پروژهها را در کل شهر انجام داده ایم در همه جور محله هایی. این یکی در «بد استای» بروکلین هست و می توانید ضلع کوچک مثلث در آنجا را ببینید که برای ماشینها بود ولی در واقع لازم نبود کاری که ما کردیم، رنگ کردن روی خیابان بود. شن اپوکسی ریختیم و مثلث را به جلوی مغازه ها در خیابان گرند وصل کردیم که فضای عمومی بینظیری خلق کرد. که برای کسب و کارهای حاشیه خیابان گرند بسیار عالی بوده است. همین کار را در «دامبو» در برکلین کردیم، که یکی از اولین پروژه های ما هست، ما یک پارکینگ کاملاً چرک را که مورد استفاده بود، گرفتیم و با استفاده از چند رنگ و باغبان، آنجا را در عرض یک آخر هفته تغییر شکل دادیم. و در ۳ سالی که این پروژه را آغاز کردیم، فروش مغازه ها ۱۷۲ درصد افزایش یافته است. و این ۲برابر مناطق همجوار در همان محله هست
ما بسیار بسیار سریع با رنگ و مصالح موقتی پیش رفته ایم. به جای انتظار در طول سالهای مطالعات برنامه ریزی و مدلهای کامپیوتری برای انجام کاری، ما آنرا با رنگ ومصالح موقتی انجام داده ایم و اثبات آن در یک مدل کامپیوتری نیست، بلکه در عملکرد دنیای واقعی خیابان است. می تونید با رنگ خوش بگذرونید.
در کل، بیش از ۵۰میدان شهری پیاده ساخته ایم که در تمام ۵ منطقه در سطح شهر می باشند. ۲۶هکتارخط سواری فعال را تغییرکاربری دادیم و به فضای پیاده جدید تبدیل کردیم.
به نظرم، یکی از موفقیتهایش در رقابت است. شما این نوع رویکرد را از وقتی که تایمزاسکوور را رنگ کردیم می بینید، این رویکرد را در بوستون، در شیکاگو در سانفرانسیسکو، در مکسیکوسیتی، بوینس آیرس و جاهای دیگر می بینید در واقع، این در لس آنجلس است، و آنها حتی نقطه های سبز را هم که ما در خیابانها داشتیم، کپی کردند. نمی توانم به حد کافی تاکید کنم که این چقدر سریعترشما را قادر می سازد تا از شیوه های ساخت وساز سنتی دور شوید.
ما این رویکرد اقدام سریع را در برنامه دوچرخه هایمان هم وارد کردیم. و در عرض ۶ سال، دوچرخه سواری را به یک گزینه واقعی حمل ونقل درنیویورک تبدیل کردیم فکر میکنم منصفانه باشد اگر بگویم... (تشویق حضار) قبلاً یک مکان خیلی ترسناک برای دوچرخه بود و الآن نیویورک تبدیل شده است به یکی از پایتختهای دوچرخه سواری در آمریکا.
و ما برای خلق شبکه ای به هم پیوسته از خطوط به سرعت پیش رفتیم. می توانید نقشه سال ۲۰۰۷ را ببینید. و این در سال ۲۰۱۳ است بعد از آنکه ۳۵۰ مایل خط دوچرخه در خیابانها ساختیم. عاشق این هستم چون خیلی آسون به نظر می رسه. یک کلیک می کنی و خطوط دوچرخه اونجا هستن! ما طرحهای جدیدی را هم به خیابانها آوردیم. ما اولین خط دوچرخه محافظت شده از پارکینگ را در آمریکا ساختیم.
(تشویق حضار) ما از دوچرخه سواران
با شناور کردن خطوط پارکینگ محافظت کردیم و نتیجه عالی شده است. محلهای مخصوص دوچرخه میخکوب شده اند. صدمات تمام کابران پیاده و سواره و راننده همگی ۵۰ درصد کاهش یافته است. ما ۳۰مایل خطوط محافظت شده دوچرخه ساخته ایم و می بینید که آنها در تمام کشور به سرعت اجرا می شوند. و می بینید که این استراتژی جواب داده است. خط آبی تعداد دوچرخه سواران است، که در حال صعود است. خط سبز تعداد خطوط دوچرخه هست، و خط زرد تعداد صدمات است، که اساساً ثابت مانده است. بعد از این توسعه بزرگ، می بینید که افزایش خالصی در صدمات نبوده است، پس چیزی در آن واقعیت وجود دارد که در این آمار، ایمنی وجود دارد.
همه مردم خطوط دوچرخه جدید را دوست نداشتند، شکایتی دادگاهی بود و جنونی رسانه ای چند سال پیش بود. یکی از روزنامه های بروکلین این خطوط دوچرخه که در پراسپکت پارک غربی داشتیم را «قطعه ای از زمین خارج از نوار غزه که بیشترین جنگ را داشته» معرفی کرد.
(خنده حضار)
این کاریست که ما انجام داده ایم. اگر فراتر از سرتیترها بنگرید، می بینید که نظر مردم بسیار با رسانه ها فاصله دارد، و با سیاستمداران هم فاصله دارد. فکر کنم اغلب سیاستمداران خوشحال شوند اگر آن آمار نظرسنجی را داشته باشند. ۶۴درصد نیویورکیها حامی خطوط دوچرخه هستند.
این تابستان، طرح دوچرخه های شهری را آغاز کردیم، بزرگترین طرح اشتراک دوچرخه در ایالات متحده با ۶۰۰۰ دوچرخه و ۳۳۰ ایستگاه در کنار یکدیگر. از زمان آغاز برنامه، ۳میلیون سفر انجام شده، مردم ۷ میلیون مایل دوچرخه سواری کرده اند، که ۲۸۰ برابر دور کره زمین است. با این کلید آبی رنگ کوچک، می توانید قفلهایی را به سوی شهر و این گزینه جدید حمل و نقل باز کنید.
استفاده روزانه همواره در حال صعود هست. چیزی که هست، میانگین روزانه مسافران در خیابانهای نیویورک ۳۶۰۰۰ نفر است. ماکزیمم ۴۴۰۰۰ نفر در آگوست داشته ایم. دیروز، ۴۰۰۰۰نفر از دوچرخه های شهری استفاده کردند. دوچرخه ها ۶ بار در روز استفاده می شوند. فکر کنم می توانید نوع دوچرخه سوارانی که در خیابانها هستند را هم ببینید. در گذشته، شبیه مرد سمت چپی بودند، پیغام رسانان دوچرخه ای با چادر نینجا! و امروز، دورچرخه سوارها شبیه قیافه های نیویورکی هستند. متنوع هستند؛ جوان، پیر، سیاه، سفید، زن، بچه، همه سوار بر یک دوچرخه. روشی مقرون به صرفه، ایمن،راحت برای دور زدن کاملاً رادیکال.
ما این روش را برای اتوبوسها هم انجام دادیم نیویورک بزرگترین ناوگان اتوبوس در شمال آمریکا را دارد،و کندترین آن! همه می دانند که، شما می توانید در سراسر شهر تندتر از اتوبوسها راه بروید. ما بر روی پرازدحام ترین مناطق تمرکز کردیم در شهر نیویورک، ۶ خط عبور پرسرعت اتوبوس ساختیم ۵۷ مایل خط اتوبوس سریع السیر ساختیم. شما قبل از سوار شدن،در کیوسکی پول می دهید. خطوط اختصاصی داریم که ماشین عبور نمی کند زیرا با دوربین جریمه می شوند اگر از آن خط استفاده کنند، و این موفقیت عظیمی بوده است.
فکر کنم یکی از لحظه های مورد علاقه ام به عنوان عضو کمیسیون حمل ونقل، روزی بود که دوچرخه شهری را آغاز کردیم، من در خیابان یکم دوچرخه سواری می کردم در خط محافظت شده خودم، نگاه کردم و پیاده ها را دیدم که بدون خطر در جزیره های پیاده ایستاده بودند، ترافیک سیال بود، پرنده ها آواز می خواندند... (خنده حضار) اتوبوسها در خط اختصاصی خود سرعت میگرفتند. واقعاً خارق العاده بود.
این شکل خیابان در ۶ سال پیش است.
فکر کنم،درسی که از نیویورک گرفتیم این باشد امکان پذیر است که خیابانها را به سرعت تغییر دهیم، گران نیست، می تواند منافع آنی فراهم نماید، می تواند بسیار محبوب و عامه پسند باشد. کافی است خیابانهایتان را از نو مجسم کنید. در نگاه ساده، تا حد زیادی پنهان می باشند.
متشکرم.
(تشویق حضار)

دیدگاه شما چیست؟

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *