آموزش: چگونه زندگی هدفمند و با معنایی برای خود ایجاد کنیم؟

موفقیت یک محرک مست کننده است. این از همان زمانی که واقعاً جوان هستیم به ما میگه که، اگر موفقیت های بیشتر و پول بیشتری داشته باشیم و جایگاه بهتری در جامعه داشته باشیم، آنگاه خوشحال خواهیم بود. و در جایی همه ما به این باور اعتقاد داریم. بنابراین تعقیب و گریز شکلی واقعی به خودش میگیره، برای به دست آوردن چیزهای بیشتر، برای انجام کارهای بیشتر، برای داشتن چیزهای بیشتر، آیا این خوب هست یا نه، عنوان های شغلی، دنبال کنندگان شما، یا نفوذتان، همه اینها مانند نوعی پادزهر است که برای بزرگترین سوالات زندگی ارائه شده. اما من می خوام که شما دوباره فکر کنین. می خوام به زمانی فکر کنین که به یک هدف واقعاً بزرگ رسیدید. شاید بالاخره اون شغلی رو پیدا کردین که همیشه می خواستین، یا شاید با فرد رویاهای خودتون ملاقات کرده باشین، یا شاید خونه ای رو خریدین و یا جایزه ای رو بردین. شما اونو به دست آوردین، درسته؟ خب حالا ازتون میخوام که به شش ماه بعد از تحقق پیدا کردن اون فکر کنین، آیا زندگی شما به طور ناگهانی به دوراز هر گونه نگرانی یا استرس یا ترس بود؟ آیا شما ناگهان این حس رضایتمندی کامل رو بدست آوردین؟ حدس من اینه که ، شما الان دارین سرتون رو به معنای گفتن نه تکون میدین، بهم اعتماد داشته باشین، من شما رو درک می کنم. این که آیا یک شغل خاصی رو پیدا کرده باشم، یا در کنفرانس رویاییم سخنرانی کرده باشم، یا حتی در نهایت انتشار کتاب خودم، همه اینها یک رویای مادام العمر بوده. من به طرزی جادویی فقط بخاطر اون چیزهایی که اتفاق افتاد این حس معنی رو پیدا نکردم. در واقع برای من، کاملاً برعکس بود. زیرا بارها و بارها به هدفم نرسیدم. و از نظر من، احساس تنهایی و نوعی تهی بودن کردم و خیلی مثل این بود که بگم، خب، حالا که چی؟ اگر احساس مشابهی رو تجربه کرده باشین، معلوم که این حس خیلی رایج. وقتی صحبت از پول میشه بعد از یک آستانه مشخص که دقیق بخوام بگم 75000 دلاره، پول دیگه دقیقاً اون رفاه و نمیاره . و وقتی نوبت به رسیدن به اهدافمون میرسه، این چیزیست که روانشناسان دانشگاه هارواردمیگن که "بن شاهار" اسمشواین گذاشته :مغلطه یا سفسطه کردن در اصل، این فقط اصطلاحیست برای توصیف باور ما ، اینکه وقتی به یک دستاورد یا هدف مشخص برسیم که منجر به خوشبختی پایدار بشه. معلومه که نمیشه . بنابراین راه حلی که ممکن از خودتون بپرسین، اینه که چون می دونم که بودم. خب، به گفته بن شاهار، باید روی روند دستیابی تمرکز کنیم، نه نتایج. بنابراین به جای رسیدن به نتیجه روند رو تجزیه تحلیل کنین. به عنوان مثال ، برای من، هنگامی که کتاب مینویسم این به معنای تمرکز بر حس جریان است تا تمرکز بربودن تو لیست پرفروش ترین های نیویورک تایمز. در مورد شما، این ممکن به معنای لذت بردن از طوفان ذهنی گروهی باشه تا نگرانی در مورد افتخاراتی که ممکن ایده های بزرگ شما بدست آورند. به جای وسواس در مورد اینکه پایان کار کجاست، اونچه که در این مسیر لذت بخش هست رو دریابید. سخت که دلبستگی کمتری به دستاورد و نتیجه داشته باشین. من مدتهاست که این کار رو انجام می دم و هنوز هم نیاز به یادآوری دارم تا در زمان حال بمانم و همیشه تنها برای رسیدن به موفقیت زندگی نکنم. با این حال ، اگر حالا می تونین به آنچه که آرزو دارین بیندیشین، و لذت بخشترین قسمتهای اون رو نام ببرین، و وقتی که این کار رو انجام میدین آگاهانه تصمیم بگیرین که روی آن تمرکز کنین، بنابراین اینطوری در این راه بیشتراحساس خوشحالی می کنید. وقت این رسیده که دیگه این باور رو متوقف کنین که کی قرار خوشحال باشین و انتخاب کنین که در حال حاضر رضایت مندی دارین، واقعا مثل همین الان.